İnsan evlenip çocuk doğurmaya mecbur mu derken? Biz mecburiyetten mi yapıyoruz bunları,seviyoruz aşık oluyoruz beraber yaşlanmak istiyoruz ve evleniyoruz,anne olmak istiyoruz aşkımızın meyvesi olsun istiyoruz,doğum yapıyoruz. Keşke cevap yazmasaydın en başta, çok farklı yerlere çekildi,karşı cinse mecbur muyuz gibi bir düşünceyi nasıl savunabilirim bilmiyorum açıkçası,kafa yapımız çok farklıİlişkilere özenmek zorunda olduğumu sanmıyorum özellikle birçok ilişkinin suyu çıkmışken. Evlilik de herkesin hayatında olmak zorunda değil, belki de evlenmeyeceğim ileride, ne biliyoruz ki? Mecbur muyuz evlenip çocuk doğurmaya? Bence değiliz. Ben halimden gayet memnunum, memnun olmasam bende bir sorun var diye düşünürdüm ama memnunum, sadece iş hayatında uymak zorunda olduğumuz bazı şeyler olacağı için kendimi biraz değiştirmek zorundayım. Bu da istediğimden falan değil, olması gereken birşeyler olduğu için. Sevgilisi olmayan birinin sorunlu olabileceğini hiç düşünmedim ben hayatım boyunca, yaşım 42 olsa belki dediğinize hak verirdim. Ben hiç aşık olmadım, ilgi duymadım demedim ki ortada bi sorun olsun. Neden eksikliğini hissedeyim? Mecbur muyuz biz karşı cinse? Sanmıyorum.
Valla sana katılmıyorum. Üniversiteyı kot, şort, t-shirt, converse, sırt çantası ile bitirdim. İlk deri kol çantamı üniversite son sınıfta aldım. İlk kumaş pantolonumu da çalışma hayatımın 3. yılında. Şansıma kıyafet serbestliği olan yerlerde çalıştım hep. Bu bana hiç engel olmadı kimse de spor giyiniyorsun demedi. Toplantıya da girdim, yurtdışına da gittim, yükseldim de. Sonra içimden gelmeye başladı.. Hafif makyajlar, elbiseler, etekler.. İlk başlarda herkes 'AAA! Makyaj mı yaptın! AAA! Ne güzel olmuş' 'AAA! Etek niye giymiyorsun ki hep?' dese de zamanla alıştılar. Kimse de sana bakmıyor korkma. İçinden gelene kadar bekle. Haricinde kanvas pantolon, siyah ince kotlar, beyaz gömlek, düz beyaz t shirt. Kot, babet, t shirt kombini hep hayat kurtarıyor. İnce triko kazaklar, siyah bir kot vs. Erkek arkadaş olaylarına da çok geç girdim, sevgilin olunca otomatikman biraz feminenleşiyorsun. İlk iş görüşmeme yırtık kotla gitmiştim tesadüfen, ona rağmen benimle çalışmak istediler vs. Şimdi de yabancı bir firmada çalışıyorum. Karışan görüşen yok. İçimden gelirse elbise giyerim, özel bir görüşmem varsa beyaz t shirt, spor ceket giyerim. Çalışacağın yerin nabzına göre ayarlarsın. Rahat klasik kıyafetler de var, üzülme. Eğer mesleğin satış, halkla ilişkiler vs gibi gözönü olacaksa eh o biraz zor tabi.22 yaşındayım univ. son sınıf öğrencisiyim. Kendimi bildim bileli makyaj yapamam, yapmam, hiç sevmem, yakıştığını da düşünmedim hiç. Çok sade ve rahat giyinirim genelde, kot pantolon ve gömlek yada tişört. Topuklu giyip gezmedim hiç, denemedim bile çünkü onlarla yürüyemeyeceğimi ve komik olacağımı düşünüyorum. Saçlarımı açıp da gezemem çok sıkıntılı bir insanımdır. Çevremdeki kızlar ne yapsalar bi şekilde kendilerine yakıştırıyorlar ve komik falan olmuyorlar. Öğrencilikte böyle şeylerin önemi yok ama iş hayatında böyle istediğim gibi giyinip gezemem biliyorum. Belki benden daha iyi giyinen birisi daha güzel görünen birisi işi alacak ben alamayacağım. Belki patronlar daha güzel olanı tercih edecekler. Mini etek, elbise falan giyemem ama en azından kadınlarda şık duran pantolon vs giymem gerekecek sanırım. İşe de kotla gidilmez. Ben ilgi çekmeyi seven birisi değilim, sanki kendimde ufak Bi değişiklik yapsam herkes bana bakıyormuş gibi geliyor. Bu zamana kadar hiç erkek arkadaşım olmadı, benden