O kadar seviyorum ki,o kucağına küçük bi çocuk alıp sevse kıskanıyorum.
Bütün gün okuldayız,terledi mi diye sırtını sıvazlıyorum,nereye baktı,kimlerle konuştu hepsini öğrenmek istiyorum. Yanımdan hiç gitmesin istiyorum. 4 sene oldu,duygularım hiç değişmedi.
O ve çevremdeki kız arkadaşlarım bile abarttığımı düşünüyor. Bu kadar sevmek iyi midir diye sormuyorum,iyi değilmiş ben bugün anladım.
Ben bir erkek arkadaşımıza,daha doğrusu onun bir erkek arkadaşına, nerede olduğunu sordum. Çünkü birlikte çıkmışlardı sınıftan,derse geç kaldığında çağırmak için sormuştum oysa ki...
O ise benimle alay eder gibi,bildiği halde,bilmem kim bilir kiminledir şeklinde bir şaka yaptı. Şaka olduğunu bilsem de bunun sonucunda sevgilime patladım. O da benim gibi sevse,insanların içinde benimle tartışmasa o kişiler böyle şakalar yapmaya cesaret edemezlerdi. Abarttığımı düşündü. Biz arkadaşız dedi. Hak verdim hatalıydım belki ama çok ağrıma gitti o durum.
Gereğinden fazla seviyorum. Artık onu alıştırdım bu duruma,ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Beni kaybetmeyeceğinin farkında. Böyle olmasını istemiyorum. Her gece sabah uyandığımda hala sevgilim olması için dua ediyorum. Sakinleştirici kullanıyorum. Başkalarında göz yummadığım şeylere göz yumuyorum. Karşılığı var mı evet var, seviyor mu evet seviyor ama benim kadar değil...
Anlatmak istedim,çünkü çok canım sıkıldı bugün tartıştığımızda. İçim çok huzursuz. Canım dediğin insanı sürekli kaybetme korkusu yaşamak.
Okuduğunuz için teşekkür ederim...
Edit: Bunları yazmamın nedeni aslında bugün kız arkadaşlarımın bile ona hak vermesi. Kendimi çok kötü hissettim,utandım bir bakıma çünkü herkes onu ne kadar sevdiğimi bilirken o bilmiyor. A bu kız beni bu kadar seviyor bende şunu yapayım demiyor. Ne yapacağımı bilmiyorum...
Bütün gün okuldayız,terledi mi diye sırtını sıvazlıyorum,nereye baktı,kimlerle konuştu hepsini öğrenmek istiyorum. Yanımdan hiç gitmesin istiyorum. 4 sene oldu,duygularım hiç değişmedi.
O ve çevremdeki kız arkadaşlarım bile abarttığımı düşünüyor. Bu kadar sevmek iyi midir diye sormuyorum,iyi değilmiş ben bugün anladım.
Ben bir erkek arkadaşımıza,daha doğrusu onun bir erkek arkadaşına, nerede olduğunu sordum. Çünkü birlikte çıkmışlardı sınıftan,derse geç kaldığında çağırmak için sormuştum oysa ki...
O ise benimle alay eder gibi,bildiği halde,bilmem kim bilir kiminledir şeklinde bir şaka yaptı. Şaka olduğunu bilsem de bunun sonucunda sevgilime patladım. O da benim gibi sevse,insanların içinde benimle tartışmasa o kişiler böyle şakalar yapmaya cesaret edemezlerdi. Abarttığımı düşündü. Biz arkadaşız dedi. Hak verdim hatalıydım belki ama çok ağrıma gitti o durum.
Gereğinden fazla seviyorum. Artık onu alıştırdım bu duruma,ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Beni kaybetmeyeceğinin farkında. Böyle olmasını istemiyorum. Her gece sabah uyandığımda hala sevgilim olması için dua ediyorum. Sakinleştirici kullanıyorum. Başkalarında göz yummadığım şeylere göz yumuyorum. Karşılığı var mı evet var, seviyor mu evet seviyor ama benim kadar değil...
Anlatmak istedim,çünkü çok canım sıkıldı bugün tartıştığımızda. İçim çok huzursuz. Canım dediğin insanı sürekli kaybetme korkusu yaşamak.
Okuduğunuz için teşekkür ederim...
Edit: Bunları yazmamın nedeni aslında bugün kız arkadaşlarımın bile ona hak vermesi. Kendimi çok kötü hissettim,utandım bir bakıma çünkü herkes onu ne kadar sevdiğimi bilirken o bilmiyor. A bu kız beni bu kadar seviyor bende şunu yapayım demiyor. Ne yapacağımı bilmiyorum...
Son düzenleme: