çok kırgın çok kızgın çok aptal gibi hissediyorum kendimi şuan aptal gibi evliliğimi kurtarmaya çalışıyorum hala sizce boşa mı çırpınışlarım
boşa mı yakarışlarım
sessiz çığlıklar atıyorum içimden
her zamanki gibi ağlıyorum yine
bunların hepsini kimseye anlatamadım kendim ve şuan sizden başka
sizce evliliğimi kurtarmaya hiç mi şans yok
hiç mi umut yok
Anlamıyorum, adam sizle evlendiğinin ilk ayından itibaren eski sevgilileriyle görüşüyor, eski sevgililerle mesajlaşıyor, kontör atıyor, gizli gizli konuşmalar oluyor, arkadaşlık sitelerine üye oluyor, sizi aldatıyor hem de sizin yatağınızda, gene arkadaşlık sitelerine üye oluyor... Ve evlliğini krtarmaya çalışan sizsiniz....
Neyi kurtarmaya çalışıyorsunuz allah aşkına, olmayan bir evliliği kurtaramazsınız....
Arkanıza bakmadan çıkın o evden, boşanın.... Aileniz sizin arkanızda olacaksa arkanıza bile dönüp bakmayın...
Ha bu evliliği kurtarmak için çabalamas gereken biri varsa o da kocanızdır, siz bi annenizin evine gdin bakalım o çabalayacak mı???? Hatayı yapan o çabalaması gereken de o... Ama çabalayacağını sanmıyorum... Daha fazla acı çekmeyin ve kendinize yeni bir yo çizin, yolun daha başındasınız 21 yaş çok küçük...
ben de bakayım kartlarına izninle
sorun sadece eşinin arkadaşlık sitelerine üye olması değil
yani esas sorun bu değil ki
o yüzden geçelim bunu...
bu adam seni aldatmış ve aldatacaktır da
deki bi daha yapmayacak ki yapacağını yapmış zaten
senin yatağına birlikte uyuduğunuz odaya başka bi kadını almış
bu bi kadın için kıyamettir...
en geçerli en yeterli sebeptir bana göre
diyelim ki boşanmak istedin karar verdin buna
elbette seni baş köşeye koyacak ailenin yanına gideceksin
ayrı oturmak ilk aşamada düşünülmeyecek bi şey zaten
21 yaş o kadar şey için başlangıçtır ki
hele de bi başkasıyla yapamam sözü en fazla 1 sene de unutacağın bi laf olacak
yani hayatın ilk 3 basamağındasın henüz
bak yukarıya ...
daha çıkman gereken binlerce basamak var
ama sen önce karar ver
yerinde saymak mı yoksa o merdivenleri çıkmak mı istersin
merdivenlere tabiiki çıkmak istiyorum fakat
içimde onu incitmek isteme hissi var
bi yandan da sessiz sedasız bsamakları çıkmak istiyorum
onu sessizliğimde hayatının zindan olmasını,vijdan azabıyla kıvranmasını
ben ona taş attıkça o bana gül attı diyerek kafasını duvarlara vurmasını istiyorum
sevgi dersen bilmiyorum sorguluyorum
ağlıyorum ama zayıflığımdan değil
nefret ettiğim aptal yerine konulmaktan dolayı
ağlıyorum çünkü ben onu çocuk gibi korudıkça
o hep yanmak istedi
onu korumaya çalıştıkça ben yandım
off çok zormuş bu durumlar çokk Allah yardımcım olsun inşallah...
büyüklerimle konuştum
yarın toplantı var artık gerisi Allaha ve zamana kaldı
gelişmeleri size muhakkak anlatıcam
dualarınızı eksik etmeyin
gözüm açmama biraz da olsa net düşünmeme sebep olduğunuz için
ayrıca yorumlarınız için de çok ama çok teşekkür ederim...
Fransiyum canım; sanırım şu an artık ailen durumu öğrenmişler, ya da ben öyle anladım...
Bir bakıma iyi de olmuş öğrenmeleri...
Çünkü böyle bir durumda senin, en çok onların desteğine ihtiyacın var...
Her ne olursa olsun, sen aklı başında bir insansın... Eğriyi doğruyu tartmasını bilirsin..
İçinde, şu an eşinin düzeleceğine dair bazı umutlar taşıdığını biliyorum..
Belki de ne olacağını bilmediğin bir gelecek korkusuyla bu umutlara sarılıyorsun...
Sana "şöyle yaparsan eşin düzelir." diye bir tavsiyede bulunmak isterdim canım ama maalesef, bu durumda mümkün görünmüyor....
Görebildiğim kadarıyla, geriye önünde iki seçenek kalıyor...
Ya bu aldatılmalara, bu kandırılmalara, bu saygısızlıklara devam edeceksin; ya da sil baştan hayatını yeniden düzene sokacaksın..
Daha önce evlenmiş bir kadının, yeniden ailesinin yanına dönmesi zor bir durum...
Ama şu an içinde bulunduğun durum kadar zor ve onurunu rencide edici değil emin ol..
Bebeğini olmaması senin için büyük bir avantaj... Bu avantajı çok iyi değerlendirmelisin..
Bak henüz 21 yaşındasın ve daha genceciksin...
Hayat sana tüm kapılarını kapatmış gibi hissetmemelisin...
Çevre ne der; annem babam ne der; bir daha asla birine güvenemem; ailemin yanına dönemem düşüncelerini kafandan silmelisin.. O düşünceler kafanda oldukça, doğru kararlar veremzsin...
Mutlaka psikolojik destek almalısın..
Psikolog senin rahatlamana yardımcı olacağı gibi; hayatına nasıl bir yön vermen gerektiği konusunda, kendi düşüncelerini,hayattan beklentilerini anlamanı sağlayacaktır..
Unutma, her şeyden önemlisi sensin.. Sen, diğer herkesi bir kenara at...
Bundan 3 sene önce eşin hayatında var mıydı? Hayır...
Hayatını çok güzel devam ettirebiliyordun ama değil mi? Demek ki yine yapabilirsin...
Sen kendine güvenmezsen, asla bir arpa boyu yol alamazsın...
Ailen sana destek olduğuna göre, kendini yalnız hissetme.
Belki bir dönem, ailenin yanında kalman gerekebilir.. Bundan rahatsız olma...
Zaten onlar da senin içinde bulunduğun durumun hassasiyetiyle, daha yumuşak yaklaşacaklardır sana..
Bir süre sonra kendine iş bulur, yavaş yavaş hayatını rayına oturtmaya başlarsın..
Kendine acmayı bırak artık lütfen oldu mu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?