• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Doğum sonrası depresyonnn

Cansus

Üye
Kayıtlı Üye
1 Kasım 2021
2
0
6
34
Merhaba hanımlar, içimi dökmek istiyorum ve yardım istiyorum
48 günlük bebeğim var tüp bebekle hamile kaldım ve şuan ailemden ayriyim,
Bitmeyen iç sıkıntılarım var sanırım artık depresyona dönüyor ya da döndü ben bilmiyorum. Hayattan zevk almıyorum eşim gitmesin çocukla baş başa kalmiyim istiyorum aslında bunu söylemekten utanıyorum ama çocuğumu benimseyemiyorum kafamın için de birsey konuşuyor, artık sen eski sen olamiyacaksin hayatın bitti eşinle bile uyuyamayacaksin çocuğuna bakamayacaksın yetemeyeceksin (zaten sütum yok) diye. Artık dayanamıyorum nasıl geçecek ne zaman geçecek bilmiyorum yaşayan var mı n yapmam lazım 😔😔😔
 
Bu duygulari ilk kez anne olmus her kadin yasiyor merak etmeyin. Ben de yasadim. Tum ozgurlugumu omrumun sonuna kadar keriz gibi feda ettim diyordum icten ice. Istersem uyandigim uykularim uyumak bilmeyen bebegim yuzunden yarim saate bir bolunmek zorundaydi. Dunyaya getirmeyi ben istemistim, vazgecebilecegim bir sorumluluk degildi, kimseye veremezdim. Allahim ben ne yaptim diyordum surekli kendime. Hic bitmeyecek gibi geliyordu yasadigim zorluklar. Bebegime sevgiden degil merhametten bakiyordum.

Ben ne zaman atlattim biliyor musunuz? Bebegim benimle goz temasi kurmaya basladi. Beni gordugunde gulmeye basladi. Kimseye gulmezken bana guluyordu. Kimsede sakinlesmezken bende sakinlesiyordu. Beni gorunce heyecanlaniyordu. Biraz daha buyudugunde elleriyle yuzume dokunmaya calisiyordu. Yani beimle iletisime geciyordu. Bunlar beni ona baglamaya basladiginda bunalimdan da yavas yavas siyrildim. Cunku artik onu bakima muhtac organizma gibi degil beni seven bir insan olarak algiliyordum. Siz de biraz sabredin. Bebeginiz sizinle iletisim kurmaya basladiginda siz de degiseceksiniz insallah. Ve anneligin oyle sandiginiz gibi ozgurlukleri keriz gibi bile isteye feda etmek olmadigini, omurluk bir mahkumiyet olmadigini anlayacaksiniz. Annelik cok tatli bir macera. Az sabredin, sizinki daha yeni basliyor 🥰
 
Bu duygulari ilk kez anne olmus her kadin yasiyor merak etmeyin. Ben de yasadim. Tum ozgurlugumu omrumun sonuna kadar keriz gibi feda ettim diyordum icten ice. Istersem uyandigim uykularim uyumak bilmeyen bebegim yuzunden yarim saate bir bolunmek zorundaydi. Dunyaya getirmeyi ben istemistim, vazgecebilecegim bir sorumluluk degildi, kimseye veremezdim. Allahim ben ne yaptim diyordum surekli kendime. Hic bitmeyecek gibi geliyordu yasadigim zorluklar. Bebegime sevgiden degil merhametten bakiyordum.

Ben ne zaman atlattim biliyor musunuz? Bebegim benimle goz temasi kurmaya basladi. Beni gordugunde gulmeye basladi. Kimseye gulmezken bana guluyordu. Kimsede sakinlesmezken bende sakinlesiyordu. Beni gorunce heyecanlaniyordu. Biraz daha buyudugunde elleriyle yuzume dokunmaya calisiyordu. Yani beimle iletisime geciyordu. Bunlar beni ona baglamaya basladiginda bunalimdan da yavas yavas siyrildim. Cunku artik onu bakima muhtac organizma gibi degil beni seven bir insan olarak algiliyordum. Siz de biraz sabredin. Bebeginiz sizinle iletisim kurmaya basladiginda siz de degiseceksiniz insallah. Ve anneligin oyle sandiginiz gibi ozgurlukleri keriz gibi bile isteye feda etmek olmadigini, omurluk bir mahkumiyet olmadigini anlayacaksiniz. Annelik cok tatli bir macera. Az sabredin, sizinki daha yeni basliyor 🥰
Psikolojik olarak o kadar dipteyim ki kötü düşüncelerden kurtulamıyorum, ona bakarken vicdan azabı çekiyorum bu düşüncelerim için 😪😪
 
Psikolojik olarak o kadar dipteyim ki kötü düşüncelerden kurtulamıyorum, ona bakarken vicdan azabı çekiyorum bu düşüncelerim için 😪😪
Surekli ben neden bu haldeyim diye sorgulamak, kendini suclamak, her seyi surekli kafada canlandirarak, birileriyle surekli konusarak diri tutmak sizi yasadiklarinizin gercekliginden uzaklastirip olaylari dramatize etmeye surukler. Kendinize acimayi birakin, bebeginize de. Hemen herkes bu yollardan geciyor, bunu kendinize hatirlatin ve kafaniza olumsuz dusunceler doldugunda onlarin tam ziddini dilinizle soyleyin o an neseyle. Soyledikleriniz ve beden diliniz zamanla duygularinizi ve dusuncelerinizi degistirebilecek guctedir. Arada bir bosalmak icin esinize anlatip hungur hungur aglar sonra kaldiginiz yerden devam edersiniz. Uzuldunuz mu, durun bi dusunun su an acaba gercekten boyle mi yoksa dramatize mi ediyorum.
 
