doğum sonrası depresyonu yaşayanlar

Herkese iyi geceler
Doğum sonrası iştah azalması ya da aşırı artması korku endişe bebeğe bakamayacagini düşünme aşırı uyuma ya da uyuyamama gibi duygular içindeyseniz ve budurum iki haftadan fazla sürüye lütfen korkmayin ve psikolojik destek alın. Sağı solu dinleyip içinden daha da çıkılmaz hale gelmeden hemen bir uzmana başvurun.
bu başlık altında bu tarz bir durumundi içinde olan birileri varsa yardımcı ve destek olmayı isterim . Herkese iyi geceler

Evet canım aynen bu dediklerini ve daha da fazlasını yaşıyorum GGeçeceğini umuyorum ve bekliyorum. İki ay önce doğum yaptım. Sanki eskisi gibi hic olmayacak hiçbirşey. Uyumak istemiyor um.uyuyunca uyanmak istemiyorum.

Hamilelik ten önce depresyon tedavisi görüyordum. İlaca devam etmek istemiyorum.hamileliğin depresyon ile geçti.doğumdan sonra geçer dedim ama geçmedi.evinden nefret ediyorum.bebeğine her an birşey olmasından korkuyorum.yalniz kalmak istemiyorum.yanındakilerin telefonu cslsa bile rahatliyorum.her an mutsuzum.bebegimle konuşacak takatim bile yok.çok ama çok berbat haldeyim.bebeğimin büyümesine bile hheyecanim yok. Ben napacam diye üzülüyorum.

xesa .!.:

Hamilelik ten önce depresyon tedavisi görüyordum. İlaca devam etmek istemiyorum.hamileliğin depresyon ile geçti.doğumdan sonra geçer dedim ama geçmedi.evinden nefret ediyorum.bebeğine her an birşey olmasından korkuyorum.yalniz kalmak istemiyorum.yanındakilerin telefonu cslsa bile rahatliyorum.her an mutsuzum.bebegimle konuşacak takatim bile yok.çok ama çok berbat haldeyim.bebeğimin büyümesine bile hheyecanim yok. Ben napacam diye üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle çokk cokk geçmiş olsun. Hepsi geçiyor öncelikle bunu bilmeni istiyorum. Sonra sakin olmanı ve mümkünse sosyal destek almani oneririm. Sosyal destek eşinin ailenin destek olması çok önemli. Ailen yanında değilse yada yeterli desteği saglayamiyorlarsa bir uzmandan yardım alman gerekebilir. Ilk bebek mi kaç aylık ya da lacivertli yasinda

xesa .!.:

Evet canım aynen bu dediklerini ve daha da fazlasını yaşıyorum GGeçeceğini umuyorum ve bekliyorum. İki ay önce doğum yaptım. Sanki eskisi gibi hic olmayacak hiçbirşey. Uyumak istemiyor um.uyuyunca uyanmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Iki aylikmis bebeğin yani daha çok küçük ilaç tabiiki bu sürede kullanamaya bilirsin çünkü emziriyorsundur ama yinede bu durumun gecmezse ya da daha kötüye gittiğini düşünürsen mutLaka bir uzmana görün derim

66gunluk bebeğim var ilk zamanlar daha berbattım bebekle her şeyin bittiğini düşündüm izlediğim diziden bile nefret ettim o derece ağlaya ağlaya mi hal oldum. Şimdi 1aydır annemler var ben onlara gidiyorum. Düzeliyor gibiyim yada öyle olmak istiyorum. Sabahları bu bunalım bana çok geliyor oğlumda çok bunaltıyor önceden tüm,gün karamsar düşünceler vardı şuan ailem yanımda biraz daha azaldı. Sizce kendi kendime yenebilir miyim

