Doğum Sonrası Hayat

Hiçbir şey değişmedi demek yalan dolan diyorum, mümkün mü sizce böyle bir şey ... sosyal medyaya insanlar en janti fotoğraflarını koyuyor, kimse çocuğun kakalı bezinin veya gece 12de gittiği acili koymuyor tabi :halay:

yani değişim kelimesinin anlamını sorguluyorum. kakalı bez bir bebek dünyaya getiriyorsak tabiki olacak bu bir değişim mi?
dün öğlen oğlum sırtını bırak boğazına kadar kaka yapmış ve biz buna çok güldük mesela.

ya da evet hastaysa acile de gidilecek. Bu ben de olabilirim, eşim de, ailemden biri de.
Bilmiyorum, bana bunlar değişim gibi gelmiyor, hayatın getirdiği olağan durumlar değil mi?
 
yani değişim kelimesinin anlamını sorguluyorum. kakalı bez bir bebek dünyaya getiriyorsak tabiki olacak bu bir değişim mi?
dün öğlen oğlum sırtını bırak boğazına kadar kaka yapmış ve biz buna çok güldük mesela.

ya da evet hastaysa acile de gidilecek. Bu ben de olabilirim, eşim de, ailemden biri de.
Bilmiyorum, bana bunlar değişim gibi gelmiyor, hayatın getirdiği olağan durumlar değil mi?
Olağanınız değişiyor işte. Bekar zamanlardaki olağan hayatınız değişiyor. Ben bekarken annemi arardım bu gece geç geleceğim yemeğe bekleme derdim gece 12-1 gibi döner vurur kafayı uyurdum. Şimdi arkadaşlarımla buluşacaksam önceden eşimin benim programına bakıyorum uygun gün buluyorum önceden ayarlıyorum. Yaşa eşimle akşam baş başa çıkacaksak annemin oğlumu alması gerekiyor. Eskisi gibi kafam esti gittim durumum olmuyor. Eski özgür günler yok yani. Elbette başka zevkler başka güzellikler var ama çocuksuzların konforu da yok. Çocuksuz insanın olağanında kaka yok yani. İşte bu bir değişim. Sizin de hayatınız değişmiş neticede. Siz sadece kolay adapte olmuşsunuz
Benim yeğenlerim vardı ne göreceğimi biliyordum. Ama sevip oynayıp annesine vermek gibi olmuyor.
 
genel anlamda evet ama her dönemi aynı değil. Şu sıralar olduğu gibi sinirli ve huzursuz dönemleri de var. Yine de çıkıyoruz, daha iyi geldiğini düşünüyorum. Akşam uykusuna da evden daha iyi geçebiliyor mekan değişikliğinde.
Dışarı çıkarken, yani plan yaptığımızda şöyle düşünüyorum: "bir deneriz, baktık olmadı, olsu, eve döneriz". Çok şükür ki dönmek durumunda da kalmadık. Bilmiyorum ben bebeğin bu dönemlerde dahi yansımam olduğunu farkettim.
yani akışta yaşamaya çalışıyorum.

Ancak eş desteği en önemlisi sanırım. Buna destekte dememek lazım gerçi de..
Benim bebeğim sürekli ağlıyordu altı aylık olana kadar falan. Bebek arabasını resmen kabus olarak gördüğü için dışarı çıkamıyorduk. Evimden beş dk uzaktaki marketten ağlayarak geri dönmüştüm hiç unutmuyorum. dokuz aylıktan sonra biraz bebek arabasına binmeye başladı. Gece uykularımız sıfır. 10-15 dk bir kalktığı bile oluyor bazen. İkinci çocuğa tövbeliyim.
 
Hicbirsey degismedi ,sadece kendi hayatımıza dahil ettik diyen koca bir palavra atmış.Ama şunu da söyleyeyim.cocuksuz arkadaşlarımim yanında yakinmam.Zor ama güzel der geçerim.Niye şükür ettireyim ki.Bu çok kötü geliyor bana.Bir de benim karakterimdeki bir sorun mu bilmiyorum bu.Ben benle benzer dertleri paylaşımlarla dertlesmekten hoşlanıyorum.

Çocuk çok zor .İlk aylar ölmek bile lux gelmişti.Cunku bebem ne olacak.Vucut bozulmuş.Gazdan durmaz.Lohusalik tam bir cehennmem.bir de bunlar yine iyi günlerin diyen kötü cadılar.Ama ben 1 yaştan sonra çok rahat ettim.hersey düzene girdi.Simdi bir günüm boş kalsa canım sıkılır.ne yapacağımı bilemem.Canim kızım benim.

