Merhaba
Öncelikle bu konu hakkında fikirlerinize çok ihtiyacım var. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Ne yapacağımı bilemez halde oldum ve oldukça acı çekiyorum.. Yaşadıklarımı sabırla okumanızı istiyorum...
Bundan 2 sene önce bir evlilik geçirdim ve boşandım. Ve çok zor geçti bu süreç benim için. Öğretmenim ve tek başıma hayatta mücadele ederken karşıma bir adam çıktı okuldan ve öğretmen arkadaşımdı. Meğer benden çok hoşlanıyormuş. Bende bunu farkettim ben istemiyordum fakat bazı bahaneler bizi yanyana getirmeyi başardı. Ve biz sevgili olduk ve 7 ay görüştük. Zamanla aşk ve sevgiye dönüştü. Aramızda 7 yaş fark var o 36 ben ise 29 yaşındayım. Ama ben bunu bir engel olarak görmedim. Sadece garibime giden bu yaşına kadar neden evlenmediğiydi.. Bana ilişkimizin başlarında uzun uzun, karşısına düzgün bir kız çıkmadığını, bazı psikolojik rahatsızlığı olduğunu ve bu yüzden evlenemediğini anlattı. Ama benim için tam aradığı kadın olduğumu beni çok beğendiğini ve evlilik üzerine benim onun için son şansı olduğunu bunun için çabalayacağını söylüyordu hep. Bende ona inanmaya ve güvenmeye çalıştım. Bu süreçte yakınlaşmalarımızda oldu çünkü onu seviyordum ve güvenmeye çabalıyordum hep iyi düşündüm ama bir yandan da benim de korkularım oluyordu tabi ya beni bu evlilik korkusu ve psikolojik rahatsızlığı yüzünden birgün bırakıp giderse diye... İlişkimizin 5.ayında korktuğum başıma geldi ve herşey güzel giderken birden psikolojik rahatsızlığı ortaya çıktı içinde neler yaşıyor benle ilgili gelecekle ilgili nedenini bilmiyorum ama gerçekten hastalandı stresten fiziksel ağrıları rahatsızlıkları ortaya çıktı psikoloğa gitti ilaçlar kullanmaya başladı ve bu süreçte benden uzak durdu bir süre görüşmememiz gerektiğini hatta kendisinden ayrılmamı bile istedi. Tabi ben bu süreçte uzak durmak zorunda kaldım içim parçalansada hem kızdım hem haline üzüldüm beni tam 1 ay kendinden uzak tuttu arada bir yanına gidiyordum birinde neden böyle olmak zorunda diye bağırıp ağlayıp evime geri dönüyordum birinde üzülüp haline geri dönüyordum ama son zamanlarda yanına gitmedim evimde acımı çektim çok üzüldüm ama yapacak bişey yoktu onunla bir gelecek kuramayacağımı anlayıp onu terkettim. Terkettikten sonra bana uzunca bir mesaj attı beni hala sevdiğini unutamadığını ve iyileşince beni nerede olursam bulacağını yazdı. Bende onu seviyordum ama tepkisiz kaldım. Aradan tam 1 buçuk ay geçti ve beni aradı görüşmek konuşmak istediğini ikimiz için iyi geleceğini özlediğini söyledi ben başta sert çıkıştım konuşcak bişeyimiz olmadığını artık ayrıldığımızı söyledim o hep üsteledi durdu sonra bende dayanamayıp onunla konuşmaya karar verdim ama eskisi gibi olmayacağını sadece konuşacağımızı söyledim. Görüştük arabadaydık tepe de manzara olan biryere götürdü akşamdı konuştuk dayanamadım ağladım hıçkıra hıçkıra beni böyle bırakmamalıydın haketmediğimi falan söyledim sonra o da haklı olduğumu ama beni unutamadığını söyledi ve elimi tutup beni öptü.. Ben ne olduğumu şaşırdım. Ama onu hala sevdiğimi hissettim aşık mı olmuştum bu adama bilmiyorum birbirimizi özlediğimiz her halimizden belliydi. Biliyorum