- 12 Ocak 2021
- 111
- 36
- 48
- Konu Sahibi Goncagul16
- #1
İyi akşamlar hanımlar.
o kadar mutsuz bi durumdayım ki kimseye bişey anlatamıyorum. Biraz akıl, biraz dertleşmek ne derseniz artık, içimi dökmek istedim. Eşimle görücü usulüyle evlendik. 3 aylık flört ardından söz nişan derken tanıştıktan 1 sene sonra evlendik. Nişan süreci çok yıpratıcı geçti ailesinden dolayı. Sürekli sorunlar çıkarttılar bir sürü vaatler verip yapmadılar vesaire.. ben eşime öyle çok aşık olmuştum ki herşeye göz yumdum hiç bir talepte bulunmadım. İtiraf etmek gerekirse nisanliyken bile eşimde bende olan aşkı görmedim. Aramaz sormaz yapım bu derdi hep. İyi, ılımlı, yumuşak yüzlü bir insandır. Bu yüzden hep görmezden geldim evlenince mutlu olacağımıza inandirdim kendimi. Evlendik ama tabi ilk günden başladı kabus. Tam 4 buçuk ay vajinismus ile uğraştık. Bu süreç bizi zaten yıprattı. Maddi sıkıntılar, borçlar cabası. Çalıştım eşime destek oldum hep. Yemeğimi yaptım, kendime özel tek bir harcama bile yapmadım, bir yere çıkmadım o olmadan. İdeal eş olmaya çalışmışım kendi kendime. Ama hiç kiymetim olmadı. 40 yılda bı bı yere gitmek istesem bahaneler sunup götürmez ama onun istediği her yere gideriz. Hiç öyle durup dururken güzel bı söz cikmaz ağzından. Hamileyim mesela 1 gün bile naz yapmadım. Hiç yardımcı değilsin çalıştığım halde bütün işler benim omzumda diye dırdır yaparsam oylelikle birkaç gün yardım eder sonra yine aynı. Henüz 1 yıllık evliyiz ama nasıl desem sanki yıllanmış birbirinden bıkmış çiftler gibiyiz. Örneğin geçenlerde 3 günlüğüne şehir dışına çıktım 1 kere bile aramadı ben aradım aptal gibi. Mesajlastik arada. Defalarca çok özlediğimi söyledim. Bir kere bile ben de özledim demedi. Geldim,gelir gelmez arabasının arızalarını anlatmaya başladı ne bı sarılmak ne bı sıcaklık. Konuşmayı kestim ben de hiç bişey söylemedim. Birkaç defa ne olduğunu sordu geldi özlemiştin hani dedi yüz vermedim. Artık içimden hiç bişey gelmiyor sadece ağlamak istiyorum nasıl bı evliliğin içine düştüm diye kendi yiyorum. Üstelik hamileyim ve böyle mutsuz bi anne olduğum için evladima haksızlık yaptığımı düşünüyorum. İstediğim tek şey sevilmekten sevmekten ibaretti ama o kadar hissetmiyorum ki bunu ne yapacağımı şaşırdım artık
o kadar mutsuz bi durumdayım ki kimseye bişey anlatamıyorum. Biraz akıl, biraz dertleşmek ne derseniz artık, içimi dökmek istedim. Eşimle görücü usulüyle evlendik. 3 aylık flört ardından söz nişan derken tanıştıktan 1 sene sonra evlendik. Nişan süreci çok yıpratıcı geçti ailesinden dolayı. Sürekli sorunlar çıkarttılar bir sürü vaatler verip yapmadılar vesaire.. ben eşime öyle çok aşık olmuştum ki herşeye göz yumdum hiç bir talepte bulunmadım. İtiraf etmek gerekirse nisanliyken bile eşimde bende olan aşkı görmedim. Aramaz sormaz yapım bu derdi hep. İyi, ılımlı, yumuşak yüzlü bir insandır. Bu yüzden hep görmezden geldim evlenince mutlu olacağımıza inandirdim kendimi. Evlendik ama tabi ilk günden başladı kabus. Tam 4 buçuk ay vajinismus ile uğraştık. Bu süreç bizi zaten yıprattı. Maddi sıkıntılar, borçlar cabası. Çalıştım eşime destek oldum hep. Yemeğimi yaptım, kendime özel tek bir harcama bile yapmadım, bir yere çıkmadım o olmadan. İdeal eş olmaya çalışmışım kendi kendime. Ama hiç kiymetim olmadı. 40 yılda bı bı yere gitmek istesem bahaneler sunup götürmez ama onun istediği her yere gideriz. Hiç öyle durup dururken güzel bı söz cikmaz ağzından. Hamileyim mesela 1 gün bile naz yapmadım. Hiç yardımcı değilsin çalıştığım halde bütün işler benim omzumda diye dırdır yaparsam oylelikle birkaç gün yardım eder sonra yine aynı. Henüz 1 yıllık evliyiz ama nasıl desem sanki yıllanmış birbirinden bıkmış çiftler gibiyiz. Örneğin geçenlerde 3 günlüğüne şehir dışına çıktım 1 kere bile aramadı ben aradım aptal gibi. Mesajlastik arada. Defalarca çok özlediğimi söyledim. Bir kere bile ben de özledim demedi. Geldim,gelir gelmez arabasının arızalarını anlatmaya başladı ne bı sarılmak ne bı sıcaklık. Konuşmayı kestim ben de hiç bişey söylemedim. Birkaç defa ne olduğunu sordu geldi özlemiştin hani dedi yüz vermedim. Artık içimden hiç bişey gelmiyor sadece ağlamak istiyorum nasıl bı evliliğin içine düştüm diye kendi yiyorum. Üstelik hamileyim ve böyle mutsuz bi anne olduğum için evladima haksızlık yaptığımı düşünüyorum. İstediğim tek şey sevilmekten sevmekten ibaretti ama o kadar hissetmiyorum ki bunu ne yapacağımı şaşırdım artık
