Merhaba, evet gerçekten de öyle. Her eve geldiğimde pişman oluyorum ya, yatağa yatıp utançtan uyuyamıyorum ahaha. En son pazartesi günü yaşadım, o günden beri de uyku bana haram oldu resmenmerhaba gülümseyerek okudum. ben de zaman zaman sizin gibi hissediyorum. anlatacak çok şeyimiz var demek ki. şaka bi yana bunu törpülemek zor. her konuşasımız geldiğinde bunun farkında olmak ve düşünüp kendimizi kontrol etmemiz gerekiyor galiba. sorun tam olarak çözülmez ama biraz azaltsak bile yeter.
Bir musibet bin nasihatten yeğdir derler. Başına bu çok konuşmaktan iş gelirse usanır konuşmazsın. Tavsiye ile düzelmez otokontrol gerekiyor. Yaş ilerledikçe konuşasın azalır merak etmeMerhaba, uzunca zamandır burayı ziyaret etmiyordum. Biraz uzunca bir yazı olacak, umarım okurken sıkılmazsınız.
Ben 28 yaşındayım ve yakın arkadaşlarım var fakat şu anda bu durumu paylaşıp tavsiye alabileceğim biri var gibi hissetmiyorum o yüzden buraya yazıyorum.
Aslında bu kendimle alakalı uzun zaman önce farkettiğim bir konuydu ve düzeltmek için çabalasam da (dürüst olayım çok da çabalamadım) hep kaynadı gitti ve başka dertlerin arasında bunu unuttum, ancak son zamanlarda giderek beni rahatsız etmeye başladı ve son birkaç gündür artık bundan başka birşey düşünemez oldum.
Ben çok konuşuyorum. Evet, bunu çoğumuz yaşıyor, çevremizdeki insanlarda da şahit oluyoruzdur. Genel olarak kültürlü biriyim, okuyup araştırmayı sevdiğim için hem ortalama sohbetlerde hem de derin sohbetlerde insanlarla paylaşacak mutlaka bir şeyler bulabiliyorum. Ancak bir çok şey biliyor olmak farkettim ki her zaman her yerde herkese istediğin gibi fikrini beyan etme hakkı doğurmuyor. Ve özellikle o konu çok bilgili olduğum bir konuysa, ya da gerçekten paylaşmak istediğim bir fikrim varsa, susamıyorum.. Aynı zamanda kendi hayatımla alakalı şeyleri paylaşırken de "oversharing" yapıyorum. Herkesi kendim gibi sandığımdan filtrem yok, düşünmeden aklıma ne gelirse sonradan bu insan beni garip düşünür mü ya da bunu başkasına anlatır mı diye düşünmeden aklımdakini söyleyiveriyorum. Sonrasında da hep pişman oluyorum ama bunu yapmaktan bir türlü vazgeçemedim. Çevrem geniş ve insanlarla sohbet ederken kimse bana tuhaf ya da rahatsız olmuş gibi bakmıyor ama kibarlıktan yaptıklarını düşünmek bende bi paranoya oluşturdu ve içten içe insanların benden rahatsız olduğunu, bana gıcık olduğunu falan düşünmeye başladım. Belki böyle bir şey yoktur, ama kendimi aynanın karşısına alınca böyle bir insana maruz kalsam çenesinden bıkardım deyip kendi kendime utanıyorum. Geçmişini anlatmayan, söylediklerine dikkat eden, gereksiz konuşmayan, ağzı torba gibi biri olmaktan nasıl kurtulabilirim? Birkaç aydır sağlık sorunlarından dolayı çalışamıyorum fakat yakın zamanda tekrar işe girmeyi düşünüyorum, bu da yeni insanlarla tanışıcam demek oluyor. Bu yeni çevreye girmeden kendime çeki düzen vermek istiyorum. Bununla alakalı önerebileceğiniz, kendimi bu konuda geliştirebileceğim herhangi bir şey var mı? Kitap okumayı severim, kişisel gelişim tarzı kitaplar olur, videolar, yazılar olur, bana yardımcı olabilecek herhangi bir şeye razıyım. Sadece bu huyumdan vazgeçmek istiyorum. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim, böyle bir sorun yaşayan varsa lütfen paylaşın, belki beraber çözüm bulabiliriz. Kendinize çok dikkat edin, sağlıcakla kalın.
Kova burcumusun ben de böyleyim hiç çözüm bulamadım vir vir vır vır tam gaz devam ben açık açık sormakta buluyorum çareyi sıkıldıysan susayım diyorum :)Merhaba, uzunca zamandır burayı ziyaret etmiyordum. Biraz uzunca bir yazı olacak, umarım okurken sıkılmazsınız.
Ben 28 yaşındayım ve yakın arkadaşlarım var fakat şu anda bu durumu paylaşıp tavsiye alabileceğim biri var gibi hissetmiyorum o yüzden buraya yazıyorum.
Aslında bu kendimle alakalı uzun zaman önce farkettiğim bir konuydu ve düzeltmek için çabalasam da (dürüst olayım çok da çabalamadım) hep kaynadı gitti ve başka dertlerin arasında bunu unuttum, ancak son zamanlarda giderek beni rahatsız etmeye başladı ve son birkaç gündür artık bundan başka birşey düşünemez oldum.
Ben çok konuşuyorum. Evet, bunu çoğumuz yaşıyor, çevremizdeki insanlarda da şahit oluyoruzdur. Genel olarak kültürlü biriyim, okuyup araştırmayı sevdiğim için hem ortalama sohbetlerde hem de derin sohbetlerde insanlarla paylaşacak mutlaka bir şeyler bulabiliyorum. Ancak bir çok şey biliyor olmak farkettim ki her zaman her yerde herkese istediğin gibi fikrini beyan etme hakkı doğurmuyor. Ve özellikle o konu çok bilgili olduğum bir konuysa, ya da gerçekten paylaşmak istediğim bir fikrim varsa, susamıyorum.. Aynı zamanda kendi hayatımla alakalı şeyleri paylaşırken de "oversharing" yapıyorum. Herkesi kendim gibi sandığımdan filtrem yok, düşünmeden aklıma ne gelirse sonradan bu insan beni garip düşünür mü ya da bunu başkasına anlatır mı diye düşünmeden aklımdakini söyleyiveriyorum. Sonrasında da hep pişman oluyorum ama bunu yapmaktan bir türlü vazgeçemedim. Çevrem geniş ve insanlarla sohbet ederken kimse bana tuhaf ya da rahatsız olmuş gibi bakmıyor ama kibarlıktan yaptıklarını düşünmek bende bi paranoya oluşturdu ve içten içe insanların benden rahatsız olduğunu, bana gıcık olduğunu falan düşünmeye başladım. Belki böyle bir şey yoktur, ama kendimi aynanın karşısına alınca böyle bir insana maruz kalsam çenesinden bıkardım deyip kendi kendime utanıyorum. Geçmişini anlatmayan, söylediklerine dikkat eden, gereksiz konuşmayan, ağzı torba gibi biri olmaktan nasıl kurtulabilirim? Birkaç aydır sağlık sorunlarından dolayı çalışamıyorum fakat yakın zamanda tekrar işe girmeyi düşünüyorum, bu da yeni insanlarla tanışıcam demek oluyor. Bu yeni çevreye girmeden kendime çeki düzen vermek istiyorum. Bununla alakalı önerebileceğiniz, kendimi bu konuda geliştirebileceğim herhangi bir şey var mı? Kitap okumayı severim, kişisel gelişim tarzı kitaplar olur, videolar, yazılar olur, bana yardımcı olabilecek herhangi bir şeye razıyım. Sadece bu huyumdan vazgeçmek istiyorum. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim, böyle bir sorun yaşayan varsa lütfen paylaşın, belki beraber çözüm bulabiliriz. Kendinize çok dikkat edin, sağlıcakla kalın.
