- Konu Sahibi fairytale4
-
- #1
Merhaba... Ben aranıza yeni katıldım, dışardan sürekli takip ediyordum forumu. En sonunda ben de bi üyelik açayım dedim. Benim de ''bir derdim var''. Dert ki ne dert...
Annem ve babam bundan bi 5-6 sene öncesinde boşandılar. Babam annemi evimize girip çıkan bi kadınla aldattı. Üstelik o kadın da evliydi. Ben henüz 14 yaşındaydım, babamın telefonunu elime aldığımda herşeyi öğrendim. o iğrenç ''aşkım''lı konuşmaları hala gözümün önünden gitmiyor. Sonra bilgisayarına da girdim, messenger yazılarına da baktım yine o kadınla konuşmaları vardı.O an babama hiçbişey belli etmemiştim, henüz yaşım küçüktü ne yapmam gerektiğini akıl edemedim. Tek istediğim biran evvel eve gitmekti. Eve gider gitmez anneme anlattım olup biteni . Annemin de zaten hep o kadından yana şüpheleri vardı. Üstüne bir de ben olayı anlatınca durumun netliğinden emin oldu ve hemen arkasından olaylı bi şekilde boşandılar, sonra kadın da kocasından boşandı ve babam kadınla birlikte yeni bi ev aldı kendine. Şimdiyse yaklaşık 5 senedir birliktelikleri var ve beraber yaşıyorlar. Bu arada babamın maddi durumu çok ama çok iyi. Kendine ait şirketleri var, özel şöförü var... yediği önünde yemediği arkasında. Bu arada babam kardeşimin ve benim okuduğum özel okulların paralarını ödüyor, bir de arada 3-4 ayda bir bi ihtiyacımız olursa diye biraz para veriyor.
Annem beni çocukluğumdan beri çok saf yetiştirdi. Bana hep iyiyi gösterdi, kötü kelimesinin anlamını bile bilmezdim. Annem de çok saftır, pamuk gibidir, o kadar güzel bi kalbi var ki. Babam anneme bunu nasıl yaptı hiç anlayamıyorum.
Babamın annemi aldattığı zamanlarda ben henüz 14 yaşındaydım.. Babam o zamanlar ben çocuğum, küçüğüm diye beni bi şekilde kandırdı. Benimle öyle bi konuştu öyle bi psikolojiye soktu ki ben o kadının babamın hayatındaki yerini gayet normal kabullendim. Hatta annemle babam boşandıktan sonra babama arada bi gidiyordum kalmaya, o kadına da gayet iyi davranıyorum. Diyorum ya çocukluk işte, aklım ermiyordu o zamanlar. O aldatma olayları şimdi olsa önce gider o kadının haddini bildirirdim, sonra babamla bir daha asla görüşmezdim. Annemde o zamanlar ben küçüğüm, daha fazla etkilenmiyim diye bana hiç yansıtmazdı üzüntüsünü. Yanımda bikez olsun ağlamadı, hep güçlü gösterdi kendini. Belki onun gözünden bi damla yaş aktığını görsem değişirdi herşey.
Neyse sonra sonra ben büyüdükçe yaşım ilerledikçe bişeylerin farkında varmaya başladım. İster istemez babamdan uzaklaştım. Eskiden sık sık telefonda konuştuğum babamla artık haftada 1 ya da 2 kere konuşmaya başladık. Daha sonra babamı aldım karşıma konuştum, ben artık büyüdüm herşeyi kendim görebiliyorum, bi daha o kadınla görüşmek istemiyorum dedim. Babam tamam dedi ve konu kapandı.
Kardeşim geçen hafta benzincide babamla karşılaşmış, babam benzincideki marketten bişey alıyormuş yanında da o kadın varmış. Derken kadın arabanın yanına gitmiş ve arabanın arkasına ''dikkat, arabada bebek var'' yazısını yapıştırmış. Kardeşim şok olmuş, görmemezlikten gelmiş. Akşam eve gelince bize anlattığında ağzımız açık kaldı. bu ne cesaret kardeşimin gözü önünde o yazıyı yapıştırıyor arabaya
Annem de dedi ki ''bence evlendiler, kadın da hamile kaldı baban da size söylemeye çekindiği için bu şekilde yaptılar''... Onların planlarında şu vardı, kardeşim yazıyı görecekti ''baba bu ne?'' diye soracaktı, babam da bu şekilde bize bi çırpıda söyleyip rahatlayacaktı. Ama bizden ses çıkmayınca planları tepetaklak oldu. Babam bugün beni aradı, müsaitseniz bu akşam yemeğe gidelim kardeşinle beraber dedi. 3ümüz baş başa yemek yiyelim dedi. Bizde tamam dedik. %100 bu akşam bizi bu konuyu konuşmak için çağırdı yemeğe. Çünkü 1 senedir bizi hiç yemeğe götürmemişti. Ben evlendim, bi kardeşiniz olacak diyecek...
