Artık içimde tutamıyorum. Baş edemiyorum. Birileriyle mutsuzluğumu paylaşmak istiyorum çünkü bu beni öldürüyor. Her geçen gün yaşamdan biraz daha kopuyorum.
Ben anormal bir yüze sahibim. Herkesin bazı kusurları var, güzellik görecelidir. Ama benimki farklı bir durum. Eminim daha önce benimkine benzer bir yüz görmediniz, çünkü yok. Çevremdeki insanlara bakıyorum ve hepsi normaller. Ben neden normal değilim diye düşünerek ağlıyorum her gün. Artık katlanamıyorum bu duruma, yok olmak istiyorum. Şu an yüksek lisans öğrenimi görüyorum ve derslerime odaklanamıyorum çünkü online eğitim ve kamera karşısında kendimi gördüğüm her an kalbime bıçak saplandığını hissediyorum. Ayrıca iş bulamadım, bulsam da çalışacak özgüvenim yok. Kendimden nefret ediyorum, aynaya bakamıyorum.
İşin en kötü kısmı ise, insanlar estetik ameliyatlar ile daha güzel olup kusurlarını bir derece azaltabilirken benim böyle bir imkanım yok. Çünkü benim yüzümü düzeltebilecek bir ameliyat yok. İşte o derece çirkinim ben. Daha önce 2 ameliyat oldum, çok zor süreçlerden geçtim hem maddi hem manevi. Sonuç ne oldu? Bir şey düzeldiyse başka bir şey daha da kötü oldu. Acı çektiğimle kaldım. Yüzüm o kadar yamuk ki... Ayrıca aşırı uzun ve dar bir yüzüm var. Çenem resmen aşağıya doğru sarkıyor ve aşırı uzun. Çene kemiklerim yanlardan o kadar dar ki, yüzüm doritos gibi ters üçgen görünüyor. Hayatımda hiçbir zaman kendimi özgüvenli ve mutlu hissedemedim. Şu an hayata dair hiçbir umudum kalmadı. Doktorlar o kadar umursamaz ki, beni bir paçavraya çevirip yarı yolda bıraktılar. Ailemi çok yıprattım. Aslında bir şey yapmadım, odamda ağladığım için annem sinir krizleri geçiriyor, ailemizi mahvettiğimi söylüyor. Ama ağlamayı durduramıyorum.
Kimse tarafından sevilmedim ve hayatım boyunca yalnız yaşayacağım. Ailem bir gün öldüğünde yapayalnız kalacağım. Yüzüm o kadar çirkin ki, bazen araba çarpsa da yok olsam diyorum. Hayatım boyunca türlü hakaretlere uğradım, insanlar bana tipimle sınandığımı söyledi. Akraba evliliği gibi olduğumu, iğrenç olduğumu, asla sevilmeyeceğimi söylediler. Bunlar sadece yüzüm yüzünden söylendi. Her şeyi denedim, saçımı güzel yaptım, vücuduma iyi baktım, temiz ve şık oldum. Ama hayır, ne yaparsanız yapın yüzünüz anormal ise bir paçavradan değerli görünmezsiniz.
Biliyorum bunu kimse okumayacak belki de kimse cevap vermeyecek. Belki de bu da dert mi diyeceksiniz. Aynı insanlar yüzlerinde en ufak bir sivilce çıktığında bile yüzünü gizlemek ister, aynı insanlar kilo vermek için diyet yapar, aynı insanlar dışarı çıkarken ayna karşısında saatlerce süslenir. Kendinizi kandırmayın, herkes güzel olmak ister. Özellikle bir kadınsanız, dünya değerinizi güzelliğinizle orantılı olarak görüyor. Bazen bana benzeyen, benim gibi görünen insanlar arıyorum. Bana biraz bile benzeyen birileri varsa (ki onlar benden iyi durumdalar) görünüşünden dolayı nefret alıyor. Sonra anlıyorum bu dünyada bana huzur yok.
Hiçbir şey yapmak istemiyorum artık. Ne zaman gülecek olsam, yüzümün iğrenç olduğu aklıma geliyor ve hiçbir şeyi hak etmediğimi düşünüyorum. Yıllarca terapi aldım hiçbir faydası olmadı. Şu an bana yardım edebilecek tek şey aşırı yetenekli ve iyi kalpli bir doktorun yüzümü düzeltebileceğini söylemesi olur. Ama hiç sanmıyorum. Özellikle paranız yoksa zaten imkansız. Ama şu an milyon dolarlarım olsa yine düzelmez yüzüm. O kadar kötü durumda.
Ne istediğimi bilmiyorum. İçimi dökmek ve anlaşılmak istedim. Hiçbir zaman yaşıtlarımın yaptığı aktivitelerden keyif alamadım. Gençliğim öylece yok oldu gitti. Fotoğraflardan hep kaçtım. İlişki muhabbetlerinden hep kaçtım. Ameliyatlara saçtığım para yüzünden gezip eğlenemedim. Umarım birileri beni anlayabilir. Bu dünyadan yok olup gitmeden önce hiç olmazsa birinin bana güzel şeyler söylemesini isterim.