Benimde bebegim dort aylik ve kotu durumdayim bebegim cok aglayan cok huysuz bi bebek.. butun hayatim cok degisti yemek yapmaya tuvalete bile girmeye vaktim yokk.. cok bunaldim tukendim artik dokuz ay boyunca ben bu gunleri hayal ettim hersey cok guzel olucakti ama simdi hersey berbat.. bebegim surekli agliyo kolik dediler halami gecmedi kolik.. hep boylw gidicek diyorum kendime agliyorum surekli eski hayatimi geri istiyorum tekrardan en basa donmek istiyorumm.. ailem sehir disinda ben zaten yanimda bitek esimi istiyorum sadece surekli onunla basbasa kalmak istiyorum eskisi gibi.. bebegim agladikca cildircakmis gibi oluyorum.. daha yirmi dort yaşındayim ama kendimi cok yaslanmis hissediyorum hayatim bitti artik benim bidaha hic mutlu olmicam diyorum.. bundan sonra sadece dert sikinti olucak eski ben hic bizaman geri gelmicek.. napicam bilmiyorum doktora gitmek istemiyorum zaten bana bisey yapabilceklerini dusunmuyorum ilacta kullanamam emziriyorum.. bu gunler gecicekmi eskisi gibi mutlu neseli normal bi insan olucakmiyim yoksa bidaha o gunler hicmi gelmicek..

glbyz .!.:

66gunluk bebeğim var ilk zamanlar daha berbattım bebekle her şeyin bittiğini düşündüm izlediğim diziden bile nefret ettim o derece ağlaya ağlaya mi hal oldum. Şimdi 1aydır annemler var ben onlara gidiyorum. Düzeliyor gibiyim yada öyle olmak istiyorum. Sabahları bu bunalım bana çok geliyor oğlumda çok bunaltıyor önceden tüm,gün karamsar düşünceler vardı şuan ailem yanımda biraz daha azaldı. Sizce kendi kendime yenebilir miyim

Genişletmek için tıkla...

iyi akşamlar,
inanın bana sizi cok ıyı anlıyorum cunku aynı seylerı bırebır hıssettım bende hayatımın bıttıgını artık devam edemeyecegımı falan dusunmustum ama ınanın suan yenıden dogmus gıbı dört elle sarıldım hayata işime sosyal hayatımı ve dahi çocuğuma. Anladıgım kadarıyla sızde cok vahım degıl durum. Ayrıca lütfen cekınmeyın aılenızden destek alın cocugun bakımı vs. gibi durumları suanki psikolojinizle tamamen üstlenmek ağır gelebilir. Esınız aılenız destek olsun mesela emzırdınız bırakın gazını da anneannesı ya da babası çıkarsın. Sorumlulugu paylasın bu sızı bıraz daha rahatlatır. Bebekten oncekı hayatınıza dönmeye calısın bu sıze ıyı gelecektır. IStahınız uyku durumunuz vs nasıl?

gzmslck .!.:

Benimde bebegim dort aylik ve kotu durumdayim bebegim cok aglayan cok huysuz bi bebek.. butun hayatim cok degisti yemek yapmaya tuvalete bile girmeye vaktim yokk.. cok bunaldim tukendim artik dokuz ay boyunca ben bu gunleri hayal ettim hersey cok guzel olucakti ama simdi hersey berbat.. bebegim surekli agliyo kolik dediler halami gecmedi kolik.. hep boylw gidicek diyorum kendime agliyorum surekli eski hayatimi geri istiyorum tekrardan en basa donmek istiyorumm.. ailem sehir disinda ben zaten yanimda bitek esimi istiyorum sadece surekli onunla basbasa kalmak istiyorum eskisi gibi.. bebegim agladikca cildircakmis gibi oluyorum.. daha yirmi dort yaşındayim ama kendimi cok yaslanmis hissediyorum hayatim bitti artik benim bidaha hic mutlu olmicam diyorum.. bundan sonra sadece dert sikinti olucak eski ben hic bizaman geri gelmicek.. napicam bilmiyorum doktora gitmek istemiyorum zaten bana bisey yapabilceklerini dusunmuyorum ilacta kullanamam emziriyorum.. bu gunler gecicekmi eskisi gibi mutlu neseli normal bi insan olucakmiyim yoksa bidaha o gunler hicmi gelmicek..

Genişletmek için tıkla...

