depresyon mu?

merhabalar. yardıma ihtiyacım var. 1 haftalık bebeğim var ama psikolojim alt üst olmuş durumda. doğuma girinceye kadar heyecanım mutluluğum yerindeydi ama sonra her şey değişti. bebekle ilgilenmek istemiyorum sanki. mutlu değilim hep bir sıkıntı var içimde. eşime çok düşkünüm ondan ayrılmışım gibi hissediyorum sürekli ağlıyorum. iştahsızım var mı benim gibi sorun yaşayan. paylaşırsanız sevinirim. kendimi çok suçlu hissediyorum çünkü...

lütfen birileri yardımcı olsun. yaşayanlar nasıl atlattı. bebeğime karşı suçluluk hissediyorum. daha fazla sürsün istemiyorum

öncelikle ALLAH UZUN ÖMÜRLER VERSİN BEBEĞİNE.İLK DOĞUM DÖNEMİNDE BU YAŞADIKLARIN GAYET NORMAL.DOĞUMDAN SONRA İNSAN KENDİNİ Bİ BOŞLUKTA BULUYOR.TAMAM 9 AY BOYUNCA KENDİNİ HAZIRLIYORSUN BEBEĞİNE AMA BİZZAT YAŞAYINCA BAŞKA BİR PSİKOLOJİ KAPLIYOR İNSANI.BEN DE SENİN GİBİ HİSSETMİŞTİM.SANKİ EŞİMDEN UZAKLAŞMIŞ GİBİ,BEBEĞİNE YETEMİYOR GİBİ OLUYOR AMA İNAN ÖYLE DEĞİL ZAMANLA BUNU ANLAYACAKSIN.EŞİNLE PAYLAŞ BU SIKINTILARINI SENİ ANLAMASI GÜÇ AMA SEN RAHATLARSIN EN AZINDAN.BİR DE EBNİM DOĞUMUMDA KİMSE YOKTU YANIMDA ANNEM KIZ KARDEŞİM HİÇ KİMSE... BİR BEN BİR KOCAM BİR DE BEBİŞİMİZ::))) BİLİYOR MUSUN O SIRA ÜZÜLDÜĞÜM ŞEYLERE ŞİMDİ GÜLÜYORUM.O BEBİŞ VAR YA EŞİNLE DAHA DA BAĞLAYACAK BİRBİRİNİZE SİZİ.YUVANIZ CIVIL CIVIL OLACAK.HİÇ CANINI SIKMA İLK HAFTALAR SIKINTILI OLUR AMA SEN TADINI ÇIKAR.BEN ŞİMDİ KIZIYORUM KENDİME KIZIMIN İLK GÜNLERİNİ DOYASIYA YAŞAMADIM DİYE .KUCAĞINA AL BEBİŞİNİ KOKLA ONU İÇİNİ FERAH TUT.HER ŞEY DÜZELECEK.

eldanarr .!.:

lütfen birileri yardımcı olsun. Yaşayanlar nasıl atlattı. Bebeğime karşı suçluluk hissediyorum. Daha fazla sürsün istemiyorum

Genişletmek için tıkla...

bir de yemek yemeye gayret et sütün artsın.canını sıktıkça iştahın kesilir elbet ama ha gayret diyelim..

eldanarr .!.:

lütfen birileri yardımcı olsun. yaşayanlar nasıl atlattı. bebeğime karşı suçluluk hissediyorum. daha fazla sürsün istemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Aynı ben, benim de bebişim oldu bir hafta önce, hergün ağlayasım geliyor, yanımda kardesim görümcem var, çok yardımcılar sağolsunlar, eşim işegitmekzorunda, o evde olmayınca delirecek gibi oluyorum, içime bi sıkıntıgiriyo snlamı yok, kimselere dert anlatamıyorum. Moralim bozuk, oğlum göğsümü emmiyo,meme ucum çokküçük ikiçekip bırakıyo, ben de elektrikli pompayla sağıp veriyorum o da sinirimi bozuyor, bi de öyle iştahsızım ki yemin ederim bugün iki bardak rezene anason çayından başka bişeygirmedi mideme, bide su. Lütfen bu mesajımıokuyan böyle sıkıntılar yaşayan anneler bizeyardım edin, ne zaman geçecek bu sıkıntılar...

thesugarmuffin .!.:

Aynı ben, benim de bebişim oldu bir hafta önce, hergün ağlayasım geliyor, yanımda kardesim görümcem var, çok yardımcılar sağolsunlar, eşim işegitmekzorunda, o evde olmayınca delirecek gibi oluyorum, içime bi sıkıntıgiriyo snlamı yok, kimselere dert anlatamıyorum. Moralim bozuk, oğlum göğsümü emmiyo,meme ucum çokküçük ikiçekip bırakıyo, ben de elektrikli pompayla sağıp veriyorum o da sinirimi bozuyor, bi de öyle iştahsızım ki yemin ederim bugün iki bardak rezene anason çayından başka bişeygirmedi mideme, bide su. Lütfen bu mesajımıokuyan böyle sıkıntılar yaşayan anneler bizeyardım edin, ne zaman geçecek bu sıkıntılar...

Genişletmek için tıkla...

aynıyız dediğin gibi bebeğe karşı soğumanız var mı ya da sevginizin yetersiz olduğunu düşünüyor musunuz? sen olmasaydın böyle olmazdı düşüncesi yer ediyor mu kafanızda. benimde göğüs ucum yok zorla veriyorum kavga gürültü. bende hergün ağlıyorum. lütfen bu olayı geçirenler yardımcı olsun bizlere vicdan azabından ölücem. 3 yıldır bebek hasreti çekerken böyle düşünmek çok acı veriyor.

pimeral .!.:

bir de yemek yemeye gayret et sütün artsın.canını sıktıkça iştahın kesilir elbet ama ha gayret diyelim..

Genişletmek için tıkla...

inşallah normaldir. ilerde bunları utanarak hatırlamak pahasına geçsin istiyorum. iştah ne arar lokmalar ağzımda büyüyor resmen yutamıyorum miğdem bulanıyor. sizz ne kadar zamanda nasıl atlattınız

Kızlar henüz o aşamaya gelmedim yani doğum yapmadım ama şimdiden ben de kendimi bu lohusa depresyonuna hazırlıyorum zihnen. Uzmanlar bunun çok normal olduğunu söylüyor. Kendinizi suçlamayın. Her kadın yaşıyormuş bunları. Bebeğini öldüren bile varmış Allah korusun. Yanınızda birilerinin olmasının iyi geleceğini düşünüyorum. İlerisini düşünün bebeğinizin büyüdüğünü okula başladığını, evlendiğini falan gelecek güzel günleri düşünün. Düşünsenize konuşmaya başlayacak size anne diyecek. Bunları düşünün n'olur. Çok üzüldüm durumunuza.

Malatyagelini .!.:

Kızlar henüz o aşamaya gelmedim yani doğum yapmadım ama şimdiden ben de kendimi bu lohusa depresyonuna hazırlıyorum zihnen. Uzmanlar bunun çok normal olduğunu söylüyor. Kendinizi suçlamayın. Her kadın yaşıyormuş bunları. Bebeğini öldüren bile varmış Allah korusun. Yanınızda birilerinin olmasının iyi geleceğini düşünüyorum. İlerisini düşünün bebeğinizin büyüdüğünü okula başladığını, evlendiğini falan gelecek güzel günleri düşünün. Düşünsenize konuşmaya başlayacak size anne diyecek. Bunları düşünün n'olur. Çok üzüldüm durumunuza.

Genişletmek için tıkla...

inşallah sizin başınıza gelmez. herkesin başına gelmiyormuş. bazı insanlar yadırgayarak bakıyor bu olaya. siz başıma gelecek diye düşünmeyin hiç. Allah düşmanımın başına vermesin çok zor.

eldanarr .!.:

inşallah sizin başınıza gelmez. herkesin başına gelmiyormuş. bazı insanlar yadırgayarak bakıyor bu olaya. siz başıma gelecek diye düşünmeyin hiç. Allah düşmanımın başına vermesin çok zor.

Genişletmek için tıkla...