buna izin vermemeliydim aslında ama oldu işte. Neyse biz tekrar görüşmeye başladık ama eskisi gibi yakın değildik ben mesafeliydim. Ben mesafeli durduğum sürece bu benim daha çok üstüme gelmeye başladı. Beni gezdirdi doğum günündü bana hediye falan aldı ben istemedim ama beni mutlu etmek istedi işte benim içimde garip bir duygu ve belirsiz bir huzursuzluk vardı ona artık güvenmiyordum kendi kendime savaş vermeye devam ediyordum onunla görüşmem doğru mu değil mi diye.. O akşam sadece uyumak istedi benle. Ben de kabul etmedim olmaz dedim bir yandan bana yakınlaşmasını dokunmasını istemiyordum artık günaha girmek istemiyordum ne de olsa evli değiliz ayrıldıktan sonra çok yıpranmıştım üzülmüştüm acı çekmiştim. Allaha çok dua etmiştim af dilemiştim biriyle ilişki yaşarken elbet herkes gibi hatalarımız oluyor çünkü.. Tekrar acı çekmemek için mesafeli durmanın iyi olacağını düşündüm. Neyse o akşam onunla biraz oturur eve giderim diye düşündüm çok kararsızdım ama o da gerildi tabi neyse oturuyoruz bana yakınlaşmak istedi dokunmak.. Ben büyük tepki gösterdim dokunamazsın diye kızdım eve gitmek istediğimi söyledim biraz tartıştık beni eve bıraktı bir gerginlikle ve bana uzun bir süre görüşmeyelim dedi ben tabi ne diyeceğimi bilemedim küfür etsem yeridir ne yapmaya çalıştı anlayamadım hasta olup beni bırakan o geri dönüp bir şans veren ben ki bana bunu söylemeye bile hakkı yoktu. Bende bir sinirle arabadan inip eve çıktım. Ağladım uzun mesaj attım benim Allah korkum olduğumu tekrar hata yapmak istemediğmi artık bu ilişkide güvenimin sarsıldığını ama kendisini çok sevdiğimi söyledim o da ardından artık benimle görüşmek istemediğini herşeyin buraya kadar olduğunu söyledi ne hakla! Ben o gece çıldırdım evde felaket gibi bir gündü yanına tekrar gittim bağırdım çağırdım onyn bana bitti demeye hakkı yoktu çünkü yok benim kaprisimi çekemezmiş büyüyüp te gelcekmişim beni kırıcı birsürü laf.. Benim dünyam yıkıldı hiç beklemiyordum. Eve gittim ve uyuyamadım o gece bana mesajla hersey için zamana ihtiyacımız olduğunu yazdı. Keşke tekrar görüşmeseydim en azından o ayrı kaldığımız sürede acımı dindirmiştim ve onca yaşananlardan sonra ben terketmek zorunda kaldım.. Şimdi 1 haftadır konuşmuyoruz. Ama benim içim içimi yiyor evde üzülüyorum çok ağlıyorum ben bu sözleri haketmedim ve beni bir çöpe atar gibi yapamazdı ben bir evlilik geçirmiş ve terkedilmiş bir kadınımdım. Bu adam da hayatımdaki 2.erkekti sadece basit biri olmadım hiçbir zaman.. Bugün okulum yoktu evde ağlamaktan helak oldum elim ayağım buz kesildi sinirden mesaj atcaktım küçük düşmek istemiyorum ama bir yandan evine gidip yüzleşmek istiyorum. Bana karşı büyük hata yaptığını ona söylemek istiyorum. Evini dağıtmak bağırıp ağlamak istiyorum. Kafasını bişeylerin dank etmesini istiyorum. Kendimi zor tutuyorum bu aralar sizce ne yapmalıyım gidip konuşmalımıyım? Bunu yaparsam küçük düşer miyim? Yada onun yazmasını veya aramasını mı beklemeliyim? Zaten bu ilişki bitti artık da ben onun en son bana yaptığı davranışı ve sözleri kaldıramıyorum ve yakıştıramıyorum kendime. Ne yapmalıyım sizce fikirlerinize ihtiyacım var....
