P
pink_dream
Ziyaretçi
- Konu Sahibi pink_dream
- #1
Dün bir kez daha anladım...Hayatta her zaman yalnızsınızdır aslında...
Ben bir hata yaptım... yaptığım hata ;bir zamanlar sevdiğim insan ile aramızdaki sorunları ablama anlatmış ve üzüntümü dile getirmiş bulunmam şimdi ise zamanıda yaşamış olduğum o sorunlarımı (aşılmayacak sorunlar da değildi halbuki...) ve de üzüntümü onunla paylaştığım için çok ama çok üzgünüm.Ve pişman etti beni açıkçası bundan sonra kendimden başka kimseye güvenmek istemiyorum ne acıdır ki canın bildiğin bile bir zaman sonra senin ona verdiklerin yani üzüntülerini gün gelir sana koz ...muş gibi kullanmaya çalışırmış çok acı bir şekilde öğrendim biliyorum ki bunu yapmayan bri çok insan var ama benim çok sevdiğim değer verdiğim saygı duyduğum o insan bile bile canımı yakıyor ve ben sadece üzüntümden kahrolmak ile kalıyorum öyle üzüldüm ki hayatımda ilk kez dün bir den bir e ayaklarım tutmadı inanın yürüyemedim ve kendi yatağıma kadar yürüyecek takati bile bulamadım...
İnsan sevmek ,sevilmek ve de güvenmek istiyor en yakınına hiç hesapsızca dertlerimizi anlatıpta karşımıza silah gibi geldikten sonra hayatın da gözümde değeri pek kalmıyor bilmiyorum arkadaşlar açıkça anlatabildim mi özür dilerim sizden içimden geldiği gibi yazdım umarım beni anlayacak teselli verebilcek birileri vardır aranızda ...üzgünüm çünkü...:çok üzgünüm::a015:
Ben bir hata yaptım... yaptığım hata ;bir zamanlar sevdiğim insan ile aramızdaki sorunları ablama anlatmış ve üzüntümü dile getirmiş bulunmam şimdi ise zamanıda yaşamış olduğum o sorunlarımı (aşılmayacak sorunlar da değildi halbuki...) ve de üzüntümü onunla paylaştığım için çok ama çok üzgünüm.Ve pişman etti beni açıkçası bundan sonra kendimden başka kimseye güvenmek istemiyorum ne acıdır ki canın bildiğin bile bir zaman sonra senin ona verdiklerin yani üzüntülerini gün gelir sana koz ...muş gibi kullanmaya çalışırmış çok acı bir şekilde öğrendim biliyorum ki bunu yapmayan bri çok insan var ama benim çok sevdiğim değer verdiğim saygı duyduğum o insan bile bile canımı yakıyor ve ben sadece üzüntümden kahrolmak ile kalıyorum öyle üzüldüm ki hayatımda ilk kez dün bir den bir e ayaklarım tutmadı inanın yürüyemedim ve kendi yatağıma kadar yürüyecek takati bile bulamadım...
İnsan sevmek ,sevilmek ve de güvenmek istiyor en yakınına hiç hesapsızca dertlerimizi anlatıpta karşımıza silah gibi geldikten sonra hayatın da gözümde değeri pek kalmıyor bilmiyorum arkadaşlar açıkça anlatabildim mi özür dilerim sizden içimden geldiği gibi yazdım umarım beni anlayacak teselli verebilcek birileri vardır aranızda ...üzgünüm çünkü...:çok üzgünüm::a015:
