Merhaba arkadaslar. Cok uzgunum bana yardimci olur musunuz lutfen 
Eski konularimdan bilenler bilir ben yurtdisinda yasiyorum ve cok sorunlu bi hayatim var. Babam ben 6 yasindayken yurtdisina geldi bizi de 7 sene sonra getirdi (kendi isteginden dolayi) yani bizi bi sekilde oyaladi. Sonra 2 sene bi aile hayati kurmaya calistik derken cezaevine girdi 3 sene kaldi orda. Hayatim boyunca onun arkasini topladim. Mahkeme, avukat daha sayamadigim onca resmi isin icinde buldum kendimi. Derslerim git gide kotulemeye basladi. Cezaevinden ciktiktan sonra bizle gorusmesine izin verilmedi burda bu konular cok ciddi. Ayda 1 falan gorusuyorduk yine 1.5 sene falan ayri yasadik. Cocuklugumu saymiyorum cunku ben onla hic yasamamis gibiyim. Hic baba sevgisini hissetmemis biriyim hissettiremedi yani. Tamam babam sonucta elimden geleni de yapiyorum ama isinamiyorum bi turlu yine de herzaman kalbini kirmamaya onun icin elimden geleni yapmaya calistim hatta fazlasini yaptim.
1 ay once artik eve gelmesine izin verildi. Onla yasamak istemedigim halde o kagidi imzalamak zorunda kaldim annemin zoruyla. O da hakli kac yildir tek basina hem anne hem baba olmaya calisiyor. Butun evin yuku onun ve benim ustumdeydi. Annem evi gecindirmek icin calisiyor babam da yeni ise girdi ben onlardan hic bi maddi yardim almiyorum. Universite okuyorum, benim butun masrafimi ilerde geri odemeli olarak devlet karsiliyor. 3 ayda bir 300 lira burs aliyorum yarisini onlara veriyorum ustelik.
Ben yasadiklarimin binde birinden bahsettim burda ama anlatilacak oyle cok sey var ki. Gecmiste yasadigim sıkıntılar sonucu epilepsi hastaligina yakalandim ve kullandigim ilaclar nobetlerimi en aza indiriyor ama tamamen gecmiyor. Cok sinirlendigim zaman hala bayiliyorum nobet geciyorum.
Dun annemle disari cikmam gerekti eve donunce de internetten yurt basvurusu yapacaktim son 2 gun kaldi ustelik 1 hafta sonra Turkiye'ye gidicem ve hala okulla ilgili yapmam gereken onca sey var. Eve geldik baktim internet yok. Babam ayarlariyla oynamis bozmus. Servisini aradim 4 saatimi ona harcadim aksam 6'dan 10'a kadar. En sonunda kontoru bitti konusma yarida kesildi sorun da cozulemedi. Babamin telefonuyla aramistim. Telefonu aldim diger odadayim ben, oturma odasinin kapisindan koltuga attim cunku tekrar gidip sorunu cozmeye calisacaktim. Koltuga attim boyle 1 metre mesafe var koltukla aramda telefon yere dustu. Babam da "kafama vursaydin" dedi. "Baba o niyetle atmadim ben kendi dustu" dedim tekrar odaya girdim bi baktim biseyler kiriliyor onlarin oldugu odada. Telefon bardak eline ne gectiyse duvara firlatti odasina gitti. Annem yanima geldi "gerizekali, adami 1 ay durdurmadiniz evde, sabahtan beri surat yapiyorsun, dunyanin sonu mu sanki" gibi konusmaya basladi. Az once babami suclayan kiz kardesim de 360 derece donup sucu bana yikmaya calisti. Ben cok sinirlendigim zaman kendimde olmuyorum o sinirle gidip kiz kardesime saldirdim ittim yani ne diyorsun diye. Sonra o bana vurdu. Ben o an kriz gecirdim bagiriyorum boyle sinirden agliyorum kendimi yirtiyorum. Annem bana tokat atti erkek kardesim tutmasa dovecek. Tokat etti yere dustum kalktim ustune gidiyorum bidaha vursana diye. Sonra babam geldi asagi bi tokatta ondan yedim. Sonra ben bayilmisim hatirlamiyorum ne oldu ama kendime gelmeye basladigimda seslerini duyuyorum ustum falan acilmis babam "sunun ustunu ortun" diyor. gozumu actim ben nefes alamiyorum dilim bogazima kacmis elimi kolumu kaldiramiyorum gozlerim kayiyor ve herkes ben bu haldeyken beni izliyor. kendimi toparladim kalktim ilaclarimi alip odama gidiyorum bunlar anladilar kotu bisey yapacagimi ilaclari aldilar elimden. bu arada onune gelen bana vuruyor kardeslerim bile bana tokat atti. Annem diyor ki " Allah belani versin, senin gibi evlat olacagina tas olsun, geber " . o kadar zoruma gidiyor ki. Bana senelerce iyiki senin gibi bi evladim var diyen annem 2 dakikada bunlari soyluyor.
