- 3 Aralık 2006
- 3.073
- 132
- 63
Çocuklarımız ve Korkularımız
Bugün dinlediğim iki ergen de daha pek çok ergen ya da çocuk gibi ailesinin kendine güvenmediğini dile getiriyordu.
Bugün dinlediğim iki ergen de daha pek çok ergen ya da çocuk gibi ailesinin kendine güvenmediğini dile getiriyordu. Anne babaların ya da ebeveynlerin kendilerini savunması hep aynı. �Biz sana güveniyoruz ama çevreye güvenmiyoruz�. Bu cümleyi benim annem babam da bana söylerdi. Demek ki bu hiç değişmemiş ve hiç de değişeceğe benzemiyor. Aslında bu anne babanın çevreye güveninden ziyade korkularından kaynaklanıyor. Çocuğunu koruyamama endişesi. Sakın sözlerim yanlış anlaşılmasın. Yıllardır söylenenlerin yanlış anlaşıldığını ve uygulandığını düşünüyorum. Bir dönem çocuklarımızı baskı altında bir dönem de sınır koymadan yetiştirmeye çalıştık. Ben demiyorum ki çocuğunuzu başıboş bırakın. Çocuğumuzu dinlemeye ve anlamaya çalışalım. Onun kişiliğine saldırmaktan ziyade kendi endişe ve kaygılarımızı paylaşalım.
Çoğu anne babaya şunu öneriyorum. �Gözlerinizi kapayın ve kendinizi çocuğunuzun bulunduğu yaşta düşünün� diyorum. Oldukça işe yaradığını düşünüyorum. Yapmadıysanız bunu okurken sizde yapın. Size aynı şekilde davranılsa ya da söylenilse ne hissederdiniz?
Çocuğumuzun bizden ayrılmaya ya da uzaklaşmaya başladığını hissettiğimiz an onu bırakmamak için çabalıyoruz. Bizi terk edip gitmesinden, kendine yeni bir çevre edinmesinden korkuyoruz. Onun bir yetişkin olmaya başladığını kabullenmekte zorluk çekiyoruz. Onu her türlü kötülükten korumaya çalışıyoruz. Çocuğumuzu bir fanus içinde yetiştirmeye çalışırsak, onun bazı şeyleri öğrenmesini nasıl sağlayabiliriz?
Anne baba olarak iletişim sorunları yaşarken çocuğumuza iletişimi nasıl öğretebiliriz? Çocuk sözler yerine davranışları gözler ve öğrenir. Çocuğumuza kitap okumasını öğütlerken, anne baba olarak biz gazete bile okumuyorsak ona okumayı sevmeyi nasıl öğretebiliriz? Biz yalan söylerken, ondan yalan söylememesini istemek ne kadar doğrudur?
Çocuklarla ilgili sorunlarda anne babanın davranışlarını incelemek ve gözlemek gerekir. Çocuğu anlamak için önce anne ve babayı anlamak gereklidir. Onları tanımadan çocuğun sorunlarını anlamak oldukça zordur. Patolojik bir durum yoksa sorunlar özellikle anne ve babanın tutumundan kaynaklanmaktadır.
Çocuklarımıza sevgimizi gösterirken, onları sevgimizle boğmayalım. Kendi kaygı ve korkularımızı onlar üzerinde denemeyelim. Onun bir birey olduğunu bilin ve size benzemesini istemeyin. Sizin gibi düşünmesini, sizin gibi davranmasını beklemeyin. Onun düşüncelerine saygı duyun. Onunla iletişim kurarak doğruyu yanlışı öğretin.
füsun budak
