Dualarınıza ihtiyacım var çok stresliyim...

Kulkedisi3 .!.:

Arkadaşlar önceki konularımdan bilenler bilir hastalık hastasıyım ve inanın tükendim artık, bunları ağlayarak yazıyorum... her hafta kendime farklı teşhiseler koyardım, bir hastalığın belirtilerini okusam kendimde hissederdim çoğu zaman aileme korkularımı belli etmemeye çalışırdım çünkü onları da yeterince yordum. Bir ayı aşkın süredir hep ciddi bir hastalığım olabileceğinden şüphe ediyordum, inanın buraya ismini yazmaya bile korkuyorum, birçok araştırma yaptım birçok makale okudum bunların hepsi korkuma korku kattı. Bu süre boyunca hep vücudumu takipledim bir morarma var mı diye ara ara kolumda ten rengimden birkaç ton koyu renkte küçük lekeler görmüştüm, birkaç gün sonra rengi açılıp kayboluyor, bir hafta sonra falan başka bir tane fark ediyordum, annemin, kardeşlerimin kolları falan incelerdim onlara belli etmeden bu tarz şeyleri bazen onlarda da gördüm, bu kaygılarımı azaltırdı. Farkında olmadan bile kendimi inceliyorum çok takıntı haline geldi, annemin dikkatini çekmiş neden sürekli bedenini inceliyorsun dedi, bir şey yok kaşındı vs. deyip geçiştirdim çoğu zaman fakat bundan bir iki hafta önce kolumda bir morluk fark ettim üstelik öncekiler gibi değil böyle bildiğiniz siyaha yakın hiçbir yere vurmadığıma emindim, zaten o rengi verecek bir darbe alsaydım mutlaka hatırlardım hadi hatırlamadım diyelim dokunduğumda ağrı acı falan hissederdim ama yok. Bu morluğunda rengi açıldı ve kayboldu. Dün öğle vakti duşa girecekken baçağımın üst arka kısmında aynı renkte biraz daha büyük bir morluk fark ettim, görür görmez hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Annem geldi direkt yanıma, noldu falan dedi. Her şeyi anlattım ona bir aydır onlara belli etmeden kendimi izlediğimi, şüphelerimi, makalelerde okuduklarımı, sonra morluğa baktı belki bir yere çarpmışsındır korkma hemen dedi ama ben bir türlü sakinleşemedim ağlamaya devam ettim. Annem öylece bakakaldı. Gece ben odama ders çalışacağım deyip gittim ama çalışamadım tabii annem olanları babama anlatmış babam sabah erkenden yanıma gelip beni uyandırdı bankada biraz paramız vardı, onu çekmek için ilçeye gittik ( köyde oturuyoruz) birkaç gün sonrası için hastaneden randevu aldık... hastaneye gidip korktuğum şeyle karşılaşmaktan öyle korkuyorum ki ellerim titriyor, ağlıyorum bunları yazarken, sabaha kadar uyuyamadım, her uykuya daldığımda kabuslar gördüm. lütfen bana dua edin, inşAllah basit bir şeydir... yazım çok uzun oldu kusura bakmayın ama Allah okuyanlardan razı olsun.

Genişletmek için tıkla...

Kulkedisi3 .!.:

Arkadaşlar önceki konularımdan bilenler bilir hastalık hastasıyım ve inanın tükendim artık, bunları ağlayarak yazıyorum... her hafta kendime farklı teşhiseler koyardım, bir hastalığın belirtilerini okusam kendimde hissederdim çoğu zaman aileme korkularımı belli etmemeye çalışırdım çünkü onları da yeterince yordum. Bir ayı aşkın süredir hep ciddi bir hastalığım olabileceğinden şüphe ediyordum, inanın buraya ismini yazmaya bile korkuyorum, birçok araştırma yaptım birçok makale okudum bunların hepsi korkuma korku kattı. Bu süre boyunca hep vücudumu takipledim bir morarma var mı diye ara ara kolumda ten rengimden birkaç ton koyu renkte küçük lekeler görmüştüm, birkaç gün sonra rengi açılıp kayboluyor, bir hafta sonra falan başka bir tane fark ediyordum, annemin, kardeşlerimin kolları falan incelerdim onlara belli etmeden bu tarz şeyleri bazen onlarda da gördüm, bu kaygılarımı azaltırdı. Farkında olmadan bile kendimi inceliyorum çok takıntı haline geldi, annemin dikkatini çekmiş neden sürekli bedenini inceliyorsun dedi, bir şey yok kaşındı vs. deyip geçiştirdim çoğu zaman fakat bundan bir iki hafta önce kolumda bir morluk fark ettim üstelik öncekiler gibi değil böyle bildiğiniz siyaha yakın hiçbir yere vurmadığıma emindim, zaten o rengi verecek bir darbe alsaydım mutlaka hatırlardım hadi hatırlamadım diyelim dokunduğumda ağrı acı falan hissederdim ama yok. Bu morluğunda rengi açıldı ve kayboldu. Dün öğle vakti duşa girecekken baçağımın üst arka kısmında aynı renkte biraz daha büyük bir morluk fark ettim, görür görmez hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Annem geldi direkt yanıma, noldu falan dedi. Her şeyi anlattım ona bir aydır onlara belli etmeden kendimi izlediğimi, şüphelerimi, makalelerde okuduklarımı, sonra morluğa baktı belki bir yere çarpmışsındır korkma hemen dedi ama ben bir türlü sakinleşemedim ağlamaya devam ettim. Annem öylece bakakaldı. Gece ben odama ders çalışacağım deyip gittim ama çalışamadım tabii annem olanları babama anlatmış babam sabah erkenden yanıma gelip beni uyandırdı bankada biraz paramız vardı, onu çekmek için ilçeye gittik ( köyde oturuyoruz) birkaç gün sonrası için hastaneden randevu aldık... hastaneye gidip korktuğum şeyle karşılaşmaktan öyle korkuyorum ki ellerim titriyor, ağlıyorum bunları yazarken, sabaha kadar uyuyamadım, her uykuya daldığımda kabuslar gördüm. lütfen bana dua edin, inşAllah basit bir şeydir... yazım çok uzun oldu kusura bakmayın ama Allah okuyanlardan razı olsun.

Genişletmek için tıkla...

Pnrsnnnn .!.:

Eşimde aynı sizin gibi . Hatta rahmetli babama akciğer kanseri teşhisi konulduğunda 1 yıldan az yaşar denildiğinde ben ağlarken "hayatım biliyorum çok kötüsün ama bende mi kanserim acaba bende de belirtiler var sanki " demişti hiç unutmam. Ona o an verdiğim cevaptan sonra bitti artık sizden daha kötü durumdaydı. Ama çekilir çile değil hastalık hastası olanlar kendilerine değil çevresindekilerin hayatını mahfediyor. Geçmiş olsun ama mutlaka psikolog ile görüşün

Genişletmek için tıkla...

birkivircikdusunce .!.:

Lütfen en acilinden psikolojik destek alın ve olabildiğince internetten uzak kalın birde dr ilaç yazarsa yan etkilerini vs okumayın rabbim yardımcınız olsun

Genişletmek için tıkla...

ordinary .!.:

Bir ara bende de morartılar vardı. Çarpmadığımdan emindim. Şimdi ise derdimi sanırım anladım. Demir ile ilişkili diye düşünüyorum. Hematolojiye randevu da aldım. Önemli bir şey çıkmayacak benimki çok büyük ihtimalle. Damar bozukluğundan da olabiliyormuş, lösemiden de. Sizde yoktur bunlar büyük ihtimalle. Dahiliyeden daha çok psikiyatriye ihtiyacınız var. Belki dahiliye sizi hemen o gün psikiyatriye yönlendirir.

Genişletmek için tıkla...

Kulkedisi3 .!.:

Arkadaşlar önceki konularımdan bilenler bilir hastalık hastasıyım ve inanın tükendim artık, bunları ağlayarak yazıyorum... her hafta kendime farklı teşhiseler koyardım, bir hastalığın belirtilerini okusam kendimde hissederdim çoğu zaman aileme korkularımı belli etmemeye çalışırdım çünkü onları da yeterince yordum. Bir ayı aşkın süredir hep ciddi bir hastalığım olabileceğinden şüphe ediyordum, inanın buraya ismini yazmaya bile korkuyorum, birçok araştırma yaptım birçok makale okudum bunların hepsi korkuma korku kattı. Bu süre boyunca hep vücudumu takipledim bir morarma var mı diye ara ara kolumda ten rengimden birkaç ton koyu renkte küçük lekeler görmüştüm, birkaç gün sonra rengi açılıp kayboluyor, bir hafta sonra falan başka bir tane fark ediyordum, annemin, kardeşlerimin kolları falan incelerdim onlara belli etmeden bu tarz şeyleri bazen onlarda da gördüm, bu kaygılarımı azaltırdı. Farkında olmadan bile kendimi inceliyorum çok takıntı haline geldi, annemin dikkatini çekmiş neden sürekli bedenini inceliyorsun dedi, bir şey yok kaşındı vs. deyip geçiştirdim çoğu zaman fakat bundan bir iki hafta önce kolumda bir morluk fark ettim üstelik öncekiler gibi değil böyle bildiğiniz siyaha yakın hiçbir yere vurmadığıma emindim, zaten o rengi verecek bir darbe alsaydım mutlaka hatırlardım hadi hatırlamadım diyelim dokunduğumda ağrı acı falan hissederdim ama yok. Bu morluğunda rengi açıldı ve kayboldu. Dün öğle vakti duşa girecekken baçağımın üst arka kısmında aynı renkte biraz daha büyük bir morluk fark ettim, görür görmez hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Annem geldi direkt yanıma, noldu falan dedi. Her şeyi anlattım ona bir aydır onlara belli etmeden kendimi izlediğimi, şüphelerimi, makalelerde okuduklarımı, sonra morluğa baktı belki bir yere çarpmışsındır korkma hemen dedi ama ben bir türlü sakinleşemedim ağlamaya devam ettim. Annem öylece bakakaldı. Gece ben odama ders çalışacağım deyip gittim ama çalışamadım tabii annem olanları babama anlatmış babam sabah erkenden yanıma gelip beni uyandırdı bankada biraz paramız vardı, onu çekmek için ilçeye gittik ( köyde oturuyoruz) birkaç gün sonrası için hastaneden randevu aldık... hastaneye gidip korktuğum şeyle karşılaşmaktan öyle korkuyorum ki ellerim titriyor, ağlıyorum bunları yazarken, sabaha kadar uyuyamadım, her uykuya daldığımda kabuslar gördüm. lütfen bana dua edin, inşAllah basit bir şeydir... yazım çok uzun oldu kusura bakmayın ama Allah okuyanlardan razı olsun.

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Korkma o morluklar bende de oluyor arada , psikolog yardımı almayı dene , morluklar için de tabiki doktora git , bence korkulacak bişey yok..

Genişletmek için tıkla...

Kulkedisi3 .!.:

Evet haklısınız psikologla görüşeceğim, gerçekten de en çok çevremizdekilere zarar veriyoruz ama elimde değil çok korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kulkedisi3 .!.:

İnşAllah önemli bir şey değildir daha önce anemi tedavisi görmüştüm, bunu düşünerek rahatlamaya çalışıyorum, bir müddet sonra yine karalar bağlıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Hayat ne garip .!.:

Yaa Allah aşkına hiçbir insan ölümsüz değil.hicbirimiz iksir icmedik hepimiz olucez.niye bu korku .babamda sizin gibi geçen gün kucuck taş düşürdü.butun hastaneyi bineyi birbirine kattı ölücem ben diye . biraz inançlı olun Allah'a siginin

Genişletmek için tıkla...

ordinary .!.:

Adet kanamalarınızı da düşünün, en son yaptırdığınız ve/veya aldığınız demir takviyesi süresini de düşünün. Doktora iletin.
Ben doktora gitmeden önce kan değerlerimin birkaçının korelasyon hesabını yapacağım. İstatistik, günlük hayatta işime yarayacak

Genişletmek için tıkla...

Kulkedisi3 .!.:

Yazdıklarımdan inançsız olduğumu nasıl çıkardınız bilmiyorum ama ben ve benim gibi olanların düşünceleri ve yaptıkları takıntı boyutuna ulaşmış şeyler bunların normal olmadığının ben de farkındayım bazen böyle düşününce rahatlarken bir an da yine karamsarlığa kapılıyorum ve her insan ölecek elbette ki biliyorum hiçbirimiz kalıcı değiliz lakin tek korku ölüm değil öyle bir süreci yaşamaktan korkuyorum ve daha birçok şey, hissettiklerimi buraya yazınca birkaç güzel kalpli insanın iyi dileklerine rastlıyorum, kendimi iyi hissediyorum. Bazı insanlar için empati yapmak zor...

Genişletmek için tıkla...

Bihterinpekisi .!.:

Ölümden bu kadar korkmak sizi gerçekten hasta eder

Genişletmek için tıkla...

Kulkedisi3 .!.:

Yazdıklarımdan inançsız olduğumu nasıl çıkardınız bilmiyorum ama ben ve benim gibi olanların düşünceleri ve yaptıkları takıntı boyutuna ulaşmış şeyler bunların normal olmadığının ben de farkındayım bazen böyle düşününce rahatlarken bir an da yine karamsarlığa kapılıyorum ve her insan ölecek elbette ki biliyorum hiçbirimiz kalıcı değiliz lakin tek korku ölüm değil öyle bir süreci yaşamaktan korkuyorum ve daha birçok şey, hissettiklerimi buraya yazınca birkaç güzel kalpli insanın iyi dileklerine rastlıyorum, kendimi iyi hissediyorum. Bazı insanlar için empati yapmak zor...

Genişletmek için tıkla...