Bu da dert mi diyeceksiniz şimdi ama dert etmeye başladım artık
Ben aşırı üşengeç bir insanım.Benim kadar üşengeci var mıdır bilmiyorum ama sanırım birinciliği bu konuda kimseye vermem.
Temizlik yapmaya üşeniyorum,yemek yapmaya üşeniyorum,gezip tozmaya üşeniyorum,tuvaletim geliyo tutuyorum çünkü tuvalete gitmeye de üşeniyorum.Hatta ve hatta karnım acıkıyo yemek yemeye üşeniyorum.Eşim olmasa açlıktan can veririm o derece..
Evim derli toplu olsun istiyorum bi türlü olmuyo çünkü bi yeri yapıyorum ve bi anda üşengeçlik geliyo bırakıyorum.Bir taraf topluysa diğer taraf olmuyo. Çamaşır yıkaniyo güç bela asıyorum ve astığımla kalıyo taa ki diğer çamaşır yıkanana kadar. Giysi dolabim ve çekmecelerimi sormayın gitsin.
Evim darmadağınıkken rahat edemiyorum huzursuz oluyorum ama düzenlemeye de bi türlü elim varmıyor. Eve temizliğe kadın geliyor,2-3gun sonra bi bakıyorum ev felaket durumda. Canım bişey yapmak istemiyo ama evi o halde görünce de oturup ağlıyorum.
Eşim kek,tatlı filan istiyo adama 3 yıllık evliliğimizde 1 ya da 2 kere kek yapmışımdır. O da ümidini kesti artık benden başının çaresine bakıyo. Genelde yemek olayını aperatif yapıyorum yapamadigim zamanlarda da dışardan yiyoruz.
Hep oturuyorum yani ve eşim artık diyo ki "hayatım çok az kaldı yumurtlayacaksın"
Ne olacak benim bu halim, siz nasıl enerjik oluyosunuz ve ev işlerini yapmayı nasıl canınız istiyo,bu işleri yaparken nasıl bir düzen oturtuyosunuz bi akıl verin ne olur yaa