- 24 Mart 2009
- 3.075
- 4.136
-
- Konu Sahibi esperanzas
- #41
Haaa o zaman kızarım eşine .çocukların rızkını zamanını senin ömrünü heba ederse sabır eksende geçmez sonradan okudum.bir yandan akarken bir yandan dolmaz.
Haaa o zaman kızarım eşine .çocukların rızkını zamanını senin ömrünü heba ederse sabır eksende geçmez sonradan okudum.bir yandan akarken bir yandan dolmaz.Allah gönlünüze göre versin.
Eşim ne kadar çalışıp ne kadar kazanırsa o kadar da savurgan bir insandır. Marka takıntısı var ve hiç tutumlu değil birikim bizim için hayal. Bende bu yüzden istemiyorum adam çalışıyo tamam ama bana bize bi faydası yokki evlendim evleneli kart borcu ödüyoruz...
Aslında temizliği çok kafaya takmamayı öğrendim özellikle ikinci çocuktan sonra. BenBenim eşim evi daginik görse benimle tartışir üstüne bebek olduğundan beri bu yüzden tartişiyoruz o çok düzenli ben dağinik çakişiyoruz...1 saat çocukları geç alsan annenlerden o ara yarım saat ortaliği toplasan sonra 1 kahve yapip içsen buyük temizlik için haftada 1 birini tutsan bence daha iyi olur senin için..
Çok haklısınız ben biraz güç toplayıp konusucam artık elime alıcam yönetimi. İnşallah.sizin eşiniz böyle savurgan oldu sürece ne borç biter ne harç biter o yavrularda anadan babadan mahrum bir şekilde büyür giderler.
ben sizin yerinzde olsam naparm biliyormusunz..
bir silkelenir kendime gelirim savurgan kocaya haddini bildiririm o savurganlıgı yüzünden calışıyor deli gibi.. cocuklara yazık değil mi ? yok öyle bir dünya saglam bi hösst derim.. bu kadar ek iş yapmasına müsade etmem
haşmet beyimiz savurganlk yapmassa bu kadar ek işe ve yogun mesai ye de gerek kalmaz..
sonra bütün işi gücü boşlarm.. bırak birazda o düşünsün sen neden sacını süpürge ediyorsun
yazık ddeğil mi sende bir can taşıyorsn bu dünyaya birdaha mı geleceksin..
hasmet beyimiz kendi zevkleri için deli gibi mesai ler ek işler yapıyor.. karısıda ev iş cocuk arasnda bunalmış bir vaziyette geçiyor
kendinize bunu reva görmeyin
Ayy inşallah arkadaşım inşallah sabırla bekliyorumSize diyeceğim biraz daha sabır, tünelin ucunda ışık varçocuklar biraz daha büyüyünce daha düzene giriyor herşey.
Kesinlikle öyle şükredecek çok şeyim var o yüzden ya sabır diyorum zaten ama bazen çok uykusuz çok yorgun oluyorum ve canıma tak ediyo böyle dertleniyorum kimseye de anlatmıyorum. Buraya yazmak istedim sadece çok akıllı kadınlarsınız beni biraz rahatlatırsınız diyeGeçecek canim çok şükür ise gittiğinde çocukların iyi bakan birileri var.aklın onlarda değil.biz ne yapalım tanımadığımız insanlara emanet edip gidiyoruz ise kalbim paramparça oluyor.senaryolar üretiyoruz.çocukların az daha 2 sene daha büyüsün herşey çok güzel olacak.Cok şükür saglikli lar sen s agliklisin sadece biraz daha dişini sikacaksin geçecek bu gunler
Canim valla zor işin sen alacaksın bütün kartları ona harçlık vereceksin.ben sadece yavruların küçük yorgunsun diye usunuyordum yazık değil mi sana resti çekeceksin.bizde biliyoruz marka giymeyi savunmayı ama sizin evlatlarinz var.bir bakmissin yaslanmissiniz çalışacak güçte kalmamış ama borç içindesiniz.valla ne yap et maaş kartını al elinden.Kesinlikle öyle şükredecek çok şeyim var o yüzden ya sabır diyorum zaten ama bazen çok uykusuz çok yorgun oluyorum ve canıma tak ediyo böyle dertleniyorum kimseye de anlatmıyorum. Buraya yazmak istedim sadece çok akıllı kadınlarsınız beni biraz rahatlatırsınız diye
Eşim evet o kadar savurgan ki size anlatamam ve bu konuda ne yapabilirim hiç bir fikrim yok kocaman adam söylemek uyarmak ters etki yapıyo sinirleniyo. Nasıl bir yol izlesem hiç bilmiyorum.
