Bizde eşimle gemiye gidecektik ama kısmet olmadı
Çok güzel iyi bir maaşı olan işimden istifa ettim, kurs işlerini hallettik, kamarot evrakı çıkardık, sağlık raporundan geçtim falan tam gemiye çıkacağız kaptan eşlerinden bikaç tanesinin sorunlarından dolayı gemiye eş kabul etmediler. Eşim ısrarcı oldu yıllarca aynı firmada çalıştığı için neyse tamam dediler çıkabilirsiniz. Aradan 1 yıl geçti annemin dizinden büyük bir ameliyat olması gerekiyordu ve onunla ilgilenebilecek tek çocuğu bendim o yüzden gidemedim. Bi dahaki sefere kısmet inşallah dedik
Derken eşim gemide ben evde evleneli 3,5 yıl olacak tanışalı 10 yıl, bende gemiye gidersem biz çocuk işini ne zaman halledeceğiz yaşlar ilerliyor dedik. Eşim bu yaz gemiden gelince çocuk işine karar verdik dedikki gemi veya çocuk hangisi önce olursa hayırlısı
Biz çocuk olayına başladığımız ilk ay hamile kaldım ki ilk seferde olacağını hiç tahmin etmemiştik
Velhasıl kelam bizim gemi işi bu yüzden yattı evraklarım dolap bekliyor artık
Şimdi hamileliğimin 7 ayı bitti. Doğuma sayılı günler kaldı. Eşim geçtiğimiz ay 10 günlüğüne arkadaşının yerine gemiye gitmişti 1 ay olacak nerdeyse gideli hala gelemedi. İyiki 10 günlüğüne gönderdiler birde 4 aylık tam kontrat atacak olsa 6 aydan önce gelemeyecekti demekki
Gemi nasıl olsa Türkiye'ye dönecek orda inersin demişler, neyse bu ay sonuna doğru İstanbul'da inecek artık. Sonra 1 hafta 10 gün kalıp 1 aylığına şirketinin tersanedeki gemisinde çalışacak doğuma kadar Nisan başı gibi eve dönecek. Yani son dakikaya kadar çalışmasının en büyük nedeni doğumdan sonra burada bizimle hep birlikte vakit geçirmek. Zaten yıllardır birbirimize hasret yaşıyoruz buradaki tüm denizci eşleri gibi... Bari kızımız doğunca daha uzun kalayım diyor ki bende öyle olmasını istiyorum. Burada çocuğu olan denizci eşleri var onlar daha iyi bilirler bu durumu. Çocuk olunca daha zor olacak belki ama biz bu yola tüm bu olabilecekleri bilerek çıktık. Hayat insanı öyle şeylere alıştırıyorki bazen yaşadıklarına sabrına kendin bile şaşıyorsun. Ama tüm bunların temelinde güçlü bir sevgi yatıyor. Kimse sevmediği bir adamı senede 6 ay göreyim diye katlanmaz. Bi arkadaş yazmış biz eşim burdayken 7/24 hep bir aradayız diğer arkadaşlarımız kıskanıyor diye. Durum hakkaten böyle bu işin en güzel yanıda bu bence istediğin kadar maddi durumun elverdiği kadar izin yapıyorsun heran her dakika berabersin bu inanılmaz güzel birşey
Evliliğimizin ilk yıllarında eşimin izinde oldugu zamanlarda, ben çalışıyordum ki gemiye gidemeyecek olsam bile iştn ayrılmayı hep düşünmüştüm. Eşimle birbirimizi akşamdan akşama ve hafta sonları görmek bize yetmiyordu.
Şimdi çocuk olacak biraz büyüdüğü zaman annelerimize bırakır gemiye gideriz diyoruz ama kızımız bırakabilecekmiyim bilmiyorum sanırım bırakamam
Hayalimiz kızımızıda alıp kuru yük gemilerinde düşük maaşlıda olsa bisüre çalışmak bakalım herşey kısmet.
Tabi bizimde en en büyük isteğimiz karada çalışması yönünde. Benim eşim 2.kaptan. Karaya ancak süvari olduktan geçerim diyor. Bunun için 1 yıl daha hizmet süresi gerekiyor. Ama burada gemideki süvari maaşlarını almak hayal ama en azından gemideki 3. kaptan maaşı kadar olursa ilerleyen zamanlarda eşimde karaya geçmeyi istiyor.
Çok uzun yazdım kusura bakmayın. Ama denizci eşi olacak olan arkadaşlarımıza yaşadıklarımızı anlatmak istedim. Yani seviyorsanız herşeye her zorluğa değer. Seven insan sevdiği uzaklara gdiyor diye ondan nasıl ayrılabilir ki? Ayrıldı diyelim o üzüntüye özleme dayanabilecek mi? Eğer ilişkisini devam ettirise 4-5 ayın sonunda eşi-sevgilisi geri gelecek ve tüm o sıkıntılar unutulup gidecek ve zaman insanı beklemeye alıştırıyor. Allah yeterki ebedi ayrılık vermesin.