Öncelikle geçmiş olsun. Şimdi yazacaklarımı dikkatle okumanızı öneriyorum. İlk önerim asla ve katiyen doktordan habersiz terapi ve ilaçları bırakmamanız! Aksi halde cok daha kötü ruh haline girersiniz.
şimdi....
Eski erkek arkadaşım, Durumunuzdan daha da ağır bi durumdaydı. Korkunç düşünceler, her şey gerçekmiş gibi öyle eminlik içeren tavır, eylem, cümleler barındırıyordu ki. Kurduğu cümleler, ithamlar, şüpheciliği, sanki aranan biriymiş gibi, pesinde ajanlar varmış gibi çok çok ağır travmatik olaylar atlattık. yaşadığından emin olduğu şeyleri bana öyle bir ciddiyetle anlatıyordu ki, hastalığına dair herhangi bir tedaviye baslamadan evvel neredeyse ben de ikna olmuştum. Yine de onu yalnız bırakamazdım. Sonuç? Yoğun depresyon ve yoğun anksiyete bozukluğuna maruz kaldım. Yardım etmeye calıstığım için bile benim gizli bir amacım olduğu düşünüldü, yadırgamadım. Yıprandım ama yadırgamadım. Utanacak bir şey yok.
diyeceğim o ki, doktorunuz ve ailenizle birbirinize sarılın ve birlikte bu süreci atlatın. Emin konusmak istemiyorum, haddim değil fakat doktorunuzdan habersiz tedaviyi ASLA!!! kesmeyin.
Bırakın sizden uzaklaşan uzaklaşsın. En sevdiklerinizi bile yorduğunuz bir süreç kabul ama bunun kusuru yok. kuru kalabalığa hayatın hiçbir sürecinde hiçbirimizin zaten ihtiyacı yok.
Öncelik sağlık ve öncelik kendimiziz.
Mune sitenin işleyişini bilmiyorum tam olarak ama üyeler arasında bildiğiniz bir psikolog arkadaş baksa konuya yanlış bişey söylemeyelim
