Merhaba arkadaşlar, geçen yazdan bu yana alt katımıza taşınan iki nişanlı var. İkisi de üniversitede çalışıyorlar kız akademisyen arada bazı kurumlarda denk geldiğim olmuştur bende akademisyenim, nişanlısı da eşi diyeyim artık geçen hafta sonu düğünleri oldu iyi bir insan.. Eşim konuşur arada sırada, sanırım apartmanda muhabbetleri olan tek insanlar biziz. geçen de apartmanda denk gelmişler eşimle, dün akşam hadi bir mübarek olsuna gidelim dedi gittik.. İçim bir tuhaf oldu, özene bezene ev yapmışlar alınan her şey çok güzel ama evde halı ve perde yok yetememişler şimdilik.. 4 ayım bitti hamileyim biraz da bu durumum yakın hissettirdi herhalde beni kadına öğrendim ki o da 3 aylık hamileymiş ve düğünden iki gün sonra ailesine söylemişler, eşinin ailesi pek sıkıntı çıkarmamış zaten Ankara'da oturuyorlarmış, ama kızın ailesi.. annem hem sevindi hem bi tuhaf oldu, o gece kardeşim bile bi ton laf söyleyip bizi evden kovdu babam da bişey demedi diye ağlaya ağlaya anlattı.. O günden beri de ses çıkmamış ailesinden, bende arayamıyorum diyor.. Başta nişanlıyken evi tutup aynı evde kaldıklarını aileler bilmiyorlarmış, bizde yadırgamıştık eşimle açık açık söyledim bunu ona. Eşinin babası çok küçük yaşlarda 6 çocukla annesini terk edip gitmiş, baba tarafının maddi durumu çok iyiymiş ama eşi ve kardeşleri yoksulluk içinde büyümüş, abiler okulları bırakıp çalışmaya başlamış ailede tek okuyan eşi ve hala ailesinin maddi durumu çok kötüymüş.. Eşi de katıldı muhabbete anlattıkları şeyler o kadar dokundu ki bana ve eşime zaten hamileyim her şeye ağlayıp duruyorum fena oldum ya.. Eve birlikte çıkmamızın sebebi de maddiyattı diyor kız.. Buranın bir ilçesinden her gün sabahın 6sı akşamın 7si trenle gelip gittim 1,5 sene ailemin yanından, sabahın köründe beni gara götürmesi için babamı uyandırıyordum o da bıkmıştı artık dedi, burada aparta çıkmak istemiş ona da eşi ikna olmamış tekin değil diye velhasıl o zaman bu evi tutmuşlar. nişan vs de bi kaç ay sonra olmuş, başta ailesi istemiyormuş kızın ama sonra ne olduysa annem kendi yaptı sonradan eşimi de çok sevdiler babam evladı gibi sarıldı o gece biz evden çıkmadan önce bile diyor..
Anlattıkları şeyler o kadar çok kiii kısa olsun diye toplayarak yazdım aslında ama uzaktan da tanırım onu üni.den sevilen, çalışkan bi kız. biz evlenirken de maddi olarak eşimle bütün masrafların altına birlikte girdik.. onun ailesi de üstüne düşeni yapmaya çalıştı Allah var ama durumları iyi değildi o nedenle hep destek oldum eşime, ben yaptım ama ben yaptım demedim ezdirmedim.. Onu o kadar iyi anlıyorum ki, bu konuda o kadar üzüldüm ki şu an ki durumuna.. okul iş ne olacak hepsi bir dert ama annem yanımda olaydı hepsine her şeye göğüs gererdim ben diyor.. Kız kardeşi o gece bi tarafına sahip çıksaydın demiş ona en çokta buna kırılmış sanırım, keşke zevk için öyle olsaydı dedi.. Sanırım o konuda da sıkıntısı var olmadan oldu doktora da söyledim böyle çocuk nasıl olur diye ama Allah verecekmiş dedi bende çok sormadım bu konuları özel olmasın diye.. Tabi aileye anlatmak zor, bir nevi haklılar da.. Ailesi kırıcı konuşmuş biraz ama sanki barışmayacak gibi değiller.. Acaba kıza ben arayayım mı diye söylesem işte ben bu insanları şu zamandan beri görüyorum, kızınızı bliyorum aynı kurumdayız belki bi hata yapmışlar ama ikisi de temiz insanlar desem? Bi faydası olur mu sizce, yoksa banane mi diyeyim? Çocuk çok başka oluyomuş barışırsınız dedim ama şu zamanlarını o ruh haliyle geçirmesi çok üzücü.. Bi fikrinizi almak istiyorum sizlerin, destek olayım, yardım edeyim istiyorum, bende hamileyim.. Ama napayım bilmiyorum.. Eşimle de konuştuk o bize ne canım gibi umursamaz bir şey demedi de Allah yardımcıları olsun dedi :) Yapabileceğimiz bir şey var mı sizce?
Anlattıkları şeyler o kadar çok kiii kısa olsun diye toplayarak yazdım aslında ama uzaktan da tanırım onu üni.den sevilen, çalışkan bi kız. biz evlenirken de maddi olarak eşimle bütün masrafların altına birlikte girdik.. onun ailesi de üstüne düşeni yapmaya çalıştı Allah var ama durumları iyi değildi o nedenle hep destek oldum eşime, ben yaptım ama ben yaptım demedim ezdirmedim.. Onu o kadar iyi anlıyorum ki, bu konuda o kadar üzüldüm ki şu an ki durumuna.. okul iş ne olacak hepsi bir dert ama annem yanımda olaydı hepsine her şeye göğüs gererdim ben diyor.. Kız kardeşi o gece bi tarafına sahip çıksaydın demiş ona en çokta buna kırılmış sanırım, keşke zevk için öyle olsaydı dedi.. Sanırım o konuda da sıkıntısı var olmadan oldu doktora da söyledim böyle çocuk nasıl olur diye ama Allah verecekmiş dedi bende çok sormadım bu konuları özel olmasın diye.. Tabi aileye anlatmak zor, bir nevi haklılar da.. Ailesi kırıcı konuşmuş biraz ama sanki barışmayacak gibi değiller.. Acaba kıza ben arayayım mı diye söylesem işte ben bu insanları şu zamandan beri görüyorum, kızınızı bliyorum aynı kurumdayız belki bi hata yapmışlar ama ikisi de temiz insanlar desem? Bi faydası olur mu sizce, yoksa banane mi diyeyim? Çocuk çok başka oluyomuş barışırsınız dedim ama şu zamanlarını o ruh haliyle geçirmesi çok üzücü.. Bi fikrinizi almak istiyorum sizlerin, destek olayım, yardım edeyim istiyorum, bende hamileyim.. Ama napayım bilmiyorum.. Eşimle de konuştuk o bize ne canım gibi umursamaz bir şey demedi de Allah yardımcıları olsun dedi :) Yapabileceğimiz bir şey var mı sizce?
