- Konu Sahibi blueberryprincess
- #1
Merhaba bayanlar. :) kim bilir nasıl bir yaş aralığında bunu şu an okuyanlar. hadi 16-45 diyelim. hepiniz isteyerek ya da istemeyerek anne olmak konusunu düşünmüş bayanlarsınız. ben 20 yaşındayım. bekarım. neredeyse 4,5 yıllık bir ilişkim var. ve neredeyse 2,5 yıldır içimde bir evlat isteği var. anne olmayı o kadar çok istiyorum ki anlatamam. zaten çoğunuz nasıl istediğimi anlarsınız. :) tabii ki bu gündelik hayatımı etkilemiyor yapacaklarımı yapıyorum yine. ama her gece kafamı yastığa koyduğumda düşündüğüm şey aynı: "anne olmak istiyorum". şu anda ünversiteye hazırlanıyorum. istediğim bir bölüm var ama sonuçta bu yala gelmişken olmadı bir sene daha hazırlanacağım deme lüksüm yok. seneye Allah kısmet ederse şu an gönlümde olan bölüme ve ya puanım yetiyor diye tercih ettiğim bir bölüme gireceğim. bu değişebilir. hangi mesleği seçeceğim şu anda muallakta. fakat hayalim değişmiyor. kendimi anne olarak görüyorum. ve haftada en az 3 gece de ya doğum yaptığımı ya da zaten bir çocuğumun olduğunu görürüm. işin garibi erkek arkadaşım da benim gibi. bebek gördükçe gözlerimiz doluyor birbirimize bakıp duruyoruz hüzünlü hüzünlü. :) benim merak ettiğim benimle aynı durumda olan var mı acaba? yoksa bu bana özgü bir şey mi? çünkü gerçekten bazen o kadar üzülüyorum ki anlatamam. en yakın arkadaşımın şu an bir oğlu var. Allah bağışlasın. 1 yaşında bir tosuncuk. :) ona sordum, nasıl bir şey anne olmak. gözleri doldu. "o benim her şeyim. der ya annelerimiz 'anne olmadan anlayamazsın' diye, gerçekten öyle. anne olmasam anlayamazdım. ben hayatımda hiç bir şeyi böyle sevmedim. bazen kendimi ona bakıp 'onu ben mi doğurdum' diye düşünürken buluyorum. inşallah sen de anne olursun kanka. bunu yaşamalısın." dedi. ağlayamadım tabii o an. ama boğazımın nasıl yandığını anlatamam. normal mi bu? anne olmayı bu yaşta bu kadar çok istemek normal mi? bana cevap verirseniz çok mutlu olurum. ve eğer benim gibi hissedenler varsa lütfen onlar da duygularını paylaşsınlar. :) heyecanla bekliyorum. :)