Merhabalar,
Oncelıkle endıselenmeyın anneler dünyasına hosgeldınız. İnanın bende anne olmadan once annelıgın bu kadar zor olacağını dusunmemıstım halbuki annelik dünyadaki en titizlik isteyen sabır isteyen durumlardan biri hatta durumu. Bu soyledıklerınızın hepsını emınım kı bebegını tek basına buyutmeye calısan her kadın yasıyordur ki yasadık yeri geldi bırakın sac bas kılıga bakmayı tuvalete gitmeyi zaman bulup da yetiştiremedik. Bebeğiniz suan cok kucuk 4 aylık daha aslında kollık ve gaz sancılarının 4 ayda artık bıtmesı gerekır ama erkek çocuklarda bu durum 6 aylık olana kadar surebılır. Bıraz daha buyunce bebegınız her seyın cok daha ıyı olduğunu fark edeceksınız. Benım kızım suan 4 yasına gırmek uzere inanın oyle keyıfı kı onunla olmak. bebekken bakamıyorum yapamıyorum mahfoldum dıyen ben suan işten dönsem de kızımla oyun oynasak diye deliriyorum. Keyıflı yanlarını dusunmeye calısın bır gulusunu mutlu bır anınızı hatırlayın cok gerildiginiz anlarda. En önemlisi de bu süreçleri herkesın ysadıgını yalnız olmadığınız ve gececegını bılın. Ayrıca varsa aile buyuklerınden destek alın esınızden bebek bakımı ve ılgılenılmesı konusunda destek alın.
Çok özel değilse ne kadardır evlisiniz ve sürpriz bir hamilelik miydi?

Şunu da belirtmek istiyorum ki ben hekim psikolog ya da bu konuda uzman bir kişi değilim. Aynı durumu bende yaklaşık 1 bucuk sene yasadıgım ıcın ve cok kotu süreçler gecırdıgım ıcın ne kadar hassas bir mevzu olduğunu bildiğimden sadece yardımcı olmak istiyorum bu durumdaki insanlara. Çünkü ben aynı durumdayken gerek bu forumda gerekse kendı hayatımda ne vıcdansızlıgım ne kotu annelıgım ne de cocugunu sokağa terk etmek ısteyen kotu bır mahluk olmuşluğum kaldı. İnsanların çoğu ne yazıkki bu konuda bilgisizler ve b ilinçsizler yapacakları eleştirinin ya da bir sözün karşıda ki çaresiz moral çöküntüsü içindeki insan da ne büyük tahribat yaratacağını tahmin bile edemeden onu daha kotu duruma sokacak sekilde davranıyorlar. Tabiiki forumda yardımcı olmak isteyen bilgilendirmek isteyen arkadaşlar da çok oldu ama bir kötü lafın etkisi çok ağır geliyor o süreçteki bir insana ve unutulmuyor. Bende o süreçte bana bilgisini aktaran destek olan arkadaşara cok teşekkür edıyorum. Rabbım onları ve yavrularını korusun. Kotu tarzda yaklasanlaradan da allah razı olsun diyecek sozum yok umarım yasamazlar buna benzerını cunku kınadığımız bır durumu yasamadan olmeyecegımızı belırten hadısı serıflerımız mevcut.
Neyse lafım cok uzatmak ıstemıyorum. Tekrar belirteyim kafanıza bir şey takılırsa ya da sıkıntıda olduğunuzu hıssedersenız lütfen yazın elimden ne gelirse yapmak isterim naçizane. İyi geceler..

Duyarlılığın için çok teşekkür ederim canım.benim onbir yıl aradan sonra oldu ikinci bebeğim.bayağı zorlaniyorum.Allahtan kayinvalidemler ve annemler çok destek oluyor.onlara da çok alıştım.şimdi yalnız kkalmak çok urkutuyor beni.su an kayınvalidemdeyiz.sonra annemlerde kalicaz ama nereye kadar.sonra bir basıma nasıl edicem inşallah Rabbim bu sıkıntıyı hepimizin uüstünden ceker alir.

benil .!.:

