Doğum sonrası depresyonnn

gunebakan_ .!.:

Bu duygulari ilk kez anne olmus her kadin yasiyor merak etmeyin. Ben de yasadim. Tum ozgurlugumu omrumun sonuna kadar keriz gibi feda ettim diyordum icten ice. Istersem uyandigim uykularim uyumak bilmeyen bebegim yuzunden yarim saate bir bolunmek zorundaydi. Dunyaya getirmeyi ben istemistim, vazgecebilecegim bir sorumluluk degildi, kimseye veremezdim. Allahim ben ne yaptim diyordum surekli kendime. Hic bitmeyecek gibi geliyordu yasadigim zorluklar. Bebegime sevgiden degil merhametten bakiyordum.

Ben ne zaman atlattim biliyor musunuz? Bebegim benimle goz temasi kurmaya basladi. Beni gordugunde gulmeye basladi. Kimseye gulmezken bana guluyordu. Kimsede sakinlesmezken bende sakinlesiyordu. Beni gorunce heyecanlaniyordu. Biraz daha buyudugunde elleriyle yuzume dokunmaya calisiyordu. Yani beimle iletisime geciyordu. Bunlar beni ona baglamaya basladiginda bunalimdan da yavas yavas siyrildim. Cunku artik onu bakima muhtac organizma gibi degil beni seven bir insan olarak algiliyordum. Siz de biraz sabredin. Bebeginiz sizinle iletisim kurmaya basladiginda siz de degiseceksiniz insallah. Ve anneligin oyle sandiginiz gibi ozgurlukleri keriz gibi bile isteye feda etmek olmadigini, omurluk bir mahkumiyet olmadigini anlayacaksiniz. Annelik cok tatli bir macera. Az sabredin, sizinki daha yeni basliyor

Genişletmek için tıkla...

Cansus .!.:

Psikolojik olarak o kadar dipteyim ki kötü düşüncelerden kurtulamıyorum, ona bakarken vicdan azabı çekiyorum bu düşüncelerim için

Genişletmek için tıkla...

Cansus .!.:

Merhaba hanımlar, içimi dökmek istiyorum ve yardım istiyorum
48 günlük bebeğim var tüp bebekle hamile kaldım ve şuan ailemden ayriyim,
Bitmeyen iç sıkıntılarım var sanırım artık depresyona dönüyor ya da döndü ben bilmiyorum. Hayattan zevk almıyorum eşim gitmesin çocukla baş başa kalmiyim istiyorum aslında bunu söylemekten utanıyorum ama çocuğumu benimseyemiyorum kafamın için de birsey konuşuyor, artık sen eski sen olamiyacaksin hayatın bitti eşinle bile uyuyamayacaksin çocuğuna bakamayacaksın yetemeyeceksin (zaten sütum yok) diye. Artık dayanamıyorum nasıl geçecek ne zaman geçecek bilmiyorum yaşayan var mı n yapmam lazım

Genişletmek için tıkla...

Cansus .!.:

Merhaba hanımlar, içimi dökmek istiyorum ve yardım istiyorum
48 günlük bebeğim var tüp bebekle hamile kaldım ve şuan ailemden ayriyim,
Bitmeyen iç sıkıntılarım var sanırım artık depresyona dönüyor ya da döndü ben bilmiyorum. Hayattan zevk almıyorum eşim gitmesin çocukla baş başa kalmiyim istiyorum aslında bunu söylemekten utanıyorum ama çocuğumu benimseyemiyorum kafamın için de birsey konuşuyor, artık sen eski sen olamiyacaksin hayatın bitti eşinle bile uyuyamayacaksin çocuğuna bakamayacaksın yetemeyeceksin (zaten sütum yok) diye. Artık dayanamıyorum nasıl geçecek ne zaman geçecek bilmiyorum yaşayan var mı n yapmam lazım

Genişletmek için tıkla...