seni çok iyi anlıyorum hiç abartmiyorsun ise ara ver ya da yardımcı tut madem kocan bu kadar çalışıyor ve yardım etmiyor en azından maddi açıdan yükünü hafifletsin gencligin en güzel yılları böyle curuyor malesef cocuklar buyuynce senin yasin el vermiyor gezmeye eğlenmeyeMerhaba merhabaaa derttaşlar.
Kendimi tanıtayım 31 yaşındayım 5 yıldır evli olmakla birlikte iki tane nur topu gibi evlada sahibim şükürler olsun Allahıma. Hayatımda yaptığım ennn iyi en güzel iki şey. Biri 3 diğeri (süprizli) 1 yaşındalar.
Bir yerde çalışıyorum hemde hiç sevmediğim, her gün ayaklarım geri gide gide geldiğim bir işte.
Ama ihtiyacım da var işte iyi kötü hadi neyse çalışıyoruz.
Eşim çok çok yoğun çalışıyor hem öğretmen hem başka alanlarda. Şu sıralar eve gelmesi aksam 9-9buçuğu buluyor. Ve benim zıpırlar bayağı bi hareketliler sağolsunlar. Ben evde ikisiyle yalnız oğlum hep emmek ister kızım oyun oynamak ister eve yemek ister daha neler neler ister bir ev. Ve ben artık boğuluyorum. İki çocugumla evde yalnız kalma fikri beni o kadar korkutuyo ki midemde ağrı oluyo her akşam işten çıkarken. Kızım kardeşine zarar verir sarılır ama cok sıkı üstüne oturur bazen ve yalnız da bırakamazsın ikisini hep yanlarında olmam gerekir. Bazen anneme bazen kayınvalideme gidiyorum akşam çıkınca ama onlar zaten gündüz çocuklarla uğraşıyolar bi de akşam başlarını ağrıtmaktan çekiniyorum ama genelde çağırıyolar sağolsunlar nasılsa yemek pişiyo yemeğini ye de git diye. Allah onları başımdan eksik etmesin yoksa ben napardım iki çocukla cennetin en güzel yeri onların olsun inşallah.
Ama ben istiyorum ki çocuklarımızı alalım evimize gidelim bi makarna da olsa evde yiyelim masada hep birlikte. İşte olmuyo. Ne haftasonu evde kocam ne hafta içi. Haftasonu kurs veriyo 9 da gidiyo 4 te geliyo işi çıkmazsa. Kahvaltı da yapamıyoruz birlikte. Bu tempoda ben çocuklarımı kaçırıyorum sanki en güzel zamanları ama hep bişeylerle boğuşurken zaman akıp gidiyo onlar büyüyo. Zaten hafta içi çocuklarla 3 4 saat vakit geçirebiliyoruz onda da yapma kızım dur oğlum hep böyle geçiyo. Çok sıkıldım çok yıpratıyorum kendimi.
Eşime diyorum ki şu yaptığın ek işlerine biraz ara versen çocuklar azıcık büyüse toparlansak birlikte ama yok kariyer yok ara verirsem unutulurum körelirim diyor. Basketbol ve futbol antrenörlüğü yapıyor aynı anda.
Ev işleri çocuklar herşey benim üzerimde eşime sorsak bana çok yardımcı. Ama bana yetmiyor. Ara sıra bakıyo çocuklara alt değişme banyo bazen parka götürme. Bu ona göre yeterli. Elinden gelenin fazlası ona göre. Geçenlerde bi dertlendim mesaj attım ben yoruluyorum ev işlerinde biraz yardım etsen filan diye tatlı tatlı yazıyorum adam resmen delirdi ben daha napabilirim diye. Akşam eve gidince çocukların yanında bağırdı kavga ettik çıktı gitti. O günden sonra bir daha asla yardım istemedim isteyemiyorum zaten kendiliğinden bişey yapmak da gelmiyo paşamın aklına.