Ben odama gittim cantamda ilaclarim var haberleri yok. Kaybedecek biseyim olmasa coktan icmistim ama sevdigim var canimin parcasi. Bugune kadar sevgilim, abim, babam , arkadasim, herseyim oldu. O aklima geldi yapmadim. O olmasaydi olumume uzulecek kimse yokmus dun bunu anladim ama onun icin yapamadim. Sabaha kadar agladim sabah baktim ilaclari, bicaklari falan hep saklamislar. Oysa ben yoldan gecen bir arabanin onune de atlayabilirim. Ya da ben kotu biri olsam polisi de arayabilirim . Benim de hatalarim olmus olabilir kirici bisey soylemis olabilirim cunku o an kendimde degilim zaten ama yine de haketmedim butun bunlari. Beni kullanmaya oyle alismislar ki sabah babam odama gelip benden cay yapmami istiyor sanki hicbirsey olmamis gibi.
Kisacasi kizlar babam eve gelmeden once ben hic annemle boyle tartismadim hatta annemin bana tokat bile attigini hatirlamiyorum. Babam eve 1 ay once geldi onun yuzunden oldu hersey. O telefonu kotu niyetle atmadigimi anlayabilse ve sinirlenmeseydi, ya da annem onu yatistirsaydi boyle olmazdi. Benim hastaligimla bile dalga gectiler. Herzaman bayiliyorsun pacani oyle kurtariyorsun dediler. Ben artik bu evde bu insanlarla birlikte yasamak istemiyorum. Zaten kendimi cok kucuk dusurulmus, degersiz hissediyorum. Canimdan bile vazgececek noktaya geldim. Ben bu yaz Turkiye'ye gidicem ve geri donmicem buraya. Orda kendi basima bi duzen kurmak istiyorum. Gerekirse calisicam ama kendi ayaklarim uzerinde durucam. Cunku zaten yurtta bunaliyorum eve gidiyim biraz huzur buliyim diyebilecegim bi ortam da kalmadi. Burda kalamam cunku burda kaldigim surece cehennem azabi yasayacagim. Sevgilim, akrabalarim, arkadaslarim herkes Turkiye'de zaten. Orda universite basvurusu yapip ingilizce ogretmenligi okumak istiyorum. Ingilizcem cok iyi zaten. 19 yasindayim kendi hayatimi kurmak istiyorum. Sizce basarabilir miyim ? Kusura bakmayin cok uzun oldu ama dusunmekten kafayi yiyecegim birilerinin yardimina ihtiyacim var. Herkese simdiden tesekkurler.
Eski konularimdan bilenler bilir ben yurtdisinda yasiyorum ve cok sorunlu bi hayatim var. Babam ben 6 yasindayken yurtdisina geldi bizi de 7 sene sonra getirdi (kendi isteginden dolayi) yani bizi bi sekilde oyaladi. Sonra 2 sene bi aile hayati kurmaya calistik derken cezaevine girdi 3 sene kaldi orda. Hayatim boyunca onun arkasini topladim. Mahkeme, avukat daha sayamadigim onca resmi isin icinde buldum kendimi. Derslerim git gide kotulemeye basladi. Cezaevinden ciktiktan sonra bizle gorusmesine izin verilmedi burda bu konular cok ciddi. Ayda 1 falan gorusuyorduk yine 1.5 sene falan ayri yasadik. Cocuklugumu saymiyorum cunku ben onla hic yasamamis gibiyim. Hic baba sevgisini hissetmemis biriyim hissettiremedi yani. Tamam babam sonucta elimden geleni de yapiyorum ama isinamiyorum bi turlu yine de herzaman kalbini kirmamaya onun icin elimden geleni yapmaya calistim hatta fazlasini yaptim. 1 ay once artik eve gelmesine izin verildi. Onla yasamak istemedigim halde o kagidi imzalamak zorunda kaldim annemin zoruyla. O da hakli kac yildir tek basina hem anne hem baba olmaya calisiyor. Butun evin yuku onun ve benim ustumdeydi. Annem evi gecindirmek icin calisiyor babam da yeni ise girdi ben onlardan hic bi maddi yardim almiyorum. Universite okuyorum, benim butun masrafimi ilerde geri odemeli olarak devlet karsiliyor. 3 ayda bir 300 lira burs aliyorum yarisini onlara veriyorum ustelik.
Ben yasadiklarimin binde birinden bahsettim burda ama anlatilacak oyle cok sey var ki. Gecmiste yasadigim sıkıntılar sonucu epilepsi hastaligina yakalandim ve kullandigim ilaclar nobetlerimi en aza indiriyor ama tamamen gecmiyor. Cok sinirlendigim zaman hala bayiliyorum nobet geciyorum.
