Çok canım yanıyor

Kızlar çok canım yanıyor. Son olan olayların üzerine annemin evine çıktım geldim . Kendimi biraz toparladıktan sonra boşanma dilekçesini vermeyi planlıyordum . Ki annem böyle istedi biraz kafan dinlensin düşün sakin kafayla yap yapmak istediğini dedi. Millet beni annemin yanına gezmeye geldim sanıyor. Anneannem bi kaç gündür beni ısrarla arıyordu konuşacak halim yok diye açmıyordum. Bugün yine aradı açtım . Çok severim anneannemi. Bi derdin sıkıntın var mı kuzum diyince tutamadım kendimi ağlamaya başladım anlattım. Bu sırada annem evde yoktu kız kardeşim vardı yanımda. Kendisi anneannemi hatta anne tarafını pek sevmez çoğuyla muhattap olmaz. Baba tarafına yakındır. Annemle babam ayrılar bu arada. Babadan fayda yok yıllardır görüşmüyorum. Ben anneannemle konuşurken ordan “kapat şu telefonu ya” diye terbiyesizce bağırıyor. Ki anneannem durumdan zaten haberdarmış. “Ben biliyordum kuzum sen söylemeden sormak istemedim dün kayınbaban dayını görmüş seninle oğlunun arasının açık olduğunu geçinemediğinizi söylemiş bi yol bulalım düzeltelim aralarını bişeyler yapalım demiş” dedi.

Kayınbabamlar annemi arayamıyorlar artık çünkü annem boşanmam taraftarı ben çocuğumu çeker alırım ne yapıyorlarsa yapsınlar diyor. İkilemde tabi bi taraftan da yuvası yıkılmasa mı diye düşünüyor. Annem eşimi çok severdi eşim onun baş tacıydı taki son yaşanan olaylara kadar. Annemi arayıp sürekli kızınızdan boşanıyorum, şöyle kötü böyle kötü demesi, kendi yaptıklarını asla anlatmaması sürekli öfkeyle hareket edip sonra hiçbişey olmamış gibi davranması falan soğuttu annemi ondan. Neyse anneannem böyle söyledi kapattık telefonu arayacağım seni sonra dedim. Akabinde kızkardeşim başladı “ aferin en duymaması gereken insanlara bile duyurdunuz ortalığa sıctınız batırdınız el birliğiyle annemi sonunda hasta edeceksiniz bıktık senin evliliğinden de sorunlarından da geçinmeyi bilemedin adama ne laflar saydın boşuna polyannacılık oynama sende az değilsin pişmanlığında boğul şimdi” gibi laflar etti. Boşansam elalem duymayacak mıydı sanki dedim. Konuşması kolay Allah başına vermesin ne diyim dedim. Tartışmaya başladık.

Kaç gündür burdayım beni yedi bitirdi . Bir bana saydırıyor sen şöyle hatalısın böyle hatalısın diye, bir eşime saydırıyor, bi arkandayım diyor sonra suratıma bakmıyor bana yüz vermiyor. Erkek arkadaşıyla onun da sorunları oluyor geçen gün tartışmışlar çocuk buna sktir git demiş kapattı telefonunu açmadı günlerce çocuk köpek gibi peşinden koştuğu için çok rahat. Bi zamanlar benim de peşimden köpek gibi koşuluyordu ama evlilik öyle değil yuvanın dağılması da senin sandığındaki kadar kolay bişey değil benim zaten canım burnumda sus artık yeter dedim ve evden kovuldum. Çıktım şimdi dışarıda sokaklarda boş boş yürüyorum kimseye haber vermeden defolup gitmek istiyorum buralardan.

