Çok üzülüyorum bu durumu yaşayan varmı ?

Mira-M

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
2 Kasım 2017
929
676
herkese iyi geceler . benim 3bucuk yasında bir kızım var 4 ay sonra 4 yaşına girecek hemen hemen 1 senedir çözülemeyen sorunlar yaşıyoruz. Kızımda ciddi bir korku problemi var. Korku derken gece korkmak karanlıktan korkmak v.s değil ...mesela sokakta yürürken araba carpacak korkusuyla kasılır koşmaya başlar korkar titrer yanından kamyon gecse aglamaya başlar. Tabi beni en cok yıpratan korkusu çocuklardan korkması .Şöyleki kızım babasıyla parka gittiğinde korkutmuşlar düşürmüşler . son 1 senedir parka götürdüğümde çocuklar varken oynamam diyor. park boş olunca koşuyor oynuyor. arkadaş edinmekten çekiniyor biz uğraşsakta bu kezde arkadaş beni tek bırakıyor diye ağlıyor. örneğin kaydıraktan kayacak diyelim yukarı kadar cıkıyo bakıyoki bir cocuk daha gelmiş hemen korkarak kaçıp geri iniyor merdivenlerden....ne oldu diyorum cocuk var ben nasıl kayim diyor.çok üzülüyoruz babasıyla . gecen seneye kdr böyle değildi son 1 senedir cok korkak bir cocuk oldu. tükeniyorum açıkçası konuştum olmadı arkadaş rolüne girdim oynadım kendisiyle olmadı. örnekler verdim yine olmadı. kızım tek çocuk ve yakın cevremizde de onunla arkadaşlık yapacak pek kimse yok kuzen desen yok. tek başına sıkıldığını söylüyor sürekli bende sıkılmasın diye aktif olsun diye parka indiriyorum .evde bizde oynuyoruz ama nereye kadar .evde misafir cocugu felan gelse korkmuyor. paylaşımcı bir cocuk aslında ve arkadaşı cok seviyorçama dışarıda korkudan ne yapcagını şaşıyorç ben bu durumu nasıl çözerim hanımlar bir yol gösterin lütfen.... (bu arada tek başıma olmak istemiyorum diyişleri yüzünden kardeş düşünüyoruz ama kararımız net değil henüz ki kardeşi olsada aralarında 5 yaş olacak nasıl anlaşırlar bilemiyorum)
 
5 yaş o yaşlar için çok büyük bir yaş farkı, ama belki size yardımcı olur. Kardeş konusu Bu korku olayından bağımsız olmalı bana göre .
Kreş düşünebilirsiniz belki ?
En öncelikli de , çocuğunuzun korkuları iyice ilerlemeden profesyonel bir yardım alsanız en doğrusu olur.
 
aynen bağımsız olmalı tabi bizde acaba tek başına diyemi böyle .yani şimdiye bu korkuların azalmış olması gerekirdi diye düşündük. ama yokazalma falan tam gaz devam onu öyle görmek yüreğimi parcalıyor .herkesten kaçması yanıma sığınması cok üzüyor beni...bu arada kreşte bir seçenek ama ordada öyle olur diye korkuyorum açıkcası yasaklardan önce oyun etkinliklerine götürüyorduk ögretmenler oyun ablaları felan oluyordu ordada bu şekilde korkuyordu : (
 
En iyisi kres olurdu aslinda ama pandemi doneminde oldugumuz icin bir sey diyemiyorum.bir uzmandan destek alin.bizim cok kucuk gordugumuz seylerde cocuklar cok korkabiliyorlar.bir de mudahaleci bir anneyseniz mesala araba carpar telas edip kiziniza belli ediyorsaniz ondandan olmus olabilir
 
anlattiginiz kadar ileri olmasa da benim oglumun da o yaslarda benzer cekingenlikleri vardi.
tek cocuk olmasi, ailelerden uzakta buyutmemiz, ev ortamimizin sakin olmasi etkiliydi.
arkadas edinme zorlugu, diger cocuklardan urkme vs..cok ileri boyuttaysa yardim iyi olur elbette.
bizim anaokuluna baslayinca zamanla rayina oturdu.
yalniz buyuyen cocuklar yasitlariyla ayni ortama uzun sure maruz kalmadikca bunlar kolay asilmiyor diye dusunuyorum. hastalik sureci biraz hafifleyince yasitlariyla vakit gecirebilecegi bi yer dusunebilirsiniz.
 
Bence uzman bir kreş desteği lazım. Çok farklı çocuklarla karşılaşıyorlar , mutlaka destek olurlar. Olmadı bir pedagog görmek şart. Travma olmuş gibi görünüyor.
 
Bir sene once yoktu diyorsunuz. Ne oldu acaba? Ne yasadi da bu korku olustu? Kaydiraktan dusme olayi mi sadece?
Bu korku daha fazla yerlesneden pedagogdan yardim almalisiniz. Cunku siz denemissiniz, olmamis. Ve kres fikrini de sorun pedagoga.
 