Merhabalar,
Oncelıkle endıselenmeyın anneler dünyasına hosgeldınız. İnanın bende anne olmadan once annelıgın bu kadar zor olacağını dusunmemıstım halbuki annelik dünyadaki en titizlik isteyen sabır isteyen durumlardan biri hatta durumu. Bu soyledıklerınızın hepsını emınım kı bebegını tek basına buyutmeye calısan her kadın yasıyordur ki yasadık yeri geldi bırakın sac bas kılıga bakmayı tuvalete gitmeyi zaman bulup da yetiştiremedik. Bebeğiniz suan cok kucuk 4 aylık daha aslında kollık ve gaz sancılarının 4 ayda artık bıtmesı gerekır ama erkek çocuklarda bu durum 6 aylık olana kadar surebılır. Bıraz daha buyunce bebegınız her seyın cok daha ıyı olduğunu fark edeceksınız. Benım kızım suan 4 yasına gırmek uzere inanın oyle keyıfı kı onunla olmak. bebekken bakamıyorum yapamıyorum mahfoldum dıyen ben suan işten dönsem de kızımla oyun oynasak diye deliriyorum. Keyıflı yanlarını dusunmeye calısın bır gulusunu mutlu bır anınızı hatırlayın cok gerildiginiz anlarda. En önemlisi de bu süreçleri herkesın ysadıgını yalnız olmadığınız ve gececegını bılın. Ayrıca varsa aile buyuklerınden destek alın esınızden bebek bakımı ve ılgılenılmesı konusunda destek alın.
Çok özel değilse ne kadardır evlisiniz ve sürpriz bir hamilelik miydi?

Genişletmek için tıkla...

Esimle uc yillik evliyiz vede coo sukur hoc bi sikibtimiz olmadi birbirimizi cok seviyoruz zaten bu donemdeki en buyuk destekcim esim.. bebegimizide isteyerek yaptik hatta dort ay falan olmadi basta nasil uzulmustuk cok buyuk heyecanla bekledik dokuz ay boyunca.. ama bazen diyorumki hazir degilmiydim ben bu hayatta daha hicbisey yasayamadimki hersey yarim kaldi diyorum sanki hayatim artik bitmis gobi bu saatten sonra kendim icin bisey yapamicakmisim gibi geliyo.. aslinda bebegom uslu olsa belki sikinti yasamazdim cunku ben bebek bakiminda tecrubeliyim ustelik bebekleride cok severdim hep.. ama bu dort ayda cok zor zamanlar yasadim halada yasiyorum oglum cok zorladi bizi.. belkide bu yüzden umitsizligim gecmicek diye düşünmem.. cunku daha tam olarak guzel bi yanını yasayamadikki hep sikinti aglama krizleri susturmaya calismalar care aramalar.. nekadar surcek bilmiyorum hep boyle gidicek diye cok korkuyorum.. artik bede bebegimle keyifli gunler yasamak istiyorum duzelip normal bir insan olmak istiyorum bunlar olucakmi her anne bigub rahat edermi kendi hayatina feri donermi kendisi içinde yasamaya devam edermi..

benil .!.:

iyi akşamlar,
inanın bana sizi cok ıyı anlıyorum cunku aynı seylerı bırebır hıssettım bende hayatımın bıttıgını artık devam edemeyecegımı falan dusunmustum ama ınanın suan yenıden dogmus gıbı dört elle sarıldım hayata işime sosyal hayatımı ve dahi çocuğuma. Anladıgım kadarıyla sızde cok vahım degıl durum. Ayrıca lütfen cekınmeyın aılenızden destek alın cocugun bakımı vs. gibi durumları suanki psikolojinizle tamamen üstlenmek ağır gelebilir. Esınız aılenız destek olsun mesela emzırdınız bırakın gazını da anneannesı ya da babası çıkarsın. Sorumlulugu paylasın bu sızı bıraz daha rahatlatır. Bebekten oncekı hayatınıza dönmeye calısın bu sıze ıyı gelecektır. IStahınız uyku durumunuz vs nasıl?

