- 4 Aralık 2010
- 1.444
- 738
- 323
- 39
- Konu Sahibi yummymummy
-
- #181
canım ya..cesaretimi toplayıp yazdım diyorsun.... bunda utanılacak bişi yok....madur sensin...
ben de buna benzer kötü bir çocukluk yaşadım malesef etkisi uzun yıllar geçmedi üstümden daha da var biraz biraz izleri ama şükür geçti...Allah biliyor ya şimdi annemle iyiyiz ama ayrılsam Allah vermesin baba evine dönsem annem yine eskisi gibi olur eve geldiğimi vurur yüzüme her iddiasına girerim..
inanın bi anne kızının adet oluşuyla dalga geçer mi ya onu bile bağırıp dalga geçerek bağırdı sölendi...genç kız olmaya aşladıkça çirkin koca karı suratlı ....diye alaya alırdı..psikolojim bozuldu..içime kapandım yorgan altında ağlardım..günlük tuttum ben de dertleşecek kimsem yok diye günlüğümün kilidni kırıp okumuş oraya da karalama yapıp altına dalga geçmiş..kahroldum..18 yaşındayken bigün annemin dışarı çıkmasını fırsat bilip bir kutu ilaç içtim...ilaç öldürüyor sandım....amca kızımı arayıp sölediğimde deliye döndü de ..annem eve gelince sölediğimde azar bi de hem abiden hem anneden dayak yeyip senle uğraşamm git kus bi de hastane çıkartma bize demesi yıktı beni uyumaya gittim ölürüm diye..yine ölemedimdelikafadulden devamlı olarak "seni kim sever kimse bakmaz sana cingan civit istese hemen ilk gelen vercem ..çirkin.. senden çok güzelleri marketlerde kasa taşıyor sen de gir işe" demesi canımı çoook yakardı ben de kırardım evde ne var ne yoksa.bi de onun için dayak yerdim....bi evlat annesine vurur mu ya aklıma geldikçe utanırım jendimden ama beni buna annem iterdi..babam beni çok severdi ama bbaamı da doldurup dövdürdüğü olurdu..varsa yoksa oğlu oğlu...onu düşünürdü hep...hep kim sever seni kimse almaz başıma kalcan koca karı suratlı demesi içime işlediği için karşıma çıkan ilk kişiye evet dedim iyice düşünmeden evlendim...şükür eşimi dayağı şiddeti yok ama..işte öyle.....sevdim mi sevdim...ama belki de annem yüzünden sevmek istedim sevdiğimi sandım...bilemiyorum...bu ruh haliyle ufacık kızıma da vurdum..ama şimdi hatamı telafi ediyorum inşallah.pişmanım el kadar çocuğun ne kabahati var...belki anneme de kızmaıyorum eskisi kadar hınçla..o da çok çektiği için mi yaptı diye ama evlat ayırt etti abime kız kardeşime hiç yapmadı sadece bana yaptı...dedim ya düzeldik şimdi şükür..
ŞUNU DA SON SÖZ OLARAK KULAĞINIZA KÜPE DıYE YAZAYIM;ASLA HAK YEMEYıN ANNE BABA DA OLSA ALLAH EVLADIN HAKKINI O ANADAN BABADAN ÖYLE ALIYOR Kı...VE ANNEMMMM O YERLERE GÖKLERE SIĞDIRAMADIĞI OĞLUNDAN VE BANA YAPTIĞINI YAPMADIĞI SEVDıĞı KIZINDAN ÖYLE ÇEKıYOR Kı....ALLAH DıYORUM BAŞKA DA BıŞEY DEMıYORUMM:Saruboceq:
Herkese merhabalar,
Siteyi uzun zamandir takip ediyorum ve sonunda cesaretimi toplayarak ben de yaziyorum bu bolume...
32 yasindayim ben... Yurtdisindayim. Cok sevdigim bir esim var. Hersey yolunda gozukuyor ama degil. Ben ruhen cokmus durumdayim...
Cocuklugum annemin dayaklariyla gecti. Erkek kardesimi delicesine sevdi ama beni hep uzak tuttu. Her firsatta "kardesin erkek olmasaydi, erkek cocuk dogurana kadar denemeye devam ederdim" dedi, biraz buyuyunce "iyi ki kardesin kiz olmamis, yoksa onun yaninda kimse sana bakmazdi, disleri benimki gibi guzel, gozleri renkli, uzun boylu, sen babanin tarafina cekmissin" dedi. Yanina yaklasmaya calisinca itti. Dislerim egri cikiyordu, guldu beni gordukce... "Babanin sulelesine cekmissin, hepinizin disleri at disi gibi" dedi. Yalvardim disciye goturmedi. Bacaklarimin carpikligi, gozlerimin kucuklugu, dislerim hep alay konusu oldu onun icin. Arkadas edinemedim, her firsatta yanima kardesimi katti. Insanlar onun yaramazligindan dolayi beni istemediler, o dustu ben dayak yedim falan filan....
Bu arada babam hep isiyle mesguldu. Aksamdan aksama annemin gazina gelip bagirip cagirdi o da..
Gunluk tutmaya basladim. Konusacak kimsem yoktu. Gunlugumu buldu, ne bicim seyler yaziyosun diye dovup burnumu kanatti...Yazamaz oldum, icime attim attim attim.
Herseye ragmen okullarimi takdirle bitirdim. Tek istegim psikoloji okumakti. Benim gibi cocuklara yardim etmekti. Antisosyal olmustum. Insanlarla konusmaya korkuyordum. Annem adimi mahkeme duvari suratli takmisti. Bir gunden bir gune gozlerime bakip da "Kizim iyi misin mutlu musun" demedi.
Bu arada gayet modern gorunuslu insanlar. O daha da kotu. Etrafindaki anne babalar cocuklarini el ustunde tutuyor, seninkiler onlarin yaninda iyi anne baba, birine soylesen inanmazlar sana.
OSS den iki hafta once babam onlarla ve komsularla piknige gitmek yerine ders calismak istedigim icin butun kitaplarimi notlarimi yirtip atti. Cok acidi icim cokkk. Sinava girene kadar agladim.
Sinavda ODTU Psikolojiyi 1 puanla kacirdim arkadaslar. Hayallerim bitti. Baska cok iyi bir universite kazandim ama hayal ettigim degildi..
Neyse cok uzun yazdim.. Mucadele ede ede okulu bitirdim, isimi buldum, yuksek lisansimi yaptim. Ama hep onlardan kactim. Ne zaman yanima gelseler yaptiklarimi asagiladilar, yokettiler. Onlardan uzakta mutluydum.
Universite okumaya baska sehre gidince annem birden degisti. Iyi olmaya calisti falan filan. Ben de herseyi unutmus gibi davrandim, yakin olmaya calistim onlara.
Ama esimle evlendim, kendisi ve ailesi o kadar deger verdi ki bana, ilk zamanlar sok yasadim. Beni onemsediler, dogumgunlerimi kutladilar, her firsatta hediyeler aldilar, esim ruhumun coook yarali oldugunu anladi, iyilestirmeye calisiyor hala. ne kadar guzel oldugumu, ne kadar degerli oldugumu soyluyor her gun. Inanamiyorum ki..... Icime islemis asagilik duygusu...
Fakat arkadaslar ailem bikac hafta once yine abuk bir mesele yuzunden telefonda bagirip cagirdilar ve ameliyat olmama ragmen aramadilar bir daha. Ben, anne baba ve kardesimi sevmedigimi farkettim. Cok uzuldumm. Acayip bir bosluk oldu icimde.Cok agladim, hala agliyorum. Esimin ailesi hergun arayip haber aliyorlar benim durumumu. Simdilik iyiyim sukur.
