Derdim çok büyük, içinden çıkamıyorum

icimden sey gecti sanki eşiniz sizin şansınız oldugu icin evlat edinmekten ziyade boşanma konusunda kararliymis gibi hissettim
 
chamallows .!.:
icimden sey gecti sanki eşiniz sizin şansınız oldugu icin evlat edinmekten ziyade boşanma konusunda kararliymis gibi hissettim
Genişletmek için tıkla...
Her zaman öyle diyor zaten senin şansın var normal yolla diyor. Galiba benim yüzümden olmasaydı ben de ona derdim senin normal yoldan şansın var diye ve serbest bırakırdım. Ama tabii evlat edinmeyi de kabul etmeseydim, onun adına düşünür üzülürdüm, bu adam benim yüzümden hiç çocuk sevgisi nedir bilmeyecek buna hakkım var mı diye düşünürdüm. Belki o da böyle düşünüyordur.

Biz tekrar karar verdik tedaviye. Yani son kez deneyeceğiz. Bir bir buçuk seneye yine ameliyat olacak eşim. Bakıcaz artık. Doktorum benim için de ümitsiz konuştu. Yumurtaların azalıyor haberin olsun dedi. Hayırlısı artık.

Eğer hiç olmazsa ve yollarımız ayrılırsa, belki de koruyucu anne olurum. Kısmet...
 
napoleon28 .!.:
Her zaman öyle diyor zaten senin şansın var normal yolla diyor. Galiba benim yüzümden olmasaydı ben de ona derdim senin normal yoldan şansın var diye ve serbest bırakırdım. Ama tabii evlat edinmeyi de kabul etmeseydim, onun adına düşünür üzülürdüm, bu adam benim yüzümden hiç çocuk sevgisi nedir bilmeyecek buna hakkım var mı diye düşünürdüm. Belki o da böyle düşünüyordur.

Biz tekrar karar verdik tedaviye. Yani son kez deneyeceğiz. Bir bir buçuk seneye yine ameliyat olacak eşim. Bakıcaz artık. Doktorum benim için de ümitsiz konuştu. Yumurtaların azalıyor haberin olsun dedi. Hayırlısı artık.

Eğer hiç olmazsa ve yollarımız ayrılırsa, belki de koruyucu anne olurum. Kısmet...
Genişletmek için tıkla...
Allah'ım size hayırlısıyla bı evlat versin kendimden çok dua ediyorum .Niyeyse de olucakmis gibi geliyor . Bana ozelden yazar mısınız tedaviyi olurken falan . Hiç aklımdan cikmiyorsunuz .

Ve lütfen olumlu olsun olumsuz olsun yollarımız ayrılırsa falan demeyin lütfen 😔 yollarıniz ayrılmayacak Allah'ın izniyle . Rabbim en hayırlısı neyse onu versin inşallah .
 
napoleon28 .!.:
Herkesin 30 Ağustos Zafer Bayramı Kutlu Olsun öncelikle.

Bir hafta önce yaklaşık bir yıldır devam etmekte olduğumuz tüp bebek tedavisinin sonuna geldik ve maalesef olumsuz sonuçlandı. Doktorun söylediği ise eşimin maalesef bu denemede de görüldüğü üzere çocuk sahibi olmasının imkansız oluşuydu. Daha önce 3 defa Mikrotese ameliyatı oldu eşim ve hiçbirinde sperm bulunamadı. Geçen hafta yine yıkıldık. Böyle olan birçok çift var biliyorum. Eşim ameliyattan çıktığında ve onu odaya getirdiklerinde tek düşündüğüm acaba bu defa sperm bulundu mu değil, acaba eşimin çok ağrısı var mı, çok canı yanıyor mu Allahım, kısa zamanda ağrılarının dinmesi ve sağlığına kavuşmasıydı. Nitekim bir haftadır dikişleri alınana kadar pansumanını da yaptım banyo da yaptırdım. Bu ameliyatı biraz ağrılı oldu nedense.


