- 20 Ocak 2012
- 25.929
- 34.606
- 42
Ağlattın beni güzel arkadaşım.. İyiki varsın
Evet 2008 de gelmiştim ve sanırım 8.ayda.
2018 deyiz.. Kardeşimi benden alan yıl.. Ve 6.ayın 7 si... Karanlığa doğru çekildiğim gün..
O telefon hiç çalmasaydı diyorum bazen, hiç alo demeseydim..........
Bişeylerle uğraşmak kafamı dağıtıyor evet ben de hayata sarılarak daha güçlü karşılıyorum acılarımı.. Kardeşimi kaybettiğim dönemde, ev almak, ev değiştirmek nasip oldu..
Farkettimki eğer bu iş koşturmacası olmasa ben dibi görmüştüm. Acil, hastane odaları ev arası gitgellerdeydim..
Dün dinleneyim bugün izin vereyim kendime dedim.. Hep kardeşim vardı düşüncemde, hep ağladım, depresif, huysuz bişeydim.. İftarı zor bekledim..
Bugün vurdum kendimi ev düzenine.. Şimdi ara verdim. Daha iyi ve daha enerji doluyum.
Bırakırsam geri dönüşü görürmüyüm endişesi var maalesef.. Biliyorum kendimi..
Ya hep.. Ya hiç..
Ben verdiğim rahatsızlıktan ötürü tedirginim..
Teşekkür ederim balım..
Şimdilik biliyorum kendimi.. Evet o son noktanın çok kıyısındayım.. Zaman zaman hissedebiliyorum karanlığı..ama şimdilik kendimi tamir edebiliyorum..
İnişlerim oluyor evet ama çıkmayı da başarabiliyorum.
Güçlü olmak böyle bişi galiba..
İçimi kesiyorlar resmen.. Yüreğimi ciğerimi ve ateş doluyor o kesiklerin her birine.. Bu acının tarifi yine yeterli olmuyor ama hiç bişey yokmuş gibi giyiniyorum, yürüyorum, mutfak için alışveriş yapıyorum, arkadaşlarla görüşüyorum, ev düzenliyorum, davetlere katılıyorum hiç bişeyim yokmuş gibi yürüyüp gidiyorum işte hayat çizgisini..
Ne zaman biri başın sağolsun dediğinde, o karanlığı görüyorum, henüz gidemediğim mezarını, o toprağa koyuluşunu, o son anın her saniyesini düşünüyorum.. Sonra en son konuşmamızı..... Can kardeşim.. Seni çok özledim..
Kelimelerin, cümlelerin anlatamayacağı şeyler var. Boğazına kadar gelip, orada düğümlenip kalan. Şunu bil sadece biz hepimiz buradayız ve ne zaman ihtiyacın olursa burada olacağız. Takımın için elimden gelen her şeyi yaparım ve diğer arkadaşlarımında yapacağına inanıyorum...