Ben anormal bir yüze sahibim. Herkesin bazı kusurları var, güzellik görecelidir. Ama benimki farklı bir durum. Eminim daha önce benimkine benzer bir yüz görmediniz, çünkü yok. Çevremdeki insanlara bakıyorum ve hepsi normaller. Ben neden normal değilim diye düşünerek ağlıyorum her gün. Artık katlanamıyorum bu duruma, yok olmak istiyorum. Şu an yüksek lisans öğrenimi görüyorum ve derslerime odaklanamıyorum çünkü online eğitim ve kamera karşısında kendimi gördüğüm her an kalbime bıçak saplandığını hissediyorum. Ayrıca iş bulamadım, bulsam da çalışacak özgüvenim yok. Kendimden nefret ediyorum, aynaya bakamıyorum.
İşin en kötü kısmı ise, insanlar estetik ameliyatlar ile daha güzel olup kusurlarını bir derece azaltabilirken benim böyle bir imkanım yok. Çünkü benim yüzümü düzeltebilecek bir ameliyat yok. İşte o derece çirkinim ben. Daha önce 2 ameliyat oldum, çok zor süreçlerden geçtim hem maddi hem manevi. Sonuç ne oldu? Bir şey düzeldiyse başka bir şey daha da kötü oldu. Acı çektiğimle kaldım. Yüzüm o kadar yamuk ki... Ayrıca aşırı uzun ve dar bir yüzüm var. Çenem resmen aşağıya doğru sarkıyor ve aşırı uzun. Çene kemiklerim yanlardan o kadar dar ki, yüzüm doritos gibi ters üçgen görünüyor. Hayatımda hiçbir zaman kendimi özgüvenli ve mutlu hissedemedim. Şu an hayata dair hiçbir umudum kalmadı. Doktorlar o kadar umursamaz ki, beni bir paçavraya çevirip yarı yolda bıraktılar. Ailemi çok yıprattım. Aslında bir şey yapmadım, odamda ağladığım için annem sinir krizleri geçiriyor, ailemizi mahvettiğimi söylüyor. Ama ağlamayı durduramıyorum.
Kimse tarafından sevilmedim ve hayatım boyunca yalnız yaşayacağım. Ailem bir gün öldüğünde yapayalnız kalacağım. Yüzüm o kadar çirkin ki, bazen araba çarpsa da yok olsam diyorum. Hayatım boyunca türlü hakaretlere uğradım, insanlar bana tipimle sınandığımı söyledi. Akraba evliliği gibi olduğumu, iğrenç olduğumu, asla sevilmeyeceğimi söylediler. Bunlar sadece yüzüm yüzünden söylendi. Her şeyi denedim, saçımı güzel yaptım, vücuduma iyi baktım, temiz ve şık oldum. Ama hayır, ne yaparsanız yapın yüzünüz anormal ise bir paçavradan değerli görünmezsiniz.
Biliyorum bunu kimse okumayacak belki de kimse cevap vermeyecek. Belki de bu da dert mi diyeceksiniz. Aynı insanlar yüzlerinde en ufak bir sivilce çıktığında bile yüzünü gizlemek ister, aynı insanlar kilo vermek için diyet yapar, aynı insanlar dışarı çıkarken ayna karşısında saatlerce süslenir. Kendinizi kandırmayın, herkes güzel olmak ister. Özellikle bir kadınsanız, dünya değerinizi güzelliğinizle orantılı olarak görüyor. Bazen bana benzeyen, benim gibi görünen insanlar arıyorum. Bana biraz bile benzeyen birileri varsa (ki onlar benden iyi durumdalar) görünüşünden dolayı nefret alıyor. Sonra anlıyorum bu dünyada bana huzur yok.
Hiçbir şey yapmak istemiyorum artık. Ne zaman gülecek olsam, yüzümün iğrenç olduğu aklıma geliyor ve hiçbir şeyi hak etmediğimi düşünüyorum. Yıllarca terapi aldım hiçbir faydası olmadı. Şu an bana yardım edebilecek tek şey aşırı yetenekli ve iyi kalpli bir doktorun yüzümü düzeltebileceğini söylemesi olur. Ama hiç sanmıyorum. Özellikle paranız yoksa zaten imkansız. Ama şu an milyon dolarlarım olsa yine düzelmez yüzüm. O kadar kötü durumda.
Ne istediğimi bilmiyorum. İçimi dökmek ve anlaşılmak istedim. Hiçbir zaman yaşıtlarımın yaptığı aktivitelerden keyif alamadım. Gençliğim öylece yok oldu gitti. Fotoğraflardan hep kaçtım. İlişki muhabbetlerinden hep kaçtım. Ameliyatlara saçtığım para yüzünden gezip eğlenemedim. Umarım birileri beni anlayabilir. Bu dünyadan yok olup gitmeden önce hiç olmazsa birinin bana güzel şeyler söylemesini isterim.
Son düzenleme:
