Alzheimer in yazilisini biliyorm ama cok yorgunum yazamadm demissinz ama insan alzheimer nasil yaziliyo biliyorsa dusunmez zaten mesela yorgn olup harflern yerini karistrabilirsnz ama cok cok farkli bisey yazmak bilmemektir.buda cok acayip.
yaşım 36.4 abim ve 1 ablam var.En büyük abim evli geri kalan biz 5 kardeş bekarız ve aynı evde anne baba ile 80 metrekarelik bir alanda yasıyoruz.şükürki kiz çocukları olarak kendimize ait bir oda yapabildik.Babam ayzaymır hastası annem ise 70 yasında ama dinç bir kadın. Bencilligi dışında hersey normal.Sosyal bir hayatım yok. Ömrüm çalışma hayatım boyunca bile okuldan eve evden okula seklinde geçti.Arkadslarımla bir yere gidip takılabilmek gibi sansım olmadı aile baskısından.Çevre edinemedim. tek arkadsım dostum ablam ama onun durumu bendende vahim, ev kizi 7-24 evde gecen bir hayat.Bu yaşa kadar evlilikde nasip olmadi bir şekilde... Bu evliliğe evet dediğimde Çevremdeki insanlar tarafından ayıplanmaktan aşağılanmaktan korkuyorum.
Yani kusura bakmayın da sizde sesli heceleri yazmamışsınız.Eleştiri yapmadan birde kendimize baksak.Alzheimer in yazilisini biliyorm ama cok yorgunum yazamadm demissinz ama insan alzheimer nasil yaziliyo biliyorsa dusunmez zaten mesela yorgn olup harflern yerini karistrabilirsnz ama cok cok farkli bisey yazmak bilmemektir.buda cok acayip.
merhaba arkadslar benimde derdime yardım edersiniz umuduyla konu açmaya karar verdim uzun suredir forumu dısardan takip eden bir üyeyim.Ama artık derdim okadar ağır gelmeye başladıki sizlerin yardımına ihtiyacim var(
Derdimi daha iyi anlamanız ve bana yardımcı olabilmeniz için önce kendimden ve ailemden bahsetmek istiyorum.uzun olacak biraz sabırla okuyan ve bana yardım etmek isteyen arkadaşlara şimdiden ÇOOOOKK TEŞEKKÜR ediyorum.Ben ilköğretim matematik öğretmeniyim ve yaklaşık 13 yıllık meslekteyim.Tipik karadeniz ailesine sahibim yani kiz çocuklarına değer vermeyen evde evlenene kadar anne baba sözünden çıkmayacak ve erkek kardeşlere hizmet edicek vs gibi düşüncelere sahip bir aile.6 kardeşiz ben en küçükleriyim, yaşım 36.4 abim ve 1 ablam var.En büyük abim evli geri kalan biz 5 kardeş bekarız ve aynı evde anne baba ile 80 metrekarelik bir alanda yasıyoruz.şükürki kiz çocukları olarak kendimize ait bir oda yapabildik.Babam ayzaymır hastası annem ise 70 yasında ama dinç bir kadın. Bencilligi dışında hersey normal.Sosyal bir hayatım yok. Ömrüm çalışma hayatım boyunca bile okuldan eve evden okula seklinde geçti.Arkadslarımla bir yere gidip takılabilmek gibi sansım olmadı aile baskısından.Çevre edinemedim. tek arkadsım dostum ablam ama onun durumu bendende vahim, ev kizi 7-24 evde gecen bir hayat.Bu yaşa kadar evlilikde nasip olmadi bir şekilde(
(bir kere gerçekten evlenmeyi yuva kurmayı denedm.aynı okulda calıstıgım bekar bir arkadsla olması için ama olmadi sonrasında ise hiçbir girişimim olmadi Sohbeti güzel, güler yuzlu , ağır hanım hanımcık bir bayan olduğum söylenir.Gerceği sölemek gerekirse yüz olarak oldukça güzel bir yüzüm var ama fiziksel olarak da bir o kadar çirkinim (
Buraya kadar sabırla okuduğunuz için tskr ederim artık derdimi paylaşmaya başlayabilirim.Yaklaşık 1 yıldır biriyle görüsürüyorum .Uzaktan bir ilişki farklı şehirlerdeyiz.Niyetler tamamen temiz evlilik yuva kurmak kadar temiz.Yaşlarımız aynı böyle oluncada 1 yılın sonunda artık bir noktaya bağlamak istiyor insan ve suanda bir karar verme aşamasında hissediyorum kendimi.Görüstügüm kişi malesefki ilkokul mezunu ama cok temiz yürekli iyi bir insan.Harika bir baba olacağından da eminim.Kendisi abisiyle birlikte bir otelde dukkan kiralayıp turistlere resim çekip satıyorlar.Geliri oldukça iyi senede 7 ay calsıyorlar ve 40.000 tl kazancı var.2+1 kücük de bir evi var. Herhangi bir kötü alışkanlığı yok ve bana olan sevgisi gerçekten çok büyük.Kendisiyle iyi anlaşabiliyorum ikimizde uyumlu kişileriz.Bende kendisine karşı bos değilim.Bugune kadar bir yanlısını göremedim ve sevgisi gerçekten çok büyük hissedebiliyorum.Beni herseyimle her halimle kabul ettiğini hissettiriyor her defasinda.