Ben mi abartıyorum kızlar yemek bulaşık çamaşır ortalık topla gece çocukları uyut sabaha hazır olsun diye çantalarını sabah giyeceklerini hazırla, gece uyandıklarında sütlerini ver herşeyi ben düşünüyorum. Ve eşim hep yorgun hergün bi yerim ağrıyo diyo. Ona o kadar kızıyorum ve o kadar kırgınımki artık ağzımı açıp tek kelime etmiyorum sadece içime atıyorum Allahım sen bana güç ver diyebiliyorum.
Gece iki çocuğumda en az 3 er kere uyanır benim yatmam en erken 12 o da şanslıysam. sabah 6 da kalkar oğlum ve ben zombi gibi işe geliyorum bu 3 yıldır böyle hatta ilk hamileliğimde pek uyku uyumadım 4 yıl nerdeyse. İnsan uyumadan da yaşarmış yaşadık gördük.
Yani böyle işte bilmiyorum kendimi çok güçsüz halsiz ne kendine ne çocuklarına yetemeyen biri gibi görüyorum ve bu halim hiç hoşuma gitmiyo.
sen çok sabirlisin benim eşim de seninki gibi tek farkı çalışmaz keşke dışarda bari çalışsa da en azından onu yapıyor derim ben devreleri yaktım artık çocuğa da bağırıyorum benimki çok yaramaz ve uykusuz insan delirdigini fark eder mi ben ediyorum her şeye kızan sinirli bir tip oldum dayanamıyorum artık egosunu tatmin etmek için çocuk yapıp karısının üstüne atan erkeklerden nefret ediyorum evlilikten nefret ediyorum en güzel gençlik yıllarımi kirli çorap toplamakla onun borçlarını ödemekle ve b.k temizlemekle geçirdiğim için çok üzülüyorum o kadar beni anlatmışsın ki ben de içimi dokmek istedim konuna salça olduğum için özürEv temizliği çamaşır yemek bulaşık çay servisi hepsi bana ait üstünden çıkardıklarını bile kirli sepetine atmaz ama bana çok yardımcı olduğunu iddia eder. Ben mi haksızlık ediyorum acaba diyorum adama bazen öyle ikna ediyo beni yardımcı bi eş olduğuna.
Valla artık hep içime kaçmaya başladı tüm sıkıntılarım söylesem nasılsa anlamaz dalga geçer diye düşündüğümden anlatmıyorum hiç bişey. Ama dün konu açıldı öyle kendiliğinden söyledim bende bişeyler. ''Senin derdin benim çocuklarla vakit geçirmem değil ben gündüz okuldan sonra görüyorum çocukları, senin derdin yorulmak, evde olup sana yardım etmem'' dedi. Bende evet be adam zaten öyle dedim ben geberiyorum yoruluyorum dedim. Senin yaptığın şımarıklık diyo bana. Eskiler kaç tane çocuk büyütürmüş... Ve onunla gurur duymalıymışım çok çalıştığı çabaladığı için.Okurken ben yoruldum. Taş olsa çatlar bu tempoda. Çok sabırlısın. Ben bu kadar dayanamazdım herhalde. Sen kabullenip sustukça adam iyice normalleştirmiş durumu. Konuşmaktan anlar mı bilmem ama gerekirse anladığı dilden anlat derdini.
Benim için çalışmak mesele değil iş dışı zamanlarda çocuklarla güzel vakit geçirebilmek ama olmuyo işte.Ben sizin yerinizde olsam isten ayrilirim. Kocaniz ikinizin yerinede calisiyormus zaten dunya kadar iste. Evlilige dair bir sey yasamiyorsunuz. Cocuklar zaten anane babannede buyuyor. En azindan anneyi gorsunler. Kocanizda korelmesin sizin yerinize daha cok calisio sigortayi odesin. Cocuklarin sucu gunahi ne hem anneden mahrum hem babadan mahrumlar.
O evdeydi ben işteydim mesaj attığımda. Güzel bi yazı gördüm onu paylaştım. Sonra konu konuyu açtı. Yüzyüze konuşamıyoruz biz kendisiyle pek.takıldıgım tek yer adam işteyken msj atmış olman.. bekle yahu eve gelmesini..