Genişletmek için tıkla...

bebeğim uyuduğunda akşam bende uyuyorum hemen ilk 40gunde 20kg verdim düşünmekten. Ama şuan,annem yanımda zorla,yediriyor iştahım,açıldı sayılır. Bebek ağlayınca onu oyalayamamaktan korkuyorum. Sinirlenip,ona bişey yapar mıyım,ondan,korkuyorum. Günler geçemk bilmiyor ağlayan bebek,annesi olarak. O ağladıkça yaptıklarımdan zevk,alamıyorum

xesa .!.:

Duyarlılığın için çok teşekkür ederim canım.benim onbir yıl aradan sonra oldu ikinci bebeğim.bayağı zorlaniyorum.Allahtan kayinvalidemler ve annemler çok destek oluyor.onlara da çok alıştım.şimdi yalnız kkalmak çok urkutuyor beni.su an kayınvalidemdeyiz.sonra annemlerde kalicaz ama nereye kadar.sonra bir basıma nasıl edicem inşallah Rabbim bu sıkıntıyı hepimizin uüstünden ceker alir.

Genişletmek için tıkla...

aynı sıkıntı bende hiç yalnız kalmadım düşündükçe basıyolar bni

xesa .!.:

Duyarlılığın için çok teşekkür ederim canım.benim onbir yıl aradan sonra oldu ikinci bebeğim.bayağı zorlaniyorum.Allahtan kayinvalidemler ve annemler çok destek oluyor.onlara da çok alıştım.şimdi yalnız kkalmak çok urkutuyor beni.su an kayınvalidemdeyiz.sonra annemlerde kalicaz ama nereye kadar.sonra bir basıma nasıl edicem inşallah Rabbim bu sıkıntıyı hepimizin uüstünden ceker alir.

Genişletmek için tıkla...

Rica ederim bir kişiye bile ir faydam olursa bbenim için kafi. O dönemlerde araştırmalarim sonucu türkiyede postpartum depresyon oranı yüz kişide 1 olduğu sonucuna ulaşmıştım. ikinci doğumda ise her yüz kişide 10 kişi yani 10 kat daha fazla görüluyormuş. çok şanslısınız ki her iki tarafta destek olmuş birde hiçbir desteği olmadan kalan insanları düşünün bu belki biraz iyi gelir. Birde benim önerim birden bire ayrılmayın destek kişilerin yanından kademeli olarak yapın kendinize güveninizin gelmesine aşama aşama yardım,ci olur. Saglicakla

gzmslck .!.:

Esimle uc yillik evliyiz vede coo sukur hoc bi sikibtimiz olmadi birbirimizi cok seviyoruz zaten bu donemdeki en buyuk destekcim esim.. bebegimizide isteyerek yaptik hatta dort ay falan olmadi basta nasil uzulmustuk cok buyuk heyecanla bekledik dokuz ay boyunca.. ama bazen diyorumki hazir degilmiydim ben bu hayatta daha hicbisey yasayamadimki hersey yarim kaldi diyorum sanki hayatim artik bitmis gobi bu saatten sonra kendim icin bisey yapamicakmisim gibi geliyo.. aslinda bebegom uslu olsa belki sikinti yasamazdim cunku ben bebek bakiminda tecrubeliyim ustelik bebekleride cok severdim hep.. ama bu dort ayda cok zor zamanlar yasadim halada yasiyorum oglum cok zorladi bizi.. belkide bu yüzden umitsizligim gecmicek diye düşünmem.. cunku daha tam olarak guzel bi yanını yasayamadikki hep sikinti aglama krizleri susturmaya calismalar care aramalar.. nekadar surcek bilmiyorum hep boyle gidicek diye cok korkuyorum.. artik bede bebegimle keyifli gunler yasamak istiyorum duzelip normal bir insan olmak istiyorum bunlar olucakmi her anne bigub rahat edermi kendi hayatina feri donermi kendisi içinde yasamaya devam edermi..

Genişletmek için tıkla...

