Çok üzgün ve stresli olduğunuz anlarda kendinizi nasıl sakinleştiriyorsunuz?

Ben agliyorum mesela ve bu cok iyi geliyor. Üzüntümü bastirmaya calismiyorum asla.

Uyumakta iyi geliyor, olaya karsi daha mesafeli oluyorum sonrasinda ve bazen sandigim kadar kötü olmadigini görmemi sagliyor.
 
TeslaninOsilatoru .!.:
Uyuyarak üstesinden geliyorum çoğu zaman. Uyandığımda etkisi hafifliyor en azından. Bir de insanlara hayır demeyi öğrendim kimse kırılmasın diye evet dediğim şeylerden pişmanım. Hayatta en çok kendimi sevmeyi bir de. Bu ikisi yaşadığım olumsuzlukları azaltmaya yardımcı oldu diyebilirim.
Genişletmek için tıkla...

benzer seyler yazmisiz :) uyumak cok basit birsey gibi geliyor ama etkisi o kadar fazla ki. Hatta bazen artik gece gece üzüldüysem sabah uyandiktan sonra herseyi daha farkli görecegimi hatirlatmaya calisiyorum kendime ki o an bile bosuna o kadar takmayim diye
 
Loreth .!.:
Benim başa çıkma yöntemim dünyadan biraz soyutlanmak. Kendimi sevdiğim filmlere, kitaplara, müziklere gömerim, deli gibi spor yaparım. Ve mutlaka beni heyecanlandıracak yeni bir uğraşı bulurum. Mesela şuan avokado çekirdeği çimlendiriyorum, bir ara Haşhaşilere kafayı takmıştım, onları araştırmıştım gibi... Bunun dışında da kendime özel zamanlar yaratırım. @hicmakam yukarıda bir tavsiye vermiş, sabah erken kalkıp, o dinginliği yaşamak üzerine... Çok yaptığım bir şeydir. Sabaha doğru küçük kızımı emzirdikten sonra yatmam, biraz keyif yaparım, müzik dinlerim, iç huzura yaklaşır gibi olunca o zaman işlerimle ilgileniyorum. Asıl amaç insanın duyguları tazeyken kafasını oyalaması. Biraz zaman geçince, daha soğukkanlı oluyoruz aslında. Ve derdiniz ne bilmiyorum, benim derdim ölümler, özlemler. Yani eğer bu denli bir şey değilse, hepsinin gelip geçici olduğuna inanmak gerekiyor. Çünkü gerçekten öyle. Burası da @Anamnez 'in dediğine geliyor; ölüm dışında her şey aşılabilir.
Genişletmek için tıkla...
Kendini soyutlamak çoğu insana iyi gelebilecek bir şey bana da öyle. Fakat evde çocuk varken mümkün olmuyor siz nasıl başarıyorsunuz
 
TeslaninOsilatoru .!.:
Kendini soyutlamak çoğu insana iyi gelebilecek bir şey bana da öyle. Fakat evde çocuk varken mümkün olmuyor siz nasıl başarıyorsunuz
Genişletmek için tıkla...
Çocuklar uyurken uyumuyorum desem yeridir. Yoksa birini gönderiyorum diğeri geliyor, gün içinde dart tahtası gibi insanım. =) Sabah 5'te kalkıyorum mesela, 7:30 civarı kalkıyor çocuklar. İki buçuk saat iyi bir süre. Bir de hafta sonları çocukları eşime devredip, çalışıyorum diye odama çekiliyorum. Eh bir kısım çalışıyorum, bir kısım kafa dinliyorum. Evde spor yapıyorum, spora onları dahil ediyorum. Halının üstünde benimle yuvarlanıyorlar filan. Küçüğün öğle uykularını büyüğün çizgi film saati yaptım. O arada da kendi dünyama çekiliyorum. Böyleyken böyle...
 