Şimdi problem şu. Ben artık durumu kabullendim. Bizim çocuğumuz olmayacak. Eşimi de çok seviyorum asla bırakmam. Ama her şeyin bir çözümü var, bu şekilde üzüntü ile ağlamakla yaşamak yerine yuvamızı şenlendirecek bir bebeği evlat edinmeyi çok istiyorum. Çeşitli hormon takviyeleri vs. ile süt annesi süt babası da olabiliriz. Yani benim böyle bir kaygım yok ama eşimin var o da olur ona da peki.
Ama o asla bu işe yanaşmıyor. Bak diyorum doğurmakla kan bağıyla anne baba olunmaz. Hem 40 yaş altı olduğumuz için daha çok 0-1 yaş aralığı alma hakkımız var. Çocuğumuz olsun. Evladımız olsun, ona oda yapalım, ilgilenelim. Büyütelim, anne baba olmak ne demek belki de o yavruda bu duyguyu fazlasıyla bulucaz. Evimiz şenlenecek. Bundan adım gibi eminim.

Ama asla yanaşmıyor. Ben istemiyorum diyor. Sorun şu ki benim de yaşım ilerliyor ve yumurta rezervim azalıyor. Yani ilerleye ilerleye hepten kaybedicem anne olma şansımı.
Ben eşimi seviyorum ve ondan ayrılmamak için hem de bir evladımız olsun diye bu yolu seçmeye dünden hazırım. Ama o bu konuda çok net.

Benim net olduğum konu ise, evet bazı insanlar evlat edinmeden de çocuksuz hayatlarına devam ederler. Buna saygım sonsuz. Ama ben içimdeki annelik duygusunu asla bastıramıyorum. Bir çocuk sahibi olmayı evlat edinmek de olsa çok ama çok istiyorum. Ona sonsuz şefkat ve sevgimi vereceğime, onu en iyi şekilde yetiştireceğime inanıyorum.

Hayatıma başka birini alıp tekrar evlenip çocuk sahibi olmaktansa bunu tercih ettim ama karşımdaki insandan net cevap : İstemiyorum!

Bu durumda sizce benim halim ne olacak? Boşanmalı mıyım? Elimden başka bir şey gelmiyor artık. Eşiniz zamanla alışır filan demeyin o çok net bu konuda. Bak diyorum seni bırakmıycam seninle devam edicem ama bir çocuğumuz olsun istiyorum diyorum yok diyor. Senin şansın var istersen ayrılırız diyor.

Yorumlarınızı bekliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Cok zor onun icinde malesef birakin simdilik kapatin konuyu hergun konusulursa saglikli olmaz önce iyileşsin sonra bir psikologa gidin ...dogurmakla anne baba olunmuyor bir yavrucagin gelecegini kurtarsaniz anne baba olsaniz cennet ayaklariniza serilir ben cocuklarim oldg halde istedim ama olmadi almanyada evlatlik almak kolay degil ..cok isterdim ozellikle 1 ve 5 yas arasi kuzular yetimhanede buyucene bir aile ortaminda buyurdu
 
Allah yardımcınız olsun, şunu diyebilirim çok şükür evladım var ama bende çok istiyorum evlatlık edinmeyi ama eşim istemiyor, düşüncesinde başka birinin çoçuğuna sevebilirmiyim, kend evladıma verdiğim sevgi ona verebilirim. İlerde ya akrabaları çıkarda almak isterlerse VS,... O yüzden erkekler evlat edinme konusuna bizim annelik içgüdümüzden farklı bakıyorlar sanırım.
Eskiden bearke bu konuları sevgili iken konuştuğumuzda yorum yapmazdı belkide çoçuğum olmıcağını düşünüyordu o yüzden şimdi tamamen fkri değişti, baba olmak kendi evladına çok farklı başka bir çoçuğa çok farklı nacizane tavsiyem eşinizi bu konuda zorlamamnız, çoçuk esirgeme yurduna bir ziyarette bulabilirsiniz belkide bebekleri görünce fikri değişebilir i acaba bilemiyorum
 
kaymaklisambali .!.:
Allah'ım size hayırlısıyla bı evlat versin kendimden çok dua ediyorum .Niyeyse de olucakmis gibi geliyor . Bana ozelden yazar mısınız tedaviyi olurken falan . Hiç aklımdan cikmiyorsunuz .

