İyi de adam haklı?
Şimdi empati yapıyorum. Benim bir psikolojik rahatsızlığım var, bunu birlikte olduğum kişiye söylemişim, saklamamışım. O benle birlikte olmayı seçmiş, kapısına dayanmamışım sonuçta. Sonra hastalığım nüksettiğinde ona zarar vermemek için uzaklaşmışım ve iyileşince yeniden birlikte olmak için çaba sarf etmişim, “o da kabul etmiş” ve ilişki yeniden başlamış.
Şimdi ben o insanla öncesinde yakınlaştıysam fiziksel olarak, ya da ilişkinin normali her neyse herhangi bir konuda, yeniden barışınca o şekilde davranmam normal değil mi? Dokundu diye ortalığı ayağa kaldıracağınıza sakince bu sürecin sizi yıprattığını ve biraz geri çekilip zamanla yakınlaşmak istediğinizi neden anlatmadınız? Neden adama suçluymuş da size saldırmış gibi davranıyorsunuz?
Hasta olan o beni bırakan o vay efendim bir de ben birlikte olmayıp basıp gidince kızan o, ne hakla kızar? İyi de, adı üstünde, hasta. Elinde değil ki. Ya bunu kabul edip kötü şeyleri de birlikte yaşamayı göze alacaksınız ya da ben psikolojisi normal bir insan istiyorum deyip ilişkiyi bitireceksiniz. Adamın bu sebepten daha önce ayrılmış olması size istediğiniz her şeyi yapmak gibi ekstra bir hak vermiyor. Hoşuna gitmemiş tavrınız bir şekilde ve görüşmemeyi seçmiş, vay efendim hem hasta olan o hem de terk eden o nasıl olabilir? Bu nasıl bir ego?
Ayrıca adamın niyeti cinsellikmiş olmayınca ayrılmış gibi bir durum yok ortada. Bence adam konu sahibinin kızmasına tavrına sinir olmuş, çünkü daha önce de yakınlaşmışlar. Derdi sadece sevişmek olan adam ne hediyelere boğar ne mutlu etmeye uğraşır, gider başkasıyla sevişir.
