dogum sonrasi depresyon icin psikolog onerisi

nezamanpeki

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
16 Ağustos 2013
10
3
16
Ankara
merhaba,
yaklasik 1.5 ay once dogum yaptim ve gittikce kotulesen bir depresyonum var. kendi sorunlarimla o kadar bogusuyorum ki bebegimle ilgilenemiyorum. hatta ilgilenmek bile istemiyorum. depresyonumu kendi basima yenemiyorum. psikiyatriste gittim ilac verdi. emzirdigim icin kullanamiyorum. psikiloga gitmek istiyorum.
ankarada gidebilecegim psikolog onerisi olan var mi?
 
merhaba,
yaklasik 1.5 ay once dogum yaptim ve gittikce kotulesen bir depresyonum var. kendi sorunlarimla o kadar bogusuyorum ki bebegimle ilgilenemiyorum. hatta ilgilenmek bile istemiyorum. depresyonumu kendi basima yenemiyorum. psikiyatriste gittim ilac verdi. emzirdigim icin kullanamiyorum. psikiloga gitmek istiyorum.
ankarada gidebilecegim psikolog onerisi olan var mi?

mrh canım,bu benim fikrim ama psikiyatrik ilaçlara birkere kesinlikle karşıyım.sen sonuçta lohusasın bu dönemde insanın ruh hali çok iyi olmuyor,ben de yaşadım ama geçici şeyler ya ilaca sarılma derim.
 
merhaba,
yaklasik 1.5 ay once dogum yaptim ve gittikce kotulesen bir depresyonum var. kendi sorunlarimla o kadar bogusuyorum ki bebegimle ilgilenemiyorum. hatta ilgilenmek bile istemiyorum. depresyonumu kendi basima yenemiyorum. psikiyatriste gittim ilac verdi. emzirdigim icin kullanamiyorum. psikiloga gitmek istiyorum.
ankarada gidebilecegim psikolog onerisi olan var mi?

Umarım iyi bir psikolog bulursun ve en kısa zamanda atlatırsın .Bende de hamilelik depresyonu başgösterdi atlatabilmek için çok cabalıyorum ama bir iyi bir kötü hissediyorum kendimi:50: salı ilk randevuma gidicem bakalım :30:
 
ilac kullanmak istemiyorum ben de ama cok kotu durumdayim. psikologa gitmek istiyorum. gittikce kotulesen bir durumdayim.
 
Umarım iyi bir psikolog bulursun ve en kısa zamanda atlatırsın .Bende de hamilelik depresyonu başgösterdi atlatabilmek için çok cabalıyorum ama bir iyi bir kötü hissediyorum kendimi:50: salı ilk randevuma gidicem bakalım :30:

psikologami gideceksin? gittikten sonra bilgilendirir misin bizi?
 
Öncelikle çok geçmiş olsun.

Eğer kendinizi kötü hissettirmeyecekse;

Nasıl hissettiğinizden ve duygularınızdan bahsedebilir misiniz?

Çünkü lahusa pskolojisi okuduğum kadarıyla genel bi çizgide seyrediyor belki ilaçsız atlatabilirsiniz.
 
ilac kullanmak istemiyorum ben de ama cok kotu durumdayim. psikologa gitmek istiyorum. gittikce kotulesen bir durumdayim.

ben de öyleydim,eşimi kıskanmaya başlamıştım,bebeğin bütün düzenimi değiştirdiğini düşünürdüm ama şimdi nasıl öyle düşünmüşüm diyorum,çok çabuk atlattım.Unutmaki yerinde olmak isteyen birçok insan var,maşallah Allah bağışlasın bebeğini güzel şeyler düşün,unutmaki bunlar geçecek ne ilk ne de son doğum edensin herkes nasıl atlattıysa sende öyle atlatacaksın.Doğum ağrıların kesilip dışarı rahat çıkabilecek duruma gelince,bebeğininde uykusu düzene girince hiçbişey kalmayacak emin ol ve buda yakın yani doğum edip aynı durumu yaşayan bir anne olarak söylüyorum.Ama sonrada bebeğinin karşısında iyiki çektim o sancıyı iyiki doğurmuşum deyip duracaksın yani..
 