Ve lütfen olumlu olsun olumsuz olsun yollarımız ayrılırsa falan demeyin lütfen 😔 yollarıniz ayrılmayacak Allah'ın izniyle . Rabbim en hayırlısı neyse onu versin inşallah .
Genişletmek için tıkla...
Allah hepimize hayırlı evlatlar versin. Çok teşekkür ederim ben çok dua ediyorum, sizin de gönlünüze göre versin Rabbim. Çok sağolun :KK200::KK200::KK200::KK200:
 
Canim ayni durumu teyzem yasadi yillarca cocuk sahibi olamadi, enistem tedaviden de kacti ,en son diger teyzemin 4. Kiza hamile oldugunu duyunca ondan istedi o da tamam dedi ,teyzem esini dinlemedi aldilar gitti sonra enistem dediki evlat sevgisinin boyle guzel oldugunu bilseydim cok onceden yapardim
 
napoleon28 .!.:
Okurken gözlerim doldu :KK43:(( Maşallah işte ben de tam böyle düşünüyorum
Genişletmek için tıkla...
Bazen düşünüyorum da oğlum öz değil de evlatlık olsaydı ne değişirdi diye. Hiç ama hiç birşey değişmezdi. Çünkü sevgi emekle büyüyor. O gözünün içine baktıkça aşık oluyorsun ona. Doğurdugun zaman değil onu doyurdugun zaman kuruyorsun o güçlü bağı. Asla ama asla inanmıyorum öz, üvey kavramına. İnsan emek verdiği herşeyi çok sever insansa şayet. Eşinizin kalbinden gelerek ikna olmasını yürekten diliyorum. İnşallah bu muhteşem sevabı işlemek nasip olur ve çok mutlu olursunuz ❤️
 
dipsiz kuyu .!.:
Benim kurumdan arkadaşım hiç evlenmedi evliliği de düşünmüyor 5 günlük bebeği evlat edindi hatta hormon tedavisine bile gerek kalmadan bebeğini emzirdi su an oğlumun yaşında ve ilk okula başlayacaklar birlikte ve aşırı derecede düşkün kızına kızıda ona çok düşkün hatta dozunu bile kaçırdıklarını düşünüyoruz o derece bağlılar birbirlerine. Anne baba olmak için illaki doğurmak kendi kanından olması gerekmiyor emek gerekiyor o emeğine herkes veremiyor
Genişletmek için tıkla...
Nasıl emziriyor bu durumda, bilmediğim için soruyorum
 
dipsiz kuyu .!.:
Şöyle ki arkadaşıma sosyal hizmetlerdeki hemşireler bebeği göğsüne tutmasını bebek emmeye çalıştıkça vücudunun süt üreteceğini söylemişler yani hormonal sanırım banada başkası söylese inanmazdım ama gerçekten oluyormuş
Genişletmek için tıkla...
Çok şaşırdım, hiç böyle birşey duymamıştım.Allah'in hikmeti🙏
 
napoleon28 .!.:
Çalışıyordum bıraktım. İstesem şimdi de dönerim çalışma hayatına. Evet haklısınız tanışacağım kişiye zaten durumumdan açıkça bahsedeceğim. Tedavi gördüğüm sırada yumurta rezervlerimin iyice azaldığını ve GİDEREK DOĞAL YOLLA ANNE OLMAMIN ZORLAŞTIĞINI söyleyip EĞER ÇOCUKLARA DÜŞKÜNSE VE BABA OLMAK İSTERSE ONU DURUMUMDAN HABERDAR EDEREK boş yere üzmeyeceğim. BİLMEK ONUN DA HAKKI. Tabii kendisine de böyle bir durumu olup olmadığını SORACAĞIM KİBAR BİR DİLLE. Mesela sigara kullanıyorsa sigaranın sağlığa zararı ve spermler üzerindeki olumsuz etkisinden bahsedip, bu konudaki hassasiyetimi söyleyeceğim. HERHALDE BANA DEĞER VEREN VE ÇOCUK İSTEYEN BİR ADAMSA 15 DAKİKASINI AYIRIP BİR SPERM TESTİ YAPTIRIR DEVLET HASTANESİNDE.

Çocuksuz hayatın boş geldiği falan da yok. Çalışan insanlar da sizin lafınıza göre hayattan zevk alan çok mutlu insanlar oluyor sanırım. Hayat böyle bir şey değil, çalıştığında veya hobiler edindiğinde bulutların üstünde uçmazsın. Evde iken de mutsuz olmazsın.
Genişletmek için tıkla...
Sizde psikolojik olarak pek iyi değilsiniz doğal olarak çok üzgünsünuz. Önce bir sakinliğinizi koruyun ve eşinize en azından bir süre bu konuyu açmayın. O da üzgündür, hassastir ve gururuna yediremiyordur. Bir önce sakın kalın ki iyi bir terapist ikinize de iyi gelecektir. Bir zaman geçince de koruyucu aile konusunu baslatirsiniz ufaktan. Belki devamı gelir
 
napoleon28 .!.:
Her zaman öyle diyor zaten senin şansın var normal yolla diyor. Galiba benim yüzümden olmasaydı ben de ona derdim senin normal yoldan şansın var diye ve serbest bırakırdım. Ama tabii evlat edinmeyi de kabul etmeseydim, onun adına düşünür üzülürdüm, bu adam benim yüzümden hiç çocuk sevgisi nedir bilmeyecek buna hakkım var mı diye düşünürdüm. Belki o da böyle düşünüyordur.

Biz tekrar karar verdik tedaviye. Yani son kez deneyeceğiz. Bir bir buçuk seneye yine ameliyat olacak eşim. Bakıcaz artık. Doktorum benim için de ümitsiz konuştu. Yumurtaların azalıyor haberin olsun dedi. Hayırlısı artık.

Eğer hiç olmazsa ve yollarımız ayrılırsa, belki de koruyucu anne olurum. Kısmet...
Genişletmek için tıkla...
Konunun kendinizi çıkmazda, çözümsüz hissettiğiniz bi noktadan iyi-kötü bir çözüm bulduğunuz, ortak bir karar verdiğiniz bir noktaya evrilmesine çok sevindim.

Kararınızı asla doğru-yanlış diye tartışmıyorum ki haddime de değil zaten. Sadece eşinizin tekrar ameliyat olabilmesi için bir buçuk yıl gerektiğinden bahsetmişsiniz.

Elbette tıbbın sağladığı her imkandan yararlanmak için sonuna kadar savaşmak, denemek, pes etmemek herkesin en doğal hakkı. Ama bazen bu savaşlar o kadar uzun sürüyo, insanlar o savaşların içinde o kadar kayboluyo ki zamanı unutuyolar. Ama zaman geçiyor ve çoğunlukla da bizden bi şeyler alıp götürerek geçiyor. Ki zamanın götürdüğü şeylere malesef yumurtalarımız da dahil. O nedenle doktorunuzun açıklaması da düşünülünce pek çok yorum sahibinin de dediği gibi mutlaka yumurtalarınızı dondurun.

Neyse konuyu dağıtmayayım, demek istediğim eşiniz de dahil hiçkimse sizden aldığı zamanı size geri veremez. Kendinden aldığı zamanı bile kendine geri veremez. Önemli olan çiftlerin aynı anda aynı duygu ve düşüncede buluşabilmek için karşılıklı empati ve fedakarlık yapması bence.

Eşiniz bugün büyük bi arzuyla istediğiniz anneliği seneye de isteyeceğinizi garanti edemez mesela. Ki istemek her şey değil, arzuladığınız şeye sahip olduğunuzda onu taşıyacak gücünüz de olması lazım ama zaman sizi daha güçlü mü yoksa daha zayıf mı kılacak bilemezsiniz. Bir buçuk sene sonra yaşanması muhtemel bi hayalkırıklığının ikinizi nasıl insanlara dönüştüreceğini, o hayalkırıklığından sonra ayrılacak yolların nereye cıkacağını zaten kimse bilemez.

