Merhaba Kizlar,
buraya Üye olup derdimi dökmek icin cok düsündüm benim bu caresizligimi anlatacak kimsem yok, bu yüzden kendimi burda buldum...caresizligimi Satirlara getirmek istiyorum.. Umarim birileri yazdiklarimi okur.
Ben 25 Yasindayim 3 Yildir Evliyim, aslinda hersey iyi gidiyordu... Esim bana evlenmeden önce Dogal Yöntemle Cocugumuzun olmicagini söylemisti ve ben bunu Kabul etmistim. Niyemi? Tüp Bebek imkanimiz olur diye bu sözü vermisti bana Tüp bebekle olur ama Normal olmaz demisti.
5 Yil öncesine dönelim.. Esim ve ben Almanya dogumluyuz ve orda yasiyoruz, biz Evlenmeden önce Iliskiye girmistik, biliyorum övünecek bi durum degil. Benim Onun Sevgisinden hic süphem yok o beni cok seviyor bunu davranislarinlada anliyorum. Fakat ben artik Mutlu degilim. Üc yildir Bebek icin cabaliyoruz yurtdisina cikip tedavi olmalar, olumsuz cevaplar almalar... Ben cok yiprandim. Ve bu Tedavilere hep ben yönlendirdim Esimi hep ben dedim bunu da deneyelim sunuda yapalim kendiliginden hic doktora gitmedi, evet, onun icinde kolay degil... En son noktada benim üzüldügümü dayanamadigmi gördügünde bana bi teklifte bulundu. Kibrisa gidelim SpremBankasindan cocuk yapalim dedi, en azindan senden bir parca olur dedi kendi evladim gibi severim dedi.. Bu sizce cok büyük sevgi ispati degilmi? Ama ben yapamam, ben baskasinin tanimadigim bir adamin bebegini karnimda tasiyamam. Reddettim. Biraz zamana ihtiyacim var dedim..
Bir haftaligina Türkiyeye gittim Arkadasimla biraz Kafa dagitmaya, dinlenmeye, Nefes almaya ihtiyacim vardi... Türkiyede olanlari anlatmadan önce bir kac yil öncesine gidelim...
Bizim Ailede Akraba Evliligi diye birsey yok, Herhalde bu konuya bukadar karsi gelen Aile bizim ailemiz, sözkonusu bile olmaz.
Benden 6 yas büyük Kuzenim var, halamin Oglu... Her yil izine gittigimizde kücüklügümden bu yana onun yanindan ayrilmazdim, ben onu cok severdim, yaninda olmayi, onunla vakit gecirmeyi.. Aklima ozamanlar onu sevebilip asik olabilecegim geliyordu cünkü onca kuzene ragmen onun varligi beni heycanlandiriyordu. Ama hep icime gömdüm olmaz dedim bizde böyle yok dedim engel oldum icime attim.. ama biz sürekli Görüsüyorduk Whatapp Facetime olsun hergün yazisirdik konusurduk, ben evliligim süresinde iki ay yurdisinda calistim o sirada korktugum yanliz oldugum zamanlar onu aradim onunla konustum... icimde biseyler hissediyordum o his hep vardi ama abim o benim diye engelliyordum duygularimi... Emin olamiyordum, korkuyordum.
Ben Türkiyeye geldim, Kuzenim havalimaninda Calisiyordu bizi alcakti, icimdeki heycani anlatamam, bu neyin nesi bilmiyordum, onu sevmek ona asik olmak istemiyordum, cünkü ben evliyim o benim abim diye diye bitirdim yillarca kendimi.
Sonra o bizi Karsiladi, Sarildim ona o an benim icin zaman durdu, kalbim tepetakla beynim ise durmustu birakmak istemiyordum onu sarilsin birakmasin istiyordum. Ben yine bisey belli etmemeye calisiyordum... 7 Gün öyle gecti Abi abi diye cagiriyordum onu amam icim parcalaniyordu, dayanamiyordum. Kendimden Nefret etmeye basladim, sen nasil böyle hissedersin nasil böyle düsünürsün evlisin sen kendine gel diyordum.. olmuyordu engel olamiyordum, kalbime söz geciremiyordum. Eve Dönecegimiz gün yine bize Havalimanina birakti, Vedalasiyorduk, Kontrolden gecmeden Sen Cok Güzelsin dedi bana, Arkama bakmadan gittim, bakamazdim baksaydim gidemezdim...
Almanyaya geldik, Mesaj atmisti, arkana bakmadan gittin icimi parcaladin, seni seviyorum keske gitmeseydin yaziyordu.
Neye ugradigimi sasirdim hemen aradim, agliyordum sen niye böyle yapiyorsun bu zamana kadar nerdeydin niye acilmadin niye sevdigini simdi söylüyorsun diye kizdim bagirdim ona. Ailemizi biliyorsun dedi, seni kaybederim korkusu cok büyüktü dedi... illaki onun hayatindada iliskiler olmustu ama evli degildi. Ben Senden Baskasini Evlenecek Kadar sevemem dedi...
Aradan bir ay gecti, o onu sevdigmi biliyordu bense onun beni sevdigini biliyordum, ama ben evliyim.
Neyapcagimi bilmiyorum.
buraya Üye olup derdimi dökmek icin cok düsündüm benim bu caresizligimi anlatacak kimsem yok, bu yüzden kendimi burda buldum...caresizligimi Satirlara getirmek istiyorum.. Umarim birileri yazdiklarimi okur.
Ben 25 Yasindayim 3 Yildir Evliyim, aslinda hersey iyi gidiyordu... Esim bana evlenmeden önce Dogal Yöntemle Cocugumuzun olmicagini söylemisti ve ben bunu Kabul etmistim. Niyemi? Tüp Bebek imkanimiz olur diye bu sözü vermisti bana Tüp bebekle olur ama Normal olmaz demisti.
5 Yil öncesine dönelim.. Esim ve ben Almanya dogumluyuz ve orda yasiyoruz, biz Evlenmeden önce Iliskiye girmistik, biliyorum övünecek bi durum degil. Benim Onun Sevgisinden hic süphem yok o beni cok seviyor bunu davranislarinlada anliyorum. Fakat ben artik Mutlu degilim. Üc yildir Bebek icin cabaliyoruz yurtdisina cikip tedavi olmalar, olumsuz cevaplar almalar... Ben cok yiprandim. Ve bu Tedavilere hep ben yönlendirdim Esimi hep ben dedim bunu da deneyelim sunuda yapalim kendiliginden hic doktora gitmedi, evet, onun icinde kolay degil... En son noktada benim üzüldügümü dayanamadigmi gördügünde bana bi teklifte bulundu. Kibrisa gidelim SpremBankasindan cocuk yapalim dedi, en azindan senden bir parca olur dedi kendi evladim gibi severim dedi.. Bu sizce cok büyük sevgi ispati degilmi? Ama ben yapamam, ben baskasinin tanimadigim bir adamin bebegini karnimda tasiyamam. Reddettim. Biraz zamana ihtiyacim var dedim..
Bir haftaligina Türkiyeye gittim Arkadasimla biraz Kafa dagitmaya, dinlenmeye, Nefes almaya ihtiyacim vardi... Türkiyede olanlari anlatmadan önce bir kac yil öncesine gidelim...
Bizim Ailede Akraba Evliligi diye birsey yok, Herhalde bu konuya bukadar karsi gelen Aile bizim ailemiz, sözkonusu bile olmaz.
Benden 6 yas büyük Kuzenim var, halamin Oglu... Her yil izine gittigimizde kücüklügümden bu yana onun yanindan ayrilmazdim, ben onu cok severdim, yaninda olmayi, onunla vakit gecirmeyi.. Aklima ozamanlar onu sevebilip asik olabilecegim geliyordu cünkü onca kuzene ragmen onun varligi beni heycanlandiriyordu. Ama hep icime gömdüm olmaz dedim bizde böyle yok dedim engel oldum icime attim.. ama biz sürekli Görüsüyorduk Whatapp Facetime olsun hergün yazisirdik konusurduk, ben evliligim süresinde iki ay yurdisinda calistim o sirada korktugum yanliz oldugum zamanlar onu aradim onunla konustum... icimde biseyler hissediyordum o his hep vardi ama abim o benim diye engelliyordum duygularimi... Emin olamiyordum, korkuyordum.
Ben Türkiyeye geldim, Kuzenim havalimaninda Calisiyordu bizi alcakti, icimdeki heycani anlatamam, bu neyin nesi bilmiyordum, onu sevmek ona asik olmak istemiyordum, cünkü ben evliyim o benim abim diye diye bitirdim yillarca kendimi.
Sonra o bizi Karsiladi, Sarildim ona o an benim icin zaman durdu, kalbim tepetakla beynim ise durmustu birakmak istemiyordum onu sarilsin birakmasin istiyordum. Ben yine bisey belli etmemeye calisiyordum... 7 Gün öyle gecti Abi abi diye cagiriyordum onu amam icim parcalaniyordu, dayanamiyordum. Kendimden Nefret etmeye basladim, sen nasil böyle hissedersin nasil böyle düsünürsün evlisin sen kendine gel diyordum.. olmuyordu engel olamiyordum, kalbime söz geciremiyordum. Eve Dönecegimiz gün yine bize Havalimanina birakti, Vedalasiyorduk, Kontrolden gecmeden Sen Cok Güzelsin dedi bana, Arkama bakmadan gittim, bakamazdim baksaydim gidemezdim...
Almanyaya geldik, Mesaj atmisti, arkana bakmadan gittin icimi parcaladin, seni seviyorum keske gitmeseydin yaziyordu.
Neye ugradigimi sasirdim hemen aradim, agliyordum sen niye böyle yapiyorsun bu zamana kadar nerdeydin niye acilmadin niye sevdigini simdi söylüyorsun diye kizdim bagirdim ona. Ailemizi biliyorsun dedi, seni kaybederim korkusu cok büyüktü dedi... illaki onun hayatindada iliskiler olmustu ama evli degildi. Ben Senden Baskasini Evlenecek Kadar sevemem dedi...
Aradan bir ay gecti, o onu sevdigmi biliyordu bense onun beni sevdigini biliyordum, ama ben evliyim.
Neyapcagimi bilmiyorum.