Öncelikle bu konu hakkında fikirlerinize çok ihtiyacım var. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Ne yapacağımı bilemez halde oldum ve oldukça acı çekiyorum.. Yaşadıklarımı sabırla okumanızı istiyorum...
Bundan 2 sene önce bir evlilik geçirdim ve boşandım. Ve çok zor geçti bu süreç benim için. Öğretmenim ve tek başıma hayatta mücadele ederken karşıma bir adam çıktı okuldan ve öğretmen arkadaşımdı. Meğer benden çok hoşlanıyormuş. Bende bunu farkettim ben istemiyordum fakat bazı bahaneler bizi yanyana getirmeyi başardı. Ve biz sevgili olduk ve 7 ay görüştük. Zamanla aşk ve sevgiye dönüştü. Aramızda 7 yaş fark var o 36 ben ise 29 yaşındayım. Ama ben bunu bir engel olarak görmedim. Sadece garibime giden bu yaşına kadar neden evlenmediğiydi.. Bana ilişkimizin başlarında uzun uzun, karşısına düzgün bir kız çıkmadığını, bazı psikolojik rahatsızlığı olduğunu ve bu yüzden evlenemediğini anlattı. Ama benim için tam aradığı kadın olduğumu beni çok beğendiğini ve evlilik üzerine benim onun için son şansı olduğunu bunun için çabalayacağını söylüyordu hep. Bende ona inanmaya ve güvenmeye çalıştım. Bu süreçte yakınlaşmalarımızda oldu çünkü onu seviyordum ve güvenmeye çabalıyordum hep iyi düşündüm ama bir yandan da benim de korkularım oluyordu tabi ya beni bu evlilik korkusu ve psikolojik rahatsızlığı yüzünden birgün bırakıp giderse diye... İlişkimizin 5.ayında korktuğum başıma geldi ve herşey güzel giderken birden psikolojik rahatsızlığı ortaya çıktı içinde neler yaşıyor benle ilgili gelecekle ilgili nedenini bilmiyorum ama gerçekten hastalandı stresten fiziksel ağrıları rahatsızlıkları ortaya çıktı psikoloğa gitti ilaçlar kullanmaya başladı ve bu süreçte benden uzak durdu bir süre görüşmememiz gerektiğini hatta kendisinden ayrılmamı bile istedi. Tabi ben bu süreçte uzak durmak zorunda kaldım içim parçalansada hem kızdım hem haline üzüldüm beni tam 1 ay kendinden uzak tuttu arada bir yanına gidiyordum birinde neden böyle olmak zorunda diye bağırıp ağlayıp evime geri dönüyordum birinde üzülüp haline geri dönüyordum ama son zamanlarda yanına gitmedim evimde acımı çektim çok üzüldüm ama yapacak bişey yoktu onunla bir gelecek kuramayacağımı anlayıp onu terkettim. Terkettikten sonra bana uzunca bir mesaj attı beni hala sevdiğini unutamadığını ve iyileşince beni nerede olursam bulacağını yazdı. Bende onu seviyordum ama tepkisiz kaldım. Aradan tam 1 buçuk ay geçti ve beni aradı görüşmek konuşmak istediğini ikimiz için iyi geleceğini özlediğini söyledi ben başta sert çıkıştım konuşcak bişeyimiz olmadığını artık ayrıldığımızı söyledim o hep üsteledi durdu sonra bende dayanamayıp onunla konuşmaya karar verdim ama eskisi gibi olmayacağını sadece konuşacağımızı söyledim. Görüştük arabadaydık tepe de manzara olan biryere götürdü akşamdı konuştuk dayanamadım ağladım hıçkıra hıçkıra beni böyle bırakmamalıydın haketmediğimi falan söyledim sonra o da haklı olduğumu ama beni unutamadığını söyledi ve elimi tutup beni öptü.. Ben ne olduğumu şaşırdım. Ama onu hala sevdiğimi hissettim aşık mı olmuştum bu adama bilmiyorum birbirimizi özlediğimiz her halimizden belliydi. Biliyorum