- 15 Haziran 2019
- 5
- 2
- 1
- 26
Arkadaşlar durumumu artık birilerine anlatmak istiyordum ve bu hesabı açmaya karar verdim bu yüzden. Uzun zamandır birileriyle paylaşsam da önemsemediler. benim bu sıkıntılarım çocukluktan başladı. O zamanlar uyku sorunlarım vardı ve kabuslarım. ama çok kötü değildim sadece bu uyku sorunlarım vardı. ilerleyen zamanlarda kaygı ve depresifliğim başladı ve bazı yaşantılar beni çok yıprattı. psikoloğa gittim çocukluk travması dedi psikiyatriste yönlendirdi ilaçla tedavi edelim dedi. psikiyatriste gittim travma sonrası stres bozukluğu anksiyete bozukluğu ve depresyon tanısı koydu. psikoterapi almadım. çocukluluğum kötü geçti maalesef. citoles diye bir ilaç yazmıştı doktor onu kullandım 6 ay. ama bu ilacı kullandığımda intihar girişimim oldu. depresyondayken de bu düşüncelerim vardı ama o cesaret yoktu. ilacı kullandığımda bana o cesareti verdi. neyse ki bunlara atlattım. zamanla yok oldu hepsi ve düzelme gösterdim. o depresiflikten ve kaygılardan kurtuldum. ama beni şimdi daha çok rahatsız eden bir durum var ne yazık ki. kendime yabancılaşmaya başladım ve geceleri korkularım başladı. bir de halüsinasyon durumum vardı bunu 2 doktorla da paylaşmıştım ama gördüğüm an bile halüsinasyon ve hayal olduğunu biliyorum. bu konuda farkındalığım var yani gördüklerime inanmıyorum. doktor da şizofrenik bir belirti göremedi bu yüzden. bu halüsinasyon ve göz yanılmaları çok nadiren oluyor ve uyku arasında oluyor. bu normal mi anormal mi kabul edilir bilmiyorum. ama şimdi kendimi şizofren gibi hissediyorum. bir an oluyor kendime yabancılaşıyorum ve içimde bir baskı hissediyorum. dün gece 4e kadar uyuyamadım bu yüzden. çünkü o karanlıkta yastığa başımı koyduğum an aklımda konuşan bir ses oluyordu ve benimle tartışıyordu. bana emir vermiyordu ve benim hakkımda bir yorumda bulunmuyordu. sanki kendisi başka biri ve kendini anlatıyordu bana ve bazı şeyler söylüyordu. bu sesleri kulaklarımda duymuyordum bu arada sadece zihnimden geçiyordu istemsiz bir şekilde ve durduramıyordum. zihinimin oyunu diyordum o an kendime gelmek için ama gerçekten çok rahatsız edici bir durumdu. ışığı açtım ve kitap okudum uyumamak için. ezandan sonra uyuyabildim ancak. bu 2 gün çok rahatsız edici geçti. odamdaki aynadan rahatsız olmaya başlamıştım yine hayal görme korkusuyla. dün o ayna kendi kendine yere düşüp kırılmıştı. bu da etkiledi beni ve başka odaya taşıdım bu yüzden. dün yaşadıklarım dışında ağır kötü hislerle geçmiyor günlerim. ailemle ve arkadaşlarımla iletişimim çok iyi ama yabancılaşmaya başladım şu sıralar kendime. sanki bu beden bana ait değil gibi ve sanki bir robotun içinde hapsolmuşum gibi çok farklı bir his. sevgilimden soğudum ve uzaklaştım bir an ondan. aslında biraz ben bu tür şeyleri cinlere bağlayan biriyim bunlara çok inancım var dinsel şeylere. bundan da şüphelenmeye başladım. siz ne dersiniz bilmiyorum. ama bugünler deliriyor gibiyim gerçekten. ve gerçekten bu sefer şizofren oluyorum galiba. doktora gidip anlatsam bu düşüncelerime güler diye korkuyorum veya bir hocaya mı gitsem bilmiyorum. bu istemsiz düşünceler sadece gece oluyor bu arada. gündüzleri herşey çok iyi. ama gece ve karanlık olunca korkularım başlıyor yabancılaşmayla birlikte. uyku düzenim bozuldu. Bu yabancılaşma hissini yaşayan var mı? veya kaygı depresyon yaşayanlar? benim durumum için ne dersiniz? ilaç kullansam da ciddi bir faydasını görmedim ne yapmalıyım ben artık. yaşayanlar var mı benzer şeyler?