Ben gidip ayni sekilde onlari dove dove, asagilayarak ruhlarini kanatmak istiyorum ama annem ve babam onlar. Bu sorunlar bu eziklikten dolayi esime de sorun yasatiyorum. Sanki beni daha guzel biri icin terkedecekmis gibi bekliyorum. Kendimden igrendim ben birden, isime devam edemedim ayrildim. Cok ilginc ama yillar sonra birden herseyi tekrar hatirladim, agladim agladim. Cogunu bilincaltima itip unutmustum ben. Acilarim taptaze gibi simdi.
Arkadaslar ruhum kaniyor benim.....
Bu dunyaya birdaha gelinecekse tek istegim onlarin cocugu olmamak... 27 yasima kadar her firsatta vurmak icin bahane aradilar, eziyet ettiler. Biktim ben ve artik onlari istemiyorum. Artik onlari sevmiyorum. Anneler, cocuklarinizi kollayin, koruyun, sevin. Asla ve asla dovmeyin. Yillar sonra hala aciyorum ben. Bu eziyeti yapmaya kimsenin hakki yok. Ben bu eziklikle nasil mutlu olucam bilmiyorum.... Cok uzgunum cokk.
canim gözyaslari icinde okudum yasadiklarini...tabiki herkes deger gormek sevmek sevilmek istr bunuda ilk once anne babadan bekleriz...sen bunu gormemissin...belliki ailen seni kesfedememis...sen ne kadar guzel bir evlatsin...ama her ailenin durumu degisik...iyi yonleride olmustur..bunlari dusun..esin yonunden cok sanslisin bunun kiymetini bil...esine cok yuklenme...sabir ve sukur nimeti artirir..Allaha sukret bu nimetleri icin...ama annenin sana karsi yaptigi konusmalar dogru degil...bunu cahilligine ver bence...sen okumus kulturlu bir kadinsin...cahiller anlayamiyor bazi seyleri tabii okumakla ilgisi yok cahilligin buda ayri bir konu...erkek cocugu konusuna gelince belliki baski gormus öyle yansitmis sana...sacmalik...Peygamber efendimizin (SAV)nin soyu kizindan turemistir...cocuklari hep kendinden önce vafat etmis...cok sacma bir dusunce..erkek isteyecegine hayirlisini istesin..tabiki kiz ayri erkek rabbim hepsindende hayirli sekilde versin...böyle bir sir kapisi programinda konu vardi...kocasi erkek erkek diye tutturmustu...neyse en sonunda 5nci de oglu olmustu galiba neyse buyuyor babasini dövuyor neler ediyordu...kizlari gul gibiydi saygiliydi..ama kirgindi...sounda baba hatasini anliyordu kizindan afdileyip barisiyorlardi....Herkese merhabalar,
Siteyi uzun zamandir takip ediyorum ve sonunda cesaretimi toplayarak ben de yaziyorum bu bolume...
32 yasindayim ben... Yurtdisindayim. Cok sevdigim bir esim var. Hersey yolunda gozukuyor ama degil. Ben ruhen cokmus durumdayim...
Cocuklugum annemin dayaklariyla gecti. Erkek kardesimi delicesine sevdi ama beni hep uzak tuttu. Her firsatta "kardesin erkek olmasaydi, erkek cocuk dogurana kadar denemeye devam ederdim" dedi, biraz buyuyunce "iyi ki kardesin kiz olmamis, yoksa onun yaninda kimse sana bakmazdi, disleri benimki gibi guzel, gozleri renkli, uzun boylu, sen babanin tarafina cekmissin" dedi. Yanina yaklasmaya calisinca itti. Dislerim egri cikiyordu, guldu beni gordukce... "Babanin sulelesine cekmissin, hepinizin disleri at disi gibi" dedi. Yalvardim disciye goturmedi. Bacaklarimin carpikligi, gozlerimin kucuklugu, dislerim hep alay konusu oldu onun icin. Arkadas edinemedim, her firsatta yanima kardesimi katti. Insanlar onun yaramazligindan dolayi beni istemediler, o dustu ben dayak yedim falan filan....
