Evleneli daha bir yıl dahi olmadı. Büyük büyük sorunlarımız olmasa da terapiste gittik.
Sebep?
Eşimin "karımla sorunlarımı konuşamıyorum, ona bir derdimi ya da bir olayı anlatacak olsam benden çok tepki gösteriyor" yakınmaları.
Peki...
Sadece sorun bu mu derseniz elbette hayır.
Uzun uzun anlatayım da aynı durumu yaşayan varsa ya da çözüm önerisi olan dertleşmiş oluruz.
Öncelikle eşimden boşanmak vs. İstemiyorum. Severek evlendim hala seviyorum.
Sorunlarımız en başta, nişan tarihi aldığımızda başladı daha doğrusu almak isteğimizi ailesine ilettiğimizde başladı.
Eşimin annesi babası, o daha 5 yaşındayken boşanmış. 6 yaşına girdipinde babası 2.kez evlenmiş. 2.evliliğinden 3 çocuğu daha var.
K.babanın 2.evliliğinden olan oğlu biz nişanlanmaya karar verdiğimizde nişanlı idi. Ve eylülde nikah yapacaklardı. Biz nişan için planladığımız tarihi söyleyince hemen bizim tarihimize kendi nikahlarını aldılar. Sonra o tarihte nikah olmadı bizde 1 ay sonrasına nişana karar vermiştik. 2.kez yine bizim tarihimize nikahlarını aldılar. Bu benim için artık bir denk geliş değil art niyetti.
Hoşnut olmasam da onların nikahından sonra yine nişan tarihi aldık.
Nişandan önce gelin görmek için ü.annesi geldi alışverişe çıktık. Annem, üanne, eşim ve ben.
Her şeyin makul olanına gittim, her şeyin en uygununu aldım.
Nişan günü absürt davranışlar sergileyip sürekli "kızınızı aldık" gibi cümleler kurup evimizi motel gibi kullansalar da görmezden geldik.
Takı ne istersiniz dediler,
-ne uygun görürseniz, neye gücünüz yeterse dedik.
Adetlerimizi sordular
-nazlanarak, erkek tarafı nasıl olsa ödesin demeden insanca davrandık.
Fakat ...
Buradan gider gitmez laf çıkardılar.
Gelin 10 bin tllik alışveriş yaptı diye oysa yarısı bile tutmamıştı.
Sosyal medya çağımızın sorunu!
Diğer geline bana taktıklarının 2 katı taktıklarını görünce artniyetli olduklarına inancım arttı.
Aradan zaman geçti k.bayramında gelin ziyaretine geleceklerdi. Eşim ise daha nişanlıyız bayramda ilk sen bizim köye gel diye tutturmuştu. Anlatmama, daha nişanlıyız ben gelemem, sizin önce gelmeniz gerek dememe rağmen anlamayınca sinirlenirlenip "yeter be zorlaştırdığınız diğer geline her şeyi 2 kat fazla taktınız bana gelince istekleriniz bitmiyor sizde o zaman takmadıklarınızı getirin" dedim.
Burama kadar geldi dedikleri yerdeydim.
Bayramın 2.günü geldiler.
Ama uydurmadıkları şey kalmadı. Ne onları ihmal ettiğimizi bıraktılar ne de hizmette kusurlarımızı.... oysa en kusursuz şekilde misafir etmiştik. Eşimin babası kardeşlerini arayıp bana doldurmuş ve biz de bayramdan sonra memleketlerine gidince köylerine evlerine ilk kez gelmiş gelini kovmaktan beter ettiler.
Düğünümüzde ayrılmış "aile masası" olan yere oturmadılar. Kına hediyelerimi çöp poşetinde getirdiler.
Objektifçe siz söyleyin, siz olsanız ne yaparsınız, onlara karşı ne düşünürsünüz?
Bunlar yaşadığımız süreçler.
O günden bu güne bir kez arayıp hal hatır sormadılar sizde Allah'ın kulları ne yaptınız demediler.
Bu süreci ben unutmadım her kavgamızda eşimin başına kaktım.
Hatalıyım.
Fakat unutamıyorum.
Sonra sonra eşim bana bilenmeye başladı.
Ailesine karşı tepki vermeyen eşim beni düşman görmeye başladı.
Her hareketim battı ona.
Varsa yoksa ailesi.
İnsanın karakteri bir bağlamda 0-6 yaş aralığında aile gördükleriyle oluşuyor. Benim eşim bu süreçte ayrılık, kavga, boşanma görmüş. Şimdi ufak tefek kavgalarımızı boşanmaya taşıyacak kafa yapısına giriyor.