O yadırgayarak bakanları Allah bildiği gibi yapsın. Ne var bunda yadırgayacak. Hepimizin başına gelebilir. Ama siz de unutmayın bu geçici bi durum. Geçecek yani ömür boyu sürmeyecek. Kendinizi suçlamayın.

eldanarr .!.:

aynıyız dediğin gibi bebeğe karşı soğumanız var mı ya da sevginizin yetersiz olduğunu düşünüyor musunuz? sen olmasaydın böyle olmazdı düşüncesi yer ediyor mu kafanızda. benimde göğüs ucum yok zorla veriyorum kavga gürültü. bende hergün ağlıyorum. lütfen bu olayı geçirenler yardımcı olsun bizlere vicdan azabından ölücem. 3 yıldır bebek hasreti çekerken böyle düşünmek çok acı veriyor.

Genişletmek için tıkla...

Bebeğimi seviyorum ona karşı bi sorun yok ama sabahtan akşama kadar içimde bi huzursuzluk var ben napıcam nasıl edicem diye düşünüyorum hatta bütün vücuduma gerginlikler bile giriyor, lütfen bu durumu yasayan yeni anneler varsa sorunlarımıza çare bulun sizler nasıl atlattınız?

thesugarmuffin .!.:

Bebeğimi seviyorum ona karşı bi sorun yok ama sabahtan akşama kadar içimde bi huzursuzluk var ben napıcam nasıl edicem diye düşünüyorum hatta bütün vücuduma gerginlikler bile giriyor, lütfen bu durumu yasayan yeni anneler varsa sorunlarımıza çare bulun sizler nasıl atlattınız?

Genişletmek için tıkla...

çok utanıyorum ama ara ara ben bu tarz düşüncelere kapılıyorum. lütfen atlatanlar anlatsınlar bize. ne kadar zamanda atlattınız nasıl düşününce atlattınız

Merhaba arkadaşlar

Benim oğlum şuan 33 aylık çok şükürler olsun gayet sağlıklı,huzurlu ve mutlu ama ben o dönemde yaşadığıım olayları hala unutamadım.Sıksık o zamanları düşünüp düşünüp sabaha kadar ağlıyorum.Uyku problemi yaşıyorum.Keşke diyorum reset atma imkanım olsada herşeyi sıfırlasam.Allah kimseye yaşatmasın.

kızlaar yapmayın öyle çok çabuk geçiyor bu günler,olumsuzluklardan sıyrılın ve hep pozitif düşünün ve sesli telkin verin kendinize, "herşey güzel olucak,sütüm bol olucak,bebeğim rahatlıkla emicek "v.s. meme ucu çıksın diye önce pompayla çekin sonra hemen bebeği emzirin bu şeklde rahat emer inş. ,oy kuzucuklar onlar ne yapsın,bilmediği bir dünya,tek aşina olduğu,tek güvenli sığınağı anne ,oda huzursuz,o da gergin.. hayır hayır bi bakın yavrunuza şevkatle,kaşlarına,gözlerine,minicik burnuna.. nasılda mükemmel yaratılmış,çekin kokusunu içinize sanki dünya durmuş,yalnz siz ve yavrunuz varsınız,bırakın diğer problemleri,artık annesiniz ve minik yavrucağın size çok ihtiyacı var,onu da huzursuz etmeyin,onuda kendinizide teselli edin ve gülümseyin..

motive edici yazılar okuyun,güler yüzlü pozitif insanlarla beraber olun,sizi neşelendirecek şeyler izleyin ve en önemlisi evinizde suküneti sağlamaya çalışın,bol bol sessizlik olsun,saatin tık tık sesini dinleyin,içinize doğru derinleşin, bebeğinizi izleyin,dokunun ona,muhabbet edin onunla ve günden güne çoğalacak olan mucizelere tanık olun..

birkaç yazı paylaşaym bende hediyem olsun.. sevgiler

http://www.aksiyon.com.tr/aksiyon/haber-26658-271-anne-ile-bebek-arasindaki-gizemli-bag.html

http://www.cocukaile.net/annenizi-s...yatan-bebek-oksijeni-daha-verimli-kullaniyor/


buarada pedagog adem güneşin radyo terapisi çok iyi gelmşti bana ,hatta annelik hissiyatına bürünmemdeki en etken yoldu,dinledikçe terapi oluyorsunuz ve hem kendinizi ve hem bebeğinizi tanıyorsunuz.. tavsiye ederim.. radyo programlarının ses kayıt arşivini en başından başlayıp dinlemenizi çok isterim.. hayata ,çocuklara,aileye bakış açınız değişiyor..

eldanarr .!.:

merhabalar. yardıma ihtiyacım var. 1 haftalık bebeğim var ama psikolojim alt üst olmuş durumda. doğuma girinceye kadar heyecanım mutluluğum yerindeydi ama sonra her şey değişti. bebekle ilgilenmek istemiyorum sanki. mutlu değilim hep bir sıkıntı var içimde. eşime çok düşkünüm ondan ayrılmışım gibi hissediyorum sürekli ağlıyorum. iştahsızım var mı benim gibi sorun yaşayan. paylaşırsanız sevinirim. kendimi çok suçlu hissediyorum çünkü...

