- 29 Haziran 2010
- 1.129
- 598
- Konu Sahibi Fotosentez
- #1
Arkadaşlar merhaba. Kimseye anlatamadığım anlatsam da kimsenin beni anlayacağını düşünmediğim sorunlarım var. Belki beni tanımayan insanlara dertlerimi daha rahat anlatabilirim diye düşündüm derdimi paylaşmaya karar verdim.
Ben üniversite 4. sınıftayım. En büyük hayalim üniversitede kalıp, akademisyen olmak. Bu arada 7 yıldır süren bir ilişkim var. Sözlüm diyebilirim hatta, ailemlede tanışıyor ve herkes bizim okuldan sonra evlenmemizi bekliyor. Bende bir süre önceye kadar bu konuda çok istekliydim, ama bu son 2aydır hiçbirşey yolunda değil.
İlk sorun erkek arkadaşımla ilgili. Aslında yaşanan çok şey var ama genel olarak bahsedeyim. Beni koruyamıyor, hiçkimseye karşı. Bir arkadaşımız bana iç çamaşırımı yıkar mısın dediğinde, hiçbirşey demedi. Beni şu yaşıma kadar mahallenin bakkalında arkadaşına kadar herkese ezdirdi. Herkes onu kınadı nasıl yaparsın diye. Ama bana mısın demedi. Adamın biri beraber oturduğumuz masada bana çatal fırlattı, olur böyle şeyler dedi geçirdi beni o masada ağlayarak yemek yemeye mecbur etti. Bende salak gibi yedim o ayrı hikaye tabii. Ama bütün bunların yanında, o çok sever beni. Beni ailemi. Çok ilgilidr, bana yardımcı olur. Evime gelir temizlik yaparız beraber. Kaba bir erkek değildir. Ama ben bir erkek tarafından korunmayı, onun yanında güvende olmayı çok özledim.
Ailesiyle tanıştım, 3. seneden sonra. Genel olarak kötü insanlar değiller. Ama annesi gençliğinde ailesi tarafından şimdide kocası tarafından ezilen bir kadın. Dışarı çıkamıyor, kocası yemeğe götürmüyor. Tamamen bir mantık evliliği. Bu sebepten biz erkek arkadaşımla birşeyler yaptığımızda, ne gereği var, gitmeyin dolaşmayın diyor. Tabii açık açık değildi şu yaza kadar çünkü o derece samimi değildik. Ama samimiyetimiz arttıkça korkuyorum ben çünkü baskıları artıyor. Mesela yemekte oturuyoruz, bilmemkimin karısı şu kadar paraya çizme almış geçinemedim diyor almasın benim durumum var bende almıyorum diyor. Halbuki alamaz, eşi kendisinden çok para kısan bir adam. Bunu herkes normal yorumlayabilir ama anlayın beni kadın herkesi kendiyle kıyaslıyor. Yani ben evlenirken oturma grubu istesem atıyorum 5 milyar olsa, ben evlenirken benim de yoktu 2 binlik alın gençsiniz sonra alırsınız der :S ayrıca onlardayken bana sürekli oğlum babasından fazla para istemesin babası kızar dedi :S Bunu neden bana söylüyorsunuz dedim :S Hiiç öylesine dedi. Onun parasını yediğimi düşünüyor ama altında arabası olan benim oğlundan daha çok para alıyorum ben. Bunları söylemesi beni çok korkuttu.
Lütfen beni kimse yanlış anlamasın ben ailevi çok sorunu olan bir ailede büyüdüm. Annem ve babam birbirlerini sevmelerine rağmen babaannem yüzünden hep kavga ederlerdi. Şimdi böyle bir evlilik yapmak istemiyorum.
Ve belkide en kötüsü kendimi dışarıya yalnız yaşamaya çok hazır hissediyorum. Eskiden onsuz birşey yapamazdım ama şimdi öyle değil. Kendi ayaklarım üzerinde durabiliyorum. Ama gene de kararsızım ne yapıcam ben? Evlilikten evlenmekten nişandan düğünden öyle soğudum ki. Lütfen beni anlamaya çalışarak yardım edin. Ne önerirsiniz bana?
