Uyuyarak üstesinden geliyorum çoğu zaman. Uyandığımda etkisi hafifliyor en azından. Bir de insanlara hayır demeyi öğrendim kimse kırılmasın diye evet dediğim şeylerden pişmanım. Hayatta en çok kendimi sevmeyi bir de. Bu ikisi yaşadığım olumsuzlukları azaltmaya yardımcı oldu diyebilirim.
Kendini soyutlamak çoğu insana iyi gelebilecek bir şey bana da öyle. Fakat evde çocuk varken mümkün olmuyor siz nasıl başarıyorsunuzBenim başa çıkma yöntemim dünyadan biraz soyutlanmak. Kendimi sevdiğim filmlere, kitaplara, müziklere gömerim, deli gibi spor yaparım. Ve mutlaka beni heyecanlandıracak yeni bir uğraşı bulurum. Mesela şuan avokado çekirdeği çimlendiriyorum, bir ara Haşhaşilere kafayı takmıştım, onları araştırmıştım gibi... Bunun dışında da kendime özel zamanlar yaratırım. @hicmakam yukarıda bir tavsiye vermiş, sabah erken kalkıp, o dinginliği yaşamak üzerine... Çok yaptığım bir şeydir. Sabaha doğru küçük kızımı emzirdikten sonra yatmam, biraz keyif yaparım, müzik dinlerim, iç huzura yaklaşır gibi olunca o zaman işlerimle ilgileniyorum. Asıl amaç insanın duyguları tazeyken kafasını oyalaması. Biraz zaman geçince, daha soğukkanlı oluyoruz aslında. Ve derdiniz ne bilmiyorum, benim derdim ölümler, özlemler. Yani eğer bu denli bir şey değilse, hepsinin gelip geçici olduğuna inanmak gerekiyor. Çünkü gerçekten öyle. Burası da @Anamnez 'in dediğine geliyor; ölüm dışında her şey aşılabilir.
Çocuklar uyurken uyumuyorum desem yeridir. Yoksa birini gönderiyorum diğeri geliyor, gün içinde dart tahtası gibi insanım. =) Sabah 5'te kalkıyorum mesela, 7:30 civarı kalkıyor çocuklar. İki buçuk saat iyi bir süre. Bir de hafta sonları çocukları eşime devredip, çalışıyorum diye odama çekiliyorum. Eh bir kısım çalışıyorum, bir kısım kafa dinliyorum. Evde spor yapıyorum, spora onları dahil ediyorum. Halının üstünde benimle yuvarlanıyorlar filan. Küçüğün öğle uykularını büyüğün çizgi film saati yaptım. O arada da kendi dünyama çekiliyorum. Böyleyken böyle...Kendini soyutlamak çoğu insana iyi gelebilecek bir şey bana da öyle. Fakat evde çocuk varken mümkün olmuyor siz nasıl başarıyorsunuz
Yorucu bir tempo ama güzel. Ben eşimle çocugu evden gönderince ne yapacağımı şaşırıyorum heyecandan film mi izlesem kitap mı okusam derken sonra en iyisi bu sakinlikte uyuyayım diyorum hiç şaşmaz hep uyku kazanıyorÇocuklar uyurken uyumuyorum desem yeridir. Yoksa birini gönderiyorum diğeri geliyor, gün içinde dart tahtası gibi insanım. =) Sabah 5'te kalkıyorum mesela, 7:30 civarı kalkıyor çocuklar. İki buçuk saat iyi bir süre. Bir de hafta sonları çocukları eşime devredip, çalışıyorum diye odama çekiliyorum. Eh bir kısım çalışıyorum, bir kısım kafa dinliyorum. Evde spor yapıyorum, spora onları dahil ediyorum. Halının üstünde benimle yuvarlanıyorlar filan. Küçüğün öğle uykularını büyüğün çizgi film saati yaptım. O arada da kendi dünyama çekiliyorum. Böyleyken böyle...