Annenin evinde barınamazsın göze batarsın demişlerdi haklılarmış. Eşim buna hadi git demişti diye beni evden kovdu diye ağzından düşürmüyor ama yürü topla eşyalarını çıkıp gidiyoruz dediğinde eşim öyle bi laf etti , ben yanına gitme mutfakta benimle dur dedikçe gitti başında dımıttı çok sürmedi zaten bağıra çağıra ortalığı inletti bunu asla anneme dahi söylemedim ama eşimin üzerine asıl o yürüdü ben zor tuttum zor ayırdım. Eşim sadece oturduğu yerden ayağa kalkıp başına dikilerek konuşmuştu. Kimseyi savunmuyorum kızlar o eşimin de yaptığı çok hata var ama anladım ki bana hiç bi yerde rahat yok artık kendi başımın çaresine bakmaktan başka bi yolum yok. Çok üzgünüm…

Annen arkandaysa kardeşini çok önemsememeni söylemeliyim. Tartışmaya girme. Hatta mümkünse muhattap da olma mecbur kalmadıkça, seni geri çekiyor.

Ev kardeşinizin değil annenizin. Anneniz arka çıkmış. Boş verin kardeşinizi. Kafanızı toplayın dilekçeyi verin. Bir işe girin. Kafanız dağılır. Hem de ekonomik özgürlüğünüz olur. Allah yardımcınız olsun.

Kardeşiniz kimi kimin evinden kovuyor ya?! Yerini bilsin, haddini aşmasın! Orası annenizin evi! Hayatınızı düzene sokana kadar da annenizin yanında kalmaya devam edin. Üstelik sizi destekliyormuş anladığım kadarıyla. Kardeşiniz sizi kovdu diye de sakın eşinize geri dönmeyi düşünmeyin!

çok merak ediyorum işiniz geliriz mesleğiniz var mı
çözüm yollarınız harika gerçekten

Kimin evinden kimi kovuyormuş sorsanıza ne diye çıkıyorsunuz evden? O evlatsa siz de evlatsınız. Kardeşiniz deliliğe vurup üste çıkmaya çalışıyor. Bu durumda siz de sen deliysen ben daha deliyim diyeceksiniz o zaman sopasını saklar haspam.

Önceki konularınızı okudum. Şunu yaşadınız diye aman annemin evine sığamadım diyip kalkıp boşanmaktan vazgeçersen hayatınızın hatasını yaparsınız. Annenizin desteğini de kaybedersiniz. O çok muhterem eşinizin de ekmeğine yağ sürersiniz.

Mesleğiniz var mı ?

Ben de benzer durumu yaşıyorum şu süreç zaten hassas insan destek bekliyor. Biz de kardeşimle arada atışıyoruz. Geçen çok konuşuyorsun seninle evlenen adama yazık dedim diye senin evlendiğini de gördük diye lafı yapıştırıverdi. Çok şımarık büyüdüğü için hiç duru durağı bilmiyor annemi babamı bile bazen azarlıyor çocuğu gibi Aslında bizim de hatamız var yoğun çalışan anne baba, sürekli ben eksiklik hissetmesin diye her işini hallettim şimdi de bunun rahatlığı var. Ama bu saatten sonra da değişeceğini sanmıyorum. Bişey söylediği zaman cevabını veriyorum. Devam ettirmiyorum. Bakıyorum daha devam ediyor direk anneme paslıyorum yoksa dayanamam saç başa gireriz

MrsPanther .!.:

Ben de benzer durumu yaşıyorum şu süreç zaten hassas insan destek bekliyor. Biz de kardeşimle arada atışıyoruz. Geçen çok konuşuyorsun seninle evlenen adama yazık dedim diye senin evlendiğini de gördük diye lafı yapıştırıverdi. Çok şımarık büyüdüğü için hiç duru durağı bilmiyor annemi babamı bile bazen azarlıyor çocuğu gibi Aslında bizim de hatamız var yoğun çalışan anne baba, sürekli ben eksiklik hissetmesin diye her işini hallettim şimdi de bunun rahatlığı var. Ama bu saatten sonra da değişeceğini sanmıyorum. Bişey söylediği zaman cevabını veriyorum. Devam ettirmiyorum. Bakıyorum daha devam ediyor direk anneme paslıyorum yoksa dayanamam saç başa gireriz

Genişletmek için tıkla...