hoşlanan olmuş mudur bilemem ama hiç öyle sevgilisi olanlara özenmedim. Yanlış anlaşılmasın, aseksüel yada eşcinsel değilim. Sevgilim olmadı ve bunu hiç dert etmiyorum, etmedim de. Dış güzellik sorununu ufaktan da olsa çözmeye başlamam lazım ama işte hiç makyaj ve kıyafet meraklısı değilim. Kimseye imrenmiyorum, hiçbir kızın da güzelliğini falan kıskanmıyorum. Dış görünüşümün arkadaşlarıma yada erkeklere nasıl gözüktüğü umrumda değil. Onların düşüncelerini umursamıyorum. Ama bu sorunuma en azından iş hayatına atılmaya başlamama az zaman kalmışken bi çözüm bulmam lazım sanırım içimden hiç gelmese de. Ne yapmalıyım?
Burada benim olayıma ileride eşinle sorun yaşayabilme potansiyeli olarak bakan sizsiniz, psikolojik sorunlu olmaya kadar getirdiniz üstelik ilk yorumunuzda. Ben size mecbur olduğunuz için evleniyorsunuz demedim ama sanki her kadın illa ki evlenecekmiş gibi konuştunuz, öyle bir izlenim geçti bana. 29 yaşında evde kalma zihniyeti nerden geliyor sanıyorsunuz? Benim nasıl biri olduğumu bilmeden psikologluk duruma kadar getiren sizsiniz olayı. Yorum yazmasaydın diyorsunuz, keşke siz konuma yorum yapmasaydınız o zaman.Sanırım o konulara da soğuk bakıyorsunuz diyen ben değilim. Bakıyorum ya da bakmıyorum, kimseyi ilgilendirmiyor. Benim hayalim bir an önce evlenip çocuk bakmak değil, kimse kusura bakmasın. Bence de kafa yapımız çok farklı, hiç kendinizi yormayın ben yormayacağım çünküİnsan evlenip çocuk doğurmaya mecbur mu derken? Biz mecburiyetten mi yapıyoruz bunları,seviyoruz aşık oluyoruz beraber yaşlanmak istiyoruz ve evleniyoruz,anne olmak istiyoruz aşkımızın meyvesi olsun istiyoruz,doğum yapıyoruz. Keşke cevap yazmasaydın en başta, çok farklı yerlere çekildi,karşı cinse mecbur muyuz gibi bir düşünceyi nasıl savunabilirim bilmiyorum açıkçası,kafa yapımız çok farklı
Erkek arkadaş olayını söylediğime pişman ettiler zaten beni burda. :) Sorunlu ilan edildim, sanki erkeksiz yaşanmıyor. 22 yaşındayım, evlenmek istiyorum diye konu açsam normal bir insan olacaktım sanırım ama öyle bir konu değil de böyle bi konu açtım diye anormal oldum. Komedi. :) Neyse, haklısınız. Satış, pazarlama falan olmayacak işim. En iyisi içten geldiği gibi yaşamak.Valla sana katılmıyorum. Üniversiteyı kot, şort, t-shirt, converse, sırt çantası ile bitirdim. İlk deri kol çantamı üniversite son sınıfta aldım. İlk kumaş pantolonumu da çalışma hayatımın 3. yılında. Şansıma kıyafet serbestliği olan yerlerde çalıştım hep. Bu bana hiç engel olmadı kimse de spor giyiniyorsun demedi. Toplantıya da girdim, yurtdışına da gittim, yükseldim de. Sonra içimden gelmeye başladı.. Hafif makyajlar, elbiseler, etekler.. İlk başlarda herkes 'AAA! Makyaj mı yaptın! AAA! Ne güzel olmuş' 'AAA! Etek niye giymiyorsun ki hep?' dese de zamanla alıştılar. Kimse de sana bakmıyor korkma. İçinden gelene kadar bekle. Haricinde kanvas pantolon, siyah ince kotlar, beyaz gömlek, düz beyaz t shirt. Kot, babet, t shirt kombini hep hayat kurtarıyor. İnce triko kazaklar, siyah bir kot vs. Erkek arkadaş olaylarına da çok geç girdim, sevgilin olunca otomatikman biraz feminenleşiyorsun. İlk iş görüşmeme yırtık kotla gitmiştim tesadüfen, ona rağmen benimle çalışmak istediler vs. Şimdi de yabancı bir firmada çalışıyorum. Karışan görüşen yok. İçimden gelirse elbise giyerim, özel bir görüşmem varsa beyaz t shirt, spor ceket giyerim. Çalışacağın yerin nabzına göre ayarlarsın. Rahat klasik kıyafetler de var, üzülme. Eğer mesleğin satış, halkla ilişkiler vs gibi gözönü olacaksa eh o biraz zor tabi.
