Covid19 süreci ve kaygı bozukluğu. Siz nasıl tahammül ediyorsunuz?

Gerçekten şanslıyım bol ağaçlıklı, sadece bahçeli müstakil evlerin bulunduğu çok sakin bir semtte yaşıyorum. Bulunduğum mahallede toplam sokakta dolanan insan sayısı saat başına 10 filandır.

Peki ne yapıyorsun çılgınca yürüyüş mü yapıyorsun, toprağı mı ekiyorsun çim mi biçiyorsun dersen hayır bunların hiçbirini yapmıyorum. Pandemi döneminin bana kazandırdığı tek alışkanlık oturup Müge Anlı izlemek. Müge Anlı wins vallahi bebeğim benim hergün ekran karşısında o çemkirdikçe benim için ferahlıyor. Seyirci enteresan olaylar karşısında cık cık tüü tarzı efektler yaptıkça sanki altın gününe katılıp sosyalleşmişim gibi hissediyorum. Arkası yarın olayları resmen yeni güne başlamak için bende bir heves, bir yaşama sevinci uyandırıyor. Bunca yıl gündüz kuşağı programlarını küçümsemekle çok hata etmişim. Gerçekten günü evde geçiren insanlar için tam bir terapi niteliği varmış.
 

Ben de işten gelince izliyorum ve yazın olmayınca kötü oluyor :)
 
Valla ben de artık tahammül edemiyorum 1 yildir eve kapanmistim nisanda ise başladım daha 1 ay ise gitmeden kapanma geldi.
Oysa ofis hayatını bile özlemişim giyinip süslenip işe gitmek psikolojime çok iyi gelmisti.is arkadaşlarımı filan severim onlarla gorusmustum. Su an evden çalışıyorum bakici da gelemiyor temizlikçi de sadece cocuga odaklandim her şey yarım yamalak...
Bu ara tek motivasyonum bayram tatili için pansiyon ev bakıyorum 2 haftalik bir yer illaki bulacağım. Su an hayattaki tek mutlulugum tatil planlamam
 
Valla şuan türk milletine yapılan haksızlığı gördükçe dışarı çıkıp artık maske falan takmıyorum kurallara da uymuyorum diye bağırasım geliyor.
Onun dışında normalde de evci bir insan olduğumdan dolayı şuan ruh sagligim gayet yerinde.
Evde yapacak çok şey buluyorum.
Diğer yandan da kendimi strese sokmadan dikkat ederek ama hayatıma da devam edip bir şeyleri de ertelemeden yaşamaya çalışıyorum.
Tabi bunu küçük bir şehirde yaşamama borçluyum.
İstanbul'da yaşasaydım burnumu camdan çıkarmaya bile korkardım muhtemelen.
 
Ben okbliyim evden dışarı kafamı uzatsam virüs kaptım diye kafamı yıkardım. Terapi aldım yarım kaldı okb azaldı ama şu dönemde geçmesi çok zor bi de bunun üzerine deprem atlatıp ev taşıdık. 2,5 yaşında çocuğum var. Alerji hastası ameliyat olmaması için onu iyi korumamız gerek. Bi okbli olarak bu durum beni daha da tetiklese de komik dizi izleyerek bunu bi nebze atlatıyorum. Polip var rahmimde eşimle yakınlaşamıyoruz 30 günün 20 günü kanamam var. Ameliyat lazım ama virüs var çocuk var. Ama yine de şükür. Ha bi de memurluk için kasıyorum.
 
Valla tahammül edemiyoruz sadece iyiymişiz gibi rol yapıyoruz yoksa öbür türlü kafalar going to go
 
Çok haklısınız... Bir de utanmadan asansörde sigara içiyorlar. En çok bu şekilde virüsü yayabileceklerini bilmeden mi acaba. Ve ben doktora on aylık kızımı götürürken o asansöre binmek durumunda kalıyorum. Ben maskeliyim ama bebek?​
 
Bir yıldır calişamayan,evine ekmek götüremeyen insanları düşündüğünüzde motive olabileceğinizi düşünüyorum.Ne güzel işiniz var ikinizin de ve evden çalışıyorsunuz.Bence bunları düşünün ve halinize şükredin.Yerinizde olmak isteyen milyonlarca insan var.Ayrica hepimiz sizinle aynı durumdayız aynı ülkede yasıyoruz yapabilecegimiz bisey yok sabredip bu kahrolası virüs un bitmesini bekleyeceğiz.
 