yoo hiç azalmıyor ben de Allahtan eşim de çok konuşur da idare ediyoruz birbirimizi :)Bir musibet bin nasihatten yeğdir derler. Başına bu çok konuşmaktan iş gelirse usanır konuşmazsın. Tavsiye ile düzelmez otokontrol gerekiyor. Yaş ilerledikçe konuşasın azalır merak etme
Ben sıkılıyorum artık konuşmaktanyoo hiç azalmıyor ben de Allahtan eşim de çok konuşur da idare ediyoruz birbirimizi :)
Ay bende boyleyim kendimde bazen konu sahibinin yazdıklarını hissediyorumKova burcumusun ben de böyleyim hiç çözüm bulamadım vir vir vır vır tam gaz devam ben açık açık sormakta buluyorum çareyi sıkıldıysan susayım diyorum :)
çenemiz durmuyor malesef :) gerçi arkadaş dost sıkıntı olmuyor ama evlenmeden önce flörtlerim de ciddi sıkıntı yaşıyordum ilk buluşmada bütün hayat hikayemi anlatıyordum eve gidince kendimi tokatladığım çok olmuştur :))))))))))))Ay bende boyleyim kendimde bazen konu sahibinin yazdıklarını hissediyorumVe kova burcuyuum
kocama karşı sıkılmam ya oda çok konuşuyor :)Ben sıkılıyorum artık konuşmaktan
Hahaha bazen ben de anlatırken neden bunu su an karsımdaki kişiye anlatıyorum ki falan diyorumçenemiz durmuyor malesef :) gerçi arkadaş dost sıkıntı olmuyor ama evlenmeden önce flörtlerim de ciddi sıkıntı yaşıyordum ilk buluşmada bütün hayat hikayemi anlatıyordum eve gidince kendimi tokatladığım çok olmuştur :))))))))))))
Malesef ben şuan hamile olduğum için birde ekstra duygusal ve ağlak bir şekilde insanları darlıyorum çok daha beter oldu yaHahaha bazen ben de anlatırken neden bunu su an karsımdaki kişiye anlatıyorum ki falan diyorumama artık başladığım için durduramıyorum da o yuzden insanlarla mesafem sıfır
Kişisel gelişim kitaplarının büyük kısmı balon.Merhaba, uzunca zamandır burayı ziyaret etmiyordum. Biraz uzunca bir yazı olacak, umarım okurken sıkılmazsınız.
Ben 28 yaşındayım ve yakın arkadaşlarım var fakat şu anda bu durumu paylaşıp tavsiye alabileceğim biri var gibi hissetmiyorum o yüzden buraya yazıyorum.
Aslında bu kendimle alakalı uzun zaman önce farkettiğim bir konuydu ve düzeltmek için çabalasam da (dürüst olayım çok da çabalamadım) hep kaynadı gitti ve başka dertlerin arasında bunu unuttum, ancak son zamanlarda giderek beni rahatsız etmeye başladı ve son birkaç gündür artık bundan başka birşey düşünemez oldum.