Sex azaldı bizde.Bir kere yorgunluk var.kavgalar da arttı.Cunku Amaaan öyle oluversin diyemiyorsun.ve erkekler çok rahat
 
Olağanınız değişiyor işte. Bekar zamanlardaki olağan hayatınız değişiyor. Ben bekarken annemi arardım bu gece geç geleceğim yemeğe bekleme derdim gece 12-1 gibi döner vurur kafayı uyurdum. Şimdi arkadaşlarımla buluşacaksam önceden eşimin benim programına bakıyorum uygun gün buluyorum önceden ayarlıyorum. Yaşa eşimle akşam baş başa çıkacaksak annemin oğlumu alması gerekiyor. Eskisi gibi kafam esti gittim durumum olmuyor. Eski özgür günler yok yani. Elbette başka zevkler başka güzellikler var ama çocuksuzların konforu da yok. Çocuksuz insanın olağanında kaka yok yani. İşte bu bir değişim. Sizin de hayatınız değişmiş neticede. Siz sadece kolay adapte olmuşsunuz
Benim yeğenlerim vardı ne göreceğimi biliyordum. Ama sevip oynayıp annesine vermek gibi olmuyor.

evet o yüzden değişim kişiye göre, beklentilere göre değişir. benim algımda bunlar değişim değil mesela
 
evet o yüzden değişim kişiye göre, beklentilere göre değişir. benim algımda bunlar değişim değil mesela
Siz anaç bir insansınız demek ki.
Çocuğumu çok seviyorum. İyi ki doğurdum ama çok yoruldum ben.
Ama sizde anladığım kadarıyla anne de çok destek. Benim eşim oğlum altı aylık olduğundan beri haftada iki gece nöbetçi kalıyor. Kalan günlerde de bir iki gece ekstra işi oluyor geç geliyor. Ben haftanın beş günü tek başıma mücadele ediyorum. Pazar eşim sabahtan gidiyor biz oğlumla kahvaltı yapıyoruz, ödev yapıyoruz. İki kursa götürüp bekletiyorum. Dönüp yıkıyorum tırnak kesiyorum ödevleri çantasına koyup çantasını hazırlıyorum. Formalarını hazırlıyorum i. Sabah kalkıp kahvaltısını verip servise indiriyorum. Bu arada elli tane kriz yaşıyorum servise ucu ucuna yetiştiriyorum. Akşam geliyor ödevi banyosu yatırması. Sadece haftada iki gün eşim ful çocukla ilgileniyor. Tek deşarjım haftada bir akşam kız arkadaşlarımla çıkmak.
Bu benim için büyük bir değişim mesela.
 
Benim bebeğim sürekli ağlıyordu altı aylık olana kadar falan. Bebek arabasını resmen kabus olarak gördüğü için dışarı çıkamıyorduk. Evimden beş dk uzaktaki marketten ağlayarak geri dönmüştüm hiç unutmuyorum. dokuz aylıktan sonra biraz bebek arabasına binmeye başladı. Gece uykularımız sıfır. 10-15 dk bir kalktığı bile oluyor bazen. İkinci çocuğa tövbeliyim.

evet kolik anneleri gerçekten tenzih ediyorum, 2. çocuk fikri var biz de ve sadece gün olur da olursa dua ediyorum kolik olmasın diye.
 
Selamlar,
Doğum ardından, ailenizin yeni üyesi aranıza katıldıktan sonra yaşam şartlarınız ne düzeyde bir değşim gösterdi? Kimi arkadaşlarım çocuk önces-sonrası arasında bir fark olmadığını, artık gezme tozma tatil planlarına bebişlerini de katarak aynı düzeyde devam ettiklerini söylüyor. Kimi arkadaşım da hiçbirşey eskisi gibi olmuyor vb dedi. Bu kadar vahim bir durum olacağına da ihtimak veremiyorum.

Aynı şekilde eşler arasındaki durumu elbet doğum sonrası bir süre etkileyecektir diye düşünüyorum ama lohusalık sonrası süreçleriniz nasıl işledi. Bazı erkeklerin, doğum sonrası eşini anne formatına alıp cinsel çekim hissetmeme durumundan bahsetmiş. sizin bakışınız, sizindeneyimleriniz nasıl bu konuda acaba
O hayatinda bebekten sonra hic bir sey degismeyen, tatil planlarina bebislerini de dahil ederek hic bir sey olmamis gb hayatlarina devam eden ciftleri meydanda bi yerde sergilemek lazim. Ben oyle.bir çift gormedim. Gormek isterim :) biz esimle dogumdan once kamp tatilleri yapardik mesela. Suan yine yapiyoruz ama oglum nerdeyse bes yasinda. Hadi sen gaz icin aglayan memede uyuyan gece boyu 2 saatte bir ac oldugu icin uyanan bebekle yap bakalim kamp tatili. Cadirin icinden ayaginin ucunu cikaramazsin valla :) durum ilk zamanlar dusunmediginiz kadar vahim bence evet. Fakat cok cabuk yoluna giriyor. Cabuk dedigimde en azindan 2 yil :)
 