Öyle düşünüyoruz ama çok pahalı kreşler 13000 15000 lira istiyolar tam gün için bir yıllığına, ben zaten asgari ücretle çalışıyorum şuanda bile zor yetiştiriyo eşim.3 yaşındaki olan kızınızı kreşe verseniz oğlana da dönüşümlü kv ve anne baksa
İşin ilginç tarafı en ufak sitemimde duvara tosluyorum ben sana zaten yardım ediyorumlar, arkadaşlarımın hepsi dışarda ben evden bile çıkmıyorumlar (15 günde 1 cumartesi arkadaşlarıyla içmeye gider eve gelişi gece 4-5 olur- yine aralarda da birinin düğünü birinin bişiyi çıkar gider geçerli nedenler hep çıkar ...) çocuk bakıyorumlar sana ne yapsam yaranamıyorumlar kıymet bilmezsinler havada uçuşur.esperanzas başta sizin biraz durumu abarttığınızı düşündüm ama okudukça anladımki eşiniz sizi düpedüz kullanıyo.
Bi hiç uğruna çalışıyorsunuz.
Hem evde hem dışarda yıpranıyosunuz.
Bahsettiğiniz yardımları devede kulak.
Ve siz içinize ata ata köleliği kabullenmeye çalışıyosunuz.
Ne demek adam benim paramla hem borç ödesin hem markasından taviz vermesin hem de evde sırtımdan geçinsin.
Olmaz olsun öyle eş.
Size ne katıyo Allah aşkına böyle birinin varlığı.
O antrenmanlık falan da hep evden kaçmak için.
Bi kulp bulup kandırmış sizi.
Ne gerek var eşinin evde burnundan geldiği bi dönemde öyle bi ekşına.
Özellikle pat pat yazıyorum ki aklınızı başınıza alın.
Dost acı söyler.
Ben de zamanında aynısını yaptım da bi dostum aklımı başıma getirdi.
Keşke evlenmeden önce tanışsaydım onla.
İlk 3 yılım kullanılmakla geçti.
Bunun adı hayat paylaşmak değil.
Sorumluluğu kadına yıkıp kaçmak.
İşi bırakamıyosunuz madem eve yardımcı alın.
Ama asla herşeyi yapmaya çalışma aptallığına düşmeyin.
Çünkü kıymet bilinmicek.
Eşinizin yanında onun annesi yaşında görünen yıpranmış biri olmak istemiyosanız bian önce tedbirinizi alın.
O zamn yardimci alMerhaba merhabaaa derttaşlar.
Kendimi tanıtayım 31 yaşındayım 5 yıldır evli olmakla birlikte iki tane nur topu gibi evlada sahibim şükürler olsun Allahıma. Hayatımda yaptığım ennn iyi en güzel iki şey. Biri 3 diğeri (süprizli) 1 yaşındalar.
Bir yerde çalışıyorum hemde hiç sevmediğim, her gün ayaklarım geri gide gide geldiğim bir işte.
Ama ihtiyacım da var işte iyi kötü hadi neyse çalışıyoruz.
Eşim çok çok yoğun çalışıyor hem öğretmen hem başka alanlarda. Şu sıralar eve gelmesi aksam 9-9buçuğu buluyor. Ve benim zıpırlar bayağı bi hareketliler sağolsunlar. Ben evde ikisiyle yalnız oğlum hep emmek ister kızım oyun oynamak ister eve yemek ister daha neler neler ister bir ev. Ve ben artık boğuluyorum. İki çocugumla evde yalnız kalma fikri beni o kadar korkutuyo ki midemde ağrı oluyo her akşam işten çıkarken. Kızım kardeşine zarar verir sarılır ama cok sıkı üstüne oturur bazen ve yalnız da bırakamazsın ikisini hep yanlarında olmam gerekir. Bazen anneme bazen kayınvalideme gidiyorum akşam çıkınca ama onlar zaten gündüz çocuklarla uğraşıyolar bi de akşam başlarını ağrıtmaktan çekiniyorum ama genelde çağırıyolar sağolsunlar nasılsa yemek pişiyo yemeğini ye de git diye. Allah onları başımdan eksik etmesin yoksa ben napardım iki çocukla cennetin en güzel yeri onların olsun inşallah.