Genişletmek için tıkla...

Yaşadıklarınızın yadırganacak bir tarafı yok. Tarif ettiklerinizi aynen ben de yaşadım. Ama inanın geçiyor, sadece biraz sabır. Ve lütfen birşeyler yemeye gayret edin. Sütün olsun ye dedikleri için değil, önce kendi sağlığınız için. Siz sağlıklı ve mutlu olun, bebiş de olsun. Uzun ve sağlıklı bir ömür diliyorum bebeğinize.

thesugarmuffin .!.:

Aynı ben, benim de bebişim oldu bir hafta önce, hergün ağlayasım geliyor, yanımda kardesim görümcem var, çok yardımcılar sağolsunlar, eşim işegitmekzorunda, o evde olmayınca delirecek gibi oluyorum, içime bi sıkıntıgiriyo snlamı yok, kimselere dert anlatamıyorum. Moralim bozuk, oğlum göğsümü emmiyo,meme ucum çokküçük ikiçekip bırakıyo, ben de elektrikli pompayla sağıp veriyorum o da sinirimi bozuyor, bi de öyle iştahsızım ki yemin ederim bugün iki bardak rezene anason çayından başka bişeygirmedi mideme, bide su. Lütfen bu mesajımıokuyan böyle sıkıntılar yaşayan anneler bizeyardım edin, ne zaman geçecek bu sıkıntılar...

Genişletmek için tıkla...

İlk 40 gün ağladım diyebilirim. Asla yalnız bakamazmışım gibi geliyordu bebeğime.. Ama hepsi geçiyor inanın. Sadece biraz zaman lazım ve sabır. Hergün bir önceki günden daha güzel olacak. Herşey yoluna girecek.

kızlar ben bu duruma hiç alışamadım ölsem de bu sıkıntıdan kurtulsam dediğim zamanlar oluyor hala kabullenemiyorum bebeğimi rabbim tez zamanda yardımcımız olur inşallah. bebeğini kabullenemeyen var mı

eldanarr .!.:

merhabalar. yardıma ihtiyacım var. 1 haftalık bebeğim var ama psikolojim alt üst olmuş durumda. doğuma girinceye kadar heyecanım mutluluğum yerindeydi ama sonra her şey değişti. bebekle ilgilenmek istemiyorum sanki. mutlu değilim hep bir sıkıntı var içimde. eşime çok düşkünüm ondan ayrılmışım gibi hissediyorum sürekli ağlıyorum. iştahsızım var mı benim gibi sorun yaşayan. paylaşırsanız sevinirim. kendimi çok suçlu hissediyorum çünkü...

Genişletmek için tıkla...

Eldanarr, çok uzun zamandır KKyı takip ediyor ama üye olup yazmıyordum. Bugün kendi derdime derman ararken senin yazını gördüm ve sana bunları yazabilmek için üye oldum.

Benim de 47 günlük bir bebeğim var. İlk 3 hafta benim en zorlu zamanlarımdı. Canım bir şey yemek istemiyordu, çok mutsuzdum, dünya gözüme çok karanlık görünüyordu, nefes alamadığımı hissediyordum. Hayatım tamamen bebek ve onun ihtiyaçları olmuştu, eski güzel hayatımdan eser kalmamıştı. Aynı evin içinde eşimi özlüyordum. Kimi günler bebeğin odasının dışına bile çıkamıyordum, hep aynı koltukta oturup saatlerce bebek emziriyordum.

Internetteki doğum hikayelerinde hep güzel şeyler anlatılıyordu, anneler doğar doğmaz bebeklerine aşık olup bağlanıyorlardı. Bendeyse öyle mucizevi bir bağlanma olmamıştı. Kimse lohusalıktan bahsetmiyor, her seye yetişen ve bebeğini cılgınca seven mükemmel anne yazıları yazılıyordu.