Teşekkür ederim. Derdim suya sabuna dokunmamak olsa daha kotu olurdu bence. Temizliğime çok dikkat ediyorum, her gün duş alırım, parfümsüz, deodorantsız dışarı adım atmam. Giysilerim hep temiz, ütülü falan. Yazdığım şeyler pis olduğum anlamına gelmiyor yani. Haklısınız, teşekkür ederim.Gercekten cok hosuma gitti rahatligin, seni gonulden tebrik ediyorum canim. Makyajsiz surdan suraya adim atamayan bi hatun olarak, bu yazdiklarin bana nekadar uzak olsada bi okadar ferahlatici geliyor inanki.
Iyiki farkliliklar var, iyiki herkes ayni degil, ayni dusunceye ve huya sahip degil. Hayat ne sikici olurdu ozaman.
Ama evet, representable olmak is hayatinda onemlidir. Lakin buda sirketten sirkete, organizasyondan organizasyona, pozisyondan pozisyona degisir. Benim pozisyonumda dis gorunus, bakimlilik, tavir onemlidir mesela. Ama bircok is arkadasim (evet abartmiyorum) sanirim aynaya bile bakmiyorlar ofise gelmeden once. Hatta dogaci takimi var, calistiklari bolume gitmeye korkuyoruz. Gecen gittigime gidecegime pisman oldum, okadar dogaciki bunlar, ne sabun ne deodorant ne parfum kullaniyorlar. Daha fazla detaya girmiim neyse. Ne okuyosun bilmiyorum, ona gore belki birkac tiyo verebiliriz.
Bir is gorusmesine giderken giyilen kiyafet gunluk kiyafetten farklidir. Gardrobunda o yuzden birkac parca gundelik olmayan ama ozel gunlerde kolaylikla giyebilecegin birkac esyan olmali. Kendine en yakin olanlari hangileri, onlari aramakla baslayabilirsin. Bana gore bir ltb (little black dress, diz boyunda siyah bir elbise yani, kollu kolsuz sen nasil rahat edersen), sik ve hos siyah bir pantalon, guzel birkac gomlek (beyaz ve acik mavi mesela), guzel siyah ayakkabilar, siyah bir etek (yine diz alti mesela). Ozelliklede vucud hatlarina ve kilona uygun olsun. Ayrica kot vardir kot vardir. Ben ofiste gayet rahat kot giyebiliyorum, gayet sik kot modelleri var cunku (fazla casual yani gundelik olmayan).
Makyaj konusuna gelince; makyaj satan bi magazaya girip ordan biraz fikir edinebilirsin. Derdini anlatirsin, hafif makyaj konusunda sana birkac tiyo vermelerini isteyebilirsin, birkac malzeme alip evine donersin (bir rimel, bir concealer, bir eyeliner, surme ve hafif bi far ile blush olur mesela). Ara ara denemeler yaparsin, belki zamanla hosuna bile gider makyaj.