Siz anaç bir insansınız demek ki.
Çocuğumu çok seviyorum. İyi ki doğurdum ama çok yoruldum ben.
Ama sizde anladığım kadarıyla anne de çok destek. Benim eşim oğlum altı aylık olduğundan beri haftada iki gece nöbetçi kalıyor. Kalan günlerde de bir iki gece ekstra işi oluyor geç geliyor. Ben haftanın beş günü tek başıma mücadele ediyorum. Pazar eşim sabahtan gidiyor biz oğlumla kahvaltı yapıyoruz, ödev yapıyoruz. İki kursa götürüp bekletiyorum. Dönüp yıkıyorum tırnak kesiyorum ödevleri çantasına koyup çantasını hazırlıyorum. Formalarını hazırlıyorum i. Sabah kalkıp kahvaltısını verip servise indiriyorum. Bu arada elli tane kriz yaşıyorum servise ucu ucuna yetiştiriyorum. Akşam geliyor ödevi banyosu yatırması. Sadece haftada iki gün eşim ful çocukla ilgileniyor. Tek deşarjım haftada bir akşam kız arkadaşlarımla çıkmak.
Bu benim için büyük bir değişim mesela.

annemin desteği ilk 1 hafta oldu, sonrasında yalnızdım, ilk çocuğum.
eşim de çalışıyor ve nöbet usulü, mesai hariç.
oğlunuz şuan kaç yaşında?
 
O hayatinda bebekten sonra hic bir sey degismeyen, tatil planlarina bebislerini de dahil ederek hic bir sey olmamis gb hayatlarina devam eden ciftleri meydanda bi yerde sergilemek lazim. Ben oyle.bir çift gormedim. Gormek isterim :) biz esimle dogumdan once kamp tatilleri yapardik mesela. Suan yine yapiyoruz ama oglum nerdeyse bes yasinda. Hadi sen gaz icin aglayan memede uyuyan gece boyu 2 saatte bir ac oldugu icin uyanan bebekle yap bakalim kamp tatili. Cadirin icinden ayaginin ucunu cikaramazsin valla :) durum ilk zamanlar dusunmediginiz kadar vahim bence evet. Fakat cok cabuk yoluna giriyor. Cabuk dedigimde en azindan 2 yil :)

2.5 aylıkken antalyaya otele, 4 aylıkken de asos'a kampa gittik:) çok keyifliydi bizde 🤷‍♀️😊
açık havayı bebeğim çok seviyor ve en uzun uykularını uyudu çadırda da, sahilde de.
her bebek ve ailede aynı olmuyor o yüzden evet öyle çiftler var :)
 
annemin desteği ilk 1 hafta oldu, sonrasında yalnızdım, ilk çocuğum.
eşim de çalışıyor ve nöbet usulü, mesai hariç.
oğlunuz şuan kaç yaşında?
7 yaşında.
İlk iki sene fiziksel olarak çok zorlandım. Çok emen bebekti hep uyanırdı sıfır uyku yaşadım.
Ama beni krizler kadar yormuyormuş
3,5 yaşında okul hayatına başladı ben daha çok yıpranmaya başladım.
Okula inecek mesela dört senedir okula gidiyor. Ama hala okula gidişi aynı dert. Kahvaltıya oturur mesela acelemiz var biliyor oyalanıyor. İkna etmek yoruyor insanı. Hadi oğlum hadi çocuğum diyorsun sürekli. Formasını giyecek mesela giyene kadar oyun uyduruyor bir şeyler yapıyor. Ayakkabı giyecek giyeceği ayakkabı bile sorun oluyor bazen. Ucu ucuna inip zorla yetişiyorsun.
Geliyor okuldan ödevleri yapması var. Bilerek ödevlerini okulda bırakır veli grubunda ödev ararsın.
Bir insanın tüm bakım işleriyle, psikolojik durumlarıyla ilgilenmek çok zorlayıcı yıpratıcı.
Kankasıyla küser günlerce üzülür elinden bir şey gelmez.
Her derdi sana da dert.
Büyüdükçe derdi büyüyor dedikleri bu aslında sonradan anlıyorsun. Fiziksel zorluklar azalıyor ama manevi açıdan dertleri artıyor.
Tabii benim oğlum doğdu doğalı zor bir çocuktu onun da etkisi var
 
