Artık 40 haftayı doldurmuştum,12 mart sabahıydı,usg ve sat a göre doğum tarihim 13 marttı..gözümü açar açmaz bugün de sancı yok dedim içimden artık beklemekten sıkılmıştım ve evde de tektim..aslında aklımdan da şu nişan denilen şey geçmekteydi tam da belkide gelmişti haberim yoktu..lavaboya gittim hemen birde ne göreyim kan gelmişti benden yani nişan,elim ayağım zangır zangır titremeye başladı,hamile olduğumu öğrendiğim an daki kadar heyecanlanmıştım..eşimi aradım hemen,doktoru aramamı söyledi ama hangi doktoru,ben normal doğum istiyordum doktorum bleki olur belki olmaz diyordu son hafta bi prof.a gitmiştim her türlü normal doğurturum seni demişti,yani kafam karşıktı..ilk önce prof.u aradım hemen çagırdı,tabi dayanamadım arkasından da 40 haftalık doktorumu o da çağırdı muayaneye..ilk önce prof.a gittik,çatı muayanesi oldum evet doğum başlamış az bi açıklık var dedi,çatımda müsaitmiş normal doğuma falan bu arada sancılarımda başlamıştı 15 dk bir hafifi sancılar..muayende canım acımıştı ama çıtımı çıkarmadım korkuyo demesinler diye..doğum başlamış ama ne kadar sürer bellisiz dedi,5 dk 1 düzenli şiddetli olursa tekrar arayın dedi,bu arada doğum ücretini konuştuk oldukçada tuzluydu asgarisi bile..
sonra diğer doktoruma gittik orda da nst,çatı muayanesi falan filan tamam dedi doktor başlamış..o da aynı şeyi söyledi 5 dk 1 gelince haber ver..aklım oldukça karışıktı bir yanda korku,bir yanda doktor meselesi vs..vs..,
bütün bunlar öğlene kadar oldu ve ben bu 2 doktordan başka 2 doktora da gittim çatı muayanesi oldum vs..vs..sancım vardı,korkum vardı,telaşım vardı ama ben normal doğum umuduyla doktor gezdim bütün gün..bir günde 4 çatı muayanesi artık canım acımıyordu bile,hem acısa bile susuyordum çatı muayanesine dayanamıyor normal doğum hiç yapamaz demesinler diye..doktorlar tebrik ediyordu maş. çok metanetlisiniz hiç tepki vermediniz diye..tepki verecek halim kalmamıştı ki..annemlere gitmek istedim..akşamı orda geçirdim sancılar hala 15 dk 1 10 dk 1 gibiydi,yürüyüş yaptık biraz,,normal olacak ya kolay olsun diye..eve gittiğimde sıklaşmaya başlamıştı,eşim ve görümceme uyumalarını söyledim ben ise son hazırlıklar vs.. ile uğraşıyordum zaten uyumak ne mümkün sancılar sıklaşıp kıvrandırıyordu beni,saat gece 24.00 gibi artık geldiğinde sancı kıvranıyor tekrar bişilerle uğraşıyordum,bi kaç eşimi uyandırayım dedim sonra vazgeçtim iyice çekeyim sancıyı ki açılma tam olsun dedim kendi aklımca..gece 03.00 a kadar zor dayandım artık ağlayacaktım 2-3 dk 1 e düşmüştü..ve karar..40 haftalık doktorumu aradık hastaede buluştuk..tekrar muayene falan,o kadar sancıya açılma çok az dedi doktor,ben 1 saat sonra tekrar gelirim dedi..lavman yapıldı bu arada,nst gibi bir alete bağlandım bebeğin kalp atışları sancı falan ölçen,sancılar arttı gittikçe,her saat başı muayane,ben hala sancıdan ölen artık bayıalcaktım acıdan o derece ama yine çıtımı çıkarmadım gülmeye çalıştım bu muymuş sancı dedim..gece 03.00den 10.00 a kadar şiddetli sancılar(artı suni sancı bile)bu arada epidural oldum ama hiç bi etkisi yok tabi doktorumun dediğine göre olmasaymış epidural o zaman görürmüşüm sancıyı :) her neyse..
