Allah yetmiyor mu kardeşim?
Benim inanılmaz hiperaktif bir evladım, hasta bir annem, bencil bir kayınvalide tarafım var.. Fıtrattan böyleler biraz da..Hamileliğimin son ayındayım.. İlk üç ayımı anlatamam.. Oğlum sürekli hasta, gelen giden yok, zorla kendimi yerimden kaldırıp hem ona, hem kendimize baktım.. Minnet etmedim.. Çalışan, stresli işi olan bir anneyim.. Evet işim kendime ait, her zorlukla beraber bir kolaylık vardır zaten..
Eşimin ailesi de hiçbir şey almadı ilk çocuğumda.. Benim ailem en azından onu yapıp, her şeyini yapmak istediler.. İlk başta kırıldım, neden acaba, ilk torun diye düşündüm... Olabilir, insanız.. Ama tutup da bunu sorun haline getirmedim.. Allah kimseyi kimseden beklenti içine sokmasın...
Hiperaktif bir çocukla, bakımı benim üzerimdeyken oldukça zor bir hamileliği tek başıma geçiriyorum.. Ama ben tek kaldıkça, başka bir kuvvet ardımdan döktüklerimi toplamama yardım ediyor.. Herkesin yardımından fazla... Ve tüm eksiklerimi mutlaka bir sebeple kapatıyor... Kimseye de kırılamıyorum bu yüzden.. iyi ki herkesi ayak altından çekmiş de, tek başına tüm eksiklerime, ihtiyaçlarıma yetiyor... Hiç kimsenin yapamayacağı kadar...
Size bir terbiyesizlikleri bir hadsizlikleri yoksa, böyle basit şeyler için problem çıkarmayın...
Elbette bu benim fikrim, siz daha iyisini bilirsiniz..