Ayy ne güzel yazmissiniz
Gerçekten ben de bir ara spor duş kombinasyonu yaptım.
Ardından da yatak odamın güneş aldığı saatler olduğu için pencereyi açıp kuş sesleri eşliğinde dinlenir güneşlenirdim.
Böyle bir rahatlama olamaz.
Şimdi ramazan girince araya bırakmak zorunda kaldım inşallah devam edeceğim yeniden

Eğitim amaçlı yaptığınız şeylerde var mı?
Varsa öğrenmek isterim
 
Kesinlikle! Sitede parklar kullanıma kapatıldı, aileler isyan ediyor, çocukları nerede zaman geçirecek, enerjisini atacakmış??? Park kapandıysa biz de çimlerde oynarız dediler, çocuklar alt alta üst üste yuvarlanıyorlar, maskesiz.

İnşallah o masum çocuklara hiçbirşey olmaz da bu yasak neden konuldu anlamayan, her şeyi kendine hak görenlerin tamamı tanışır bu virüsle ve yasağın ne için konulduğunu, bu virüsün şakası olmadığını görürler. Kendilerine aşırı güveniyorlar, dünya onlardan ibaretmiş gibi...
 
Çevremdekileri motive edip spora başlatıyorum ama bir iki defa yapıp bırakıyorlar. Bence işin püf noktası motive olmak değil, disiplin. Özellikle ilk ay canın da istemese, modun da düşük olsa o matı serip spora başlıcaksın. Zaten işin en zor kısmı bu sonrası geliyor

Benim düzenimi de anlatayım size. Uzun zaman önce spora başladım fakat hep yapıp bıraktım. spor salonlarına stüdyolara gittim ve birçok hocayla çalıştım ayrıca şu an spor bilimleri de okuyorum yani tüm hareketlere aşinayım fakat videoyla spor yapınca daha iyi motive oluyorum. O programı ezbere de bilsem karşımda benimle yapan biri olunca daha iyi oluyor. YouTubeda ve instagramda takip ettiğim hocalar var onların derslerini yapıyorum ve bence kişi çok önemli. Çünkü bazen öyle saçma hareket geçişlerine denk geliyorum ki insanı spordan soğuturlar. Yaparım derseniz güvendiğim hocaları size mesaj olarak atarım.

akıllı saate bütçe ayırabilirsiniz kesinlikle öneririm. yaktığın kaloriyi görmek ve gün içinde hareket etmeye yönlendirmesi iyi oluyor. Benim günlük 500 kalori, 40 dakika antrenman hedefim var mesela, bazen onu tutturamayınca gece 12 olmadan tekrar hareket ediyorum, en kötü ip atlıyormuş gibi zıplıyorum evin içinde

vee en önemli konu beslenme. Hayatımız bu kadar sıkıcıyken diyet yapın demicem, ben de yapmıyorum ama hep dengeli besleniyorum. Mesela eşimle ayda 3 kez şarap gecesi yaparız, cipsler, çikolatalar, çerezler yenir fakat o gün mutlaka öncesinde bi antrenman yaparım, genellikle pilates. Ertesi gün ya yulaflı bi kahvaltı ya da sadece 2 yumurta yiyip, sıkı bi kardiyo yaparım. Bi örnek daha vermek istiyorum, bugün yemekte nohut ve bulgur pilavı vardı, yanına koca bi salata yapıp pilavı az tutarak baya yedim dolu dolu yani midemi daha çok salatayla ve nohutla doldurdum. Canım isterse hiç bir şeyden kısmıyorum. Akşam baklava sipariş edildi, 2 küçük attım ağzıma ama yarın 50 dakika kardiyo yapıcam. İlk zamanlar başlamak çok zor gelirdi şimdi spor yapmadığım günleri boşa geçmiş sayıyorum ve şunu farketttim ki ruhuma da ilaç gibi geliyor. Her sabah kalkıp karnıma, kalçama bakıyorum ve hedefime yaklaştıkça mest oluyorum. Siz de kilo verip, sıkılaştıkça bırakamıcaksınız zaten, o disiplini sağlayınca feci bağımlılık yapıyor

Çok uzatmışım kusura bakmayın, spor denince bana bir şeyler oluyor :)
 
Valahi ben kaçıp annemlerin yanına geldim burada bahçeli evimiz var.Tek yaşıyorum ve balkonum bile yok evim 1+1 idi.Şimdi annemlerleyim yasaklar kalkana kadar gitmeyeceğim
 
Kimsede tahamül kalmadı..İçimizden de birşey gelmiyor.
 