Bu arada babam hep isiyle mesguldu. Aksamdan aksama annemin gazina gelip bagirip cagirdi o da..
Gunluk tutmaya basladim. Konusacak kimsem yoktu. Gunlugumu buldu, ne bicim seyler yaziyosun diye dovup burnumu kanatti...Yazamaz oldum, icime attim attim attim.
Herseye ragmen okullarimi takdirle bitirdim. Tek istegim psikoloji okumakti. Benim gibi cocuklara yardim etmekti. Antisosyal olmustum. Insanlarla konusmaya korkuyordum. Annem adimi mahkeme duvari suratli takmisti. Bir gunden bir gune gozlerime bakip da "Kizim iyi misin mutlu musun" demedi.
Bu arada gayet modern gorunuslu insanlar. O daha da kotu. Etrafindaki anne babalar cocuklarini el ustunde tutuyor, seninkiler onlarin yaninda iyi anne baba, birine soylesen inanmazlar sana.
OSS den iki hafta once babam onlarla ve komsularla piknige gitmek yerine ders calismak istedigim icin butun kitaplarimi notlarimi yirtip atti. Cok acidi icim cokkk. Sinava girene kadar agladim.
Sinavda ODTU Psikolojiyi 1 puanla kacirdim arkadaslar. Hayallerim bitti. Baska cok iyi bir universite kazandim ama hayal ettigim degildi..
Neyse cok uzun yazdim.. Mucadele ede ede okulu bitirdim, isimi buldum, yuksek lisansimi yaptim. Ama hep onlardan kactim. Ne zaman yanima gelseler yaptiklarimi asagiladilar, yokettiler. Onlardan uzakta mutluydum.
Universite okumaya baska sehre gidince annem birden degisti. Iyi olmaya calisti falan filan. Ben de herseyi unutmus gibi davrandim, yakin olmaya calistim onlara.
Ama esimle evlendim, kendisi ve ailesi o kadar deger verdi ki bana, ilk zamanlar sok yasadim. Beni onemsediler, dogumgunlerimi kutladilar, her firsatta hediyeler aldilar, esim ruhumun coook yarali oldugunu anladi, iyilestirmeye calisiyor hala. ne kadar guzel oldugumu, ne kadar degerli oldugumu soyluyor her gun. Inanamiyorum ki..... Icime islemis asagilik duygusu...
Fakat arkadaslar ailem bikac hafta once yine abuk bir mesele yuzunden telefonda bagirip cagirdilar ve ameliyat olmama ragmen aramadilar bir daha. Ben, anne baba ve kardesimi sevmedigimi farkettim. Cok uzuldumm. Acayip bir bosluk oldu icimde.Cok agladim, hala agliyorum. Esimin ailesi hergun arayip haber aliyorlar benim durumumu. Simdilik iyiyim sukur.
Ben gidip ayni sekilde onlari dove dove, asagilayarak ruhlarini kanatmak istiyorum ama annem ve babam onlar. Bu sorunlar bu eziklikten dolayi esime de sorun yasatiyorum. Sanki beni daha guzel biri icin terkedecekmis gibi bekliyorum. Kendimden igrendim ben birden, isime devam edemedim ayrildim. Cok ilginc ama yillar sonra birden herseyi tekrar hatirladim, agladim agladim. Cogunu bilincaltima itip unutmustum ben. Acilarim taptaze gibi simdi.
Arkadaslar ruhum kaniyor benim.....
Bu dunyaya birdaha gelinecekse tek istegim onlarin cocugu olmamak... 27 yasima kadar her firsatta vurmak icin bahane aradilar, eziyet ettiler. Biktim ben ve artik onlari istemiyorum. Artik onlari sevmiyorum. Anneler, cocuklarinizi kollayin, koruyun, sevin. Asla ve asla dovmeyin. Yillar sonra hala aciyorum ben. Bu eziyeti yapmaya kimsenin hakki yok. Ben bu eziklikle nasil mutlu olucam bilmiyorum.... Cok uzgunum cokk.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?