- 24 Ağustos 2019
- 2.776
- 8.582
- 158
- Konu Sahibi yosunlukek
-
- #1
İnşallah çok teşekkür ederim umarım öyle olur'Sana söz yine baharlar gelecek'
Nasılsınız peki kalacak yeriniz vs nasılsınız sizin şehriniz ne durumda?Ben de aynı durumdayım çok zor, travması geçmeyecek
Sizi çok iyi anlıyorum ben de bir deprem şehrinde yaşıyorum. 20 gun baska bir şehirde kardeşimde kaldim ama nefes alamadım. Evimizin duvarları çatlak ama hasarsiz raporu çıktı, koşarak döndüm ve eve dönünce nefes alabildim.Devamli sallaniyorum devamli korkuyorum ama gene de çok daha mutluyum.Psikolojik destek derken psikolog degil ama herhangi bir devlet hastanesine giderek düşük dozda da olsa bir ilac yazdirabilirsiniz bence.Ben emzirdigim halde iki günde bir yarim seklinde kullanmaya başladım, baska türlü ne anne ne insan olamıyordum. Bunun dışında bu cok zor da olsa bir süreç, her ne kadar abiniz de olsa başkasının evinde olmuyor.Eger gideceğiniz yer geçici de olsa sadece size ait olacaksa umarim cok daha iyi hissedeceksiniz.Umarim surec hepimiz için kolaylaşır.Depremde evimiz yıkıldı akrabalarımdan vefat edenler oldu kuzenlerimi toprağa gömdüm. İlk zamanlar olayları anlayamıyordum veya olayların şoku ve korkusuyla idrak edemedim bilmiyorum ama gün geçtikçe ben de yaşayamıyorum sanki…
Mutsuzluk bi terim olsaydı kendimi gösterirdim uzun bir süredir abimde kalıyordum şimdi başka bir şehirde ev bulduk oraya geçeceğiz çok mutsuzum rüyalarımda evlerin çatırdama seslerini çığlıkları hala duyuyorum. Kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum sanki tüm dünya da bizim başımıza yıkıldı… sadece kendi şehrime dönmek eskisi gibi her şey olsun istiyorum bir saniye gözümden yaş eksik olmuyor. Bazı günler keşke ben de ölseydim yaşamak zor geliyor diyorum…
Bana iyi gelecek tek şey evlerimizin yapılması kendi şehrimize dönmek olacak sanırım çünkü sadece oraya ait hissediyorum kendimi. O zamana kadar ne yapacağız bilmiyorum depremi başka yaşayanlar var mı nasıl baş ediyorsunuz bu durumla? Lütfen psikolojik destek vs demeyin her şeyimizi kaybettik hiçbir şeyimiz kalmadı birilerine bir şey de anlatamıyorum tamamen içime kapandım anlatsam anlaşılmaz diyorum sadece belki de dertleşmek istedim bilmiyorum…
olacak , kesinlikle olacak.İnşallah çok teşekkür ederim umarım öyle olur
Çok istiyorum kendi şehrime dönmeyi hiçbir yere ait değilim sanki yıkık da olsa kendi şehrimin bildiğim anılarım olan sokaklarını istiyorum… umarım hep birlikte atlatırız bilmiyorumSizi çok iyi anlıyorum ben de bir deprem şehrinde yaşıyorum. 20 gun baska bir şehirde kardeşimde kaldim ama nefes alamadım. Evimizin duvarları çatlak ama hasarsiz raporu çıktı, koşarak döndüm ve eve dönünce nefes alabildim.Devamli sallaniyorum devamli korkuyorum ama gene de çok daha mutluyum.Psikolojik destek derken psikolog degil ama herhangi bir devlet hastanesine giderek düşük dozda da olsa bir ilac yazdirabilirsiniz bence.Ben emzirdigim halde iki günde bir yarim seklinde kullanmaya başladım, baska türlü ne anne ne insan olamıyordum. Bunun dışında bu cok zor da olsa bir süreç, her ne kadar abiniz de olsa başkasının evinde olmuyor.Eger gideceğiniz yer geçici de olsa sadece size ait olacaksa umarim cok daha iyi hissedeceksiniz.Umarim surec hepimiz için kolaylaşır.
Hangi şehir bilmiyorum ama oradan bir konteyner ayarlanabilirse daha iyi hissedebilirsiniz, süreç nasıl işliyor bilmiyorum ama umarım olurÇok istiyorum kendi şehrime dönmeyi hiçbir yere ait değilim sanki yıkık da olsa kendi şehrimin bildiğim anılarım olan sokaklarını istiyorum… umarım hep birlikte atlatırız bilmiyorum
Nasılsınız peki kalacak yeriniz vs nasılsınız sizin şehriniz ne durumda?