2.5 aylıkken antalyaya otele, 4 aylıkken de asos'a kampa gittik:) çok keyifliydi bizde 🤷‍♀️😊
açık havayı bebeğim çok seviyor ve en uzun uykularını uyudu çadırda da, sahilde de.
her bebek ve ailede aynı olmuyor o yüzden evet öyle çiftler var :)
Tatil zaten bebekken çok kolay. Emzir uyusun. Açık havada rahat uyur.
En rahat tatillerim o dönemde oldu benimde😄
Fakat tatiller bebek arabası dönemi geçene kadar kolay. Biz otele giderdik öğlen uyuturduk arabasında ooo bira içer keyif yapardık.
3 yaştan sonra o iş de değişiyor.
Denize gitmez, illa havuz Allah havuz. Havuzda durmaktan artık yüzgeçlerin çıkar. Şansın varsa yaşıt bir çocuk bulursa biraz başından gider. Yoksa tüm tatil nöbetleşe bir çocuğu eğlemek zorundasın.
Ben mesela 3-4 yaşına kadar oyun oynamaktan da keyif alıyordum. Artık Lego oynamaktan bıktım. Doydum. Anne oynayalım deyince ruhum sıkılıyor. Yedi senedir Lego oynuyorum el insaf çocuğum kendin oyna artık diyorum.
 
7 yaşında.
İlk iki sene fiziksel olarak çok zorlandım. Çok emen bebekti hep uyanırdı sıfır uyku yaşadım.
Ama beni krizler kadar yormuyormuş
3,5 yaşında okul hayatına başladı ben daha çok yıpranmaya başladım.
Okula inecek mesela dört senedir okula gidiyor. Ama hala okula gidişi aynı dert. Kahvaltıya oturur mesela acelemiz var biliyor oyalanıyor. İkna etmek yoruyor insanı. Hadi oğlum hadi çocuğum diyorsun sürekli. Formasını giyecek mesela giyene kadar oyun uyduruyor bir şeyler yapıyor. Ayakkabı giyecek giyeceği ayakkabı bile sorun oluyor bazen. Ucu ucuna inip zorla yetişiyorsun.
Geliyor okuldan ödevleri yapması var. Bilerek ödevlerini okulda bırakır veli grubunda ödev ararsın.
Bir insanın tüm bakım işleriyle, psikolojik durumlarıyla ilgilenmek çok zorlayıcı yıpratıcı.
Kankasıyla küser günlerce üzülür elinden bir şey gelmez.
Her derdi sana da dert.
Büyüdükçe derdi büyüyor dedikleri bu aslında sonradan anlıyorsun. Fiziksel zorluklar azalıyor ama manevi açıdan dertleri artıyor.
Tabii benim oğlum doğdu doğalı zor bir çocuktu onun da etkisi var

evet okula başlayan çocuk derdi, ergenlik dönemi vs hepsi farklı dönemler ve zorluklar haklısınız. Ben 6.5 aylık şahsi tecrübemle kendi açımdan yorum yaptım.
Benim erkek kardeşim çok sakin, çok uslu çocuktu ama lise 2 den başlayarak 2 sene boyunca ağır ergenlik dönemi olmuştu.
Özel hoca tutmuştuk, eve gelirdi öğretmen, kardeşim wc de otururdu, annem hop oturur hop kalkardı :)) şimdi yine bambaşka bir çocuk oldu, olumlu anlamda.
Size de bol kolaylıklar diliyorum ❤️
 
Tatil zaten bebekken çok kolay. Emzir uyusun. Açık havada rahat uyur.
En rahat tatillerim o dönemde oldu benimde😄
Fakat tatiller bebek arabası dönemi geçene kadar kolay. Biz otele giderdik öğlen uyuturduk arabasında ooo bira içer keyif yapardık.
3 yaştan sonra o iş de değişiyor.
Denize gitmez, illa havuz Allah havuz. Havuzda durmaktan artık yüzgeçlerin çıkar. Şansın varsa yaşıt bir çocuk bulursa biraz başından gider. Yoksa tüm tatil nöbetleşe bir çocuğu eğlemek zorundasın.
Ben mesela 3-4 yaşına kadar oyun oynamaktan da keyif alıyordum. Artık Lego oynamaktan bıktım. Doydum. Anne oynayalım deyince ruhum sıkılıyor. Yedi senedir Lego oynuyorum el insaf çocuğum kendin oyna artık diyorum.