Bütün bu olumlu seylere rağmen ben çelişki yasiyorum.Kafam bir türlü susmuyor düşüncelerimi netleştiremiyorum.Onun ilkokul mezunu olmasi beni karar vermekte zorluyor.İlerde veya is hayatımda sorun yasarmıyım diye korkuyorum.Üni mezunuyum ama öle aman aman cok sosyal bir hayatım yok ve unide int türev matris gibi seyler öğrendiklerim güncel hayatıdıgım seyler değil tabiki.ünili olmak beni cok yüceltmiyor.Cümleyi ve anlatmak isitegimi tam ifade edemedim sanirim kafam o kadar karışıkkiumarim demek istediğimi anlamisinizdir.
Bu evliliğe evet dediğimde Çevremdeki insanlar tarafından ayıplanmaktan aşağılanmaktan korkuyorum.Ailem tarafından el neder dusuncecesinin empoze edilmesiyle buyutuldum.Hala annem en ufacık bir seyde "ayıp, utanmazlar , reziller " kelimesini kullanır bize.Bir arkadasimla buluscam desem annem rezil utanmaz millet neler demez hakkınızda sözleriyle geçti cocuklugum gençliğim gerçi halada aynı sözleri duyuyorum.Yazmak için kafamı toplayamıyorum özr dilerim.
Ben böyle bir evlilik yaptığımda okul mesai arkadslarım tarıfından idarecilerim tarafından kınanmaktan aşağılanmaktan korkuyorum.Aaaaaa bak ilkokul mezunuyla evlenmiş bula bula bunu bulmuş denmesinden çekiniyorum.Bunun gibi bir çok dusunce kemiriyor aklımı(((((
Artık evlenmekte istiyorum. Anne olmak istiyorum.Yıllardır özenle aldığım çeyizlerimi kendi evimde kullanabilmek istiyorum((((( Babamın evde kaldın seni kimse almıyor bu yastan sonra senin cocugunda olmaz sözlerini duymak istemiyorum ((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((
Yardım edin bana arkadslar beynimi susturup bir karara varmam gerek.Benim için en doğru olacak kararı bulmam gerek.Kafam okadar karısıkkı toparlayıp aklımdakileri bile yazamadım.bir haftadır yemeden içmeden bu konuyu düşünüyorum.Basım cok ağrıyor yatsı namazını kılıp dua edicem rabbim rabbim dogru kararı vermeme yardımcı olur inşallah.Sizlerde benim için dua edermisiniz ?
Tipik karadeniz ailesine sahibim yani kiz çocuklarına değer vermeyen evde evlenene kadar anne baba sözünden çıkmayacak ve erkek kardeşlere hizmet edicek vs gibi düşüncelere sahip bir aile.
yorumunuz için tsk ederimEvdeki durumunuz, evden okula bir hayatınızın olması, arkadaş çevrenizin bulunmaması çok kötü...
İş güç sahibi olmak hayatın parçalarından biri ama asla tamamı değil...
Siz şu halinizle akademik ve sosyal becerileri güçlü bir ortaokul öğrencisinden daha zor durumdasınız...
O sizden daha rahat ifade eder kendini, farklı ortamlarda daha rahat hisseder...
Hal böyleyken milletin eşinizin eğitim durumuyla ilgileneceğini mi sanıyorsunuz?
Çok önemsediğiniz elalem denen grup sizin mevcut şartlarınızı da eleştirir benim şu anda yaptığım gibi...
Yani sizin yaşamakta olduğunuz hayat birçok ilkokul mezunundan daha vasat...
Doğal olarak insanların ne düşüneceğine o kadar takılıyorsanız sizin hakkınızda da pek iyi şeyler söylemiyor olabilirler.
Daha da fenası dünyanın en zengin, en mutlu insanı olsanız bu kez de çekemedikleri için konuşurlar.
Sadede gelirsek...