buna izin vermemeliydim aslında ama oldu işte. Neyse biz tekrar görüşmeye başladık ama eskisi gibi yakın değildik ben mesafeliydim. Ben mesafeli durduğum sürece bu benim daha çok üstüme gelmeye başladı. Beni gezdirdi doğum günündü bana hediye falan aldı ben istemedim ama beni mutlu etmek istedi işte benim içimde garip bir duygu ve belirsiz bir huzursuzluk vardı ona artık güvenmiyordum kendi kendime savaş vermeye devam ediyordum onunla görüşmem doğru mu değil mi diye.. O akşam sadece uyumak istedi benle. Ben de kabul etmedim olmaz dedim bir yandan bana yakınlaşmasını dokunmasını istemiyordum artık günaha girmek istemiyordum ne de olsa evli değiliz ayrıldıktan sonra çok yıpranmıştım üzülmüştüm acı çekmiştim. Allaha çok dua etmiştim af dilemiştim biriyle ilişki yaşarken elbet herkes gibi hatalarımız oluyor çünkü.. Tekrar acı çekmemek için mesafeli durmanın iyi olacağını düşündüm. Neyse o akşam onunla biraz oturur eve giderim diye düşündüm çok kararsızdım ama o da gerildi tabi neyse oturuyoruz bana yakınlaşmak istedi dokunmak.. Ben büyük tepki gösterdim dokunamazsın diye kızdım eve gitmek istediğimi söyledim biraz tartıştık beni eve bıraktı bir gerginlikle ve bana uzun bir süre görüşmeyelim dedi ben tabi ne diyeceğimi bilemedim küfür etsem yeridir ne yapmaya çalıştı anlayamadım hasta olup beni bırakan o geri dönüp bir şans veren ben ki bana bunu söylemeye bile hakkı yoktu. Bende bir sinirle arabadan inip eve çıktım. Ağladım uzun mesaj attım benim Allah korkum olduğumu tekrar hata yapmak istemediğmi artık bu ilişkide güvenimin sarsıldığını ama kendisini çok sevdiğimi söyledim o da ardından artık benimle görüşmek istemediğini herşeyin buraya kadar olduğunu söyledi ne hakla! Ben o gece çıldırdım evde felaket gibi bir gündü yanına tekrar gittim bağırdım çağırdım onyn bana bitti demeye hakkı yoktu çünkü yok benim kaprisimi çekemezmiş büyüyüp te gelcekmişim beni kırıcı birsürü laf.. Benim dünyam yıkıldı hiç beklemiyordum. Eve gittim ve uyuyamadım o gece bana mesajla hersey için zamana ihtiyacımız olduğunu yazdı. Keşke tekrar görüşmeseydim en azından o ayrı kaldığımız sürede acımı dindirmiştim ve onca yaşananlardan sonra ben terketmek zorunda kaldım.. Şimdi 1 haftadır konuşmuyoruz. Ama benim içim içimi yiyor evde üzülüyorum çok ağlıyorum ben bu sözleri haketmedim ve beni bir çöpe atar gibi yapamazdı ben bir evlilik geçirmiş ve terkedilmiş bir kadınımdım. Bu adam da hayatımdaki 2.erkekti sadece basit biri olmadım hiçbir zaman.. Bugün okulum yoktu evde ağlamaktan helak oldum elim ayağım buz kesildi sinirden mesaj atcaktım küçük düşmek istemiyorum ama bir yandan evine gidip yüzleşmek istiyorum. Bana karşı büyük hata yaptığını ona söylemek istiyorum. Evini dağıtmak bağırıp ağlamak istiyorum. Kafasını bişeylerin dank etmesini istiyorum. Kendimi zor tutuyorum bu aralar sizce ne yapmalıyım gidip konuşmalımıyım? Bunu yaparsam küçük düşer miyim? Yada onun yazmasını veya aramasını mı beklemeliyim? Zaten bu ilişki bitti artık da ben onun en son bana yaptığı davranışı ve sözleri kaldıramıyorum ve yakıştıramıyorum kendime. Ne yapmalıyım sizce fikirlerinize ihtiyacım var....