Bana özel mesaj atmıştınız okumuştum. Kusura bakmayın bu kafayla cevap dahi veremedim sonra da unuttum. Duruşunuza gerçekten hayranım konularınıza baktım da. Gerçekten nasıl başarıyorsunuz? Kararınızın arkasında olmanız çok güzel ki bende arkasındayım geri adım atmayı düşünmüyorum ama bu tür durumlarda çok hassas kırılgan davranıyorum tüm dünya başıma yıkılmış gibi geliyor. Eşinizle severek evlenmiştiniz sizde değil mi? Biz 5 senelik bi birlikteliğin sonunda evlendik. İlk yıllar bana kör kütük aşık, asla kırmayan, üzmeyen , değer veren bi insandı çok beyefendiydi bu yüzden annemler ona bayılıyordu bazen çok üzülüyorum keşke sonu böyle olmasaydı diye. Sizde de iç hesaplaşmalar çok oluyor mu? Şurda şurda hatalı mi davrandım, şurda çok mu üzerine gittim , çok mu damarına bastım da böyle oldu gibi şeyler.. İster istemez bunları sürekli düşünüyorum çok zor bi süreç benzer durumları yaşayanlara gerçekten sabır diliyorum.

lillyleon .!.:

Bana özel mesaj atmıştınız okumuştum. Kusura bakmayın bu kafayla cevap dahi veremedim sonra da unuttum. Duruşunuza gerçekten hayranım konularınıza baktım da. Gerçekten nasıl başarıyorsunuz? Kararınızın arkasında olmanız çok güzel ki bende arkasındayım geri adım atmayı düşünmüyorum ama bu tür durumlarda çok hassas kırılgan davranıyorum tüm dünya başıma yıkılmış gibi geliyor. Eşinizle severek evlenmiştiniz sizde değil mi? Biz 5 senelik bi birlikteliğin sonunda evlendik. İlk yıllar bana kör kütük aşık, asla kırmayan, üzmeyen , değer veren bi insandı çok beyefendiydi bu yüzden annemler ona bayılıyordu bazen çok üzülüyorum keşke sonu böyle olmasaydı diye. Sizde de iç hesaplaşmalar çok oluyor mu? Şurda şurda hatalı mi davrandım, şurda çok mu üzerine gittim , çok mu damarına bastım da böyle oldu gibi şeyler.. İster istemez bunları sürekli düşünüyorum çok zor bi süreç benzer durumları yaşayanlara gerçekten sabır diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Önemli değil canım Evet ben de severek evlenmiştim 4 yılın ardından ama sevgiliyken de herşey süperdi diyemiyeceğim. Belki de o zamanki ayrılıklar ve bir çok kişinin kimin ne hatası olduğunu objektif şekilde yorumlaması sebebiyle olaylara bakış açım çok değişti. Kendime değer vermeyi öğrendim. Tabi ki süreç çok zor kimse asla aklımda şüphe yok diyemez ama ben psikoloğuma çok şey borçluyum. Ayrıldıktan sonra kendisi bana aynen şöyle demişti, ister boşanmaya karar ver ister eşin özür dilesin ve barışmaya karar ver önemli olan şey senin huzurun ve mutluluğun. Sonra bir düşündüm ben bu evlilikte zaten huzurlu değildim ki. Yaptığım hiç bir şey takdir görmüyordu onu geçtim yaptığım hiç bişeyi düzgün yapamıyormuş gibi hissediyordum. Sürekli aşağılanıyordum en iyi halimizde bile, en ufak bir istekte bulunduğumda küfürle karşılaşıyordum. Beni bu kadar kötü hissettiren ve değersizleştiren bir ilişkiyi devam ettirsem ne olacaktı ki. Şimdi özür dilese değişecek miydi? Hayır çünkü daha önce de özür diledi sözler verdi kaybettiğini anladığında ama bunu beni sevdiği değer verdiği için değil, elinden oyuncağı alınan bir çocuk hissiyatıyla yaptı. Onsuz mutlu olduğum bir başkası bana değer verdiği için. Tüm bunlar sonucunda vazgeçtim.

Ve şiddetin hiç bir bahanesi yoktur.