Özetle toparlıyorum, bu bir boşanın ya da tedaviyi bırakın yorumu değil. Bu hayat tek bi andır, o da şuandır yorumu. Ve madem evlilik iki kişinin tek hayatta buluşması demek, o zaman iki kişi için bir tane şimdi var ve o şimdiye her ikiniz de hükmetmelisiniz.

O yüzden bi yandan yine tıbbi yollardan verin savaşınızı. Yapılması gereken neyse yapın. Ama bi yandan da anne-baba olma hayalinizi bir bucuk yıl sonraki bi olasılığa sıkıştırmayın. Sizin bu hayal icin bi b planınız (evlat edinme) var. Eşiniz kendiyle verdiği savaştan dolayı ilk etapta bu plana sıcak bakamayabilir, normaldir. Neticede ameliyat olan o, acı ceken o, travma ve üzüntü sonrası yanılgıyla kendini başarısız, güçsüz, yetersiz hisseden o. Ama bu bu şok dalgasını atlattıktan sonra esiniz hala sizin b planınıza bir nebze olsun sıcak bakmıyorsa bi düsünün derim zamanın sizden aldıklarına degiyor mu bu evlilik, bugün aynı noktada buluşamayan siz bir bucuk yıl sonra bulusabilecek misiniz?

Not: Annelikten çok anlarmışım gibi yazdım da yazdım, nolur kusuruma bakmayın. Sadece öncelikler, seçimler, vazgeçişler, zaman ve fedakarlıklar üzerine çok düşünür oldum bu ara. O nedenle içimden geldi yazmak istedim.
 
Son düzenleme:
ladyamore .!.:
Konunun kendinizi çıkmazda, çözümsüz hissettiğiniz bi noktadan iyi-kötü bir çözüm bulduğunuz, ortak bir karar verdiğiniz bir noktaya evrilmesine çok sevindim.

Kararınızı asla doğru-yanlış diye tartışmıyorum ki haddime de değil zaten. Sadece eşinizin tekrar ameliyat olabilmesi için bir buçuk yıl gerektiğinden bahsetmişsiniz.

Elbette tıbbın sağladığı her imkandan yararlanmak için sonuna kadar savaşmak, denemek, pes etmemek herkesin en doğal hakkı. Ama bazen bu savaşlar o kadar uzun sürüyo, insanlar o savaşların içinde o kadar kayboluyo ki zamanı unutuyolar. Ama zaman geçiyor ve çoğunlukla da bizden bi şeyler alıp götürerek geçiyor. Ki zamanın götürdüğü şeylere malesef yumurtalarımız da dahil. O nedenle doktorunuzun açıklaması da düşünülünce pek çok yorum sahibinin de dediği gibi mutlaka yumurtalarınızı dondurun.

Neyse konuyu dağıtmayayım, demek istediğim eşiniz de dahil hiçkimse sizden aldığı zamanı size geri veremez. Kendinden aldığı zamanı bile kendine geri veremez. Önemli olan çiftlerin aynı anda aynı duygu ve düşüncede buluşabilmek için karşılıklı empati ve fedakarlık yapması bence.

Eşiniz bugün büyük bi arzuyla istediğiniz anneliği seneye de isteyeceğinizi garanti edemez mesela. Ki istemek her şey değil, arzuladığınız şeye sahip olduğunuzda onu taşıyacak gücünüz de olması lazım ama zaman sizi daha güçlü mü yoksa daha zayıf mı kılacak bilemezsiniz. Bir buçuk sene sonra yaşanması muhtemel bi hayalkırıklığının ikinizi nasıl insanlara dönüştüreceğini, o hayalkırıklığından sonra ayrılacak yolların nereye cıkacağını zaten kimse bilemez.

Özetle toparlıyorum, bu bir boşanın ya da tedaviyi bırakın yorumu değil. Bu hayat tek bi andır, o da şuandır yorumu. Ve madem evlilik iki kişinin tek hayatta buluşması demek, o zaman iki kişi için bir tane şimdi var ve o şimdiye her ikiniz de hükmetmelisiniz.