Öncelikle çok geçmiş olsun.

Eğer kendinizi kötü hissettirmeyecekse;

Nasıl hissettiğinizden ve duygularınızdan bahsedebilir misiniz?

Çünkü lahusa pskolojisi okuduğum kadarıyla genel bi çizgide seyrediyor belki ilaçsız atlatabilirsiniz.

bebegim dogduktan sonraki ilk hafta oldukca mutluydum. sonra birden aglama krizlerim basladi. sabahlari icimde beni ezen bir sikinti ile uyaniyorum.
kendimi disari atmak ve bir daha eve donmemek istedim. hala da disariya cikip kaliyorum gunde bir kac kez yarimsar saat.
bebek uyudugunda uyanmasin uzun sure uyusun istiyorum. ilgilenmek yuk geliyor bana. ama bazen kendimi iyi hissettigimde konusuyorum onunla vakit geciriyorum.
uyanmasin istiyorum ama emzirirken rahatliyorum.
ben sanki asla anne olamazmisim gibi hissediyorum. bebegimi asla bir anne sevgisiyle sevemezmisim gibi geliyor.
butun bu duygular icerisinde bogusurken bir de vicdan azabi cekiyorum. bebegime annelik yapamiyorum die.
yalniz kalamiyorum, annem kayinvalidem birisi mutlaka yanimda olaun istiyorum. fakat bu annelere bagimlilik beni umutsuzluga surukluyor, hayatimin bundan sonrasi surekli kayinvalide ve anneye bagimli kalacagimdan korkuyorum.
eakiden gezip tozardik esimle bir daha bunlari yasayamayacagimi dusunup panikliyorum. cunku bebekle disari ciktigimda agliyor genelde.

aklima ilk gelenler binlar simdilik. aslinda icimde neler oluyor neler, anlatamiyorum.
 
bebegim dogduktan sonraki ilk hafta oldukca mutluydum. sonra birden aglama krizlerim basladi. sabahlari icimde beni ezen bir sikinti ile uyaniyorum.
kendimi disari atmak ve bir daha eve donmemek istedim. hala da disariya cikip kaliyorum gunde bir kac kez yarimsar saat.
bebek uyudugunda uyanmasin uzun sure uyusun istiyorum. ilgilenmek yuk geliyor bana. ama bazen kendimi iyi hissettigimde konusuyorum onunla vakit geciriyorum.
uyanmasin istiyorum ama emzirirken rahatliyorum.
ben sanki asla anne olamazmisim gibi hissediyorum. bebegimi asla bir anne sevgisiyle sevemezmisim gibi geliyor.
butun bu duygular icerisinde bogusurken bir de vicdan azabi cekiyorum. bebegime annelik yapamiyorum die.
yalniz kalamiyorum, annem kayinvalidem birisi mutlaka yanimda olaun istiyorum. fakat bu annelere bagimlilik beni umutsuzluga surukluyor, hayatimin bundan sonrasi surekli kayinvalide ve anneye bagimli kalacagimdan korkuyorum.
eakiden gezip tozardik esimle bir daha bunlari yasayamayacagimi dusunup panikliyorum. cunku bebekle disari ciktigimda agliyor genelde.

aklima ilk gelenler binlar simdilik. aslinda icimde neler oluyor neler, anlatamiyorum.

Canım şu yazdıkların ablamın doğum sonrası yaşadıklarıyla birebir. Ne bir eksik var ne bir fazla.
Sürekli en ufak bişeyde ağlayıp nasıl büyücek bu , ben kendimi kilitlenmiş hissediyorum nasıl yapıcam diye ağlıyordu.
Hatta evde durmaktan o kadar sıkıldı ki bebeğin 20sini beklemeden dışarı çıkarmak zorunda kaldık.
Yeğenim arabada karnı acıkınca ağladı ablamda onla bir ağladı. Ben her dışarıya çıktığımda böyle olucak diye.