artık bebekte bende tehlikedeydim doğum süreci 1 günü geçmişti,şiddetli sancı dönemini bile epeyce çekmiştim ama bebek hala inmemeişti ve kafasını başka yerde zorluyordu..doktorum üzgünüm ama ameliyata girmen gerekiyor artık dedi,bundan sonrası risk almaktır dedi..zaten dilim varmasada dayanacak gücüm kalmamıştı artık..sonradan kendimi izledğimde ben bile inanamamıştım kendime,resmen bitik görünüyordum..yorgun argın,bitik bi şekilde ağlaya ağlaya gittim ameliyathaneye,annem ağlıyordu,eşim ağlıyordu,kayınbabam ağlıyordu herkes ağlıyordu..annem üzülme böylesiymiş hayırlısı dedi,evet dedim..bebeğim sağsalim gelsinde tek..
tek başıma ağlayarak girdiğim ameliyathane,doktorumu görünce bana bi cesaret geldi..zaten epiduralim vardı dozunu artırdılar..artık belden aşagımı hissetmiyordum,şimdi test yapıcaz sorucaz dediler bişey hissettin mi?
onlar diyene kadar herşey olmuştu zaten,anestezi uzmanı bebeğime ikinc isim olarak naz ismini koymamı istedi..amma da nazlıymış dedi..
ve bi süre sonra aman allahım o ses hala kulaklarımda..bebeğimin sesi..yorgun ağlamaya mecali kalmamış bi şekilde..nazlı nazlı bi ses..ne kadar yorulduüğumuzu o an bi kerede daha anlamıştım,dua ediyordum hep o anada inş. bişeyi yoktur inş.. diye.. doktorumuz yok maş. sağlıklı sadece yol uzun sürünce birazcık yorulmuş dedi..yüzünü gördüm inanamadım bu benim mi dedim hayal gibiydi..
hemen çıkardılar onu ben kaldım bi süre daha o çıkınca sıkıcı gelmeye başladı ameliyahane,midem bulandı başım döndü,çıkarın beni artık dedim,dayanamıyorum demeye başladım..
neyseki çok sürmedi..çıktım kapıdan,ilk annemi gördüm beni beklemiş orda herkes bebekle ilgilenirken o gitmemiş ordan çıkarsam tek kalmayayım diye,sonra hemen eşimi gördüm..gözleri dolu doluydu hepsinin,bense hem ağlıyor hem gülüyordum..hiç bişey yokmuş anne dedim çok kolaymış dedim..hiç canım yanmıyor dedim..gerçektende öyleydi..kısmet böyleymiş..hayırlısı dedik hayırlısı oldu..
ve yatağıma geçtim bebeğimi aldım kucağıma,Allah herkese kısmet etsin bu duyguyu dünyada bi karşılığı yok bu duygunun..sanki bir hayalin içindeymişiz gibi...
herkese hayırlı doğumlar..
sonra diğer doktoruma gittik orda da nst,çatı muayanesi falan filan tamam dedi doktor başlamış..o da aynı şeyi söyledi 5 dk 1 gelince haber ver..aklım oldukça karışıktı bir yanda korku,bir yanda doktor meselesi vs..vs..,
bütün bunlar öğlene kadar oldu ve ben bu 2 doktordan başka 2 doktora da gittim çatı muayanesi oldum vs..vs..sancım vardı,korkum vardı,telaşım vardı ama ben normal doğum umuduyla doktor gezdim bütün gün..bir günde 4 çatı muayanesi artık canım acımıyordu bile,hem acısa bile susuyordum çatı muayanesine dayanamıyor normal doğum hiç yapamaz demesinler diye..doktorlar tebrik ediyordu maş. çok metanetlisiniz hiç tepki vermediniz diye..tepki verecek halim kalmamıştı ki..annemlere gitmek istedim..akşamı orda geçirdim sancılar hala 15 dk 1 10 dk 1 gibiydi,yürüyüş yaptık biraz,,normal olacak ya kolay olsun diye..eve gittiğimde sıklaşmaya başlamıştı,eşim ve görümceme uyumalarını söyledim ben ise son hazırlıklar vs.. ile uğraşıyordum