Çok üzgün ve stresli olduğunuz anlarda kendinizi nasıl sakinleştiriyorsunuz?

socialscientist

Huysuz Şirin Emma
Kayıtlı Üye
4 Şubat 2019
4.154
8.965
158
Dün akşam çok üzüntü verici bir olay yaşadım. O dakikadan itibaren o kadar kötüyüm ki kendimi sakinleştiremiyorum. Eskiden hiç böyle değildim sanırım sinirlerim yıprandı, çok kafaya takıyorum.
İftardan önce olmuştu, yemek yiyemedim. Sahur yapamadım. Su bile içemedim. Tezimi yazmam lazım odaklanamıyorum. Ders çalışmak istiyorum ama bilgisayarın başına geçip kendi kendimle konuşuyorum. Bir tek uyuyunca rahatlıyorum onu da bolca yaptım artık işime gücüme odaklanmam lazım. Siz nasıl başa çıkıyorsunuz lütfen yardım edin. Bu aralar en ufak sıkıntıda bu duruma geliyorum. Korona sebebiyle arkadaşlarımla görüşüp, dışarıda kafa dağıtma şansım yok malesef. Ailemden de baya uzaktayım. Başkalarıyla paylaşamayacağım bir konu, çok sevdiğim insanların özel hayatına dair. Ve çok sıkıntılıyım gerçekten.
 
Bir gün bir kitapçıda raflari karıştırırken kitabın üstünde "Bundan 100 yil sonra yasadiginiz hayatlari baskalari yasiyor olacak" diye bir yazi okumuştum. Sonra baska bir ben oldum. 100 sene sonra mezarda olacagimiz garanti ve biz neleri takıyoruz. Bunu düşün üzülme demiyorum ama en basitinden seneye bu dert seninle olmayacak. Kötüsü de belki bu derdin daha büyüğü seninle olacak. Hayati boyle kabul edip gelip gecici demeyi bilmek lazim.
 
Ben önce saatlerce kendime gelemem. Sonra bazı şeylerin yaşanması gerektiğini ve herşeyi değiştirme gücünün bende olmadığını, kabul ederek teslimiyet göstermeye calisirim(duruma göre). Ve keyif aldığim birşeyler yaparım, mesela gözü yaşlı bir şekilde komedi dizi/film seyretmek:))
 
Yasadıgım daha kotu seyleri dusunup bunları atlattım bunlar gectı, sımdıkı de gececek diyorum.
Hatta kotusu olacak diyorum, gercekten de oyle oluyor.
Bundan daha kotu ne olabilir ki dedıgım ne varsa daha kotusu oldu hep.
Bır sekilde gectı, allah derdi insana vermıs ınsan tasımıs bir tek.

Gecer yanı. Sen simdilik kendını biraz serbest bırak. Bos bos oturmak ıyı gelecekse bos bos otur. Uyumasa uyu.
 
Beni çok üzebilecek ..stres yaşamama neden olabilecek tek şey ölüm...ölüm haberi aldığımda kitlenip kalabiliyorum uzuntumden ...taziye icin arayamiyorum bile kaybı yaşayan kisiyi ..içe çekiliyorum .Ölüm gerçeğinin disindaki her şey asılabilir, bir çözüme kavusabilir veya olduğu gibi kabul edilebilir geliyor bana .Yaşam var olduğu sürece ..ciğere giren bir gram oksijen .. kursaktan geçen bir lokma olabildiği sürece her sorun asilabilir her dertle başa çıkılabilir diye düşünüyorum
 
Benim başa çıkma yöntemim dünyadan biraz soyutlanmak. Kendimi sevdiğim filmlere, kitaplara, müziklere gömerim, deli gibi spor yaparım. Ve mutlaka beni heyecanlandıracak yeni bir uğraşı bulurum. Mesela şuan avokado çekirdeği çimlendiriyorum, bir ara Haşhaşilere kafayı takmıştım, onları araştırmıştım gibi... Bunun dışında da kendime özel zamanlar yaratırım. hicmakam yukarıda bir tavsiye vermiş, sabah erken kalkıp, o dinginliği yaşamak üzerine... Çok yaptığım bir şeydir. Sabaha doğru küçük kızımı emzirdikten sonra yatmam, biraz keyif yaparım, müzik dinlerim, iç huzura yaklaşır gibi olunca o zaman işlerimle ilgileniyorum. Asıl amaç insanın duyguları tazeyken kafasını oyalaması. Biraz zaman geçince, daha soğukkanlı oluyoruz aslında. Ve derdiniz ne bilmiyorum, benim derdim ölümler, özlemler. Yani eğer bu denli bir şey değilse, hepsinin gelip geçici olduğuna inanmak gerekiyor. Çünkü gerçekten öyle. Burası da Anamnez 'in dediğine geliyor; ölüm dışında her şey aşılabilir.
 