Hatta eşi 1 hafta izinden sonra işe başladı diye onu bile kıskandı. Yok duşa giriyo ne güzel 2 saat keyif yapıyor ben 5 dk. kalamıyorum.
Hep böyle olucak diye.
O da senin gibi yalnız kalmayı hiç istemiyodu. Ben bebek 20 günlük olduktan sonra gündüz gidip gece evime gelmeye başladım. Hep ablamla konuşuyodum geçicek bu günler, bak ilk doğum yapıp lahusa sendromu yaşayan sen değilsin diye rahatlıyodu.Güle oynaya bırakıyodum. Sabah bi gidiyordum ağlıyo. Derken yavaş yavaş alışmaya bebeğin ne istediğini anlamaya alışmaya başladı.

Sende gönlünü ferah tut arkadaşım. Yanında desteğin yoksa uzman yardımı alabilirsin tabi. Ama geçicek bu günler.

Buarada ablam 4 sene önce ağır bi panik atak rahatsızlığı geçirdi. Eskiden sende böyle sorunlar yaşamışmıydın?

Çünkü bu tarz rahatsızlık geçirmiş kişilerde hamilelik başlarında ve doğumdan sonra hafifde olsa tekrarlayabiliyor.

Ablam son 1 haftadır baya topladı kendini. Sizde atlatıcaksınız. Kiminin 1 ay kiminin 2 hafta sürer ama geçicek bu günler inşallah.
 
Canım şu yazdıkların ablamın doğum sonrası yaşadıklarıyla birebir. Ne bir eksik var ne bir fazla.
Sürekli en ufak bişeyde ağlayıp nasıl büyücek bu , ben kendimi kilitlenmiş hissediyorum nasıl yapıcam diye ağlıyordu.
Hatta evde durmaktan o kadar sıkıldı ki bebeğin 20sini beklemeden dışarı çıkarmak zorunda kaldık.
Yeğenim arabada karnı acıkınca ağladı ablamda onla bir ağladı. Ben her dışarıya çıktığımda böyle olucak diye.

Hatta eşi 1 hafta izinden sonra işe başladı diye onu bile kıskandı. Yok duşa giriyo ne güzel 2 saat keyif yapıyor ben 5 dk. kalamıyorum.
Hep böyle olucak diye.
O da senin gibi yalnız kalmayı hiç istemiyodu. Ben bebek 20 günlük olduktan sonra gündüz gidip gece evime gelmeye başladım. Hep ablamla konuşuyodum geçicek bu günler, bak ilk doğum yapıp lahusa sendromu yaşayan sen değilsin diye rahatlıyodu.Güle oynaya bırakıyodum. Sabah bi gidiyordum ağlıyo. Derken yavaş yavaş alışmaya bebeğin ne istediğini anlamaya alışmaya başladı.

Sende gönlünü ferah tut arkadaşım. Yanında desteğin yoksa uzman yardımı alabilirsin tabi. Ama geçicek bu günler.

Buarada ablam 4 sene önce ağır bi panik atak rahatsızlığı geçirdi. Eskiden sende böyle sorunlar yaşamışmıydın?

Çünkü bu tarz rahatsızlık geçirmiş kişilerde hamilelik başlarında ve doğumdan sonra hafifde olsa tekrarlayabiliyor.

Ablam son 1 haftadır baya topladı kendini. Sizde atlatıcaksınız. Kiminin 1 ay kiminin 2 hafta sürer ama geçicek bu günler inşallah.

daha onceden herhangi bir psikolojik rahatsizlik gecirmedim.
 
Mrb caniim benimde 1.5 aylik bebegim var.03.07.2013 dogumlu. Allah bebeğini bagislasin. Bende aynı sorunlari yaşadım.hatta benim esim ustune bebek agladiginda bana bağırıp sürekli elestirirdi.yani onun desteğinide hic görmedim. Buda beni coook olumsuz etkiledi. 2 hafta kardeşim yanimda kaldı oda gitti.o gidince sanki bebge tek bakamiyacakmisim gibi geliyordu bir hafta ağladım inan ki oyle olmuyor daha guzel oluyor kendine guveniyorsun tabi daha mutlu oluyorsun.birak gitsinler tabi günde 3 saatligine gelsin biri ki ev islerini yemeği ni yapabilesin. Kayinvalidem hergun geliyor oglen 4 -5 saat duruyor.bebege bakıyor bende işlemi hallediyorum evde.hic dışarı çıkamıyorum gezmeye filan alistim artik. ama cok şükür erken anlattım bunalimimi. Tek basima destek almadan çünkü bebegimi bırakıp hiç bir yere gidemem onu ben istedum mutlu bir sekilde bakicam.hep delikanlıligini dusunup mutlu oluyorum.hayal kur bebeginle ilgili.
 
psikologami gideceksin? gittikten sonra bilgilendirir misin bizi?[/QUOTE
Psikiyatri randevuma dün gittim:17: kendimi biraz heyecanlı hissettim ama doktorum çok iyiyidi yarım saate yakın sohbet ettik .Yemek,içmek,uyumak ve günlük etkinlikler hakkında öenerıler sundu ilaç vermek istemedi onun yerine onumuzdeki ay için randevulaştık:40: rahatsız olduğum konularla ilgili bana sorular sordu ve beni ikna ettti.puf hamur gibi çıktım odadan valla:1:
 
merhaba,
yaklasik 1.5 ay once dogum yaptim ve gittikce kotulesen bir depresyonum var. kendi sorunlarimla o kadar bogusuyorum ki bebegimle ilgilenemiyorum. hatta ilgilenmek bile istemiyorum. depresyonumu kendi basima yenemiyorum. psikiyatriste gittim ilac verdi. emzirdigim icin kullanamiyorum. psikiloga gitmek istiyorum.
ankarada gidebilecegim psikolog onerisi olan var mi?
Doktora gittiniz mi ne dedi? ne yaptınız? ben d aynıyım ve malesef bebeğim 5 ayını bitirdi.
 
bebegim dogduktan sonraki ilk hafta oldukca mutluydum. sonra birden aglama krizlerim basladi. sabahlari icimde beni ezen bir sikinti ile uyaniyorum.
kendimi disari atmak ve bir daha eve donmemek istedim. hala da disariya cikip kaliyorum gunde bir kac kez yarimsar saat.
bebek uyudugunda uyanmasin uzun sure uyusun istiyorum. ilgilenmek yuk geliyor bana. ama bazen kendimi iyi hissettigimde konusuyorum onunla vakit geciriyorum.
uyanmasin istiyorum ama emzirirken rahatliyorum.
ben sanki asla anne olamazmisim gibi hissediyorum. bebegimi asla bir anne sevgisiyle sevemezmisim gibi geliyor.
butun bu duygular icerisinde bogusurken bir de vicdan azabi cekiyorum. bebegime annelik yapamiyorum die.
yalniz kalamiyorum, annem kayinvalidem birisi mutlaka yanimda olaun istiyorum. fakat bu annelere bagimlilik beni umutsuzluga surukluyor, hayatimin bundan sonrasi surekli kayinvalide ve anneye bagimli kalacagimdan korkuyorum.
eakiden gezip tozardik esimle bir daha bunlari yasayamayacagimi dusunup panikliyorum. cunku bebekle disari ciktigimda agliyor genelde.

aklima ilk gelenler binlar simdilik. aslinda icimde neler oluyor neler, anlatamiyorum.
bunların aynısını tıpatıp ben yaşıyorum neden ama neden böyle oluyor bıktım artık
 
Arkadaşlar merhaba bebeğim 11 aylık ve ben ilacta kullanmama rağmen hala depresyonu tam olarak atlatamadim..ben de bide bebegime olan sevgimi hissedememe anneligimi yasayamama korkusu var bebeğim 2 aylıkken başladım ilaca yaşadıklarımı anlatmak çok uzun sürecek diye yazmiyorum sadece sizden ricam böyle hisseden varsa nasıl atlattiniz yardımcı olur musunuz Allah hepimize şifa versin..
 
Back