Bizler bile bu yaşta korkuyoruz bide malum evlere kapandık pandemiden dolayı çocuk ne yapsın her hangi bir paylaşım yaşamadıysa kendi yaş gruplarıyla oyunlar oynamadıysa arkadaşı olmayıp sürekli evde kaldıysa dışarıda olan her şeye yabancı kalıp korka bilir izlediği çizgi filmler tv programları haberler her sey çocuğu etkileyebilir biraz dışarıya çıkarın oyun parkları yada arkadaş edinecek yerler olabilir kreş gibi bir süre takıp edip sonrası bir uzmana danisin
 
Benim kızım da kamyon sesinden falan korkup kaçıyor cocuklar surekli evde olduğundan bilmiyorlar diye düşünüyorum aslında eve gelen çocuklarla oynuyorsa çocuklardan korkmuyor demek ki ama disarfa kendini güvensiz hissediyor sanirim
 
son çare olarak düşünüyorum elbette
son çare olarak bekletip çocuğunuzu ve kendinizi yıpratmayın. Bir oyun terapisti ile görüşün, problem derinleşmeden. Çocuğunuz için destek almak korkutucu , ayıp vs değil. Tam tersi, ona destek olmanızın güzel bir yolu.
 
Surekli cikardik pandemi.donemide olsa dışarda bulundu . gunluk kres tarzi oyun alanlarina goturyoduk pandemiden dolayi kapandi o yüzden parka agirlik vermek zorunda kaldim hava guzrl oldugu her gun indiriyorum ama duzelme olmadi .uzmana danismakta istiyorum.bir yandan ama acaba brnm yapabilcegm bisey varmi diye de danismak istedm sizlere
 
Aynen öyle. Disarsa goren biri bile anliyor yururken dahi ne kadar korktugunu .
 
5 yaş şimdi çok ama bir süre sonra yaş farkı kapanmaya başlıyor.
Çocuklarda böyle davranışlar normal mi bilmiyorum anne olanlar ve eğitimciler daha iyi gözlemler ama bana normal gelmedi, ne kadar erken pedagog görürseniz o kadar iyi olur bence. Sağlıklı sosyalleşmeyi öğrenir. Siz de çocuğunuza nasıl yardımcı olabilirsiniz onu öğrenirsiniz
 
Benim çocuğum yok ama gözlemlerime göre çocuklar bu yaşlarda -sizinki bence biraz erken başlamış- bu tarz sebepsiz korkular gelistirebiliyolar. Aslında sebebi var belki ama bizim günlük hayatta o kadar farkedemedigimiz detaylarda kalıyor ama çocuk onu algılıyor ki anlayamıyoruz. Bi yakınımın kızının yılan korkusu oluşmuştu mesela sebepsizce, odasına gitmiyodu yılan varmış diye, geceleri ağlayarak uyaniyodu yılan geldi diyerek, istismara mi uğradı acaba diye bile düşünmüştüm ama sonra kendiliğinden geçti. Ben de 4-5 yaşlarındayken evimize hırsız girmesi ve annemin ölmesi korkusuna saplantiliydim mesela halbuki evimize hiç hırsız girmemişti ve annemle babam arasında şiddete seyirci olmamıştım ama bunun korkusundan geceleri uyuyamaz annemle beraber yatarken yorganı onun tepesine kadar çeker kendi üstümü ise açardım, hırsız geldiğinde annemi yorganın altında göremesin, beni görsün annemi değil beni öldürsün diye. Şimdi anlatınca dehşet verici 5 yaşında bi çocuk için, ama korku da geçti kendiliginden
 
Ailelerde ennn anlamadığım şey bir hastalıkta rahatsızlıkta doktora götürürken hastalığın en ağır zamanına kadar mı bekliyorsunuz yada herrr ihtimali deneyip en son mu doktora gidiyorsunhz ki pedagog için son çare diyorsunuz. İlk çareniz olmalı bu yaşta olan şeyler travma olarak kalabilir hayatı boyunca geçmeyecek bir psikolojik rahatsızlığı şuan. Psikoloji denilen şey öyle basit bir şey değil. Burada hayat görüşü yetkinliği belli olmayan insanların dediklerine göre mi karar vereceksiniz ne yapmanız gerektiğine. Umarım geç olmamıştır 1 yıl bu tarz olaylar için çok uzun bir zaman. Kızınıza üzüldüm 1 yıldır bunları yaşıyor. PEDAGOGA GÖTÜRÜN. vallahi elim ayağım titriyor yazarken kim bilir ne yaşandı ruh dünyasında. Belki çocuk yapmanız bile çocuk için iyi olmayacak. Ruh sağlığını çok hafife alıyorsunuz.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…