Okuduğunuz gibi her kadın yaşıyor bu durumu.Anne de olmanın avantajını kullanın.Mutlaka her gün dışarı Çıkın.Yarım saat olsa bile yürüyün.Bir yerde oturup kahve için.Bebeklerin kısa Süreli bile uzaklaşmak size iyi gelecek
Okuduğunuz gibi her kadın yaşıyor bu durumu.Anne de olmanın avantajını kullanın.Mutlaka her gün dışarı Çıkın.Yarım saat olsa bile yürüyün.Bir yerde oturup kahve için.Bebeklerin kısa Süreli bile uzaklaşmak size iyi gelecekMerhabalar sekiz aylık ikizlerim var ve çok zorlandığım için beş aydır annem de kalıyorum eşim sadece haftasonu geliyo ama doğumdan beri psikolojik olarak hiç iyi değilim bazen oyle zaman oluyor ki onları istemiyorum sanki oysa çok istedik çocuğunuz olsun üç sene bekledim hamile kalmayı.herşeyim bitti sanki hayatım sonlandı kendime ait hiç bi anım yok.evimi de çok özlüyorum eşimi de daha bi sürü sıkıntı yardımcı olun lütfen iki kelime bile rahatlatıyor yeri gelince
Zaten genelde doğum sonrası annelerin canı çıkmak istemez ama ruh sağlığı Çalışanları mutlaka günde en az yarım saat temiz hava önerir.Bunun dışında her gün mutlaka duş ALIN.Fırsat buldukça sosyalleşmeye çalışın.Doğum sonrası depresyon başka türlü daha uzun Sürüyor.Kısa zamanda daha iyi hissedeceksiniz.Sevgiler...Aynen öyle ihtiyaç olup da dışarı çıktığımda çok iyi oluyo ama özellikle çıkmiyorum hiç ama yapmaya çalışıcam umarım geçici durumlardır sağolun onerleriniz için
Aynı beni anlatmışsın her kelimende ve benim ikizlerim var annemdeyim daha hic yalnız kalmadım bileBenimde bebegim dort aylik ve kotu durumdayim bebegim cok aglayan cok huysuz bi bebek.. butun hayatim cok degisti yemek yapmaya tuvalete bile girmeye vaktim yokk.. cok bunaldim tukendim artik dokuz ay boyunca ben bu gunleri hayal ettim hersey cok guzel olucakti ama simdi hersey berbat.. bebegim surekli agliyo kolik dediler halami gecmedi kolik.. hep boylw gidicek diyorum kendime agliyorum surekli eski hayatimi geri istiyorum tekrardan en basa donmek istiyorumm.. ailem sehir disinda ben zaten yanimda bitek esimi istiyorum sadece surekli onunla basbasa kalmak istiyorum eskisi gibi.. bebegim agladikca cildircakmis gibi oluyorum.. daha yirmi dort yaşındayim ama kendimi cok yaslanmis hissediyorum hayatim bitti artik benim bidaha hic mutlu olmicam diyorum.. bundan sonra sadece dert sikinti olucak eski ben hic bizaman geri gelmicek.. napicam bilmiyorum doktora gitmek istemiyorum zaten bana bisey yapabilceklerini dusunmuyorum ilacta kullanamam emziriyorum.. bu gunler gecicekmi eskisi gibi mutlu neseli normal bi insan olucakmiyim yoksa bidaha o gunler hicmi gelmicek..
Ben psikiyatrist e gittim.İki aylık bebegimi emzirdigim halde bana rahatlıkla ilaç kullanabileceğimi söyledi ve ilaçverdi.ama ben kullanmadım.iki tablet kullandım ama devam edemedim.vicdan azabı çektim ve daha da mutsuz oldum. Durumu doktora ilettigimde o da bana madem ilaç kullanmak istemiyorsun o halde psikologumuz ile görüş dedi ama ben onunla da gorusemedim. Teşbih cekiyorum namaz kiliyorum bayağı rahatladim gibi.ama bazen de çok kotu bir mutsuzluk cokuyor içime o zaman da geçecek diyorum.sabir diyorum.Doğum sonrası depresyon için profesyonel yardım alanlar varsa acaba nasıl bir yol izlediler? Hastanelerin ruh sağlığı ve hastalıkları bölümünde psikiyatri doktorlarına mı başvurdunuz yoksa psikolojik danışmanlardan mı uzman yardımı aldınız? Burada yeni üyeyim 5 ay 3 haftalık bebeğim var beklenmeyen bir gebelikti. Uzun araştırmalarım sonucu anladım ki doğum yaptığım günden beri devam eden durumum tamamen doğum sonrası depresyon belirtileri. Profesyonel yardım almaya karar verdim fakat nasıl bir yol izleyeceğimi bilmiyorum. Cevaplarınız için şimdiden çok teşekkür ederim.
Namaz beni de rahatlatacak biliyorum ilkokuldan beri kılıyodum doğumdan bu yana bıraktım malesef çok üzülüyorum ama başlıcam inşllh daha iyi olacağımı biliyorum.Ben psikiyatrist e gittim.İki aylık bebegimi emzirdigim halde bana rahatlıkla ilaç kullanabileceğimi söyledi ve ilaçverdi.ama ben kullanmadım.iki tablet kullandım ama devam edemedim.vicdan azabı çektim ve daha da mutsuz oldum. Durumu doktora ilettigimde o da bana madem ilaç kullanmak istemiyorsun o halde psikologumuz ile görüş dedi ama ben onunla da gorusemedim. Teşbih cekiyorum namaz kiliyorum bayağı rahatladim gibi.ama bazen de çok kotu bir mutsuzluk cokuyor içime o zaman da geçecek diyorum.sabir diyorum.
İlaç tedavisini ben de istemiyorum ama psikiyatri birimine karar verdim çünkü kontrolsüz ağlamalarım ve ağlama krizlerim var. Doğum sonrası koşturmacada insan manevi boşluğa da düşüyor mutsuzluğumda bunun da etkileri var.Bahsettiğiniz mutsuzluk hali bende hergün var duygu ve davranışlarımı hayatımda ilk kez kontrol edemiyorum.Bugün ilk randevum var doktorla. Neler olacak merak ediyorum.Ben psikiyatrist e gittim.İki aylık bebegimi emzirdigim halde bana rahatlıkla ilaç kullanabileceğimi söyledi ve ilaçverdi.ama ben kullanmadım.iki tablet kullandım ama devam edemedim.vicdan azabı çektim ve daha da mutsuz oldum. Durumu doktora ilettigimde o da bana madem ilaç kullanmak istemiyorsun o halde psikologumuz ile görüş dedi ama ben onunla da gorusemedim. Teşbih cekiyorum namaz kiliyorum bayağı rahatladim gibi.ama bazen de çok kotu bir mutsuzluk cokuyor içime o zaman da geçecek diyorum.sabir diyorum.
Canım doktor ne dedi nasıl bir yol gösterdi mutlaka burada bizimle paylaş olur mu çok geçmiş olsunİlaç tedavisini ben de istemiyorum ama psikiyatri birimine karar verdim çünkü kontrolsüz ağlamalarım ve ağlama krizlerim var. Doğum sonrası koşturmacada insan manevi boşluğa da düşüyor mutsuzluğumda bunun da etkileri var.Bahsettiğiniz mutsuzluk hali bende hergün var duygu ve davranışlarımı hayatımda ilk kez kontrol edemiyorum.Bugün ilk randevum var doktorla. Neler olacak merak ediyorum.
aslında baya bi zaman geçmiş neydeyse 6 aylık minik tam olarak sıkıntınız ne merak ettim sizi rahatsız eden ve bi türlü geçmeyenDoğum sonrası depresyon için profesyonel yardım alanlar varsa acaba nasıl bir yol izlediler? Hastanelerin ruh sağlığı ve hastalıkları bölümünde psikiyatri doktorlarına mı başvurdunuz yoksa psikolojik danışmanlardan mı uzman yardımı aldınız? Burada yeni üyeyim 5 ay 3 haftalık bebeğim var beklenmeyen bir gebelikti. Uzun araştırmalarım sonucu anladım ki doğum yaptığım günden beri devam eden durumum tamamen doğum sonrası depresyon belirtileri. Profesyonel yardım almaya karar verdim fakat nasıl bir yol izleyeceğimi bilmiyorum. Cevaplarınız için şimdiden çok teşekkür ederim.
tek bildikleri ilaç! bende en yakın arkadaşımın eşinden terapi aldım psikologtu. dedim ki anneliğe adapte olamıyorum ve mutsuzum sanki hayatımda herşey bitti dedim. bebeğim sürekli ağlayan gazlı bibebek sevmeme bile izin vermiyo dedim o da bana aynen şöyle dedi bebek % 50 gaza ağlıyorsa %50 annesinin mutsuzluğuna ağlıyor dedi beynimden vurulmuşa döndüm. bana dünyadalki sıkıntı yaşayan anne sen değilsin dedi avmlere git emzirme odasına git gözlemle insanları dedi. onlarda anne ve mutlulular sen kendin mutsuzluğu çağırıyosun dedi aklıydı. ne yaptıysam kendi kenime yaptım.Benimki plansız ve çok erken bir gebelikti. Sorunum bebeğimi çok sevmem, her şeyiyle dört dörtlük ilgilenmem ve çok mutlu bir bebek olmasına rağmen hala annelik kimliğine alışamamam.Herkes için dünyanın en kutsal ve mucizevi rolü olarak görülen "anne" "çocuklu kadın" kavramları bana hala çok itici geliyor. Anneliğimi en mükemmel şekilde yapmak için çabalıyorum.Ama o kimlikten nefret ediyorum. Hamileliğimin başlarından beri ömrümde olmadığım kadar bakımlı ve "kadın" olmaya çalışıyorum. Sanırım bilinçaltımda daha gençliğe, yeni evliliğe doyamadan ve bir çocuk hasreti çekmeden anne olmanın; hayatım bir daha eskisi gibi olmayacak düşüncesiyle kızgınlığı, çatışması var. Böyle zamanlarda Allah'a isyan etmekten çok korkuyorum Rabbim kimseye çocuk aratmasın. Ailelerimiz çok destek, eşim çok anlayışlı bir insan. Ama inanın onu bile bebekten kıskandırın, dibimden ayrılmasın dediğim günler oldu. Kusura bakmayın telefondan yazıyorum.Paragraflarım yok ve çok uzun oldu. Dün ilk kez psikiyatr ile görüştüm. Senin için beklenmedik bir durum ve hala bunun şokunu yaşıyorsun defi. Geçici bir durum, tecrübesizsin ama bu duruma ve annelik fikrine alışman gerek dedi. Belki erkek olduğu ve erkek gözüyle baktığı için belki de beni gerçeklerle yüzleştirmek için biraz acımasız konuştu. İlaç tedavisine şimdilik gerek görmedi. 10 gün kendimi gözlemlememi, konuştuklarımızı düşünmemi ve ağlama krizlerim devam ederse ilaca başlamayı uygun gördüğünü söyledi.