zaten uyumak ne mümkün sancılar sıklaşıp kıvrandırıyordu beni,saat gece 24.00 gibi artık geldiğinde sancı kıvranıyor tekrar bişilerle uğraşıyordum,bi kaç eşimi uyandırayım dedim sonra vazgeçtim iyice çekeyim sancıyı ki açılma tam olsun dedim kendi aklımca..gece 03.00 a kadar zor dayandım artık ağlayacaktım 2-3 dk 1 e düşmüştü..ve karar..40 haftalık doktorumu aradık hastaede buluştuk..tekrar muayene falan,o kadar sancıya açılma çok az dedi doktor,ben 1 saat sonra tekrar gelirim dedi..lavman yapıldı bu arada,nst gibi bir alete bağlandım bebeğin kalp atışları sancı falan ölçen,sancılar arttı gittikçe,her saat başı muayane,ben hala sancıdan ölen artık bayıalcaktım acıdan o derece ama yine çıtımı çıkarmadım gülmeye çalıştım bu muymuş sancı dedim..gece 03.00den 10.00 a kadar şiddetli sancılar(artı suni sancı bile)bu arada epidural oldum ama hiç bi etkisi yok tabi doktorumun dediğine göre olmasaymış epidural o zaman görürmüşüm sancıyı :) her neyse..
artık bebekte bende tehlikedeydim doğum süreci 1 günü geçmişti,şiddetli sancı dönemini bile epeyce çekmiştim ama bebek hala inmemeişti ve kafasını başka yerde zorluyordu..doktorum üzgünüm ama ameliyata girmen gerekiyor artık dedi,bundan sonrası risk almaktır dedi..zaten dilim varmasada dayanacak gücüm kalmamıştı artık..sonradan kendimi izledğimde ben bile inanamamıştım kendime,resmen bitik görünüyordum..yorgun argın,bitik bi şekilde ağlaya ağlaya gittim ameliyathaneye,annem ağlıyordu,eşim ağlıyordu,kayınbabam ağlıyordu herkes ağlıyordu..annem üzülme böylesiymiş hayırlısı dedi,evet dedim..bebeğim sağsalim gelsinde tek..
tek başıma ağlayarak girdiğim ameliyathane,doktorumu görünce bana bi cesaret geldi..zaten epiduralim vardı dozunu artırdılar..artık belden aşagımı hissetmiyordum,şimdi test yapıcaz sorucaz dediler bişey hissettin mi?
onlar diyene kadar herşey olmuştu zaten,anestezi uzmanı bebeğime ikinc isim olarak naz ismini koymamı istedi..amma da nazlıymış dedi..
ve bi süre sonra aman allahım o ses hala kulaklarımda..bebeğimin sesi..yorgun ağlamaya mecali kalmamış bi şekilde..nazlı nazlı bi ses..ne kadar yorulduüğumuzu o an bi kerede daha anlamıştım,dua ediyordum hep o anada inş. bişeyi yoktur inş.. diye.. doktorumuz yok maş. sağlıklı sadece yol uzun sürünce birazcık yorulmuş dedi..yüzünü gördüm inanamadım bu benim mi dedim hayal gibiydi..
hemen çıkardılar onu ben kaldım bi süre daha o çıkınca sıkıcı gelmeye başladı ameliyahane,midem bulandı başım döndü,çıkarın beni artık dedim,dayanamıyorum demeye başladım..
neyseki çok sürmedi..çıktım kapıdan,ilk annemi gördüm beni beklemiş orda herkes bebekle ilgilenirken o gitmemiş ordan çıkarsam tek kalmayayım diye,sonra hemen eşimi gördüm..gözleri dolu doluydu hepsinin,bense hem ağlıyor hem gülüyordum..hiç bişey yokmuş anne dedim çok kolaymış dedim..hiç canım yanmıyor dedim..gerçektende öyleydi..kısmet böyleymiş..hayırlısı dedik hayırlısı oldu..
ve yatağıma geçtim bebeğimi aldım kucağıma,Allah herkese kısmet etsin bu duyguyu dünyada bi karşılığı yok bu duygunun..sanki bir hayalin içindeymişiz gibi...
herkese hayırlı doğumlar..