- 6 Haziran 2015
- 1.219
- 3.256
- 48
"ama çocuk" diye diye evimizin ortasına sı....racak değiliz.
bizde çocuk olduk, annem ne kendi evimizde ne başkasının evinde ömrü billah birşey elletmezdi kardeşime de bana da.
başkasının annesi eline çubuk kraker verir,poğaça kurabiyeleri kırıklaya kırıklaya evin ortasında dolaştırırdı ses çıkarmazdı,annem ise bizi masada oturtup tabağa doğru yememizi alışkanlık ettirmişti.
iyiki de böyle yapmış, kimse rahatsız olmazdı bizden hala bile söylerler lafı açılınca cocukken çok usluydunuz diye..
çocuklara nasıl eğitim verirsen öyle giderler, adabı öğretirsen adaplı olurlar.
eline yağlı dolmaları verir yollarsan o cocuk temizliği de tertibi de zor öğrenir. 10 sene sonra çocuklarınızın odasını dağınık ve pis görünce "bütün gün canım çıktı şu odanı topla!" diye deliriyorsunuz sonra..
çocuğu nasıl alıştırırsan öyle gider, ne verirsen ne gösterirsen aynen öyle yapar.
Elbette adabı muaşereti aileden öğrencek cocuklarımız ama belliki hanımefendinin anlattığı daha cocuk bile değil. Bebek
1 yaşında bir bebeğim olunca bu konuda bukadar itici dünyadan bi haber konuyu görünce tutamadım kendimi
Demekki samimi birileriki evine yatolı gelebiliyorlar
Ben 1 senedir annem ve kayınvalidem harici kimseye gitmedim onlar dısında samimi olduğum kimse olmadığı için.
Velevki bi ahbabıma ve dostuma gitmişim henuz yemeyi bilmeyen bebeğimin ağzına 2 lokma vermişim oda cıkarmış arkamdan bu şekilde konuşulduğunu öğrensem ben tiksinirdim o kişinin insanlığından
Bu kadarmı tahamulsuz olduk tabikide herşeye cocuktur yapar denemez anne dikkati elbette lazım ama birgün anne sahibi olacağını hicbir bayan unutmadan konusmalı.