Kesinlikle kişisel gelişim kitabı oku düsüncelerle basa cıkmayla ilgili birde biraz dine yönelirsen rahatlarsn
 
Sademm7 .!.:
Ben nefes egzersizleri ve meditasyona yapıyorum 2 aydır. 1 aydır da yoga yapıyorum. Ani öfkelenmeleri olan, genellikle pesimist olan, kolay sakinleşmeyen ben pamuk gibiyim. Adeta bir bal oldum
Tavsiye ediyorum herkese
Genişletmek için tıkla...
Nasıl yapıyorsunuz acaba ne gibi faydaları oldu cok duydum ama nasıl yapıldgnı bilmiyorm
 
Ben konuyu bilmiyorum. Benim de buraya paylaşmadığım bir konu var. O olay dün oldu. Dün 23. Yaşıma girdim ve doğduğuma pişman oldum diyebilirim. Diyebileceğim tek şey şu: "En yakının bile olsa senin mutsuzluğundan zevk alan insanlar hep olacak,uzak durmak iyisi olacaktır".
Ben oturdum ağladım,sonra uyudum. Bugün yeni bir güne başladım. Normalde dikkatimi başka yere çevirebilirdim. Bangır bangır müzik açıp olayı unutabilirdim ama yakınım olduğu için böyle rahatlayabildim.
 
Ben daha önce çok üzüldüğüm çok acı çektiğim bir anımı aklıma getiriyorum. Onu bile atlattıysam bunu da atlatacağım elbet, zamanla acısı azalacak diyorum. Öldürmeyen şey güçlendirir mantığı. Aynı şekilde şu an yaşadığım acılar bana gelecekte güç kaynağı olacak.
 
Durummleyla .!.:
Nasıl yapıyorsunuz acaba ne gibi faydaları oldu cok duydum ama nasıl yapıldgnı bilmiyorm
Genişletmek için tıkla...
Meditasyon için meditopia diye bir uygulama indirdim. Ücretli bir uygulama ama hak ediyor sonuna kadar. Nefes egzersizleri ve yoga için de youtube da sıfırdan başlatan videolar var bazı yoga egitmenlerin kanallarında.Onları da oradan takip ediyorum
 
Ben o kadar derin yaşıyorum ki üzüntü ve stresi. Kendimi durduramıyorum, duygularımı bastıramıyorum maalesef. O an bir şey olsa da yok olsam kimse beni görmese istiyorum o yüzden en iyi çözüm ağlamak. Ağlayınca rahatlıyorum ve sonrasında daha az etkileniyorum gibi geliyor bilmiyorum ama bildiğim en iyi bir çözüm yok
 
Stresli olduğum zamanlar aynı anda milyonlarca şey düşündüğüm için hem sorunların büyüyüp hem de içinden çıkılamayacak bir hal aldığını ve daha çok stresli olmama neden olduğunu farkettim.
Ben bir odaya kapanıp kahvemi alıp ruh halime göre müzik açıp alabildiğine yazıyorum. O an aklımdan ne geçerse artık. Anlam bozukluğu imlaya bütünlüğüne bakmıyorum. Bir yerden sonra kafamdaki yumağın açıldığını hissediyorum zaten elim yorulup bırakıyorum.
Ertesi gün veya 6 saat sonra bir kez okuyorum. Sanki onları başkası yazmış büyütülecek bişey yokmuş gibi hissediyorum. Belki sizde de işe yarar.
 
Ben yaşadığım daha kötü şeyleri düşünüp "O zamanlar bile geçti, geçmez dediğim ne varsa geçti. Hepsi geçiyor" diye kendimi teselli ediyorum. Ve "2 3 hafta sonra böyle hissetmeyeceksin, bitmiş geçmiş olacak" bu da beni rahatlatır.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…