Çadır falan bir kadını tek başına kalacağı yerler gerçekten değilKötüyüm ama yapacak bir şey yok, orda burda kalıyorum şimdi fırsatçı ev sahibi ablama it bağlasan durmayacak evini 7500 (7000 yazıyor yüzyüze de farklı söylüyorlar hep ) kira 7500 depozito(3000 yazıyordu ) 7500 emlak ( sahibinden yazıyordu) kiraladı.
Ben durmam burda dedim ay sonu taşınacağız o çocuğuyla başka bir akrabada ben de tek başıma babamın olduğu yere gideceğim
Arabam da enkaz altında kaldı araçta da yatamam memurum 2. Bi emre kadar izinliyim ama dönünce ne yapacağım bilmiyorum
Çadırda kalıyor mesai arkadaşlarım ama, bi kadın olarak çadır çok zorlayacak beni, banyosu tuvaleti, Regl zamanı vs vs
Çekilecek çilem varmış diye düşünüyorum, elden bir şey gelmiyor çünkü
Depremde evimiz yıkıldı akrabalarımdan vefat edenler oldu kuzenlerimi toprağa gömdüm. İlk zamanlar olayları anlayamıyordum veya olayların şoku ve korkusuyla idrak edemedim bilmiyorum ama gün geçtikçe ben deyaşayamıyorum sanki…
Mutsuzluk bi terim olsaydı kendimi gösterirdim uzun bir süredir abimde kalıyordum şimdi başka bir şehirde ev bulduk oraya geçeceğiz çok mutsuzum rüyalarımda evlerin çatırdama seslerini çığlıkları hala duyuyorum. Kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum sanki tüm dünya da bizim başımıza yıkıldı… sadece kendi şehrime dönmek eskisi gibi her şey olsun istiyorum bir saniye gözümden yaş eksik olmuyor. Bazı günler keşke ben de ölseydim yaşamak zor geliyor diyorum…
Bana iyi gelecek tek şey evlerimizin yapılması kendi şehrimize dönmek olacak sanırım çünkü sadece oraya ait hissediyorum kendimi. O zamana kadar ne yapacağız bilmiyorum depremi başka yaşayanlar var mı nasıl baş ediyorsunuz bu durumla? Lütfen psikolojik destek vs demeyin her şeyimizi kaybettik hiçbir şeyimiz kalmadı birilerine bir şey de anlatamıyorum tamamen içime kapandım anlatsam anlaşılmaz diyorum sadece belki de dertleşmek istedim bilmiyorum…
Depremde evimiz yıkıldı akrabalarımdan vefat edenler oldu kuzenlerimi toprağa gömdüm. İlk zamanlar olayları anlayamıyordum veya olayların şoku ve korkusuyla idrak edemedim bilmiyorum ama gün geçtikçe ben de yaşayamıyorum sanki…
Mutsuzluk bi terim olsaydı kendimi gösterirdim uzun bir süredir abimde kalıyordum şimdi başka bir şehirde ev bulduk oraya geçeceğiz çok mutsuzum rüyalarımda evlerin çatırdama seslerini çığlıkları hala duyuyorum. Kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum sanki tüm dünya da bizim başımıza yıkıldı… sadece kendi şehrime dönmek eskisi gibi her şey olsun istiyorum bir saniye gözümden yaş eksik olmuyor. Bazı günler keşke ben de ölseydim yaşamak zor geliyor diyorum…
Bana iyi gelecek tek şey evlerimizin yapılması kendi şehrimize dönmek olacak sanırım çünkü sadece oraya ait hissediyorum kendimi. O zamana kadar ne yapacağız bilmiyorum depremi başka yaşayanlar var mı nasıl baş ediyorsunuz bu durumla? Lütfen psikolojik destek vs demeyin her şeyimizi kaybettik hiçbir şeyimiz kalmadı birilerine bir şey de anlatamıyorum tamamen içime kapandım anlatsam anlaşılmaz diyorum sadece belki de dertleşmek istedim bilmiyorum…
Gördüğüm en başarılı öneri olmuş bu. İnsan gerçekten bir işe yaradığını hissettiği zaman daha çabuk toparlanıyor.Depremin ilk gününden beri tek bir bölgede çalıştım ben. Arama kurtarmasından, ana depo organizasyonlarına, çadırkentlere farklı farklı alanlarda birşeyler yapma, depremden etkilenen yerellerle bolca zaman geçirme fırsatım oldu. En başından beri afetten etkilenenler ile ilgili gözlemim genci, yaşlısı, çocuğu eğer bir şekilde kendini yardım faaliyetlerinin içine dahil edip faydalı olduklarına ve birşeyler yaptıklarına inanırlarsa kendilerini daha mutlu daha enerjik hissediyorlar. Çocuklar verdiğin ufacık bir görevi bile inanılmaz ciddiye alarak yapıyor mesela ve sonrasında çok daha rahat açılıp, deprem deneyimlerini kendi kendilerine gelip paylaşmaya başlıyor. Gençler ve yetişkinler için de aynı şey geçerli toparlanma sürecinin bir parçası olduklarında felaket karşısında tamamen çaresiz hissetmemiş oluyorlar + zihinleri o koşturmaca ile meşgul oluyor ve gün içinde daha fazla insanla etkileşime geçmiş oluyorlar ve bunların hepsi olumlu etkiliyor insanları.
