Canım benim, benimde ailemin bana karşı olan sevgisinden şüphem yok hatta önemli konularda hep arkamdadırlar ama sevgilerini hiçbir zaman göstermezler. Bende senin gibi çevremdeki insanların aile ilişkilerine bakar imrenir, üzülürüm, gerçekten çok yakıyor insanın canını. Ama evlensem ya da Allah göstermesin bir hastalığım olsa yanımda olurlar. Senin durumun benden de kötüymüş ben kendimi ilgisiz görürdüm. İnşallah Rabbim sana bir bebek nasip eder de görmek istediğin ilgiyi çocuğun senden görür, bende hep böyle diyorum kendime çünkü, benim yaşadıklarımı yaşamayacak diye. Ama insan annesine çok benzermiş anne olunca sende öyle olacaksın derler ama ben tıpa tıp aynı olacağımı sanmıyorum. Yazdıklarında bir nevi kendimi gördüm aslında. Sıkıntıdan, stresten uzak durmaya çalış, hiçbir şey senden önemli değil, tabiki böyle demeyle olmuyor ama eşin bu durumda yanında oluyor mu bilmiyorum ama onun sarıp sarmalaması, ailenin veremediğini vermesi gerekir diye düşünüyorum. Alıştığın bir durumdur bu olanlar zaten bu saatten sonra değiştiremezsin, böyle kabul edeceğiz ne yapalım :)