Bu durumun geçeceğini yürekten bil derim ben. Uykudan uyansın istemediğim bebişim şimdi 3,5 yaşında ve her dakika varlığına şükrediyorum ağzını yüzünü ısırmak istiyorum 😊 duygularınla savaşma sadece bu durum geçici de kendi kendine, yalnız değilim de, milyonlarca kadın bu dönemi yaşıyor ve atlatıyor. Sana tavsiyem her gün 10 dk da olsa temiz havaya çık. Muhakkak takviye vitamin kullan. Şarkı dinle her fırsatta. Ağlamak istiyorsan ağla tutma kendini. Geçecek sana söz veriyorum. Allah bağışlasın 😇
 
Çok geçmiş olsun allah size bağışlasın inşallah öncelikle bunu söyleyeyim size . Bende sizin gibi olmuştum çok kötüydü bende yanlızdım. Geçiyor inanın bir süre sonra geçiyor benim biraz geç bitmişti çünkü başka sorunlar ortaya çıktı . Meme reddi oldu ek gıda reddi derken 2 sene sürdü . Siz yardım alın bence
 
Merhaba hanımlar, içimi dökmek istiyorum ve yardım istiyorum
48 günlük bebeğim var tüp bebekle hamile kaldım ve şuan ailemden ayriyim,
Bitmeyen iç sıkıntılarım var sanırım artık depresyona dönüyor ya da döndü ben bilmiyorum. Hayattan zevk almıyorum eşim gitmesin çocukla baş başa kalmiyim istiyorum aslında bunu söylemekten utanıyorum ama çocuğumu benimseyemiyorum kafamın için de birsey konuşuyor, artık sen eski sen olamiyacaksin hayatın bitti eşinle bile uyuyamayacaksin çocuğuna bakamayacaksın yetemeyeceksin (zaten sütum yok) diye. Artık dayanamıyorum nasıl geçecek ne zaman geçecek bilmiyorum yaşayan var mı n yapmam lazım
Geçeceğini bilin yeter. Bu bir süreç. Tüm anneler aynı duyguları yaşadı kimisi paylaştı kimisi paylaşamadı. Yaşadığınız hisler yanlış değil gü ah değil ayıp değil adaptasyon süreci. Okuyun bol bol. Bebek gelişimi hakkında hafta hafta ay ay neler oluyor okuyun. Eski biz olamıyoruz elbet ama yeni biz de öyle yabana atılacak bişey değil 😊 kabullenin eskiyi yaşadınız çok güzel şimdi önünüzdeki yeni günleri eskitirken elinizden geldiğince iyi yaşamaya bakın.
 
Merhaba hanımlar, içimi dökmek istiyorum ve yardım istiyorum
48 günlük bebeğim var tüp bebekle hamile kaldım ve şuan ailemden ayriyim,
Bitmeyen iç sıkıntılarım var sanırım artık depresyona dönüyor ya da döndü ben bilmiyorum. Hayattan zevk almıyorum eşim gitmesin çocukla baş başa kalmiyim istiyorum aslında bunu söylemekten utanıyorum ama çocuğumu benimseyemiyorum kafamın için de birsey konuşuyor, artık sen eski sen olamiyacaksin hayatın bitti eşinle bile uyuyamayacaksin çocuğuna bakamayacaksın yetemeyeceksin (zaten sütum yok) diye. Artık dayanamıyorum nasıl geçecek ne zaman geçecek bilmiyorum yaşayan var mı n yapmam lazım 😔😔😔
Ben de doğum yapalı 43 gün oldu benzer seyleri hatta daha fazlasını yaşadım şimdi biraz daha iyiyim. İlk çocuğum gec anne oldum yıllarca bekardim kimseye karsi sorumlulugum yoktu bebek olunca çok tuhaf oldum kafayı yiyorum sandım sürekli sebepsizce ulu orta ağlıyordum, hayatım bitmiş gibi hissediyordum,artık bir daha dışarı çıkamayacakmış gibiydim hastaneye gitmek bile beni inanılmaz rahatlatıyordu evden uzaklaşmış oluyordum. herkes bu halin geçecek diyordu bense içimden asla gecmeyecek beni kandırmayın diyordum. Ben dostlarımdan çok destek aldim her gün telefonla konuştuk cok destek oldular. Eşim çalışıyordu ilk hafta annem ablam arada gelse de bir iki saat durup gidiyorlardı baktım cok kötüyüm imkanları zorladım 2 hafta sonra bi kadın aldim hem yardımcı hem arkadaş oldu bana cok iyi geldi. Hala da geliyor. Ama en önemlisi ben cok dua ettim gece gündüz dua ettim ediyorum dostlarımdan da dua istedim. Sürekli youtubedan sureler dinliyordum kendim okuyabildiklerimi okudum. Bu şekilde toparladım diyebilirim. Tabi hala caresiz hissettiğim anlar oluyor ama kendimi motive edebiliyorum.
 
Back