- 12 Temmuz 2006
- 55.530
- 212.906
- 52
Doğru diyor doğru diyor da, insanlar iş alanı daha geniş diye Büyükşehirlere göçtü, memleketin her şehrinde bacası tüten fabrika olsa, şirketler olsa herkes İstanbul’a göç etmezdi, insanların gelir düzeyi de ortada, bugün bir şehirden diğerine ev taşımak dahi maliyet, ki emin olun emekli olunca bir kıyı kasabasına yerleşeyim domates biber ekeyim dahi hayal oldu, Ege’de olduğum için örnek vereyim, burada sahili de olsun kendime kadar ekim dikim yapacak bir de bahçem olsun şöyle kutu gibi müstakil bir ev alayım dediğinizde ev fiyatları 3 milyondan başlıyor, kiralıklar deseniz valla geçen gün orta karar bir müstakil apartman dairesi 8 bin liraya kiralandı, kiralar daha da artacak gibi görünüyor.
Gençlere iş imkanı dil biliyorsa emlakçılarda satış yapar, inşaattan anlıyorsa demirci kalıpçı olur, bir de Bodrum Marmaris gibi yerlerde otellerde sezonluk çalışabilir.
Memursanız ülkenin her yerine atamanız çıkabilir bir şekilde hayatınızı idame ettirirsiniz lakin kamuda değilseniz her yerde her iş yok.
İnsanlar gerçekten zorundalar o yüzden bir şey diyemiyorum.
en son bitti hemen bizim odamıza geçtik. Öyle donmustuk ki yerimizde oturduk. Kaçmayı nasıl akıl edemedik bilmiyorum. 10 dk geçti geçmedi tekrar sallanmaya başladık yine aynı yer gümbür gümbür. Burada artık biraz daha aklım başıma geldi, yatağın yanına hayat üçgeni oluşturacak şekilde coktuk. O kısa sürdü. Biter bitmez kaçmayı akıl ettik ama 6.kattayiz biz inene kadar 5.8 şiddetinde tekrar oldu. Merdivenden inip binadan çıktığımda yere düştüğümü hatırlıyorum ağlamaya başladım ama normal ağlamak değil. Biz depreme Antep'te yakalandık. Çok yakınız pazarciga. Çok şiddetli hissettik. Çok şükür evde hasarsız. Zaten dışarı çıktığımda Allah müteahhitten razı olsun, bizim tekrar ışığa cikmamiza sebep oldu diye dua ettiğimi hatırlıyorum. 