Ben de 7 ay çalışıp o parayı almasını uçuk bulanlardanım...
İsterse 100.000 kazansın mesele o da değil...
Siz ilkokul mezunu diye sizi ona layık bulmazlar da laf ederler diye çekiniyorsunuz ama...
O çok ortamlara girmiş, mesleği gereği de fazlasıyla sosyalleşmiştir, ona uyum sağlamakta zorlanabilirsiniz...
Bence asıl endişeniz bu olsun...
Haklı olabilirsiniz genelleme yapmak doğru değil ama bazı gerçeklerde maalesef inkar edilemiyorBu sizin ailenize özgü birşey, Karadeniz aile yapısına değil!
Rabbim herkesi iyilerle karşılaştırsın...bir tanıdığımız iki üniversite mezunu, doçent bir adamla evlendi. (doçentti yanılmıyorsam) toplumda baya saygın bir kişiliği vardı. evlendiler. adam kadına uzun süredir yaklaşmıyor. erkeklik yapmıyor, sıkıntıları var. artı olarak çok pis bir adammış. çorapları uzun süre değişmiyormuş, kokudan ölüyorlar evde. kadına sırtını yaslamış. bütün sorumluluğu üstünden atmış.
kadın boşanmayı düşünüyor.
artı ne profesörler duyduk eşlerini döven. yani mezuniyet çok da önemli değil. üni.deyken bakardım öyle tipler olurdu ki bu mu yani derdim. öte yandan annem ilkokul mezunudur hem de karadenizliyiz. öyle aşağılayıp duran bir ailede yetişmiş. ama görsen üni. mezunlarını cebinden çıkartır maşallah kendini öyle geliştirmiş.
velhasılı eğitim durumunu göz önünde bulundurun ama çok da takmayın. kişisine göre değişir çünkü. siz tanıyın bakın cahil biri mi? hayata bakışı nasıl? sizi kendinden üstün gördüğü için aşağılamaya sizi bastırmaya kalkar mı? bunlara siz karar vereceksiniz. en sonunda kararınız da olumluysa, millete okumamış olduğunu da söylemek zorunda değilsiniz. öğrenci kartını isteyecek değiller.
ailene zaten yaranamazsın istesen de. ananemler benim tipik karadenizli. evlendiğim şahsiyet iki yıllık mezundu. lise bile okumamış diye laf uydurmuşlardı nereden nasıl uydurdularsa. yani kimseyi memnun edemezsin. hele de doğu karadenizli bir aileyi ağzınla kuş tutsan da ikna edemezsin :)
evlenmeyi düşündüğün adamı gerçekten ne kadar iyi tanıyorsun?merhaba arkadslar benimde derdime yardım edersiniz umuduyla konu açmaya karar verdim uzun suredir forumu dısardan takip eden bir üyeyim.Ama artık derdim okadar ağır gelmeye başladıki sizlerin yardımına ihtiyacim var(
Derdimi daha iyi anlamanız ve bana yardımcı olabilmeniz için önce kendimden ve ailemden bahsetmek istiyorum.uzun olacak biraz sabırla okuyan ve bana yardım etmek isteyen arkadaşlara şimdiden ÇOOOOKK TEŞEKKÜR ediyorum.Ben ilköğretim matematik öğretmeniyim ve yaklaşık 13 yıllık meslekteyim.Tipik karadeniz ailesine sahibim yani kiz çocuklarına değer vermeyen evde evlenene kadar anne baba sözünden çıkmayacak ve erkek kardeşlere hizmet edicek vs gibi düşüncelere sahip bir aile.6 kardeşiz ben en küçükleriyim, yaşım 36.4 abim ve 1 ablam var.En büyük abim evli geri kalan biz 5 kardeş bekarız ve aynı evde anne baba ile 80 metrekarelik bir alanda yasıyoruz.şükürki kiz çocukları olarak kendimize ait bir oda yapabildik.Babam ayzaymır hastası annem ise 70 yasında ama dinç bir kadın. Bencilligi dışında hersey normal.Sosyal bir hayatım yok. Ömrüm çalışma hayatım boyunca bile okuldan eve evden okula seklinde geçti.Arkadslarımla bir yere gidip takılabilmek gibi sansım olmadı aile baskısından.Çevre edinemedim. tek arkadsım dostum ablam ama onun durumu bendende vahim, ev kizi 7-24 evde gecen bir hayat.Bu yaşa kadar evlilikde nasip olmadi bir şekilde(