Slm
Öncelikle uümitsiz olmayın oğlunuzu epey buyutmussunuz. Bazı bebekLerin diğerlerinden daha uyumlu olduğunu düşünsemde inanın her bebegin kendine göre zorlukları var kimisi kolik kimisi emme sorunları kimisi ek gıda sorunları kimisi uyumama sorunu gibi. Çok şükür ki sağlık sorunları kötü hastalıkları yok.Büyüdükçe kendini ifade etmeye başladıkça işiniz biraz kolaylaşacaktır Ama hayatınız çocuksuz dönemlerdeki kadar kendinize özgü epey bir süre olmayacak. Oğlunuz da keyifli zamanlariniza katılmaya başladıkça bu durum değişecektir . Birlikte parklara oyun bahçelerine gezmelere yemeğe gideceğiniz günlerde gelecek.

glbyz .!.:

bebeğim uyuduğunda akşam bende uyuyorum hemen ilk 40gunde 20kg verdim düşünmekten. Ama şuan,annem yanımda zorla,yediriyor iştahım,açıldı sayılır. Bebek ağlayınca onu oyalayamamaktan korkuyorum. Sinirlenip,ona bişey yapar mıyım,ondan,korkuyorum. Günler geçemk bilmiyor ağlayan bebek,annesi olarak. O ağladıkça yaptıklarımdan zevk,alamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Uykunuz iştahınız normalse çok endişelenmeyin. Kilo vermenizde iyi oolmuş bence ama biraz hızlı olmasi?çok iyi değil. Aglayınca emzrin kulağınıza alıp pispislayin altı temiz karnı tok ve gazi sancısı vs yoksa ağlaması sizi uzmesin. Bu günler geçecek emin olun

benil .!.:

Uykunuz iştahınız normalse çok endişelenmeyin. Kilo vermenizde iyi oolmuş bence ama biraz hızlı olmasi?çok iyi değil. Aglayınca emzrin kulağınıza alıp pispislayin altı temiz karnı tok ve gazi sancısı vs yoksa ağlaması sizi uzmesin. Bu günler geçecek emin olun

Genişletmek için tıkla...

sabahları çok kötüyüm işim vardı artık yok eşim 3yıl çalışma çocuk bak dedi asla evcimende değilim

gzmslck .!.:

Benimde bebegim dort aylik ve kotu durumdayim bebegim cok aglayan cok huysuz bi bebek.. butun hayatim cok degisti yemek yapmaya tuvalete bile girmeye vaktim yokk.. cok bunaldim tukendim artik dokuz ay boyunca ben bu gunleri hayal ettim hersey cok guzel olucakti ama simdi hersey berbat.. bebegim surekli agliyo kolik dediler halami gecmedi kolik.. hep boylw gidicek diyorum kendime agliyorum surekli eski hayatimi geri istiyorum tekrardan en basa donmek istiyorumm.. ailem sehir disinda ben zaten yanimda bitek esimi istiyorum sadece surekli onunla basbasa kalmak istiyorum eskisi gibi.. bebegim agladikca cildircakmis gibi oluyorum.. daha yirmi dort yaşındayim ama kendimi cok yaslanmis hissediyorum hayatim bitti artik benim bidaha hic mutlu olmicam diyorum.. bundan sonra sadece dert sikinti olucak eski ben hic bizaman geri gelmicek.. napicam bilmiyorum doktora gitmek istemiyorum zaten bana bisey yapabilceklerini dusunmuyorum ilacta kullanamam emziriyorum.. bu gunler gecicekmi eskisi gibi mutlu neseli normal bi insan olucakmiyim yoksa bidaha o gunler hicmi gelmicek..

Genişletmek için tıkla...

Anne sütü Önemlidir ama annenin ruh hali hem kendi için hem de bebek için daha Önemlidir.bu Yüzden mutlaka bir psikiyatriste gitmelisiniz bence.Depresyonunuz kronikleşerse bebeğinize faydalı olamazsınız.Bu Yüzden doktor ilaç yazarsa mutlaka kullanın derim

Merhabalar sekiz aylık ikizlerim var ve çok zorlandığım için beş aydır annem de kalıyorum eşim sadece haftasonu geliyo ama doğumdan beri psikolojik olarak hiç iyi değilim bazen oyle zaman oluyor ki onları istemiyorum sanki oysa çok istedik çocuğunuz olsun üç sene bekledim hamile kalmayı.herşeyim bitti sanki hayatım sonlandı kendime ait hiç bi anım yok.evimi de çok özlüyorum eşimi de daha bi sürü sıkıntı yardımcı olun lütfen iki kelime bile rahatlatıyor yeri gelince