O yüzden bi yandan yine tıbbi yollardan verin savaşınızı. Yapılması gereken neyse yapın. Ama bi yandan da anne-baba olma hayalinizi bir bucuk yıl sonraki bi olasılığa sıkıştırmayın. Sizin bu hayal icin bi b planınız (evlat edinme) var. Eşiniz kendiyle verdiği savaştan dolayı ilk etapta bu plana sıcak bakamayabilir, normaldir. Neticede ameliyat olan o, acı ceken o, travma ve üzüntü sonrası yanılgıyla kendini başarısız, güçsüz, yetersiz hisseden o. Ama bu bu şok dalgasını atlattıktan sonra esiniz hala sizin b planınıza bir nebze olsun sıcak bakmıyorsa bi düsünün derim zamanın sizden aldıklarına degiyor mu bu evlilik, bugün aynı noktada buluşamayan siz bir bucuk yıl sonra bulusabilecek misiniz?

Not: Annelikten çok anlarmışım gibi yazdım da yazdım, nolur kusuruma bakmayın. Sadece öncelikler, seçimler, vazgeçişler, zaman ve fedakarlıklar üzerine çok düşünür oldum bu ara. O nedenle içimden geldi yazmak istedim.
Genişletmek için tıkla...
Yaa bu yazdıklarınız kafamdakilerin inci tanesi gibi yazıya dökülmüş hali... Üşenmemiş yazmışsınız ve tam on ikiden vurdunuz... Ben de böyle düşünüyor ve böyle düşündüğüm için kendime eziyet ediyordum ne insafsız bir kadınım diye...

Demekki o kadar da haksız değilim

Çok teşekkür ederim, sağlıcakla kalın
 
Ben de eşimle bunun tartismasini yaşamıştım eğer çocuğum olmasaydı evlat edinirdim dedim başkasının çocuğunu asla.istemezmis. ben öyle düşünmüyorum.

Facebook da evlat edinen aileler grubu var ona birlikte üye olup inceleyin
 
mutlusey .!.:
Ben de eşimle bunun tartismasini yaşamıştım eğer çocuğum olmasaydı evlat edinirdim dedim başkasının çocuğunu asla.istemezmis. ben öyle düşünmüyorum.

Facebook da evlat edinen aileler grubu var ona birlikte üye olup inceleyin
Genişletmek için tıkla...
Hemen facebook hesabı açmam lazım
 
ortak görüşe varamıyorsanız bosanmalisiniz. nasıl siz ona saygı duyup her türlü tedaviyi deneyip alternatif sunduysaniz o da sizin annelik hakkınıza saygı uyuyup evlat edinmeye sıcak bakmalı. bakmıyorsa da anne olmak en büyük hakkınız. ben olsam bosanirdim. kimse için kendinden ödün vermeye değmez emin olun, bu eşiniz bile olsa.
 
napoleon28 .!.:
Bi de Rosi diye bir şey varmış Rosi tekniği bi de ona bakalım
Acaba Türkiyede var mı Rosi ile hamile kalan
Sperm bulunamayan erkeklerin öncü hücrelerinden oluyormus
Genişletmek için tıkla...
Merhabalar benim eşimde azospermi dün Acıbadem Fulya da ameliyat oldu maalesef sperm bulunamadı yuvarlak spermatidler bulundu bunu dondurun belki ileride rosi yaptirirsiniz dediler
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

J
Çocuklu bir erkekle sevgiliyim ve sizce onunla evlenmeli miyim?
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
5K
Sadecebenbb
S
G
Aileme bu ilişkiyi nasıl açıklayabilirim? Mantık evliliği mutlu bir evlilik olur mu sizce?
16 17 18
Yorumlar
354
Görüntüleme
10K
_sekerpare_
_sekerpare_
T
Nereye gider bu ilişki
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
861
lilay5
lilay5
Lady Guinevere
Kayınaile part1
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
4K
Peynirsiz Cheeseburger
Peynirsiz Cheeseburger
SeaBoundless
  • Kilitli
Beni ailemden sonra seven tek erkeği mi kaybettim sizce ? yoksa haklı mıyım ? Bir şeyler yapmalı mı çok karışık derin bir konu.Yorumlarınız çok önemli
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
2K
SeaBoundless
SeaBoundless
X