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum, kafam çok karışık. Bu akşam babam bana onu söylediğinde nasıl bi tepki vermeliyim? Bu arada çok uzun oldu ama içimi dökmem gerekiyordu kusura bakmayın
Annem ve babam bundan bi 5-6 sene öncesinde boşandılar. Babam annemi evimize girip çıkan bi kadınla aldattı. Üstelik o kadın da evliydi. Ben henüz 14 yaşındaydım, babamın telefonunu elime aldığımda herşeyi öğrendim. o iğrenç ''aşkım''lı konuşmaları hala gözümün önünden gitmiyor. Sonra bilgisayarına da girdim, messenger yazılarına da baktım yine o kadınla konuşmaları vardı.O an babama hiçbişey belli etmemiştim, henüz yaşım küçüktü ne yapmam gerektiğini akıl edemedim. Tek istediğim biran evvel eve gitmekti. Eve gider gitmez anneme anlattım olup biteni . Annemin de zaten hep o kadından yana şüpheleri vardı. Üstüne bir de ben olayı anlatınca durumun netliğinden emin oldu ve hemen arkasından olaylı bi şekilde boşandılar, sonra kadın da kocasından boşandı ve babam kadınla birlikte yeni bi ev aldı kendine. Şimdiyse yaklaşık 5 senedir birliktelikleri var ve beraber yaşıyorlar. Bu arada babamın maddi durumu çok ama çok iyi. Kendine ait şirketleri var, özel şöförü var... yediği önünde yemediği arkasında. Bu arada babam kardeşimin ve benim okuduğum özel okulların paralarını ödüyor, bir de arada 3-4 ayda bir bi ihtiyacımız olursa diye biraz para veriyor.
Annem beni çocukluğumdan beri çok saf yetiştirdi. Bana hep iyiyi gösterdi, kötü kelimesinin anlamını bile bilmezdim. Annem de çok saftır, pamuk gibidir, o kadar güzel bi kalbi var ki. Babam anneme bunu nasıl yaptı hiç anlayamıyorum.
Babamın annemi aldattığı zamanlarda ben henüz 14 yaşındaydım.. Babam o zamanlar ben çocuğum, küçüğüm diye beni bi şekilde kandırdı. Benimle öyle bi konuştu öyle bi psikolojiye soktu ki ben o kadının babamın hayatındaki yerini gayet normal kabullendim. Hatta annemle babam boşandıktan sonra babama arada bi gidiyordum kalmaya, o kadına da gayet iyi davranıyorum. Diyorum ya çocukluk işte, aklım ermiyordu o zamanlar. O aldatma olayları şimdi olsa önce gider o kadının haddini bildirirdim, sonra babamla bir daha asla görüşmezdim. Annemde o zamanlar ben küçüğüm, daha fazla etkilenmiyim diye bana hiç yansıtmazdı üzüntüsünü. Yanımda bikez olsun ağlamadı, hep güçlü gösterdi kendini. Belki onun gözünden bi damla yaş aktığını görsem değişirdi herşey.
Neyse sonra sonra ben büyüdükçe yaşım ilerledikçe bişeylerin farkında varmaya başladım. İster istemez babamdan uzaklaştım. Eskiden sık sık telefonda konuştuğum babamla artık haftada 1 ya da 2 kere konuşmaya başladık. Daha sonra babamı aldım karşıma konuştum, ben artık büyüdüm herşeyi kendim görebiliyorum, bi daha o kadınla görüşmek istemiyorum dedim. Babam tamam dedi ve konu kapandı.
Kardeşim geçen hafta benzincide babamla karşılaşmış, babam benzincideki marketten bişey alıyormuş yanında da o kadın varmış. Derken kadın arabanın yanına gitmiş ve arabanın arkasına ''dikkat, arabada bebek var'' yazısını yapıştırmış. Kardeşim şok olmuş, görmemezlikten gelmiş. Akşam eve gelince bize anlattığında ağzımız açık kaldı. bu ne cesaret kardeşimin gözü önünde o yazıyı yapıştırıyor arabaya
Annem de dedi ki ''bence evlendiler, kadın da hamile kaldı baban da size söylemeye çekindiği için bu şekilde yaptılar''... Onların planlarında şu vardı, kardeşim yazıyı görecekti ''baba bu ne?'' diye soracaktı, babam da bu şekilde bize bi çırpıda söyleyip rahatlayacaktı. Ama bizden ses çıkmayınca planları tepetaklak oldu. Babam bugün beni aradı, müsaitseniz bu akşam yemeğe gidelim kardeşinle beraber dedi. 3ümüz baş başa yemek yiyelim dedi. Bizde tamam dedik. %100 bu akşam bizi bu konuyu konuşmak için çağırdı yemeğe. Çünkü 1 senedir bizi hiç yemeğe götürmemişti. Ben evlendim, bi kardeşiniz olacak diyecek...
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum, kafam çok karışık. Bu akşam babam bana onu söylediğinde nasıl bi tepki vermeliyim? Bu arada çok uzun oldu ama içimi dökmem gerekiyordu kusura bakmayın
Son düzenleme: