- 10 Ocak 2014
- 1.430
- 174
Merhaba arkadaşlar yine ben... Günlerdir düşünmekten kafayı yediğim bir konu var. Kimseye anlatamıyorum, çünkü kimse anlamıyor, belki siz anlarsınız diye yine size geldim.
Üniversite 2. Sınıf öğrencisiyim. Okuduğum bölümden hiç memnun değilim, sevmiyorum, sevemiyorum. 1. Sınıfın 2. Döneminde okulu bırakıp döndüm. Ama babam çok üzüldü. Bana hiç bir zaman bağırmadı, bırakmayacaksın demedi. Her zaman senin yanındayız, nasıl istersen öyle yap dedi. Ama dayanamadım. Onun mutsuzluğuna, hayal kırıklığına dayanamadım, okula geri döndüm... Ama ben mutlu değilim, hem de hiç. Bu bölümü okumak, burada yaşamak istemiyorum. Okulu bıraksam babam yine çok üzülecek biliyorum. Geçen konumda yazmıştım, okulum sapancaya taşınacak diye. İşte o günden beri bir günüm mutlu geçmiyor. Ben orada hiç yaşayamam. Yapamam. İstanbulda doğdum, büyüdüm. Küçük yerde yapamam. Babama bunu söylediğimde hayırlısı olsun kızım, senin her zaman yanındayız bekleyelim görelim dedi. Bu yaz staj yapmam lazım ama içimden gelmiyor. İstemiyorum.
Çok uzattım biliyorum. Benim ailem geçen sene İstanbuldan taşınıp, daha küçük yere gittiler. Şimdi burada yalnızlığıda alıştım. Acaba okulu bıraksam daha mı mutlu olurum? Yoksa her şey daha mı kötü olur? Ben aileme okulu bırakmak istemediğimi onları kırmadan, üzmeden nasıl söyleyebilirim?
Karışık yazmış olabilirim, ama kafamda o kadar karışık ki ne yapacağımı şaşırdım. Erkek arkadaşıma bile konuyu açamıyorum. Bana akıl verin lütfen, çok ihtiyacım var buna...
Üniversite 2. Sınıf öğrencisiyim. Okuduğum bölümden hiç memnun değilim, sevmiyorum, sevemiyorum. 1. Sınıfın 2. Döneminde okulu bırakıp döndüm. Ama babam çok üzüldü. Bana hiç bir zaman bağırmadı, bırakmayacaksın demedi. Her zaman senin yanındayız, nasıl istersen öyle yap dedi. Ama dayanamadım. Onun mutsuzluğuna, hayal kırıklığına dayanamadım, okula geri döndüm... Ama ben mutlu değilim, hem de hiç. Bu bölümü okumak, burada yaşamak istemiyorum. Okulu bıraksam babam yine çok üzülecek biliyorum. Geçen konumda yazmıştım, okulum sapancaya taşınacak diye. İşte o günden beri bir günüm mutlu geçmiyor. Ben orada hiç yaşayamam. Yapamam. İstanbulda doğdum, büyüdüm. Küçük yerde yapamam. Babama bunu söylediğimde hayırlısı olsun kızım, senin her zaman yanındayız bekleyelim görelim dedi. Bu yaz staj yapmam lazım ama içimden gelmiyor. İstemiyorum.
Çok uzattım biliyorum. Benim ailem geçen sene İstanbuldan taşınıp, daha küçük yere gittiler. Şimdi burada yalnızlığıda alıştım. Acaba okulu bıraksam daha mı mutlu olurum? Yoksa her şey daha mı kötü olur? Ben aileme okulu bırakmak istemediğimi onları kırmadan, üzmeden nasıl söyleyebilirim?
Karışık yazmış olabilirim, ama kafamda o kadar karışık ki ne yapacağımı şaşırdım. Erkek arkadaşıma bile konuyu açamıyorum. Bana akıl verin lütfen, çok ihtiyacım var buna...