Dun annemle disari cikmam gerekti eve donunce de internetten yurt basvurusu yapacaktim son 2 gun kaldi ustelik 1 hafta sonra Turkiye'ye gidicem ve hala okulla ilgili yapmam gereken onca sey var. Eve geldik baktim internet yok. Babam ayarlariyla oynamis bozmus. Servisini aradim 4 saatimi ona harcadim aksam 6'dan 10'a kadar. En sonunda kontoru bitti konusma yarida kesildi sorun da cozulemedi. Babamin telefonuyla aramistim. Telefonu aldim diger odadayim ben, oturma odasinin kapisindan koltuga attim cunku tekrar gidip sorunu cozmeye calisacaktim. Koltuga attim boyle 1 metre mesafe var koltukla aramda telefon yere dustu. Babam da "kafama vursaydin" dedi. "Baba o niyetle atmadim ben kendi dustu" dedim tekrar odaya girdim bi baktim biseyler kiriliyor onlarin oldugu odada. Telefon bardak eline ne gectiyse duvara firlatti odasina gitti. Annem yanima geldi "gerizekali, adami 1 ay durdurmadiniz evde, sabahtan beri surat yapiyorsun, dunyanin sonu mu sanki" gibi konusmaya basladi. Az once babami suclayan kiz kardesim de 360 derece donup sucu bana yikmaya calisti. Ben cok sinirlendigim zaman kendimde olmuyorum o sinirle gidip kiz kardesime saldirdim ittim yani ne diyorsun diye. Sonra o bana vurdu. Ben o an kriz gecirdim bagiriyorum boyle sinirden agliyorum kendimi yirtiyorum. Annem bana tokat atti erkek kardesim tutmasa dovecek. Tokat etti yere dustum kalktim ustune gidiyorum bidaha vursana diye. Sonra babam geldi asagi bi tokatta ondan yedim. Sonra ben bayilmisim hatirlamiyorum ne oldu ama kendime gelmeye basladigimda seslerini duyuyorum ustum falan acilmis babam "sunun ustunu ortun" diyor. gozumu actim ben nefes alamiyorum dilim bogazima kacmis elimi kolumu kaldiramiyorum gozlerim kayiyor ve herkes ben bu haldeyken beni izliyor. kendimi toparladim kalktim ilaclarimi alip odama gidiyorum bunlar anladilar kotu bisey yapacagimi ilaclari aldilar elimden. bu arada onune gelen bana vuruyor kardeslerim bile bana tokat atti. Annem diyor ki " Allah belani versin, senin gibi evlat olacagina tas olsun, geber " . o kadar zoruma gidiyor ki. Bana senelerce iyiki senin gibi bi evladim var diyen annem 2 dakikada bunlari soyluyor.
Ben odama gittim cantamda ilaclarim var haberleri yok. Kaybedecek biseyim olmasa coktan icmistim ama sevdigim var canimin parcasi. Bugune kadar sevgilim, abim, babam , arkadasim, herseyim oldu. O aklima geldi yapmadim. O olmasaydi olumume uzulecek kimse yokmus dun bunu anladim ama onun icin yapamadim. Sabaha kadar agladim sabah baktim ilaclari, bicaklari falan hep saklamislar. Oysa ben yoldan gecen bir arabanin onune de atlayabilirim. Ya da ben kotu biri olsam polisi de arayabilirim . Benim de hatalarim olmus olabilir kirici bisey soylemis olabilirim cunku o an kendimde degilim zaten ama yine de haketmedim butun bunlari. Beni kullanmaya oyle alismislar ki sabah babam odama gelip benden cay yapmami istiyor sanki hicbirsey olmamis gibi.
Kisacasi kizlar babam eve gelmeden once ben hic annemle boyle tartismadim hatta annemin bana tokat bile attigini hatirlamiyorum. Babam eve 1 ay once geldi onun yuzunden oldu hersey. O telefonu kotu niyetle atmadigimi anlayabilse ve sinirlenmeseydi, ya da annem onu yatistirsaydi boyle olmazdi. Benim hastaligimla bile dalga gectiler. Herzaman bayiliyorsun pacani oyle kurtariyorsun dediler. Ben artik bu evde bu insanlarla birlikte yasamak istemiyorum. Zaten kendimi cok kucuk dusurulmus, degersiz hissediyorum. Canimdan bile vazgececek noktaya geldim. Ben bu yaz Turkiye'ye gidicem ve geri donmicem buraya. Orda kendi basima bi duzen kurmak istiyorum. Gerekirse calisicam ama kendi ayaklarim uzerinde durucam. Cunku zaten yurtta bunaliyorum eve gidiyim biraz huzur buliyim diyebilecegim bi ortam da kalmadi. Burda kalamam cunku burda kaldigim surece cehennem azabi yasayacagim. Sevgilim, akrabalarim, arkadaslarim herkes Turkiye'de zaten. Orda universite basvurusu yapip ingilizce ogretmenligi okumak istiyorum. Ingilizcem cok iyi zaten. 19 yasindayim kendi hayatimi kurmak istiyorum. Sizce basarabilir miyim ? Kusura bakmayin cok uzun oldu ama dusunmekten kafayi yiyecegim birilerinin yardimina ihtiyacim var. Herkese simdiden tesekkurler.