Ben üniversite 4. sınıftayım. En büyük hayalim üniversitede kalıp, akademisyen olmak. Bu arada 7 yıldır süren bir ilişkim var. Sözlüm diyebilirim hatta, ailemlede tanışıyor ve herkes bizim okuldan sonra evlenmemizi bekliyor. Bende bir süre önceye kadar bu konuda çok istekliydim, ama bu son 2aydır hiçbirşey yolunda değil.
İlk sorun erkek arkadaşımla ilgili. Aslında yaşanan çok şey var ama genel olarak bahsedeyim. Beni koruyamıyor, hiçkimseye karşı. Bir arkadaşımız bana iç çamaşırımı yıkar mısın dediğinde, hiçbirşey demedi. Beni şu yaşıma kadar mahallenin bakkalında arkadaşına kadar herkese ezdirdi. Herkes onu kınadı nasıl yaparsın diye. Ama bana mısın demedi. Adamın biri beraber oturduğumuz masada bana çatal fırlattı, olur böyle şeyler dedi geçirdi beni o masada ağlayarak yemek yemeye mecbur etti. Bende salak gibi yedim o ayrı hikaye tabii. Ama bütün bunların yanında, o çok sever beni. Beni ailemi. Çok ilgilidr, bana yardımcı olur. Evime gelir temizlik yaparız beraber. Kaba bir erkek değildir. Ama ben bir erkek tarafından korunmayı, onun yanında güvende olmayı çok özledim.
Ailesiyle tanıştım, 3. seneden sonra. Genel olarak kötü insanlar değiller. Ama annesi gençliğinde ailesi tarafından şimdide kocası tarafından ezilen bir kadın. Dışarı çıkamıyor, kocası yemeğe götürmüyor. Tamamen bir mantık evliliği. Bu sebepten biz erkek arkadaşımla birşeyler yaptığımızda, ne gereği var, gitmeyin dolaşmayın diyor. Tabii açık açık değildi şu yaza kadar çünkü o derece samimi değildik. Ama samimiyetimiz arttıkça korkuyorum ben çünkü baskıları artıyor. Mesela yemekte oturuyoruz, bilmemkimin karısı şu kadar paraya çizme almış geçinemedim diyor almasın benim durumum var bende almıyorum diyor. Halbuki alamaz, eşi kendisinden çok para kısan bir adam. Bunu herkes normal yorumlayabilir ama anlayın beni kadın herkesi kendiyle kıyaslıyor. Yani ben evlenirken oturma grubu istesem atıyorum 5 milyar olsa, ben evlenirken benim de yoktu 2 binlik alın gençsiniz sonra alırsınız der :S ayrıca onlardayken bana sürekli oğlum babasından fazla para istemesin babası kızar dedi :S Bunu neden bana söylüyorsunuz dedim :S Hiiç öylesine dedi. Onun parasını yediğimi düşünüyor ama altında arabası olan benim oğlundan daha çok para alıyorum ben. Bunları söylemesi beni çok korkuttu.
Lütfen beni kimse yanlış anlamasın ben ailevi çok sorunu olan bir ailede büyüdüm. Annem ve babam birbirlerini sevmelerine rağmen babaannem yüzünden hep kavga ederlerdi. Şimdi böyle bir evlilik yapmak istemiyorum.
Ve belkide en kötüsü kendimi dışarıya yalnız yaşamaya çok hazır hissediyorum. Eskiden onsuz birşey yapamazdım ama şimdi öyle değil. Kendi ayaklarım üzerinde durabiliyorum. Ama gene de kararsızım ne yapıcam ben? Evlilikten evlenmekten nişandan düğünden öyle soğudum ki. Lütfen beni anlamaya çalışarak yardım edin. Ne önerirsiniz bana?