evet yok, kesinlikle haklısınız. büyüdükçe değişiyor durumlar, ben 6.5 aylık tecrübeme istinaden kendi örneklerimi verdim 😊
 
2.5 aylıkken antalyaya otele, 4 aylıkken de asos'a kampa gittik:) çok keyifliydi bizde 🤷‍♀️😊
açık havayı bebeğim çok seviyor ve en uzun uykularını uyudu çadırda da, sahilde de.
her bebek ve ailede aynı olmuyor o yüzden evet öyle çiftler var :)
Tebrik ediyorum sizi :) ben 2 yil somra anca acilabildim dis dunyaya :) sonrasinda hersey normale dondu eski rutinimize donduk. Ama ilk yillar gercekten benim gozumde imkansizdi. Oglum memeye yapisik yasiyordu. Ben otele falan gitseydim kapanir odada kalirdim heralde.. ne emzik tuttu ne biberon. Biz bir butunduk iki yil boyunca :))
 
Selamlar,
Doğum ardından, ailenizin yeni üyesi aranıza katıldıktan sonra yaşam şartlarınız ne düzeyde bir değşim gösterdi? Kimi arkadaşlarım çocuk önces-sonrası arasında bir fark olmadığını, artık gezme tozma tatil planlarına bebişlerini de katarak aynı düzeyde devam ettiklerini söylüyor. Kimi arkadaşım da hiçbirşey eskisi gibi olmuyor vb dedi. Bu kadar vahim bir durum olacağına da ihtimak veremiyorum.

Aynı şekilde eşler arasındaki durumu elbet doğum sonrası bir süre etkileyecektir diye düşünüyorum ama lohusalık sonrası süreçleriniz nasıl işledi. Bazı erkeklerin, doğum sonrası eşini anne formatına alıp cinsel çekim hissetmeme durumundan bahsetmiş. sizin bakışınız, sizindeneyimleriniz nasıl bu konuda acaba
Ben bebeğim 10 günlükken dışarı çıkarmaya başlamıştım. Evet, bizim gittiğimiz her yere geliyor. Zaten biracak kimsemiz de yok. Daha bu yaz 13 ayllikken bizimle kmlerce yol geldi bunda da bir sıkıntı yok ancak kesinlikle her şey eskisi gibi, sadece çocuk dahil oldu gibi bir durum söz konusu bile değil. Böyle diyen biri de bana hiç inandırıcı gelmiyor açıkçası. Birçok faktör değişiyor ister istemez. Eşimle de aramızdaki arzu ve çekim azalmadı ancak vakitsizlikten eskisi kadar sık birlikte olamiyoruz şu anlık öyle bir durum var
 
Tebrik ediyorum sizi :) ben 2 yil somra anca acilabildim dis dunyaya :) sonrasinda hersey normale dondu eski rutinimize donduk. Ama ilk yillar gercekten benim gozumde imkansizdi. Oglum memeye yapisik yasiyordu. Ben otele falan gitseydim kapanir odada kalirdim heralde.. ne emzik tuttu ne biberon. Biz bir butunduk iki yil boyunca :))

ya havuz başında 1.5-2 saatte 1 emzirdim tabi, sonra şezlongta uyudu. evde takılmaktansa aynı işi havuz başında yapıp arada yüzerim diye düşünmüştüm. otele girdiğimiz günün gecesi hiç uyanmadı, taa tatil bitene kadar.
eve geldik, aynı gece uyanmaya başladı. temiz hava, tatil iyi geliyor bebeklere
 
Bebeğim kolik değil, huysuz da değil, hatta çok uyumlu bir bebek. Ama hayatım asla eskisi gibi değil. Çalışıyorum, ev işi, gezme tozma vs hepsi bir yana küçücük bir insanın hayatı, geleceği benim ellerimde, benim sorumluluğumda. Böyle bir durumda nasıl aynı olabilir ki eski hayatımla. Bebeğim doğduğunda nasıl doyacak, altını nasıl değiştireceğim gibi şeyler düşünüyordum. Sonra ek gıdası vs . çıktı. Henüz 16 aylık bebeğim ama ben şu an kreşe versem mi annem bakmaya devam etse mi kararsızlığı, bir an elini bırakırsam ve kaybolursa korkusu, hayatına nasıl bir adam girecek kaygısı... Ben kendi adıma fiziki olarak değil ama zihnen çok yoruldum yaşadığımız bu çağda. Ama eve gidip onun sarılması, işte o bütün yorgunluğumu bir an için alıyor.

Eş de anlayışlıysa ve iş bölümü varsa, asla çocuk istemeyen benim için bile, o minnacık şey dünyanın en kıymetli varlığı benim için
 
X