Elbette inanmadım, inanmam mümkün değil. Evlilikte sorun yaşamakla ne alakası var, ayrıca direkt evliliğe yönelik konuşulması çok demode geldi bana. Ama farklıyım ya, 22 yaşındayım ve kafamda evlilikle alakalı bi düşüncele yok, kesin psikolojik bir sorunum var, kesin. :)konu sahibine nasıl sorun yaratır dersiniz? ya buna inanırsa? yazık değil mi?
ben onu imaa etmemistim zaten kesinlikle, ornek olarak farkliliklardan bahsederken onu yaziverdim birden.Teşekkür ederim. Derdim suya sabuna dokunmamak olsa daha kotu olurdu bence. Temizliğime çok dikkat ediyorum, her gün duş alırım, parfümsüz, deodorantsız dışarı adım atmam. Giysilerim hep temiz, ütülü falan. Yazdığım şeyler pis olduğum anlamına gelmiyor yani. Haklısınız, teşekkür ederim.
Ben ilk konunuza bakarak yorum yazdım,kendinizi kadın gibi hissetmediğinizi yazmıştınız. Sonradan ne konuştunuz bilmiyorum. İnş. söylediğiniz gibi ben abartıyorumdur da iş/evlilik hayatınız harika olur.22 yaşındaysan evlenip çocuk bakma hayali kurma zatenBurada benim olayıma ileride eşinle sorun yaşayabilme potansiyeli olarak bakan sizsiniz, psikolojik sorunlu olmaya kadar getirdiniz üstelik ilk yorumunuzda. Ben size mecbur olduğunuz için evleniyorsunuz demedim ama sanki her kadın illa ki evlenecekmiş gibi konuştunuz, öyle bir izlenim geçti bana. 29 yaşında evde kalma zihniyeti nerden geliyor sanıyorsunuz? Benim nasıl biri olduğumu bilmeden psikologluk duruma kadar getiren sizsiniz olayı. Yorum yazmasaydın diyorsunuz, keşke siz konuma yorum yapmasaydınız o zaman.Sanırım o konulara da soğuk bakıyorsunuz diyen ben değilim. Bakıyorum ya da bakmıyorum, kimseyi ilgilendirmiyor. Benim hayalim bir an önce evlenip çocuk bakmak değil, kimse kusura bakmasın. Bence de kafa yapımız çok farklı, hiç kendinizi yormayın ben yormayacağım çünkü
İlk ciddi, ilişki denebilen şeyi neredeyse 24 yaşında edindim. Ufak tefek arkadaşlıklarım oldu. Ama inan bana her gününü bir sevgili ile geçirenlerden çok daha fazla, sağlam, ciddi dostluklarım var taaa lise yıllarımdan bile kalma. Herkesin yaşadığı gibi yaşamaman anormal yapmaz seni. İçinden gelene bak sen. 15 yaşında sevigli edinmek, 17 yaşında öpüşmek, 18'inde 45'lik makyaj yapmak marifet değil zaten. Ay sen yüzüne bizden farklı fondoten mi sürüyorsun seninki porselen gibi duruyor diyorlar, bunu diyen benim yaşıtım 7 senedir fondotensiz bakkala gitmeyen suratını eskitmiş biri. Tüm erkekler aynı diyen 25 yaşında nice tecrübeli bayanlar da var, hepsini çok çabuk tanıdıkları için. Çizgin olsun, tavrın olsun, tarzın olsun, kimseye uyma. Hepsi yolunu bulur. :)Erkek arkadaş olayını söylediğime pişman ettiler zaten beni burda. :) Sorunlu ilan edildim, sanki erkeksiz yaşanmıyor. 22 yaşındayım, evlenmek istiyorum diye konu açsam normal bir insan olacaktım sanırım ama öyle bir konu değil de böyle bi konu açtım diye anormal oldum. Komedi. :) Neyse, haklısınız. Satış, pazarlama falan olmayacak işim. En iyisi içten geldiği gibi yaşamak.