Ben çok konuşuyorum. Evet, bunu çoğumuz yaşıyor, çevremizdeki insanlarda da şahit oluyoruzdur. Genel olarak kültürlü biriyim, okuyup araştırmayı sevdiğim için hem ortalama sohbetlerde hem de derin sohbetlerde insanlarla paylaşacak mutlaka bir şeyler bulabiliyorum. Ancak bir çok şey biliyor olmak farkettim ki her zaman her yerde herkese istediğin gibi fikrini beyan etme hakkı doğurmuyor. Ve özellikle o konu çok bilgili olduğum bir konuysa, ya da gerçekten paylaşmak istediğim bir fikrim varsa, susamıyorum.. Aynı zamanda kendi hayatımla alakalı şeyleri paylaşırken de "oversharing" yapıyorum. Herkesi kendim gibi sandığımdan filtrem yok, düşünmeden aklıma ne gelirse sonradan bu insan beni garip düşünür mü ya da bunu başkasına anlatır mı diye düşünmeden aklımdakini söyleyiveriyorum. Sonrasında da hep pişman oluyorum ama bunu yapmaktan bir türlü vazgeçemedim. Çevrem geniş ve insanlarla sohbet ederken kimse bana tuhaf ya da rahatsız olmuş gibi bakmıyor ama kibarlıktan yaptıklarını düşünmek bende bi paranoya oluşturdu ve içten içe insanların benden rahatsız olduğunu, bana gıcık olduğunu falan düşünmeye başladım. Belki böyle bir şey yoktur, ama kendimi aynanın karşısına alınca böyle bir insana maruz kalsam çenesinden bıkardım deyip kendi kendime utanıyorum. Geçmişini anlatmayan, söylediklerine dikkat eden, gereksiz konuşmayan, ağzı torba gibi biri olmaktan nasıl kurtulabilirim? Birkaç aydır sağlık sorunlarından dolayı çalışamıyorum fakat yakın zamanda tekrar işe girmeyi düşünüyorum, bu da yeni insanlarla tanışıcam demek oluyor. Bu yeni çevreye girmeden kendime çeki düzen vermek istiyorum. Bununla alakalı önerebileceğiniz, kendimi bu konuda geliştirebileceğim herhangi bir şey var mı? Kitap okumayı severim, kişisel gelişim tarzı kitaplar olur, videolar, yazılar olur, bana yardımcı olabilecek herhangi bir şeye razıyım. Sadece bu huyumdan vazgeçmek istiyorum. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim, böyle bir sorun yaşayan varsa lütfen paylaşın, belki beraber çözüm bulabiliriz. Kendinize çok dikkat edin, sağlıcakla kalın.
Öncelikle bu çok büyük bir sorun değil emin olun :) iyi tarafınız ne biliyor musunuz? çok iyi dinletiyorsunuz kendinizi belli ki. İnsanlar sizi dinlemekten keyif alıyorlar yani. Ama evet her şey tadında güzel. Eksik olduğunuz bir tarafı fark etmeniz zaten en büyük mesele ve çözüme giriş kapısı. O yüzden size çok iyi gelecek bir seminer tavsiye edebilirim. ben daha önce gittim ve bu sorunu çözen birkaç tanıdığım da var.Merhaba, uzunca zamandır burayı ziyaret etmiyordum. Biraz uzunca bir yazı olacak, umarım okurken sıkılmazsınız.
Ben 28 yaşındayım ve yakın arkadaşlarım var fakat şu anda bu durumu paylaşıp tavsiye alabileceğim biri var gibi hissetmiyorum o yüzden buraya yazıyorum.
Aslında bu kendimle alakalı uzun zaman önce farkettiğim bir konuydu ve düzeltmek için çabalasam da (dürüst olayım çok da çabalamadım) hep kaynadı gitti ve başka dertlerin arasında bunu unuttum, ancak son zamanlarda giderek beni rahatsız etmeye başladı ve son birkaç gündür artık bundan başka birşey düşünemez oldum.
Ben çok konuşuyorum. Evet, bunu çoğumuz yaşıyor, çevremizdeki insanlarda da şahit oluyoruzdur. Genel olarak kültürlü biriyim, okuyup araştırmayı sevdiğim için hem ortalama sohbetlerde hem de derin sohbetlerde insanlarla paylaşacak mutlaka bir şeyler bulabiliyorum. Ancak bir çok şey biliyor olmak farkettim ki her zaman her yerde herkese istediğin gibi fikrini beyan etme hakkı doğurmuyor. Ve özellikle o konu çok bilgili olduğum bir konuysa, ya da gerçekten paylaşmak istediğim bir fikrim varsa, susamıyorum.. Aynı zamanda kendi hayatımla alakalı şeyleri paylaşırken de "oversharing" yapıyorum. Herkesi kendim gibi sandığımdan filtrem yok, düşünmeden aklıma ne gelirse sonradan bu insan beni garip düşünür mü ya da bunu başkasına anlatır mı diye düşünmeden aklımdakini söyleyiveriyorum. Sonrasında da hep pişman oluyorum ama bunu yapmaktan bir türlü vazgeçemedim. Çevrem geniş ve insanlarla sohbet ederken kimse bana tuhaf ya da rahatsız olmuş gibi bakmıyor ama kibarlıktan yaptıklarını düşünmek bende bi paranoya oluşturdu ve içten içe insanların benden rahatsız olduğunu, bana gıcık olduğunu falan düşünmeye başladım. Belki böyle bir şey yoktur, ama kendimi aynanın karşısına alınca böyle bir insana maruz kalsam çenesinden bıkardım deyip kendi kendime utanıyorum. Geçmişini anlatmayan, söylediklerine dikkat eden, gereksiz konuşmayan, ağzı torba gibi biri olmaktan nasıl kurtulabilirim? Birkaç aydır sağlık sorunlarından dolayı çalışamıyorum fakat yakın zamanda tekrar işe girmeyi düşünüyorum, bu da yeni insanlarla tanışıcam demek oluyor. Bu yeni çevreye girmeden kendime çeki düzen vermek istiyorum. Bununla alakalı önerebileceğiniz, kendimi bu konuda geliştirebileceğim herhangi bir şey var mı? Kitap okumayı severim, kişisel gelişim tarzı kitaplar olur, videolar, yazılar olur, bana yardımcı olabilecek herhangi bir şeye razıyım. Sadece bu huyumdan vazgeçmek istiyorum. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim, böyle bir sorun yaşayan varsa lütfen paylaşın, belki beraber çözüm bulabiliriz. Kendinize çok dikkat edin, sağlıcakla kalın.
Masallah ne seminermis her derde deva.Öncelikle bu çok büyük bir sorun değil emin olun :) iyi tarafınız ne biliyor musunuz? çok iyi dinletiyorsunuz kendinizi belli ki. İnsanlar sizi dinlemekten keyif alıyorlar yani. Ama evet her şey tadında güzel. Eksik olduğunuz bir tarafı fark etmeniz zaten en büyük mesele ve çözüme giriş kapısı. O yüzden size çok iyi gelecek bir seminer tavsiye edebilirim. ben daha önce gittim ve bu sorunu çözen birkaç tanıdığım da var.
İnsanın ümidini kaybetmesi kadar kötü bir şey yok. Ümidinizi kaybetmemiş olmanız çok güzel. Ki hiçbir problem çözümsüz değil, gerçekten değil. Aslında anlattıklarınıza göre büyük bir problem değil, ama evet çözülmesi gereken bir problem. Aslında ben daha önce aldığım bir seminerde bahsettiğiniz durumun çözümü anlatılmıştı detaylı bir şekilde. Tabi ben yetkin olmadığım için burada anlatamam. Hangi şehirde oturuyorsunuz acaba?
2024 senesinde güvenecek insan bulmak kolay mı? :) tabi ki zor. Ama evet bu konuda endişe duymanız çok normal sizi çok iyi anlıyorum. Aşk ilişkilerinde doğru erkeği seçmek strateji gerektiriyor, insan tanıma gerektiriyor. Bunun için daha önce aldığım seminer bana çok iyi geldi ve eşimi buna göre tanışma aşamasında çok iyi analiz edebilmiştim. Ankara'da çankaya tarafında veriliyor bilmiyorum size ne kadar uzak ne kadar yakın. Fiyatı çok ekonomik olmasından dolayı tavsiye ederim
eşimin kardeşi yaşıyordu 2 sene kadar. Öleceğini zannediyordu sürekli. Hastaneye gidiyor vücudu sapasağlam. Sonrasında ilaçsız olarak çözebildi çok şükür. Bir seminer sonrası halletti ve 4 senedir yaşamıyor.