Tohtorla beraber paxera 30 mg.'a geçtim, daha iyiyim. İçimde konuşan geveze felaket tellalı sesi susturmaya çalışıyorum sıklıkla.
Su dokuya sardım.
Zorla (ama severek) örgü başladım, inatla (severek) bitirmeyi düşünüyorum.
Bi de yillardir beni (psikolojik+psikosomatik rahatsizligimi) anladigini sanan gocam, şimdi daha iyi anladi. Biz bu şerdeki hayrı pek fevkalade gördük ailecek; nihayet birbirimizi gercekten anlamak.
Nefes egzersizleri, youtube'da en az 30 dakika olan eglenceli spor videolari, tv'de depdegisik programlar bulursam izlemek, yeni filmler keşfederek film listemi guncellemek, yaptiklarim arasinda.
Ama hepsi bitiyor bir yerde, kesmiyor
Mandalaya hevesleniyorum, ama ondan da sıkılırım, benden önce kızım saldırır elimden alır vs. :)
Takı isine dönmeyi düşünüyorum, misinam ve boncuklar.... Sadece kızıma (belki yegenlerime) yaparım, genisletip kazanca dönüştürmekte hevesim yok.

Mutlu günler dilerim
 
ben de evden çalışıyorum, evden çalıştığıma şükrediyorum ekipten korona haberleri geldikçe ama iyice bunaldık. kasım ayında ev değiştirdik, önceki ev çok küçüktü bu 3+1 valla şükrediyorum iyi ki o küçük evde kalmadık yoksa ailece birbirimizi bıçaklardık herhalde. şu anki evimizde 2 balkon var, ben genelde küçük balkona çıkıyorum daha çok seviyorum onu. evin önü park. millet hastalık demeden kapanmada demeden cirit atıyor parkta. çoluk, çocuk, gençler hepsi dışarıda. ben en azından biraz yeşillik, biraz ağaç havası soluyorum iyi geliyor. çalışırken mola vereceğim zaman küçük balkona çıkıyorum, kahvemi falan orada içiyorum iyi geliyor.

ama bıktım yani artık.

ben artık toplumsal tedbire inanmıyorum. varsa bireysel tedbir diye bir şey var. zaten açılacak her yer. açılınca ben de çıkıp gezeceğim ama planım öyle kalabalığa girmek falan değil. kendi tedbirini almaktan aciz olana kapanma da kar etmiyor. bir şekilde delen deliyor yani insanın içinde var mı ona bakmak lazım. ben geçen yaz tatil de yaptım, bu yaz da yapacağım ama öyle tv'lerde gördüğünüz gibi umursamazca falan değil. kalabalığa girmeden, sakince. mesela geçen yaz marmarisin sakin bölgesine gittim, çok fazla rus vardı ve maske mesafe sallamıyorlardı. onlardan daima uzak durdum mesela. plajda zaten insanlar çok dip dibe değildi. bi toplu taşımada yakın mesafe vardı onda da rahatsızsam iniyordum gerekirse veya taksi kullanıyordum. maske, dezenfektan, temizlik bunları asla ihmal etmedim. pansiyonda kaldım öyle otel gibi bir sürü ortak kullanım alanı olan bir çözüm tercih etmedim. pansiyon da gayet temizdi, orada da kendim hijyenle alakalı içimin rahat edeceği şeyler yaptım. yani insan gerçekten çok tedbirli şekilde de gezebilir. oteller de illa ki kendi prestijleri açısından dikkat ediyorlardır. ama sürekli geziyorlar diye şikayet ettiğimiz insan grubuna baktığımda maskeler hep çenelerde görüyorum. sarmaş dolaş olduklarını görüyorum. bu sene gideceğim tatilde de sakin yerleri tercih edip yine kendi halimde dinleneceğim. aslında villa tatilini çok isterim ama çok masraflı. aklı başında insan gayet güzel tedbirlerle hayatını devam ettirebilir ben böyle düşünüyorum. millete bakıyorum ev gezmesinden çıkmıyorlar.

tabii ki böyle yazdığıma bakmayın ben bütün yasaklara, her şeye hepsine uydum, uymaya da devam ediyorum. evimin önü park mis gibi ama bir kez çıkıp oturmadım yasak saatlerinde, nasıl olsa ev dibimde diyerek. sorumluluk sahibi olmakla alakalı böyle şeyler. hayat da devam etmek zorunda bir şekilde. çok dikkat ederek en azından psikolojim daha da bozulmadan bir şeyleri yaşamak istiyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…