Uykusuz gecen gecelerde "Allahım ben ne yaptım?" dediğim anlar oldu..

Bu süreçte doktorum bir antidepresan da yazdı ama anne sütüne geçme ihtimali yüzünden onu da içemedim.

Ben de hamileyken çok mutluydum, doğurunca ne değişmişti ki? Sanırım farklı şeyler hayal etmiştim, bebeğimin karnını doyurup uyutcam, o da sonra uykusundan gülücükler sacarak uyanacak, ağlamayacak, babasının kucağına vereceğim, mutluluk içinde oyunlar oynayacaklar sanmıştım. Kimse bana bir yenidoğanın bakımının bu kadar zor olduğundan bahsetmemişti..

Bugün 47.gün.. Geçti mi tüm bu saydıkların dersen, tamamen geçmedi ama azaldı. Bu saydıklarımı çoğunlukla hormonlar yapıyor. 40 gün içinde hormonlar yerine oturuyor, sen bu yeni hayata alışıyorsun..

Günler gectikçe bebeğin büyüyecek, gülmeye, etrafa bakmaya baslayacak, hep ağlama günleri bitecek, hayat biraz daha kolaylaşacak.. Önümüz bahar, bebeğini alıp uzun yürüyüşler yapacaksınız, gezmelere gideceksiniz. Yaza doğru odasında kendi başına yatmaya başlayacak, sen de eşinin yanına kendi yatağına döneceksin.. Sonra emeklemeye başlayacak, kucağından inip kendi kendini oyalamaya başlayacak. Yani her gecen gün daha iyi olacak..

Bunlar benim kendi kendime yaptığım telkinler, inşallah senin de ruhuna biraz olsun ferahlık verir..

Hala arada ağlıyorum, eşim en büyük destekcim.. Geceleri bebeği emzirirken internette dolaşıyorum. Yaz için tatil planları yapıyor, otelleri inceliyorum. Belki de gidemeyeceğiz evet, ama ruhuma iyi geliyor işte.. Eski normal hayata dönme ihtimali ruhuma iyi geliyor.

Ben böyle bi site de buldum, aynı şeyleri yasayan kadınların oldugunu bilmek insanı rahatlatıyor..

http://lohusahikayeleri.blogspot.com.tr/

Sonuc olarak gececek canım :)

doğumuma 1 ay kadar kaldı.
bende de aynı korkular var...
lohusa depresyonu denen bişey var ve bunu yaşayacağımı hissediyorum...
hamilelikte bile çok inişli çıkışlıydım.
bir an çok mutlu bir an mutsuz,karamsar..
doğumdan sonra ne olur bilmiyorum.
kpss ye hazırlanıyorum.belki bu süreçte bu beni oyalar.
birde annem olacak yanımda.
annemin olması iyi mi olur kötü mü olur bilmiyorum...
ama en azından arada çıkıp nefeslenmem için iyi olacak gibi.
birde kpss ye hazırlandığım için evle ve bebekle sık sık ilgilenecek.

konu sahibi,
ben hamile halimle bile benzer duyguları yaşıyorum ara ara..
yaşadıkların kadar normal bişey yok.
hayalperest yaklaşmaya gerek yok,lohusa psikolojisi diye birşey gerçekten var ve bunu yaşayan sadce sen değilsin,
suçluluk hissetme sakın.
hemen hemen her kadın yaşıyor bunu.
muhtemelen bende yaşayacağım gibi.
ama en azından yalnız olmadığımı,bir çok kadının bu duyguları tattığını bilmek,
anormal olmadığımı bilmemi sağlayacak.
şuanki durumun gayet normal,böyle düşün.
bi dönemdesin ve bunu atlatacaksın...
arkadaşlarında dediği gibi sadece biraz zaman ve sabır...
imkanın varsa bebeğinin uyku saatinde annene emanet et çık dolaş,eşinle vakit geçir.
sürekli eve kapatma kendini.

kızlar bu yasadığınız duygular tamamen normal sakın biz demi bir anormallik var düşünmeyin sabırlı olun bir kaç aya içinde her şey düzelecek bebeğiniz biraz hareketlenip gülücükler atmaya başlasın sizde yavaş yavaş alışacaksınız ona kendinizi salmayın zaman çabuk geçiyor inanın sağlıkla büyütün yavrularınızı