kizlar merhaba daha oncede hep cocugum olmuyor diye konu acmistim artik psikolojik olarak coktugumu hissediyorum dort yildir surekli tedavilerle ic iceyim yumurta takibi yapiyor doktorum haftada iki veya uc kez o sandalyeye uzanmak muayene olmak okadar kotu ki kolunu ac igne yapicam diyor doktor ellerimin titremesinden acamadim hap icemiyorum normal zamanda ama cocugum olsun diye saati saatine aglaya aglaya iciyorum haplarimi etrafimdaki tum arkadaslarim hamile tek tek dogum yapmaya basladilar onlarin adina cok seviniyorum bebekleri seviyorum eve gelince basliyorum aglamaya ses yok gurultu yok herkesin sikayet ettigi seylere hasretim ben yillardir yoldan gecerken bebek gorsem burnuma bebek kokusu geliyor annesi kizar belki diye sevemiyorum en yakin arkadasim hamile kaldi onunla beraber hamile kiyafeti almaya gitmek zorunda kaldim kayinvalidem gorumcemin cocuklarina kiyafet bakiyor anne nolur gidelim icim aciyor dayanamiyorum diyorum hic umrunda bile degil surekli su hamile bu hamile yeni evlenen oldugunda acaba hamilemidir ki diyor iyi niyetli diyorum saf kalpli diyorum ama gunlerce agliyorum onun soylediklerinin yuzunden ruyamda kabuslar goruyorum kardesimin dugunune bir ay var benden once hamile kalacak diye oyle korkuyorum ki halbuki o benim canim benim yasadiklarimi asla yasamasin rabbim istedigi an evlat nasip etsin ama korkuyorum isde kizlar en kotusude cok sevdigim esimi cok kiriyorum surekli sinirliyim alinganim ona bagiriyorum onun ne sucu var etrafimdaki arkadaslarim seni cok iyi anliyoruz diyolar uc cocugun var benim yanimda opup kokluyorsun nasil anlayacaksin beni demek istiyorum diyemiyorum anliyordur belki ama cocugunu opusu gozumun onunden gitmiyor kizlar sizden tek istedigim dua edin bana ne olur birde bu psikolojiden kurtulmam icin neler yapmam lazim yardim ederseniz cok sevinirim her turlu yorumunuz benim icin cok degerlidir uzun oldu lutfen kusura bakmayin ama yazdim rahatladim