üç çocuğum var.hiç bir zaman gittiğimiz evi kirletmedik.
evde de belli kurallarımız var her zaman.
genelde 1,5 yaşında kendileri yemeye alıştılar.
o sürede yerde örtüyle yediler.
evde değilsek hep ben yedirmişimdir.
çocuk diye insanları rahatsız etmeye lüzum yok.
çocuğun yiyeceği şeyler bellidir.
döktükçe ağzına tıkıştırmaya gerek yok başkalarının evinde.
çocuğu olmayan insanlar daha hassas oluyorlar.
kendi çocukları olunca çocuktur,her şey oluyormuş şeklinde değişiyor
çocuktur muhakkak anlamaz naptığını bilmez ama annelere kızıyorum ben. hiç yoktan önlem alabilir, batırdığında toplayabilir. bize çocuklu misafir gelmişti, çocuk meyve suyunu aldı sıktırıyor pipetten fışkırıyor benim mutfak perdesine, şıp şıp damlıyor perdeden fayansa. Anneside gülüyor, ay bu hep böyle falan filan.. tuttu kolundan gitti içeri ben ağzım açık kaldım öyle. edepsizlik yani. Annelere kızmak lazım, gamsız olmamaları gerek.
çok sinir bozucu.
çocuklarını efendisi zanneden anneler yanlışlarını ilerde görecek.
benim üç çocuğum var.
hiç öyle saygısız,kuralsız olmadılar.
temizlik konusunda sınırlarımız katidir zaten.
gittiğimiz hiç bir yeri karıştırmamışlardır.
evde de 1-1,5 yaş arası hariç olmaz.
en fazla oyuncaklarını dağıtırlar.
duvarlarımızı hepsi belli bir yaşta yazdı,çizdi ama kendi evimizde belli duvarları vardı.:)
boyandı gitti.
bir arkadaşım oğlumla yaşıt çocuğuyla gelmişti.
tak tak bilgisayara,klavyeye vuryor çocuğu.
içerden kır oğlum kır diye sesleniyor gülerek.
kendi evinde 15 yıllık eşyaları taş gibi duruyor.
kıran çocuk evinde kırsın o zaman.
kitapları dolaptan çıkarıp dağıtmıştı.
oğlum daha konuşamıyor sinir olmuş bize gösteriyordu ne yapıyor bakın diye.
toparlamaya çalışıyordu döktüklerini.
seviyoruz diye rezil yetiştirmeye gerek yok çocukları.
sonra da beni çok yoruyorlar diye dert yanmaz sevgili anneler.