(bir kere gerçekten evlenmeyi yuva kurmayı denedm.aynı okulda calıstıgım bekar bir arkadsla olması için ama olmadi sonrasında ise hiçbir girişimim olmadi Sohbeti güzel, güler yuzlu , ağır hanım hanımcık bir bayan olduğum söylenir.Gerceği sölemek gerekirse yüz olarak oldukça güzel bir yüzüm var ama fiziksel olarak da bir o kadar çirkinim (
Buraya kadar sabırla okuduğunuz için tskr ederim artık derdimi paylaşmaya başlayabilirim.Yaklaşık 1 yıldır biriyle görüsürüyorum .Uzaktan bir ilişki farklı şehirlerdeyiz.Niyetler tamamen temiz evlilik yuva kurmak kadar temiz.Yaşlarımız aynı böyle oluncada 1 yılın sonunda artık bir noktaya bağlamak istiyor insan ve suanda bir karar verme aşamasında hissediyorum kendimi.Görüstügüm kişi malesefki ilkokul mezunu ama cok temiz yürekli iyi bir insan.Harika bir baba olacağından da eminim.Kendisi abisiyle birlikte bir otelde dukkan kiralayıp turistlere resim çekip satıyorlar.Geliri oldukça iyi senede 7 ay calsıyorlar ve 40.000 tl kazancı var.2+1 kücük de bir evi var. Herhangi bir kötü alışkanlığı yok ve bana olan sevgisi gerçekten çok büyük.Kendisiyle iyi anlaşabiliyorum ikimizde uyumlu kişileriz.Bende kendisine karşı bos değilim.Bugune kadar bir yanlısını göremedim ve sevgisi gerçekten çok büyük hissedebiliyorum.Beni herseyimle her halimle kabul ettiğini hissettiriyor her defasinda.
Bütün bu olumlu seylere rağmen ben çelişki yasiyorum.Kafam bir türlü susmuyor düşüncelerimi netleştiremiyorum.Onun ilkokul mezunu olmasi beni karar vermekte zorluyor.İlerde veya is hayatımda sorun yasarmıyım diye korkuyorum.Üni mezunuyum ama öle aman aman cok sosyal bir hayatım yok ve unide int türev matris gibi seyler öğrendiklerim güncel hayatıdıgım seyler değil tabiki.ünili olmak beni cok yüceltmiyor.Cümleyi ve anlatmak isitegimi tam ifade edemedim sanirim kafam o kadar karışıkkiumarim demek istediğimi anlamisinizdir.
Bu evliliğe evet dediğimde Çevremdeki insanlar tarafından ayıplanmaktan aşağılanmaktan korkuyorum.Ailem tarafından el neder dusuncecesinin empoze edilmesiyle buyutuldum.Hala annem en ufacık bir seyde "ayıp, utanmazlar , reziller " kelimesini kullanır bize.Bir arkadasimla buluscam desem annem rezil utanmaz millet neler demez hakkınızda sözleriyle geçti cocuklugum gençliğim gerçi halada aynı sözleri duyuyorum.Yazmak için kafamı toplayamıyorum özr dilerim.
Ben böyle bir evlilik yaptığımda okul mesai arkadslarım tarıfından idarecilerim tarafından kınanmaktan aşağılanmaktan korkuyorum.Aaaaaa bak ilkokul mezunuyla evlenmiş bula bula bunu bulmuş denmesinden çekiniyorum.Bunun gibi bir çok dusunce kemiriyor aklımı(((((
Artık evlenmekte istiyorum. Anne olmak istiyorum.Yıllardır özenle aldığım çeyizlerimi kendi evimde kullanabilmek istiyorum((((( Babamın evde kaldın seni kimse almıyor bu yastan sonra senin cocugunda olmaz sözlerini duymak istemiyorum ((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((
Yardım edin bana arkadslar beynimi susturup bir karara varmam gerek.Benim için en doğru olacak kararı bulmam gerek.Kafam okadar karısıkkı toparlayıp aklımdakileri bile yazamadım.bir haftadır yemeden içmeden bu konuyu düşünüyorum.Basım cok ağrıyor yatsı namazını kılıp dua edicem rabbim rabbim dogru kararı vermeme yardımcı olur inşallah.Sizlerde benim için dua edermisiniz ?
Zaten amacm tdk gorevi gormek degil ama surekli fake konular acilirken biliyorm ama yorgunum cumlesi acayip geldi bunu ackladm.siz yorgun oldugunuzda iyi bildgnz kelimeleri ne kadr yanlis yazabilirsnz. Amacm tartsma yapmak felan degil sadece dikkatmi cekti soyledm.Yani kusura bakmayın da sizde sesli heceleri yazmamışsınız.Eleştiri yapmadan birde kendimize baksak.