Çok zor zamanlar geçirdim. Önceleri kendime kızardım ne kadar güçsüzüm diye, şimdi ise o acının içinden geçmek icin kendime izin veriyorum. Kendime "şu an bu üzüntüyü/acıyı yaşıyorsun ama geçecek, belki yarın belki bir ay sonra ama geçecek kendine zaman tanı" diyorum. Aglamak istiyorsam ağlıyorum. O anki olumsuz duyguları sonuna kadar yaşamalıyım diye düşünüp bunun icin kendime.izin veriyorum. Zaten insan belli bir zaman sonra o olumsuz ruh halinden sıkılıyor :) sonrasında ise kendimi mutlu edecek şeylere yöneliyorum zamanla geçiyor. Aklıma geldiğinde de "bak gecti işte uzulmene degdi mi" diye kendimle dalga geçerim.
Insan kendi kendinin doktoru/psikoloğu olmalı, asamiyorsa tabii profesyonel yardim da alınabilir.
 
Loreth .!.:
Çocuklar uyurken uyumuyorum desem yeridir. Yoksa birini gönderiyorum diğeri geliyor, gün içinde dart tahtası gibi insanım. =) Sabah 5'te kalkıyorum mesela, 7:30 civarı kalkıyor çocuklar. İki buçuk saat iyi bir süre. Bir de hafta sonları çocukları eşime devredip, çalışıyorum diye odama çekiliyorum. Eh bir kısım çalışıyorum, bir kısım kafa dinliyorum. Evde spor yapıyorum, spora onları dahil ediyorum. Halının üstünde benimle yuvarlanıyorlar filan. Küçüğün öğle uykularını büyüğün çizgi film saati yaptım. O arada da kendi dünyama çekiliyorum. Böyleyken böyle...
Genişletmek için tıkla...
Yorucu bir tempo ama güzel. Ben eşimle çocugu evden gönderince ne yapacağımı şaşırıyorum heyecandan film mi izlesem kitap mı okusam derken sonra en iyisi bu sakinlikte uyuyayım diyorum hiç şaşmaz hep uyku kazanıyor 🙂
 
Bazen sanki ne yaparsan yap sanki hiç bitmeyecek hiç geçmeyecekmiş gibi gelir. Canın yataktan çıkmak istemiyorsa çıkma. Belki yoga meditasyon gibi gibi şeyler yapmak bile çok zor gelecektir. İçinden yapmak isteyipte kendinde o gücü bulamayadabilirsin. İstersen yatağında aç eğlenceli komik videolar, talk showlar vs dolu youtubeda. Yada bu aralar yapmaya çalıştığım ezan vakti pencereye çıkıp dinlemek dua etmek ve o sıra ister istemez ağlıyorum o bile beni rahatlatıyor gibi hissediyorum. Belli bir zaman sonra unutulmuyor ama alışılıyor o acıya
 
Valla bu durum benimde basımda kendi kendimi yemeden bırakmam ufak bir teselli bulsam ona sarılıyorum. Iyi düşünmeye çalışsamda dert içimde beni yemeden bırakmıyor
 
Tez süreci yeterince yıpratıcı oluyor zaten öncelikle allah kolaylık versin. Takmamak için bi hobinize odaklanın (resim çizmek yazı yazmak müzik dinlemekgibi) rahatlayınca tez çalışmanıza geri dönersiniz.
Ben hep şöyle düşünüyorum bu dert benimle kefene girmeyecekse saçımı ağartmaya başımı ağrıtmaya gerek yok. Gerçekten öyle ölüm var bu dünyada daha önemli ne olabilir ki hayatta? Boşverin. Zaten bu üzüntü sıkıntıdan bir yıl sonra ardınıza dönüp baktığınızda ne kadar da gereksiz şeylere canımı sıkmışım diyeceksiniz. Şimdi bile bir yıl önceki kafanıza taktıklarınızı düşününce anlayacaksınız ne demek istediğimi.
Tezinizde başarılar diliyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X