Ama ben istiyorum ki çocuklarımızı alalım evimize gidelim bi makarna da olsa evde yiyelim masada hep birlikte. İşte olmuyo. Ne haftasonu evde kocam ne hafta içi. Haftasonu kurs veriyo 9 da gidiyo 4 te geliyo işi çıkmazsa. Kahvaltı da yapamıyoruz birlikte. Bu tempoda ben çocuklarımı kaçırıyorum sanki en güzel zamanları ama hep bişeylerle boğuşurken zaman akıp gidiyo onlar büyüyo. Zaten hafta içi çocuklarla 3 4 saat vakit geçirebiliyoruz onda da yapma kızım dur oğlum hep böyle geçiyo. Çok sıkıldım çok yıpratıyorum kendimi.
Eşime diyorum ki şu yaptığın ek işlerine biraz ara versen çocuklar azıcık büyüse toparlansak birlikte ama yok kariyer yok ara verirsem unutulurum körelirim diyor. Basketbol ve futbol antrenörlüğü yapıyor aynı anda.
Ev işleri çocuklar herşey benim üzerimde eşime sorsak bana çok yardımcı. Ama bana yetmiyor. Ara sıra bakıyo çocuklara alt değişme banyo bazen parka götürme. Bu ona göre yeterli. Elinden gelenin fazlası ona göre. Geçenlerde bi dertlendim mesaj attım ben yoruluyorum ev işlerinde biraz yardım etsen filan diye tatlı tatlı yazıyorum adam resmen delirdi ben daha napabilirim diye. Akşam eve gidince çocukların yanında bağırdı kavga ettik çıktı gitti. O günden sonra bir daha asla yardım istemedim isteyemiyorum zaten kendiliğinden bişey yapmak da gelmiyo paşamın aklına.
Ben mi abartıyorum kızlar yemek bulaşık çamaşır ortalık topla gece çocukları uyut sabaha hazır olsun diye çantalarını sabah giyeceklerini hazırla, gece uyandıklarında sütlerini ver herşeyi ben düşünüyorum. Ve eşim hep yorgun hergün bi yerim ağrıyo diyo. Ona o kadar kızıyorum ve o kadar kırgınımki artık ağzımı açıp tek kelime etmiyorum sadece içime atıyorum Allahım sen bana güç ver diyebiliyorum.
Gece iki çocuğumda en az 3 er kere uyanır benim yatmam en erken 12 o da şanslıysam. sabah 6 da kalkar oğlum ve ben zombi gibi işe geliyorum bu 3 yıldır böyle hatta ilk hamileliğimde pek uyku uyumadım 4 yıl nerdeyse. İnsan uyumadan da yaşarmış yaşadık gördük.
Yani böyle işte bilmiyorum kendimi çok güçsüz halsiz ne kendine ne çocuklarına yetemeyen biri gibi görüyorum ve bu halim hiç hoşuma gitmiyo.
Coook şeyler yazmak istedim,Dün akşamdan bir örnek vereyim 9buçukta geldi ben o zamana kadar çocuklara bişeyler yapıp yedirmeye çalıştım sadece başka evde elimi hiç bir şeye süremedim ev zaten kalk gidelim diyodu artık onu da kafaya takmıyorum. Eşim geldi 10 15 dakika oynadılar sonra ben aldım ikisini de götürdüm uyuttum. Çay demledin mi diye sordu bu arada ben çocukları uyutmaya götürürken bende unuttum ya tüh dedim ama hiç hoşuna gitmedi bu durum. Çocukları uyuttum bi bardak çay içtik. Mutfak birbirinde çamaşır var toplanacak ütü var makinaya da çamaşır atmıştım onlar asılacak bulaşık makinası boşaltılacak... Ben çayımı içtim mutfağı toplamaya başladım adam geldi ben yatıyorum diye bari makinadan çıkar da tezgaha koy şu bardakları be adam diyemedim gitti yattı. Ben saat 2 de yattım sabah 6 da kalktım. bu 4 saat içinde de 2 kere çocuklar için kalktım. Sabah çok mutsuz uyandım çünkü artık tükenmiş gibi hissediyorum yüzü gülmeyen kadın oluyorum bi de ben suçlanıyorum. Bi kadın mutsuzlukla beslenir mi huzursuzluktan keyif alabilir mi? Yüzümü bir dakika assam bununla suçlanıyorum. Bende dün gece ben yatıyorum dediğinde tamam dedim sarıldık ve gitti yattı ama içim neler söylüyor işte