Size ilginç bir hikaye anlatayım.
Doktorlar takıntılı olan pek çok kişinin Covid sırasında iyileşme gösterdiğini söyledi. Nedeniyse günlük yaşamda dert ettikleri pek çok şeyin, ölüm riski gelince anlamsız kalması, etrafa bakmaktan kendi düşüncelerinde boğulmaya fırsat kalmaması.
Benim çarşafım benim örtüm diyorsunuz ya...
Bir de onları dinleyin neler görmüşler yaşamışlar.
Ayrıca sizin evinizde uzun kalacaklarını da düşünmüyorum. O evde sizin eşyalarınız ve düzeniniz varken hiçbir zaman kendilerini ev sahibi gibi hissetmeyecekler, hep köşede itilmiş geçici misafir olarak hissedecekler.
Diyorsunuz ya niye ev tutulmuyor...
Ben 1999 depremini yaşadım, deprem sonrası kafayla (yaşamadan anlaşılmaz, herşeyi sorguluyorsunuz) kimse gidip de ev arayacak güçte olmaz.
Tabi ev tutmaları için bir kere burada iş bulmaları lazım, aldıkları maaş ne olacak? Ona göre ev tutacaklar yoksa kirasını nasıl versinler? Ömür boyu sizlerin kiralarını ödeme durumunuz olamaz, ayrıca çocuklara okul bakılacak belki de devlet okulu için başka mahalleye geçmeleri gerekecek.
Yani örtüm diyorsunuz ya onlar keşke örtümüz olsaydı milletin elinde dolaşsın boşver modundalar.