Herkesin yas süreci farklı, kendini hazır hissetmiyorsan belki kötü bir öneri olabilir bu fikrim. Ama kendi bölgendeki ya da farklı bir bölgedeki 1-2 haftalık bir gönüllülük programına katılmak iyi de hissettirebilir sana. Seninle benzer süreçlerden geçmiş seni anlayabilecek insanlarla bir araya gelmiş olursun, seyirci ya da mağdur konumundan sıyrılıp destek veren konumuna geçmiş olursun. Bilmiyorum bir öneri sadece.
Kızlar gece 4.17 gibi depremden uyandım çok sallandık kar da çok yağıyor geceyi dışarda geçirdikHala artçılar devam ediyor, binamızda çatlaklar oluştu, bize dua edin Rabbim bir daha yaşatmasın, içme suyumuz yok çamurlu
Kızlar evim yok, orda burda kalıyorumdün akrabamda duş aldım saçlarımdan kum aktı burnumdan heryerimden, şehir toparlanacak diyorlar ama en az 2 senesi var. Arabam vardı o kadar özenirdim ki kullanmazdım bile, canım bir şey çekerdi almazdım öyle birikim yapıp almıştım Şuan pert üzerinde binalar var, ev yok nereye kadar beni misafir edecekler tamam biliyorum hayattayım ama ölsem daha iyiydi, 5 parasız evsiz kalmak çok fena, ne yapacağım ben ?
2. El kıyafetleri giyiyorumhayatımda ilk defa hiç bir eşyam yok ne yapacağım ya
çok yakın bir arkadaşımın tüm ailesi depremzedeGördüğüm en başarılı öneri olmuş bu. İnsan gerçekten bir işe yaradığını hissettiği zaman daha çabuk toparlanıyor.
yanlış anlamayın, korkutmak için söylemiyorum ama o verilen hasarsız raporları bildiğim kadarıyla gözle yapılan hızlı tarama sonuçlarıydı. deprem çok şiddetli olduğu için sizin can güvenliğiniz adına söylüyorum. binanızdan gerçekten emin misiniz? sokağınızda, komşu binalarınızda hasar durumu nedir? yıkılan var mı? bilmiyorum belki de yıkım olmayan bölgedesinizdir sadece hasar alan tarafta olabilirsiniz ama felaketin boyutunu düşününce sonuçta oradaki binalar yorgun olmuş oluyor. ha tekrar büyük deprem uzun süre beklenmiyor ama artçılarda ağır hasarlıya dönüşen hatta yıkılan yapılar da var. binanız kaç senesinde yapılmış biliyor musunuz?Sizi çok iyi anlıyorum ben de bir deprem şehrinde yaşıyorum. 20 gun baska bir şehirde kardeşimde kaldim ama nefes alamadım. Evimizin duvarları çatlak ama hasarsiz raporu çıktı, koşarak döndüm ve eve dönünce nefes alabildim.Devamli sallaniyorum devamli korkuyorum ama gene de çok daha mutluyum.Psikolojik destek derken psikolog degil ama herhangi bir devlet hastanesine giderek düşük dozda da olsa bir ilac yazdirabilirsiniz bence.Ben emzirdigim halde iki günde bir yarim seklinde kullanmaya başladım, baska türlü ne anne ne insan olamıyordum. Bunun dışında bu cok zor da olsa bir süreç, her ne kadar abiniz de olsa başkasının evinde olmuyor.Eger gideceğiniz yer geçici de olsa sadece size ait olacaksa umarim cok daha iyi hissedeceksiniz.Umarim surec hepimiz için kolaylaşır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?