Ne yapmalı, nasıl davranmalıyım?
Sebep?
Eşimin "karımla sorunlarımı konuşamıyorum, ona bir derdimi ya da bir olayı anlatacak olsam benden çok tepki gösteriyor" yakınmaları.
Peki...
Sadece sorun bu mu derseniz elbette hayır.
Uzun uzun anlatayım da aynı durumu yaşayan varsa ya da çözüm önerisi olan dertleşmiş oluruz.
Öncelikle eşimden boşanmak vs. İstemiyorum. Severek evlendim hala seviyorum.
Sorunlarımız en başta, nişan tarihi aldığımızda başladı daha doğrusu almak isteğimizi ailesine ilettiğimizde başladı.
Eşimin annesi babası, o daha 5 yaşındayken boşanmış. 6 yaşına girdipinde babası 2.kez evlenmiş. 2.evliliğinden 3 çocuğu daha var.
K.babanın 2.evliliğinden olan oğlu biz nişanlanmaya karar verdiğimizde nişanlı idi. Ve eylülde nikah yapacaklardı. Biz nişan için planladığımız tarihi söyleyince hemen bizim tarihimize kendi nikahlarını aldılar. Sonra o tarihte nikah olmadı bizde 1 ay sonrasına nişana karar vermiştik. 2.kez yine bizim tarihimize nikahlarını aldılar. Bu benim için artık bir denk geliş değil art niyetti.
Hoşnut olmasam da onların nikahından sonra yine nişan tarihi aldık.
Nişandan önce gelin görmek için ü.annesi geldi alışverişe çıktık. Annem, üanne, eşim ve ben.
Her şeyin makul olanına gittim, her şeyin en uygununu aldım.
Nişan günü absürt davranışlar sergileyip sürekli "kızınızı aldık" gibi cümleler kurup evimizi motel gibi kullansalar da görmezden geldik.
Takı ne istersiniz dediler,
-ne uygun görürseniz, neye gücünüz yeterse dedik.
Adetlerimizi sordular
-nazlanarak, erkek tarafı nasıl olsa ödesin demeden insanca davrandık.
Fakat ...
Buradan gider gitmez laf çıkardılar.
Gelin 10 bin tllik alışveriş yaptı diye oysa yarısı bile tutmamıştı.
Sosyal medya çağımızın sorunu!
Diğer geline bana taktıklarının 2 katı taktıklarını görünce artniyetli olduklarına inancım arttı.
Aradan zaman geçti k.bayramında gelin ziyaretine geleceklerdi. Eşim ise daha nişanlıyız bayramda ilk sen bizim köye gel diye tutturmuştu. Anlatmama, daha nişanlıyız ben gelemem, sizin önce gelmeniz gerek dememe rağmen anlamayınca sinirlenirlenip "yeter be zorlaştırdığınız diğer geline her şeyi 2 kat fazla taktınız bana gelince istekleriniz bitmiyor sizde o zaman takmadıklarınızı getirin" dedim.
Burama kadar geldi dedikleri yerdeydim.
Bayramın 2.günü geldiler.
Ama uydurmadıkları şey kalmadı. Ne onları ihmal ettiğimizi bıraktılar ne de hizmette kusurlarımızı.... oysa en kusursuz şekilde misafir etmiştik. Eşimin babası kardeşlerini arayıp bana doldurmuş ve biz de bayramdan sonra memleketlerine gidince köylerine evlerine ilk kez gelmiş gelini kovmaktan beter ettiler.
Düğünümüzde ayrılmış "aile masası" olan yere oturmadılar. Kına hediyelerimi çöp poşetinde getirdiler.
Objektifçe siz söyleyin, siz olsanız ne yaparsınız, onlara karşı ne düşünürsünüz?
Bunlar yaşadığımız süreçler.
O günden bu güne bir kez arayıp hal hatır sormadılar sizde Allah'ın kulları ne yaptınız demediler.
Bu süreci ben unutmadım her kavgamızda eşimin başına kaktım.
Hatalıyım.
Fakat unutamıyorum.
Sonra sonra eşim bana bilenmeye başladı.
Ailesine karşı tepki vermeyen eşim beni düşman görmeye başladı.
Her hareketim battı ona.
Varsa yoksa ailesi.
İnsanın karakteri bir bağlamda 0-6 yaş aralığında aile gördükleriyle oluşuyor. Benim eşim bu süreçte ayrılık, kavga, boşanma görmüş. Şimdi ufak tefek kavgalarımızı boşanmaya taşıyacak kafa yapısına giriyor.
Ne yapmalı, nasıl davranmalıyım?
belki de koyacak başka bir şey bulamamışlardır. 