Erkek arkadaşım olmadı vs lafım hayatımda bu zamana kadar hoşlandığım hiç kimse de olmadı falan gibi anlaşıldı. İçerik değiştirmek yasak olduğu için ilk mesajıma eklemedim. Hoşlandığım insanlar oldu ama şartlar uygun düşmedi, sevgili olamadım onlarla, bu sebepten dolayı hiç erkek arkadaşım olmadı. Bir süredir de ilgi duyduğum kimse olmadığı için sevgilim yok. İki gün sonra biriyle tanışırım, aşık olurum ve bi ilişkiye başlarım belki belli olmaz hayat bu ama ilgi duymadığım kişileri de sırf sevgilim olsun anlamında hayatıma dahil etmiyorum ve bundan rahatsızlık duymuyorum. Olayın aslı bu ama ben ilk mesajda yazmayı unuttum, sonradan da eklemedim içerik değiştirmek yasak diye. TeşekkürlerBen ilk konunuza bakarak yorum yazdım,kendinizi kadın gibi hissetmediğinizi yazmıştınız. Sonradan ne konuştunuz bilmiyorum. İnş. söylediğiniz gibi ben abartıyorumdur da iş/evlilik hayatınız harika olur.22 yaşındaysan evlenip çocuk bakma hayali kurma zaten
Yaşıtlarımın ciddi ilişkileri var, nişanlanıyor millet ama benim umrumda değil. Belki de beni 35 yaşımda bulacak doğru insan, kim bilebilir ki? Erkek arkadaşımın olmamasını bu sebepten garip bulmuyorum ben, hiç de düşünmedim üzerinde çünkü ne istediğimi biliyorum bence. acaba erkekler beni beğenmiyor da o yüzden mi hiç sevgilim olmadı mevzusu değil. Güzel yorumlarınız için çok teşekkür ederim :)İlk ciddi, ilişki denebilen şeyi neredeyse 24 yaşında edindim. Ufak tefek arkadaşlıklarım oldu. Ama inan bana her gününü bir sevgili ile geçirenlerden çok daha fazla, sağlam, ciddi dostluklarım var taaa lise yıllarımdan bile kalma. Herkesin yaşadığı gibi yaşamaman anormal yapmaz seni. İçinden gelene bak sen. 15 yaşında sevigli edinmek, 17 yaşında öpüşmek, 18'inde 45'lik makyaj yapmak marifet değil zaten. Ay sen yüzüne bizden farklı fondoten mi sürüyorsun seninki porselen gibi duruyor diyorlar, bunu diyen benim yaşıtım 7 senedir fondotensiz bakkala gitmeyen suratını eskitmiş biri. Tüm erkekler aynı diyen 25 yaşında nice tecrübeli bayanlar da var, hepsini çok çabuk tanıdıkları için. Çizgin olsun, tavrın olsun, tarzın olsun, kimseye uyma. Hepsi yolunu bulur. :)
Kısmet canım o ya, 7 sene,10 sene, 5 sene sevgili olup ayrılıp 3 aydır tanıdıkları ile evleniyor insanların çoğu. O anlık bir şey, anlık bir kader diyelim. Hiç belli olmaz, 2 yıl sonra bir anda aşık olabilir ya da birine denk gelebilirsin. Bu yaşlarda erkeklerin çoğu laylaylom ilişkiler arar ve ona yönelir. Sen çirkin değilsindir eminim velev ki çirkin olsan bile -yanlış nalama sadece benzetme- her kötü malın iyi alıcısı vardır yani illa biri seni seçer. Ki eminim çirkin falan değilsin, sadece kısmet. Arayışın, algın o yönde değil belki çok hoşlanan var senden ama duruşun sert yaklaşmıyorlar. Kim bilir :)Yaşıtlarımın ciddi ilişkileri var, nişanlanıyor millet ama benim umrumda değil. Belki de beni 35 yaşımda bulacak doğru insan, kim bilebilir ki? Erkek arkadaşımın olmamasını bu sebepten garip bulmuyorum ben, hiç de düşünmedim üzerinde çünkü ne istediğimi biliyorum bence. acaba erkekler beni beğenmiyor da o yüzden mi hiç sevgilim olmadı mevzusu değil. Güzel yorumlarınız için çok teşekkür ederim :)
Kendimi çirkin bulmuyorum açıkçası, tabi bu göreceli bişey ama insanın bahtı güzel olsun. Belki dediğiniz gibi sert gözüken biriyimdir çünkü arkadaşlarımdan da diyen oldu, sınıftaki yakın arkadaşlarımdan birisine benim hakkımda sorular soruyorlarmış nasıl biri olduğumu falan, selam versek bize karşılık verir mi acaba falan diyorlarmış. Belki de dediğiniz gibidir. Çok teşekkür ederim. :)Kısmet canım o ya, 7 sene,10 sene, 5 sene sevgili olup ayrılıp 3 aydır tanıdıkları ile evleniyor insanların çoğu. O anlık bir şey, anlık bir kader diyelim. Hiç belli olmaz, 2 yıl sonra bir anda aşık olabilir ya da birine denk gelebilirsin. Bu yaşlarda erkeklerin çoğu laylaylom ilişkiler arar ve ona yönelir. Sen çirkin değilsindir eminim velev ki çirkin olsan bile -yanlış nalama sadece benzetme- her kötü malın iyi alıcısı vardır yani illa biri seni seçer. Ki eminim çirkin falan değilsin, sadece kısmet. Arayışın, algın o yönde değil belki çok hoşlanan var senden ama duruşun sert yaklaşmıyorlar. Kim bilir :)
Rica ederim, benim gibi birinin daha olduğunu görmek hoşuma gitti. Hayatının geri kalanında mutluluklar, başarılar ve bol şanslar :)
Teşekkürler. Kaşlarda sıkıntı yok, tam dediğiniz gibi alıyorum uzun zamandır. Seviyorum da. Kilom yokYüzüne yakışan perçemli bir saç modeli kestir, o zaman sacını açık kullanabilirsin. Cildine temizleyici nemlendirici kullan ve epilasyonuna dikkat et. Kaşlarını alıyor musun bilmiyorum ama doğal görünecek şekilde fazla inceltmeden kaşlarını aldırabilirsin. Kilon varsa kilo ver spor yap.. Makyajı da ağır yapmana gerek yok hafif malzemeler var, bb krem pudra allık hafif göz makyajı vs. kullansan yeter. Giyim kuşam konusunda da zaten iş yaşamında öyle allı pullu kokoş olamazsın sade ve vücuduna yakışan şeyler giyebilirsin. İlk olarak bunlar geldi aklıma ama çok da takılma ya öyle süslü püslü olmak tamamen yapı meselesi herkes yakıştıramaz ve sevmez.
22 yaşındayım univ. son sınıf öğrencisiyim. Kendimi bildim bileli makyaj yapamam, yapmam, hiç sevmem, yakıştığını da düşünmedim hiç. Çok sade ve rahat giyinirim genelde, kot pantolon ve gömlek yada tişört. Topuklu giyip gezmedim hiç, denemedim bile çünkü onlarla yürüyemeyeceğimi ve komik olacağımı düşünüyorum. Saçlarımı açıp da gezemem çok sıkıntılı bir insanımdır. Çevremdeki kızlar ne yapsalar bi şekilde kendilerine yakıştırıyorlar ve komik falan olmuyorlar. Öğrencilikte böyle şeylerin önemi yok ama iş hayatında böyle istediğim gibi giyinip gezemem biliyorum. Belki benden daha iyi giyinen birisi daha güzel görünen birisi işi alacak ben alamayacağım. Belki patronlar daha güzel olanı tercih edecekler. Mini etek, elbise falan giyemem ama en azından kadınlarda şık duran pantolon vs giymem gerekecek sanırım. İşe de kotla gidilmez. Ben ilgi çekmeyi seven birisi değilim, sanki kendimde ufak Bi değişiklik yapsam herkes bana bakıyormuş gibi geliyor. Bu zamana kadar hiç erkek arkadaşım olmadı, benden hoşlanan olmuş mudur bilemem ama hiç öyle sevgilisi olanlara özenmedim. Yanlış anlaşılmasın, aseksüel yada eşcinsel değilim. Sevgilim olmadı ve bunu hiç dert etmiyorum, etmedim de. Dış güzellik sorununu ufaktan da olsa çözmeye başlamam lazım ama işte hiç makyaj ve kıyafet meraklısı değilim. Kimseye imrenmiyorum, hiçbir kızın da güzelliğini falan kıskanmıyorum. Dış görünüşümün arkadaşlarıma yada erkeklere nasıl gözüktüğü umrumda değil. Onların düşüncelerini umursamıyorum. Ama bu sorunuma en azından iş hayatına atılmaya başlamama az zaman kalmışken bi çözüm bulmam lazım sanırım içimden hiç gelmese de. Ne yapmalıyım?